พกพาความสุขใส่กระเป๋าใบใหญ่เพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง
ถ้อยคำที่จะเรียงร้อยและทักทอต่อไปนี้เขียนจากความรู้สึก ณ ห้วงเวลาของการจากลามาถึง หลายๆคนมักชอบพูดกันว่า "ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่เลิกรา" หรือ "การจากลาเปรียบเสมือนการเริ่มต้นใหม่" หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มีนิยามของการจากลา แต่สำหรับฉันเองฉัน ฉันทราบแต่เพียงว่าความรู้สึกของการจากลา ณ ตอนนี้ปะปนไปด้วยความรู้สึกอย่างไรบ้าง
น้ำตาที่ไหลไม่เฉพาะเพียงแค่ความเสียใจที่จะต้องเดินต่อไปข้างหน้า โดยไม่มีเพื่อนๆ พี่ๆชาว UsableLabs เท่านั้น แต่มีน้ำตาของความตื้นตันใจที่ได้มองเห็น ได้รับรู้ และได้สัมผัสความงดงามของทุกๆคนที่ได้ส่งมอบเข้ามา ความงดงามของมิตรภาพ ความงดงามของความปารถนาดี ความงดงามของความจริงใจ และความงดงามของความรักที่ทุกๆคนทำให้เกิดขึ้น การพบปะกับ Blogger หลายๆท่านในเวทีถอดบทเรียนที่บ้านอาจารย์หมอเต็มศักดิ์นั้น ทำให้ฉันเกิดพลังมากมายและกำลังใจที่จะเดินต่อไปเพื่อนำสิ่งต่างๆที่ได้เก็บสั่งสมมา 2 ปีเต็มๆในบ้าน GotoKnow ไม่ว่าจะเป็นพลังจาก Blogger ทุกท่าน หรือพี่ๆในบ้านUsableLabs ฉันจะนำสิ่งเหล่านั้นมาพัฒนาศักยภาพที่มีในตัวเอง ทำสิ่งดีดีตอบแทนสังคม และนำมาสู่การประยุกต์ใช้สิ่งเหล่านี้ในองค์กรใหม่
งานใหม่ที่ได้โอกาสมานั้นคือตำแหน่งลูกค้าสัมพันธ์ ของบ.Wong Honda ณ ความรู้สึกแรกที่ทราบว่าตัวเองได้งานแล้วคือ ความใจหาย ที่ต้องเดินจากที่นี่ไป จากฐานะผู้ดูแลชุมชนก็กลับกลายเป็นอีกหนึ่ง Blogger ที่จะเขียนเรื่องเล่าต่างๆที่ได้ประสบพบเจอให้ทุกท่านได้ติดตาม บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือไม่ที่ได้มีโอกาสเติบโตในการงานต่อไป เพราะ ณ ขณะนี้มีเพียงแต่ความรู้สึกใจหายเพียงอย่างเดียว ไม่รู้ว่าจะทำหน้าที่ของลูกค้าสัมพันธ์ได้ดีขนาดไหน แต่จะทำให้ดีที่สุดและพร้อมที่จะเรียนรู้เสมอ มองย้อนกลับไปเมื่อประมาณตุลาคม 2552 วันนั้นหากฉันปล่อยโอกาสของการเรียนรู้ให้หลุดลอยไปฉันคงไม่ทราบถึงความงดงามที่มีค่าที่สุดอย่างที่ได้รับ ณ วันนี้ ขอบคุณอาจารย์ธวัชชัยอีกครั้งที่ทำให้ฉันเห็นความงดงามเหล่านี้ และให้ความมั่นใจในศักยภาพที่มีของฉัน
วันนี้ได้กอด blogger หลายๆท่านการกอดครั้งนี้หวังเอาไว้ว่าคงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายนะค่ะ หากแต่เป็นการเริ่มต้นที่ผู้ถูกกอดได้ออกเดินทาง และจะกลับมาให้ทุกท่านโอบกอดอีกครั้ง ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราจะคิดถึงกันนะค่ะ
น้ำตาทุกหยดที่ไหลวันนี้เป็นน้ำตาของความปลาบปลื้มใจที่รู้สึกว่า ครั้งหนึ่งในชีวิตมีโอกาสได้สัมผัสและรับรู้ถึงความงดงามเหล่านี้ ความงามเหล่านี้เองที่จะทำให้ฉันเติบโตต่อไป ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้ฉันได้รู้จักวงการของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ช่างงดงามเหลือเกิน วันเวลาที่หมุนเวียนเข้ามาในแต่ละวันและผ่านพ้นไปนั้น ทุกๆวันล้วนมีความหมายและได้เรียนรู้ และฉันเองได้เรียนรู้ไปพร้อมๆกับวันเวลาเหล่านั้นแล้ว ไม่มีคำว่าเสียดาย เพราะฉันเชื่อว่าในทุกสิ่งที่ได้กระทำในแต่ละวัน และทุกวันที่ผ่านไปฉันได้ทำมันอย่างดีที่สุด และเก็บเกี่ยวสิ่งดีดีเหล่านั้นเอาไว้แล้วค่ะ
อาจารย์ที่เคยสอนฉันในมหาวิทยาลัยได้บอกว่าให้รู้จักขอบคุณสิ่งต่างๆที่ได้ผ่านพ้นเข้ามาในชีวิต เพราะสิ่งเหล่านั้นทำให้ฉันได้เติบโตต่อไปไม่ว่าสิ่งนั้นจะร้ายแรงแค่ไหน แต่นั่นก็ทำให้ฉันรู้จักกับความเจ็บปวด และเข้าใจคำว่าความสุข วันนี้ฉันอยากขอบคุณ................
- อาจารย์จันทวรรณ และอาจารย์ธวัชชัยที่มอบโอกาส และให้พื้นที่ของการเรียนรู้แห่งนี้
- บ้าน GotoKnow ที่ทำให้ทราบว่าความมหัศจรรย์ของการพบกันแบบ Blog to Blog มีพลังขนาดไหน
- Blogger ทุกท่านที่เข้ามาทำให้ฉันรู้จักความงดงามของชีวิต ที่ฉันสามารถมองเห็น รับรู้ และมีโอกาสได้สัมผัส
- พี่ๆบ้าน UsableLabs ตั้งแต่รุ่นแรกๆจนมาถึงปัจจุบัน ที่คอยให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ให้ความรัก และให้ความเป็นพี่น้องเสมอมา
- มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สองให้ฉันได้พักพิงทุกๆช่วงเวลาของชีวิต
- อาจารย์ทุกท่านที่คณะศิลปศาสตร์ ที่คอยให้การอบรมสั่งสอนนอกเหนือจากตำรา และวิชาที่อยู่ในห้องเรียน อาจารย์ได้สอนให้ฉันมีความอ่อนโยนต่อทุกๆชีวิต สอนให้เข้าใจความเป็นไปของสังคม และที่สำคัญสอนให้ฉันรู้จักเสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อส่วนรวม
- พระบิดา ที่ชาวสงขลานครินทร์ได้ยึดเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และปฎิบัติตามคำปณิธาน ฉันยังคงจำได้ชัดเจนนับจากวันที่ปฎิญาณตนต่อหน้าพระบิดาที่จะยึดถือประโยชน์ส่วนตนเป็นที่สอง ให้ยึดถือประโยนช์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง และตั้งแต่วันนั้นฉันได้ทำอย่างนั้นเรื่อยมาจนกระทั่งวันนี้
- ขอบคุณวันเวลาที่สอนให้ฉันเรียนรู้อะไรมากมาย และมอบโอกาสที่ดีของชีวิตให้
- โชคชะตาที่พาฉันมาที่นี่ มาอยู่ ณ บ้าน GotoKnow
- ความเสียใจ ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง ความทุกข์ ที่ทำให้ฉันเข้มแข็งและเรียนรู้ว่าความเข้มแข็ง และการลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองทำอย่างไร และที่สำคัญทำให้ฉันเห็นความสุขชัดเจนมากขึ้น
- ขอบคุณทุกๆรอยยิ้มและมิตรภาพที่ทุกท่านแวะเวียนมามอบให้ค่ะ
ความเห็น (32)
น้องอาร์มไม่ต้องให้ดอกไม้ตัวเองหรอกครับ
พี่มอบให้เอง ๑ ดอก ...
ขอให้โชคดีสำหรับหนทางข้างหน้าที่ตนเองได้เลือกเอาไว้นะครับ
โชคดีครับน้อง ;)...
ก้าวเดินต่อไปเพื่อการเติบโตค่ะ น้องอาร์ม
ให้กำลังใจน้องอาร์มครับ...
มีเรื่องราวข้างหน้าอีกมากมายที่เราต้องไปเรียนรู้ ทุกอย่างเป็นธรรมดาของชีวิตครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องอาร์ม
ความจริงแล้วเราไม่ได้จากกันไปไหนเลย...เราก็ยังคงอยู่ที่บ้านหลังนี้ด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข
ขอบคุณที่เราได้กอดกัน...รักน่ะ ขอให้เดินทางปลอดภัย โชคดีและมีความสุขจ้า/ พี่หนูรี
น้องอ้วนของพี่ .......
สวัสดีค่ะอาจารย์ 
ถึงแม้ว่าเรา่จะได้ไม่มีโอกาสพบกันสักหนก็ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์ แต่มิตรภาพและความรู้สึกดีดีที่อาจารย์มอบมาให้นั้น อา่ร์มสัมผัสได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ^__^
แล้วอาร์มจะกลับมาเขียนเล่าเรื่องให้อ่านนะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่แก้ว 
ขอบคุณนะค่ะพี่ รักนะค่ะ ^^
สวัสดีค่ะพี่เอก 
อุ่นใจเืมื่อได้กอดพี่นะค่ะ ขอบคุณมากค่ะพี่เอกที่ทำให้อาร์มได้เห็นกระบวนการถอดบทเรียนที่งดงามมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่หนูรี 
ต่อจากนี้คงมีโอกาสน้อยในการได้ชิมขนมของพี่แล้วนะค่ะ สัญญาเลยว่ากลับมาเจอพี่คราวหน้าอาร์มจะผอมลงค่ะ เรายังอยู่บ้านหลังเดียวกันเสมอนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความอบอุ่นที่ได้มอบให้กันนะค่ะพี่ ^^
พี่ปราง 
ถ้าพี่อยู่ด้วยช่วงงานเลี้ยงตอนเย็นเมื่อวานนะ มีหวังบ่อน้ำตา่อาร์มแตกมากกว่านี้อีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เศ้รา... แต่ว่าก็จะคิดถึงพี่เสมอ ยังจำทุกเรืี่องราวที่เกิดขึ้นได้ดี มันชัดเจนเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้ ภาพความทรงจำดีดีจะยังคงอยู่เสมอนะพี่
ดีใจที่ได้พบเจอ และขอบคุณสำหรับทุกๆเรื่องที่คอยสอนและให้กำลังใจมาเสมอค่ะ ประโยคแรกที่ได้คุยกับพี่แล้วทำให้เห็นรอยยิ้มพี่คือ "พี่ปราง..เวลาพี่ยิ้มอ่ะสวยจังเลย" (ยังจำได้ไหมค่ะ) นับจากวันนั้นถึงวันนี้ 2 ปีแล้วเนอะพี่ปราง และณ วันนี้ก็จะบอกย้ำอีกครั้งว่าเวลาที่พี่ยิ้มอ่ะสวยมากเลย เพราะฉะนั้นยิ้มบ่อยๆนะจ๊ะ ^^
โชคดีมีสุข สนุกสร้างงานใหม่ครับ
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเป็นกำลังใจให้กับน้องอาร์มคนเก่ง และยินดีกับงานใหม่ด้วยค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
มาชมบล็อกคุณอาร์ม...
ธรรมดาว่าชีวิตอยู่อย่างไร
สู้ต่อไปใจเกินร้อยน้อยเมื่อไหร่
เปลี่ยนเส้นทางเปลี่ยนวิถีมีต่อไป
เพียงมีใจรักในการงานใหม่..เอย.
จงยิ้มรับกับงานใหม่นะครับผม...
ขอบคุณค่ะอาจารย์ JJ 
ด้วยรักและเคารพค่ะ ^^
สวัสดีค่ะพี่
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีดีทีึ่มอบให้กันนะค่ะ ขอบคุณมากๆๆค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ยูมิ 
ดีใจที่ได้พบอาจารย์ และได้ฟังเสียงร้องเพลงของอาจารย์นะค่ะ เพราะมากๆเลยค่ะ
อาร์มจะกลับมาเล่าเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ให้ได้อ่านนะค่ะอาจารย์ ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆค่ะ อาร์มจะไม่ลืมเลยค่ะ
น้องอ้วน ... ถ้าจะร้องไห้เมื่อเห็นหน้าพี่นั้น คงจะไม่ดี
แต่อยากให้ร้องไห้เมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน เพราะมันจะทำให้น้องจำตอนที่พี่ยังเอ๊าะๆ เสมอ ฮ่าๆ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้ทำงานที่ UsableLabs แล้วสิค่ะ บรรยากาศในห้องเหมือนวันแรกที่พวกเราย้ายเข้ามาตึกนี้ แต่เวลาเปลี่ยนไป
ผมเชื่อมั่น..นะครับว่า
ไม่ว่าคุณอาร์มจะอยู่ตรงจุดไหน ของโลกอันสวยงามใบนี้
คุณทำสิ่งต่างๆ ที่ท้าทายความสามารถของคุณได้เสมอ
..พลังชีวิตจากตัวเรานี่แหละ จะพานาวาชีวิตของเราไปได้ตลอดรอดฝังเสมอครับคุณอาร์ม
และสำหรับผม ...เก็บลิ้นชักแห่งมิตรภาพนี้เอาไว้แล้ว ตั้งแต่เราเจอกันที่กรมสุขภาพจิต และจะยังคงอยู่ต่อไปนะครับ
...พระอาทิตย์ขึ้นที่ขอบฟ้า สวยและงดงามเสมอนะครับ...
พี่แสงค่ะ 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และความรู้สึกดีดี รวมไปถึงมิตรภาพที่งดงามที่มีให้กันเสมอนะค่ะพี่แสงแห่งความดี ไม่ว่าอาร์มจะอยู่ที่ไหน ท่นี่คือบ้านของอาร์ม เี่รามีบ้านหลังเดียวกันที่จะสร้างสรรค์สังคมต่อไปค่ะ
สวัสดีค่ะน้องอาร์ม
พี่จำไ้ด้เสมอไม่เคยลืมว่า พี่เข้ามาที่นี่ ได้ได้รับกำลังใจจากน้องอาร์ม น้องอาร์มเป็นคนแรกๆ ที่ทักทายพี่ ตอนที่พี่เข้ามาแล้วไม่รู้จักใครเลย...
พี่เชื่อมั่นว่าน้องอาร์มอยู่ที่ไหน ก็จะสามารถพัฒนาตนเองให้เติบโต และสร้า้งคุณค่าให้กับที่แห่งนั้นเสมอ
ขอให้น้องอาร์มมีความสุขกับงานใหม่... นะคะ พี่จะเก็บความทรงจำดีๆ และมิตรภาพที่ดีไว้ตลอดไปค่ะ
บันทึก ห้องทำงานใหม่ที่แอร์เย็นเฉียบ" ของน้องอาร์ม พี่ไม่เคยลืม... ถ้าที่ทำงานใหม่แอร์ยังเย็นอยู่อีก อย่าลืมใส่เสื้อหนาๆ นะคะ
ดูแลสุขภาพนะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และมิตรภาพดีดีที่มีให้อาร์มเสมอนะค่ะพี่ครูใจดี
อาร์มยังจดจำเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นได้ดีค่ะ แล้วรออ่านบันทึกอาร์มนะค่ะ ^^
อ่านแล้วก็สงสัยว่า ถ้าน้องมะปรางไม่ยิ้ม คงจะขี้เหร่น่าดู ใช่ม่ะ 555
เวลาเคลื่อนไปข้างหน้าไม่เคยถอยหลังครับ ;)...
อ. ค่ะ
ถึงไม่ยิ้มก็สวยค่ะ แต่สวยน้อยกว่าเวลายิ้ม : ))
ล็อคอินเข้ามาบอกอำลาอาร์มโดยเฉพาะ โชคดีกับงานใหม่นะน้อง ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำ เมื่อโอกาสอำนวยและชาติต้องการคงได้เจอกัน
พี่ซูซานค่ะ 
ขอบคุณมากๆๆๆเลยค่ะพี :) คราวนี้เราอยู่ กทม. ใกล้กันแล้ว อิอิ
ถ้ามีโอกาสเราจะได้เจอกันอีกนะคะ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีดีค่ะ ^^
แล้วเราจะร่วมมือกันจัดบ้าน โกทูโน แห่งนี้
ให้งดงามนะครับ
ขอบคุณนะครับ
อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องอาร์มผู้น่ารักสุดๆ
- คุณยายยินดีด้วยกับความก้าวหน้าของน้องอาร์มนะคะ
- คนมีความสามารถอย่างน้องอาร์มไม่หยุดอยู่กับที่แน่นอนค่ะ
- คุณยายยังจำมิตรภาพแรกพบของเราได้เสมอค่ะ
- รักมากนะจ๊ะ จุ๊บจุ๊บ
ขอให้โชคดีนะครับ
- ใจหายนะคะ พี่เพิ่งเห็นน้องอาร์มเต็มตา เต็มไม้ เต็มมือ (อิอิ น่ารักอยากกอดน่ะค่ะ) ได้ไม่นานเอง พอทราบก็อึ้งเลย
- พี่หวังว่าการเปลี่ยนสถานะอะไรใหม่ ๆ คงไม่ทำให้ห่างเหินไปจากพี่น้องพ้องเพื่อนในสังคม G2K นะคะ
- ครอบครัวเดียวกัน อยู่ที่ไหนก็น่าจะเหมือนกันค่ะ
- พี่อยากให้เราพบกันอีกครั้ง คราวนี้ขอหอมแก้มด้วยค่ะ
- รักและคิดถึงเสมอ
ขอมากด Like ความคิดเห็นของพี่ศิลาค่ะ ^_^
ชอบใจกับมากๆ เลย.....
ตอนนี้อาร์มไปเป็นเด็ก กทม แล้ววววว อาร์มบอกว่าอาร์มจะผอมให้ดู พี่ศิลารอชมนะคะ ^_^