วิชาการสอน ประเมินผล จิตวิทยาอะไรต่างๆไม่เคยเรียนมาเลย จบวิทยาศาสตร์มาสอบเป็นครู เมื่อก่อนได้เพราะระเบียบไม่ได้กำหนดต้องเรียนการศึกษามาเท่านี้เท่านั้นหน่วยเหมือนสมัยนี้ ฉันจึงเป็นครูโดยไม่ได้เรียนวิชาครู จะว่าไม่เคยเรียนเลยก็ไม่เชิง เพราะเลือกเรียนดนตรีสำหรับครูประถมมา ๑ วิชา เพื่อนๆที่เรียนการศึกษาบอกวิชานี้ข้อสอบเป็นช้อยส์ เหตุผลแค่นั้นจริงๆ

ชั่วโมงแรกของการทำหน้าที่ครูผู้สอน ณ ห้อง ม.๖/๑ เหงื่อกาฬตกแล้วตกอีก กว่าจะหมดคาบแทบตาย เปิดๆดูมาก่อนต้องสอนเนื้อหาอะไร สบายมาก..ว่าแล้วก็ปิดหนังสือเรียน สสวท. เดินตัวปลิวเข้าไปในห้องอย่างลำพองใจ ไปยืนอยู่หน้าชั้นเรียนจริงๆไม่ง่ายอย่างที่คิด ขาสั่นพั่บๆเรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหน มือไม้เย็นเฉียบ คอแห้งผาก น้ำลายหนืดกลืนไม่ลง ตัวเบาโหวง คุมสติสตางไม่อยู่ ๕ นาทีก็แล้ว ๑๐ นาทีก็แล้ว พูดวกวน หนังสือเรียน ๑ เล่ม มี ๓ บท แต่ละเรื่องมีอะไรบ้าง อธิบายได้เท่านี้เอง สายตาเด็กงงๆเพราะเราเองยิ่งงง ทำอะไรไม่ถูก

ตั้งแต่วันนั้นฉันอ่านหนังสือเรียน คู่มือครู เตรียมวิธีสอน วิธีพูด นึกตัวอย่าง จนถึงต้องเตรียมเรื่องตลกไว้เล่า สอน ๑ คาบนั่งอ่านนั่งเตรียมไม่น้อยกว่า ๒-๓ ชั่วโมง สอนพรุ่งนี้เตรียมเย็นนี้ถึงคืนนี้ ถ้าพรุ่งนี้สอนหลายคาบ หลายวิชา เย็นนี้อดเที่ยวอดกินกับเพื่อนโดยปริยาย จนบางครั้งถูกล้อแล้วเอ็ง(มึง)สอบบรรจุเข้ามาได้ยังไง(วะ)?

เรื่องนี้อยู่ในใจตลอดมีโอกาสเรียนต่อจึงเลือกเรียนการศึกษาอย่างไม่ลังเลใจ ระหว่างเรียนอาจารย์ท่านหนึ่งสอนศาสตร์ต่อมไร้ท่อ แกเป็นนักวิทยาศาสตร์แห่งชาติด้วย สูงอายุแต่ตั้งใจสอนมาก ดูจากแผ่นใสจากตำราที่แกอ่านและเนื้อหาที่บรรยายสมแล้วที่ได้รางวัลระดับชาติมา เพื่อนๆเคยเสนอให้แกสอนล่วงหน้าเพิ่มเติมจากชั่วโมงปกติ เพราะจะได้หยุดเรียนยาวในวันหยุดติดต่ออะไรสักอย่าง แกตอบทันที "ไม่ได้! คุณรู้มั้ยสอนคุณ ๑ ครั้ง ผมใช้เวลาเตรียมเป็นสัปดาห์ๆ แล้วจะเอาเวลาไหนมาเตรียม" นี่ระดับนักวิทยาศาสตร์แห่งชาติ ประสบการณ์สอนมากจนเข้าวัยเกษียณ

แต่ฉันกลับเข้าใจคำตอบแกลึกซึ้ง(ฮา) กระหยิ่มย้ำในใจตัวเอง ครูต้องเตรียมสอน จะรู้จะเก่งสักเพียงใด ก็ต้องเตรียม!