ผมไม่เคยมีโอกาสไปเห็นกิจกรรม KM ในต่างประเทศโดยตรง ความเห็นต่อไปนี้จึงมาจากการเดาเอาเองจากการอ่านข้อความใน Yahoo Group ชื่อ Learnint-to-Fly ที่นัก KM เขาตั้งคำถามและช่วยกันตอบ บรรยากาศของการถาม-ตอบในนั้นก็สัมผัสความรู้สึกเอื้อเฟื้อต่อกันได้ แต่ไม่มากเท่าสมาชิกของ GotoKnow
อ่านแล้วรู้สึกว่าสมาชิกส่วนใหญ่เป็นที่ปรึกษา ทำงานให้บริการการปรึกษาในการทำ KM หรือเป็นนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เป็นส่วนใหญ่ ผมเดาว่าคนที่ทำ KM ไม่ว่าที่ไหนๆ ในโลก ส่วนใหญ่น่าจะเป็นผู้ปฏิบัติงานในระดับปฏิบัติ หรือหน้างาน แต่เขาไม่มีความจำเป็นต้องนึกถึงเทคนิค KM เขาก็ทำงานไป แลกเปลี่ยนเรียนรู้ไป
ผมเดาว่า สภาพที่ต้องคิดถึงเทคนิค KM หรือเทคนิคการประยุกต์ใช้ KM อยู่ที่คนรับให้คำปรึกษาในการนำเอา KM มาเป็นเครื่องมือสร้างการเปลี่ยนแปลง (change management)
เมื่อเร็วๆ นี้ มีคนเข้ามาบ่นว่า เข้าไปเป็นที่ปรึกษา KM แก่หน่วยราชการในประเทศหนึ่ง พบว่าผู้บริหารคือตัวอุปสรรค เพราะให้ความสำคัญต่อ KM แต่ปาก ตัวเองไม่สนใจแสดงบทบาทใดๆ เลย เขาถามว่าจะทำอย่างไรดี มีคนเข้ามาตอบกันหลายคน ที่ถูกใจผมมากที่สุดคือ ประเด็นที่เขาเล่ามาทั้งหมด ประเด็นสำคัญไม่ได้อยู่ที่การ "ทำ" KM แต่อยู่ที่การ "ขาย" KM คือ consultant คนนั้นแกยังไม่ได้บอกให้ลูกค้าเข้าใจอย่างชัดเจน ว่า "สินค้า" ที่แกกำลังเสนอขายนั้นคืออะไร
ผมมาคิดดูแล้ว คิดว่า หากมองแนวการซื้อขายสินค้า การซื้อบริการที่ปรึกษา KM ตามที่ consultant คนนั้นบ่น ก็เป็นเรื่องเหลือเชื่อ เพราะหน่วยราชการนั้นซื้อสินค้าโดยที่ไม่รู้ว่าสินค้าคืออะไร
กล่าวอย่างนี้ อาจแสดงว่าผมเป็นคนไร้เดียงสา ผมน่าจะเข้าใจ ว่าหน่วยราชการนั้นเขาซื้อชื่อ KM เขาต้องการเพียงให้ได้ชื่อว่าหน่วยของเขา มีการทำ KM แต่ไม่ได้สนใจความหมาย หรือผลของการทำ KM จริงๆ
ย้ำว่านี่เป็นเรื่องที่ "อ่าน" เรื่องของต่างประเทศ จากการติดตามการ ลปรร. ในชุมชน Learning-to-Fly นะครับ
วิจารณ์ พานิช
๑๑ ธค. ๔๙
ไม่มีความเห็น