• ผมเขียนเรื่องนี้ขณะกำลังฟังคุณหมออัจฉรา เชาวะวณิช ผอ. สถาบันบำราศนราดูร เล่าเรื่อง คนไข้เอดส์ ของสถาบัน นัดหมายมาพบกัน แลกเปลี่ยนเรียนรู้วิธีปฏิบัติตัว ทำกันมาเป็นสิบปี เป็นการเล่าเรื่องในการประชุมภาคีจัดการความรู้ภาคราชการ ครั้งที่ 3 เมื่อวันที่ 25 พค. 49 ที่กรมส่งเสริมการเกษตร ผมจึงนึกขึ้นได้ว่า นี่คือ ชุมชนแนวปฏิบัติ ที่น่าจะเรียกได้ว่า ชุมชนคนไข้โรคเอดส์ของสถาบันบำราศฯ
• ในสังคมไทยเรามีชุมชนแนวปฏิบัติมากมาย เช่นชุมชนแนวปฏิบัติกลุ่มผู้ป่วยโรคเบาหวานของโรงพยาบาลพยุหะคีรี นครสวรรค์ (ที่จริงคงจะมีชุมชนผู้ป่วยโรคเบาหวานเป็น 100 ชุมชน เพราะพบว่าการ ลปรร. วิธีปฏิบัติตัวระหว่างผู้ป่วยโรคเบาหวานกันเอง ช่วยให้ผู้ป่วยเรียนรู้วิธีปฏิบัติตัวได้ดีกว่าคำแนะนำจากหมอหรือพยาบาลหลายเท่าตัว) ชุมชนแนวปฏิบัติเพื่อการเกษตรปลอดภัยของชาวบ้านที่พิจิตร ซึ่งแยกเป็น 7 ชุมชน เช่น ชุมชนปลูกผักปลอดสารพิษ ชุมชนข้าวปลอดสารพิษ ชุมชนเกษตรผสมผสาน เป็นต้น
• ชุมชนใน gotoknow.org มีมากมาย เช่น gotoknow.org/dmcommune ของ “คุณอำนวย” KM โรคเบาหวาน, gotoknow.org/facicop ของ “คุณอำนวย”, gotoknow.org/nuqakm ของมหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นต้น
• ชุมชนแนวปฏิบัติควรใช้ทั้งการ ลปรร. ผ่านการพบปะ F2F (face to face) และการพบปะผ่านเครื่องมือ ICT (B2B – bit to bit)
• อ่านทฤษฎีเกี่ยวกับชุมชนแนวปฏิบัติ (Community of Practice) ได้จากหนังสือ “การจัดการความรู้ ฉบับนักปฏิบัติ” หน้า 123, 167 - 169 และในหนังสือ “ชุมชนแนวปฏิบัติ : การจัดการความรู้สายพันธุ์ใหม่” แปลโดยพูนลาภ อุทัยเลิศอรุณ
วิจารณ์ พานิช
๒๕ พค. ๔๙
ไม่มีความเห็น