หน่วยงานต่างๆ ในประเทศไทยที่ทำ KM กันอยู่มักไปไม่ถึงไหน ย่ำเท้าอยู่กับที่ หรือเคลื่อนไปได้ก็ช้ามาก เพราะ "ตกหล่ม KM" หรือกล่าวให้รุนแรง คือหลงผิด หลงจูบกอดลูบคลำ KM หลงชู KM เป็นที่เชิดชูภูมิใจ แทนที่จะภูมิใจในผลสำเร็จของงาน ผลสำเร็จในการเปลี่ยนวัฒนธรรมองค์กร ที่จะทำให้องค์กรเป็นองค์กรเรียนรู้ มีความพร้อมที่จะฟันฝ่าอนาคตที่ไม่แน่นอน และมีการแข่งขันสูง
เอ๊ะ! พูดอย่างนี้ สคส. เองนั่นแหละเป็นตัวการ ไปเที่ยวหา KM ตามองค์กรต่างๆ มายกย่อง
ถ้าจะกล่าวหากันอย่างนี้ สคส. ก็ไม่แก้ตัวนะครับ ในช่วงต้นๆ ของการขับเคลื่อนเครือข่าย KM ประเทศไทย เราก็ต้องตั้งสมาธิจดจ่อที่วิธีการ KM มากหน่อย แต่ในปีที่ ๕ - ๖ ของ KM ประเทศไทย เราควรจะเคลื่อนต่อไปสู่การยกย่องกิจกรรม KM ที่เห็นผลลัพธ์หรือผลกระทบอย่างเป็นรูปธรรม
ผมมองว่าวงการ KM ควรคุยหรือ ลปรร. กันในเรื่องการพัฒนางาน พัฒนาคน พัฒนาองค์กร แปดส่วน และคุยกันเรื่อง KM สองส่วน ถ้าเรากำหนดเช่นนี้ เราก็จะไม่ตกหล่ม KM
วิจารณ์ พานิช
๒ มค. ๕๐
ไม่มีความเห็น