• “พื้นที่” ในที่นี้ หมายถึงพื้นที่สำหรับให้คนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้    ให้มนุษย์ได้สัมผัสมนุษย์   เพื่อให้  แลกเปลี่ยน
• เป็น “พื้นที่” สำหรับสร้างความสุข   ความตื่นเต้น   ความภาคภูมิใจ   กระตุ้นพลังเชิงบวกของแต่ละคนออกมา
• เป็น “พื้นที่” ที่ไม่ลอย   แต่ยึดโยงอยู่กับงาน   มีเป้าหมายเพื่อใช้คุณสมบัติของความเป็นมนุษย์   และความเป็นอิสระ   ในการบรรลุเป้าหมายการพัฒนางาน  หน่วยงาน  และคน
• บรรยากาศใน “พื้นที่” เน้น ความเป็นอิสระ   เน้นการแลกเปลี่ยนวิธีปฏิบัติ มุมมอง  ความคิด ความเชื่อ ที่แตกต่างหลากหลาย   เป็น “พื้นที่” สำหรับสร้างพลังของความต่าง    ไม่ใช่พลังของความเหมือน
• มองในอีกมุมหนึ่ง “พื้นที่” ลปรร. นี้ เป็นการสร้างกลไกในการ “เดินสองขา” ขององค์กร/หน่วยงาน    คือขาอำนาจ / bureaucracy   กับขา “อิสระแบบไม่อิสระ”
• ใน “พื้นที่” ลปรร. จากการปฏิบัติ    ผู้คนมีอิสระในความคิด ความเชื่อ    ภายใต้ความไม่อิสระในเป้าหมาย   ซึ่งจะต้องทำเพื่อบรรลุเป้าหมายหลักของหน่วยงาน
• นักบริหารงาน / ซีอีโอ สมัยใหม่ ต้องบริหารหน่วยงานทั้งสองขา    โดยใช้กระบวนทัศน์ และวิธีการบริหาร ที่ต่างกันในต่าง “ขา”   ต้องมี ศาสตร์และศิลป์ ในการบริหารทั้ง “ขาที่เป็นทางการ” และ “ขาที่ไม่เป็นทางการ” ให้เดินไปด้วยกันอย่างราบรื่น และสนธิพลังซึ่งกันและกัน
• “พื้นที่” ลปรร. คือเครื่องมืออย่างหนึ่งของ “ขาที่ไม่เป็นทางการ”

วิจารณ์ พานิช
๑๖ พค. ๔๙