ชีวิตเด็กหอมันเป็นอย่างงี้นี้เอง...เพิ่งรู้นะเนี่ย...
มาแล้ว!...มาแล้ว!...มาเล่าเรื่องที่มหาลัยให้ทุกท่านฟังแล้วค่ะ...
เดินทางมาราธอนมากเลยค่ะ...เพื่อจะไปรายงานตัวเข้าหอพัก ต้องไปรายงานตัวในวันที่19 พค.51 เวลา 08.30-12.00 แต่...วันที่ 18 ยังอยู่ที่สวนป่าอยู่เลยค่ะ...ต้องออกเดินทางจากสวนป่าเวลาสองทุ่ม กว่าจะมาถึงพิษณุโลกก็ตี 4 กว่าๆ...มาถึงก็แค่อาบน้ำและเตรียมของอีกนิดหน่อยเพราะ...เตรียมของไว้แล้วก่อนที่จะไปสวนป่าค่ะ... ตี 5 เตรียมขนของขึ้นรถ แต่รถที่มารับดันเป็นรถกระบะ...อ้ายเลยบอกพ่อว่า...ถ้าฝนตกจะทำยังไงของก็เปียกหมดซิ (เราไม่ได้เป็นนักพยากรณ์อากาศนิถึงจะรู้ว่าฝนจะตกตอนไหนจริงมั้ย?...) พ่อก็เลยโทรไปเปลี่ยนรถให้ (เปลี่ยนรถเพื่อ..ลูกสาวเลยนะเนี่ย...) กว่ารถอีกคันจะมาก็ประมาณตี 5 ครึ่งค่ะ...
มาถึงที่มน.พะเยา ประมาณ 9 โมงนิดๆค่ะ...มาถึงก็งงๆ...หาอาคารเรียนรวมไม่เจอ พอเจออาคารเรียนรวมก็หาห้องภูกามยาว 1 ไม่เจออีก กว่าจะหาห้องเจอเค้าก็เข้าประชุมกันไปตั้งนานแล้วค่ะ...ในห้องประชุมมีแต่ผู้ปกครอง มีเด็กอยู่ไม่กี่คน เลยสงสัยว่า...นิสิตปี 1 ไปรายงานตัวที่ไหนกัน ก็เลยเดินไปถามรุ่นพี่ค่ะ...ว่านิสิตปี 1 รายงานตัวที่ไหน พี่เค้าบอกว่า จุดรายงานตัวนิสิตปี 1 อยู่ตรงโรงอาหาร (แล้วโรงอาหารอยู่ส่วนไหนของมน.พะเยาละค่ะเนี่ย...)
พอมาถึงโรงอาหาร อ้ายก็เดินเข้าไปที่จุดรายงานตัวค่ะ... เค้าก็ถามว่า “อยู่เวียงไหน” เราก็ตอบว่า... “ยังไม่ได้เลือกเวียงเลยค่ะ...” เค้าก็บอกให้ไปเลือกเวียงที่อาคารเรียนรวมก่อนแล้วค่อยมารายงานตัว (ทำไม?...ไม่จัดให้อยู่ที่เดียวกันหมดเนี่ย...ไม่เข้าใจ...) ตอนนั้นรถก็ดันเสียอีก...แล้วจะไปอาคารเรียนรวมยังไงละค่ะเนี่ย...ต้องให้คนแถวนั้นช่วยเข็นรถไม่งั้นไม่ได้ไปเลือกเวียง~ไม่ได้รายงานตัวแน่เลยค่ะ... เลือกเวียง...รายงานตัวเสร็จ ก็เข้าหอพัก เอากระเป๋าเสื้อผ้า ของที่เตรียมมาเก็บไว้ในหอค่ะ...แล้วออกไปซื้อของที่จำเป็นจะต้องใช้ในหอพักที่ Lotus กับพ่อ~แม่...และก็หาข้าวกลางวันกินที่นั้นเลยค่ะ...(เหมือนกินข้าวส่งอ้ายเข้าหอพักเลย...ฮิฮิ...)
ซื้อของเสร็จก็กลับมาที่หอพักค่ะ... แม่กับอ้ายช่วยกันทำความสะอาดห้องพัก ส่วนพ่อก็นั่งเล่นคอม...ทางหอพักให้ผู้ปกครองอยู่ได้ถึง 5โมงเย็น เท่านั้นค่ะ...แม่กับพ่อเลยต้องกลับก่อน...ก่อนที่ทั้งสองจะกลับอ้ายน้ำตาแทบจะไหลออกมาเลยค่ะ...อ้ายวิ่งเข้าไปกอดพ่อ กอดแม่แล้วเดินไปส่งพ่อกับแม่ที่หน้าหอพัก แล้วอ้ายก็กลับมาที่ห้องช่วยเพื่อนทำความสะอาดห้องต่อค่ะ...ตอนเย็นก็ชวนกันไปกินข้าวแล้วก็กลับมาที่หอ เพราะ ไม่รู้จะไปไหนค่ะ....เลยมาอยู่ที่หอแล้วคุยโทรศัพท์กับพ่อ แล้วก็เข้านอนค่ะ... คืนนี้....เป็นคืนที่เศร้าและเหงามากเลยค่ะ...กว่าจะนอนหลับตาได้ก็ดึกอยู่เหมือนกันค่ะ..ก็เรามันไม่เคยไกลพ่อไกลแม่นี่ค่ะ..จะว่าไปก็ “ ลูกแหง่ ”แหละค่ะ...ฮิฮิ!..