ย้อนรำลึกความทรงจำกับ.....วันไหว้ครู....ของฉัน

กราบครู พร้อมกับกรวยดอกไม้ขอเป็นศิษย์ ช่างบรรจงจัดสรรมาเพื่อไหว้ครู....ให้ครูรับเป็นศิษย์อย่างแท้จริง และแต่ละอย่างในกรวยก็ล้วนมีความหมายในตัวครบถ้วน

ตอนเด็กๆ ผู้เขียนทำหน้าที่เป็นเพียงผู้ที่ไปไหว้คุณครู จำได้ว่าเราช่วยกันปั้นดินเหนียวเป็นเนินๆ ตกแต่งด้วยธูปและเทียน ก้านไม้ขีดก็มี ดอกไม้ก็เยอะแยะเพราะช่วยกันหากันมาจากที่บ้าน เอามารวมกัน ทำด้วยกัน สนุกกันซะมากกว่า เพราะยังไม่ถึงพิธีการ พิธีการจะถึงวันพรุ่งนี้ วันนี้เล่นกันซะสนุกเชียวแต่ก็ต้องได้งานคือ พานดอกไม้ และพานธูปเทียน ให้ตัวแทนห้องเรามีถือไปไหว้ครูบนเวทีแบบไม่อายห้องอื่นๆ นั่นเป็นวัยเด็ก....

พอมาเริ่มอาชีพคุณครูครั้งแรกที่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ. นครศรีธรรมราช ซึ่งนักเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้ได้เปลี่ยนความรู้สึกของผู้เขียนให้รักการเป็นคุณครูจริงๆ สำหรับนักเรียนที่โรงเรียนเกาะขันธ์ประชาภิบาล อ.ชะอวด (อำเภอที่มีชื่อเสียงแห่งกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่มากๆ...ที่ร้านเยี่ยมโอชา....อร่อยมากๆ เลยค่ะ ผ่านไปทางเส้นทางสายเอเชียตรงแถวๆ ไม้เสียบ ก่อนจะเข้าสู่ อ.ป่าพยอมของ จ. พัทลุง ก้อลองแวะไปลิ้มชิมรสนะคะ....อ้าว..ออกไปเรื่องชวนกินชวนเที่ยวซ๊ะเฉยเลย)

การไปบรรจุครั้งแรก....อีก 3-4 วันถัดมาก็เป็นวันไหว้ครูของที่โรงเรียนนั้น คุณครูคนใหม่ที่เพิ่งก้าวออกจากรั้วมหาวิทยาลัย และยังใหม่กับสังคมและสิ่งแวดล้อมใหม่แต่น่าประทับใจเหลือเกิน

ในพิธีไหว้ครูของที่นั่น คุณครูนั่งพับเพียบกันบนพื้นเวทีของหอประชุมเล็กๆ ตรงหน้าคือนักเรียนที่จะมามอบตัวเป็นลูก, เป็นศิษย์ ต่างมองคุณครูคนใหม่กันเป็นตาเดียว ..... ตื่นเต้น......และ......ดีใจ..... ที่จะมีโอกาสได้รับลูกศิษย์รุ่นแรกในชีวิต เมื่อตัวแทนห้องแต่ละห้องถือพานดอกไม้-พานธูปเทียนที่ต่างประดับประดามาอย่างบรรจง ทะยอยกันมาไหว้และส่งพานของห้องเหล่านั้นให้ครูใหญ่/ครูแล้ว แถวเด็กๆ ราวๆ 9 - 10 คน ต่อแถวกันขึ้นมากราบครู พร้อมกับส่งกรวยดอกไม้ให้ครูที่อยู่ตรงหน้า ผู้เขียนไม่เคยเห็นหรือมีประสบการณ์เกี่ยวกับภาพกรวยดอกไม้ในวันไหว้ครูแบบนี้มาก่อน เลยรับกรวยนักเรียนมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นระคนกันว่าในกรวยดอกไม้นี้มีอะไรอยู่ข้างในนะ ทำไมถึงหนักๆ แต่ครูท่านอื่นก็รับและส่งไปข้างหลังตนเอง เพื่อกองรวมกัน แต่ตรงหน้าเมื่อนักเรียนกราบครูแต่ละคนก็ก้มลงตบไหล่, ลูบหัว, ลูบหลัง ในขณะที่ปากก็พร่ำให้พรแก่ลูกศิษย์ที่กราบอยู่ตรงหน้า ( เป็นพรที่ประเสริฐจริงๆ...ที่พรั่งพรูกันออกมาจากปากครูแต่ละท่าน ) แทบจะขนลุกซู่ทีเดียว จนกระทั่งลูกศิษย์แถวสุดท้ายมากราบเสร็จเป็นอันเสร็จพิธี

อะไรอยู่ในกรวยคะลุงภารโรง.....

ลุงภารโรงใจดีบอกเปิดดูเองสิลูก...... (ครู, ภารโรงที่นี่อยู่กันเป็นเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน)

...โอ....ในนั้นมีถุงของขนมโคซึ่งเป็นขนมพื้นเมืองของชาวใต้ในงานพิธีกรรมต่างๆ ที่สำคัญๆ แล้วก้อมีมะเขือพวง, หญ้าแพรก, ข้าวตอกด้วย ข้างบนเป็นดอกเข็มและมีธูปเทียนใส่ลงมาในกรวยอย่างครบครัน ช่างบรรจงจัดสรรมาเพื่อไหว้ครู....ให้ครูรับเป็นศิษย์อย่างแท้จริง และแต่ละอย่างก็ล้วนมีความหมายในตัวครบถ้วน แล้วขนมโคนี่พ่อแม่ก็ช่วยกันทำให้ลูก เพื่อให้ลูกมาไหว้ครู .....นี่แหละหนาความเป็นชนบทที่ศิวิไลย์ทางความคิดจริงๆ แถมยังรักษาแบบแผนของขนบธรรมเนียมที่ดีที่มีมาแต่โบราณกาลได้ด้วย (อ๊ะ...อ้า....พอเสร็จพิธีหรือคะ....เราก็เอาขนมโคที่เด็กไหว้มารรวมกัน กินด้วยกัน แต่เด็กๆ ไม่ยอมกินด้วย เพราะเขาบอกว่ากินมาจากบ้านจนไม่นึกอยากจะกินอีกแล้ว....เหมือนกับที่บอกว่า.....เอาสเต็กมาให้ก็ไม่กินอีกแล้ว....) เป็นภาพประทับใจตลอดมา

วันไหว้ครูทีไรผู้เขียนนึกถึงภาพของที่นี่....ทุ๊ก....ที

ไม่ทราบว่าวันไหว้ครูของคุณเป็นแบบไหนกันบ้างคะ

เขียนใน GotoKnow โดย Lioness_ann
ใน คนเป็นครู ครูเป็นคน

คำสำคัญ (Tags): #ความทรงจำในวันไหว้ครู

หมายเลขบันทึก: 103311เขียนเมื่อ 14 มิถุนายน 2007 19:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 13:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (36)

แผ่นดิน

เขียนเมื่อ 14 มิถุนายน 2007 19:46 น. ()

สวัสดีครับ
หญ้าแพรก ดอกมะเขือ ต่างมาลัย กราบครูด้วยดวงใจเปี่ยมศรัทธา
...
ครั้งหนึ่งที่ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เคยใช้วาทกรรมเหล่านี้เป็นฉากในพิธีไหว้ครู
ขอบคุณครับ

mr. สุมิตรชัย คำเขาแดง

เขียนเมื่อ 14 มิถุนายน 2007 19:58 น. ()

นานมากครับ แต่ผมจำได้ติดตา ติดใจ ไม่ใช่แค่ด้วยสายตา แต่จมูกผมยังจดจำกลิ่นอายของวันไหว้ครู

หน้าฝน กลิ่นดอกไม้ กลิ่นฝน หญ้าแพรก กลิ่นผืนดินในนาที่ถูกไถพลิกขึ้นมา

แม่เย็บกรวยหาดอกไม้ ดอกเข็ม ข้าวตอก ดอกมะเขือ หญ้าแพรก ธูป เทียน

เป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ พวกเราซ้อมกันก่อนหน้านั้นหลายวันกว่าจะท่องบทบูชาครูได้ขึ้นใจ

ถึงวันจริงพวกเราเอากลวยดอกไม้ไปอวดกัน บางคนกว่าจะถึงโรงเรียนและมัวตกแต่งโมดิฟายกันเกินไปกรวยพัง ต้องไปหาใบไม้ใหญ่ ๆ หรือใบตองกันวุ่นวาย บางคนเอาแก้วพลาสติกใส่ทรายแล้วเอาดอกไม้ปัก ก็ดูดีไปอีกแบบ

วันไหว้ครูไม่ต้องเรียน มีกิจกรรมต่อ มีการแสดงของแต่ละห้อง สนุกมากครับ

โตขึ้นจำได้ว่าเคยถามพ่อกับแม่ว่าทำไมต้องเป็นข้าวตอก ดอกมะเขือ หญ้าแพรก คุณครู และพ่อ แม่เคยบอกให้ฟังว่า

ข้าวตอกคือ ศิษย์เคารพครูจะมีชื่อเสียงขจรขจาย เหมือนข้าวตอกแตก

หญ้าแพรก จะมีปัญญาแตกฉานเหมืนหญ้าแพรก

ดอกมะเขือ ศิษย์ที่ดีต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตนเหมือนดอกมะเขือที่โน้มลง

แอมแปร์

เขียนเมื่อ 14 มิถุนายน 2007 20:05 น. ()

สวัสดีค่ะคุณLioness_ann

เล่าเรื่องวันไหว้ครูได้น่าประทับใจจังค่ะ ดิฉันเพิ่งทราบจริงๆว่าที่นครฯเขาใส่ขนมโคด้วย สมัยดิฉันต้องหาดอกเข็ม ดอกมะเขือ และหญ้าแพรก เป็นอย่างน้อย

สองอย่างแรกดิฉันรู้จัก แต่หญ้าแพรกนี่ตอนเด็กๆไม่รู้จักจริงๆ เลยดึงเอาหญ้าที่หน้าบ้านไป เพราะพระมายืนบาตรเช้าๆทุกวันบนพื้นหญ้า ตอนนั้นคิดแบบเด็กๆว่าน่าจะเป็นมงคลแล้ว ครูถามว่านี่ชื่อหญ้าอะไร ดิฉันก็ตอบจริงใจตามปรากฏการณ์ว่า " หญ้าพระเหยียบค่ะ" ครูในห้องพักครูหัวเราะกันครืน

ดิฉันมารู้จักชื่อหญ้านี้ในภายหลัง สงสัยอยู่แล้วเชียวว่าทำไมเราเรียนไม่เก่งซักที เพราะใช้หญ้าผิดชนิดนี่เอง ไม่กล้าเฉลยชื่อละ ......เดี๋ยวเสียฟอร์มอะค่ะ..... : )

Lioness_ann