• “พื้นที่” ในที่นี้
หมายถึงพื้นที่สำหรับให้คนได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ให้มนุษย์ได้สัมผัสมนุษย์ เพื่อให้
แลกเปลี่ยน
• เป็น “พื้นที่” สำหรับสร้างความสุข
ความตื่นเต้น ความภาคภูมิใจ
กระตุ้นพลังเชิงบวกของแต่ละคนออกมา
• เป็น “พื้นที่” ที่ไม่ลอย
แต่ยึดโยงอยู่กับงาน
มีเป้าหมายเพื่อใช้คุณสมบัติของความเป็นมนุษย์
และความเป็นอิสระ ในการบรรลุเป้าหมายการพัฒนางาน
หน่วยงาน และคน
• บรรยากาศใน “พื้นที่” เน้น ความเป็นอิสระ
เน้นการแลกเปลี่ยนวิธีปฏิบัติ มุมมอง ความคิด ความเชื่อ
ที่แตกต่างหลากหลาย เป็น “พื้นที่”
สำหรับสร้างพลังของความต่าง
ไม่ใช่พลังของความเหมือน
• มองในอีกมุมหนึ่ง “พื้นที่” ลปรร. นี้ เป็นการสร้างกลไกในการ
“เดินสองขา” ขององค์กร/หน่วยงาน คือขาอำนาจ /
bureaucracy กับขา “อิสระแบบไม่อิสระ”
• ใน “พื้นที่” ลปรร. จากการปฏิบัติ
ผู้คนมีอิสระในความคิด ความเชื่อ
ภายใต้ความไม่อิสระในเป้าหมาย
ซึ่งจะต้องทำเพื่อบรรลุเป้าหมายหลักของหน่วยงาน
• นักบริหารงาน / ซีอีโอ สมัยใหม่
ต้องบริหารหน่วยงานทั้งสองขา โดยใช้กระบวนทัศน์
และวิธีการบริหาร ที่ต่างกันในต่าง “ขา” ต้องมี
ศาสตร์และศิลป์ ในการบริหารทั้ง “ขาที่เป็นทางการ” และ
“ขาที่ไม่เป็นทางการ” ให้เดินไปด้วยกันอย่างราบรื่น
และสนธิพลังซึ่งกันและกัน
• “พื้นที่” ลปรร. คือเครื่องมืออย่างหนึ่งของ
“ขาที่ไม่เป็นทางการ”
วิจารณ์ พานิช
๑๖ พค. ๔๙
ไม่มีความเห็น