ลอยกระทง...ส่งความทุกข์


      นำน้ำตาต่างใบตองมาลองจีบ           
ทำประทีปลอยโคมกลางโสมฉาย
นำคับแค้นขมขื่นที่มากมาย                
ต่างมาลัยสามชายห้อยระย้า

 

                                                     นำฉ้อฉลโกงกินทุกถิ่นแคว้น                      
                                                     ประดับแทนกลิ่นอวลมวลบุปผา
                                                     นำโจรภัยมากมีคอยบีฑา                          
                                                     ต่างธูปเทียนชวาลาประทีปลอย

 

นำร้าวฉานแตกคอที่ก่อทั่ว                        
ต่างเกสรดอกบัวบานฟูฝอย
นำพิบัติโรคภัยทั้งดอนดอย                        
ต่างเก็จแก้วแพรวพร้อยพิลาสตา          
            
                                                  เป็นโคมแค้นคับข้องของขื่นขม                 
                                                 ที่ทุกข์ถมคนในชาติหวาดผวา
                                                 ขอโคมน้อยลอยแล่นแทนเภตรา              
                                                 สู่มหาคงคานัมทาน

 

อธิษฐานขอขมาแก่ข้าน้อย                           
ที่โคมลอยล้วนทุกข์มหาศาล
ขอแม่คงคาพาทุกข์ที่ร้าวราน                     
ลอยพ้นผ่านผองไทยไปลับเทอญ

                                

หมายเลขบันทึก: 409438เขียนเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2010 09:34 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 14:51 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ร่วมส่งความทุกข์เคราะห์ร้ายไปกับกระทงด้วยคนครับ

  • สุขสันต์วันลอยกระทงเช่นกันค่ะ ผอ.
  • ครูภาทิพไม่เคยไปลอยกระทงหรอกค่ะ  คิดแปลกๆ จากคนอื่น "สงสารน้ำ"

คุณครูภาทิพ ครับ

       กระทงกรรมนำทุกข์ไปทิ้งน้ำ

       ในคืนค่ำสำคัญวันเดือนหงาย

       แสงโสมส่องผ่องใสอาบใจกาย

       ล้างทุกข์โศกโชคร้ายทิ้งสายชล

ขอแสดงความชื่นชมในงานเขียนที่แผงไว้ด้วยแง่คิดดีๆของคุณครูภาทิพ ครับ

 

ถ้าขอได้จะขอน้ำที่ฉ่ำสาย

ชำระล้างมวลอบายให้หมดสิ้น

หรือว่าขอมากไปไม่ได้ยิน

สายน้ำรินไหลหลากยากกลับคืน

และถ้าขอให้โลกนี้มีความรัก

ทุกผู้คนต่างสมัครรักชมชื่น

เลิกโกรธเกลียดเข่นฆ่ากันวันและคืน

สายน้ำคงร่ำสะอื้นฝืนใจฟัง

สวัสดีค่ะ คุณสันติสุข

      เมื่อคืนนี้ริมน้ำคงฉ่ำชื่น

แต่ความขื่นคงข้นล้นน้ำใส

เพราะทุกข์กรรมล้วนนำทิ้งน้ำไป

จะมีไหมเพียงความดีที่ทิ้งน้ำ

 

ขอบคุณที่แวะมาฝากคำค่ะ

สวัสดีค่ะ ผอ.บวร  ขอบจังเลยค่ะ 

"หรือว่าขอมากไปไม่ได้ยิน /สายน้ำคงร่ำสะอื้นฝืนใจฟัง"

 

      หากสายน้ำพูดได้คงใคร่ขาน

ทุกวันวารชอกช้ำระกำแสน

สิ่งโสโครกโศกสลดรันทดแค้น

มันหนาแน่นจมปลักหนักหนาแล้ว

 

 

         

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท