กลุ่มวิชาชีพพยาบาลได้มีการตื่นตัวและสนใจเรื่องการจัดการความรู้(KM) และการทำงานประจำให้เป็นงานวิจัย(R2R) เป็นอันมาก เป็นที่น่ายินดีที่ รพร.ปัว ได้ริเริ่มจัดให้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่อง KM และ R2R ให้แก่พยาบาลและบุคลากรสาธารณสุขที่สนใจ ในวันที่ ๒๙ ธันวาคม ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา มี ดร.กัตติกา ธนะขว้าง และทีมวิชาการ กลุ่มการพยาบาล รพร.ปัว เป็นคุณอำนวยให้เกิดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยการหนุนของคุณเอื้ออย่าง นพ.กิตติศักดิ์ เกษตรสินสมบัติ ผอก.รพร.ปัว มีผู้สนใจจากรพ. สสอ. และสอ.จากเกือบทุกอำเภอในจังหวัดน่าน

กระบวนการเรียนรู้มีทั้งการบรรยาย แลกเปลี่ยนประสบการณ์ และการนำเสนอผลงานทางวิชาการ เรียกว่าครบครันทั้งเชิงเนื้อหา บทเรียนเชิงประสบการณ์ และตัวอย่างของจริงเลยทีเดียว ผมเองได้มีโอกาสไปเล่าเรื่อง KM ว่ามีแนวคิด เนื้อหา และกระบวนการอย่างไร พร้อมนำตัวอย่างวีดิทัศน์ปัญญาและคุณค่าการปฏิบัติ กรณี รพ.บ้านตาก ของสคส.ไปฉายให้ดูเป็นตัวอย่างให้เห็นรูปธรรม เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการใช้ KM เป็นเครื่องมือการพัฒนาตนเอง งาน และองค์กร

นพ.กิตติศักดิ์ เกษตรสินสมบัติ คุณเอื้อแห่งรพร.ปัว ได้กล่าวนำเวทีและแลกเปลี่ยนเรื่องการพัฒนาองค์กรไว้อย่างน่าสนใจว่า “...การทำ R2R ยังถือว่าไม่ครบกระบวนการพัฒนา ถ้าจะให้สมบูรณ์ ต้อง R2R2R นั่นคือทำงานประจำให้เป็นงานวิจัยและนำผลการวิจัยที่ได้ไปสู่การปฏิบัติเป็นประจำในงานต่อไป ซึ่งหากทำอย่างนี้ผู้วิจัยก็ได้ องค์กรก็ได้ ประชาชนหรือผู้รับบริการก็ได้ประโยชน์ ข้าราชการสายพันธุ์ใหม่(หลังยุบซีปรับเข้าสู่แท่ง)ซึ่งส่วนใหญ่เราอยู่สายวิชาการ สิ่งที่จะบอกถึงสมรรถนะที่สำคัญของตนเองคือการทำวิชาการ นั่นคือการสามารถทำ R2R2R ได้ หากเราตื่นตัวก่อนย่อมได้เปรียบ R2R นี้สามารถทำได้ทุกวันทุกงานที่ตนเองทำอยู่...ส่วนเรื่อง KM นั้นบรรยากาศในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญ สังคมเราส่วนใหญ่เป็นสังคมที่ไม่รับฟังกันและกัน เราต้องฝึกในการรับฟังกันอย่างลึกซึ้ง การเงียบ ครุ่นคิดใคร่ครวญ มองความแตกต่างหลากหลายทางความคิดคือความงดงาม มิใช่ความแตกแยก สิ่งสำคัญที่เราได้เรียนรู้แล้วเราต้องเปลี่ยนตนเองก่อน เปลี่ยนภายในตัวเราก่อน และที่สำคัญไม่ต้องให้ผู้บริหารสั่งหรือให้ผู้บริหารมานำ เราสามารถนำตนเองได้ แล้วเราจะเรียนรู้และพัฒนาตนเองได้อย่างมีความสุข”

น้องหนิง รพร.ปัว บอกว่า “ชีวิตที่ตายแล้ว คือชีวิตที่ไร้คำถาม” เมื่อเรามีคำถามก็มีโจทย์ให้เราได้วิจัยมากมาย จริงไหม

ในช่วงพักกลางวันผมมีโอกาสแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคนสำคัญที่เคลื่อนงานประจำสู่งานวิจัยในรพ.น่านอย่างคุณหนูนา รัตนาพร ทองเขียว และคุณจินตนา แสงจันทร์ รพ.เชียงกลาง ที่มีประสบการณ์การทำงานวิจัยเชิงคุณภาพและชักชวนเจ้าหน้าที่ในรพ.มาทำงานวิจัยเชิงคุณภาพในรพกันจนมีผลงานออกมาหลายสิบเรื่อง ทั้งสองคนบอกว่า การทำ R2R แล้ว ทำให้งานที่ทำสามารถจับต้องได้ มีชีวิต และมีความสุข แม้ว่าดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันยิ่งใหญ่และมีความหมายยิ่งนัก ต่างจากแต่เดิมที่ทำอะไรเยอะมาก แต่ไม่เห็นผลอะไรที่จับต้องได้ แถมมีแต่ความทุกข์ และที่สำคัญเราเห็นพ้องกันว่าการสร้างเครือข่ายการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันอย่างสม่ำเสมอจะช่วยเติมความรู้ เติมใจ ให้การขับเคลื่อนงานมีพลังได้

นี่คือเล็กนั้นงาม Small is Beautiful