เย้ๆๆ อิอิ ดีใจจังเลยค่ะ จะได้กลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่ได้กลับไปนานเป็นปีๆแล้ว  นานๆจะได้มีโอกาสกลับไปสักครั้ง ดีใจจะได้กลับไปเจอหน้าพ่อหน้าแม่ และ ญาติๆ ซักที คิดถึงใจจะขาดแล้วค่ะ....อิอิ

        วันนี้เลยเตรียมตัว ไปซื้อข้าวของกลับไปฝากคนที่บ้านค่ะ อิอิ คิดแล้วก็ดีใจจริงๆนะค่ะ จะได้กลับกอดพ่อกับแม่ และ บรรดาญาติแล้ว เย้!!  5555  จะเดินทางพรุงนี้แล้วค่ะ วันนี้เลยต้องซักเสื้อผ้าเตรียมยัดใส่กระเป๋า กลับบ้านนอกเราแล้วค๊า....อิอิ คิดว่าพรุ่งนี้ตอนเย็นๆจะไปซื้อตั๋วรถที่หมอชิต เดินทางตอนกลางคืนค่ะจะได้ถึงบ้านพรุ่งนี้เช้าเลย ใช้เลาในการเดินทาง หนึ่งคืนเต็มๆค่ะ ไกลมากๆ....

        นาเคยมีประสบการร์เดินทางกลับบ้านครั้งนึงค่ะ แบบว่าลืมไม่ลงเลย เพราะว่าวันนั้นทรมานมากๆ ตอนนั้นเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ค่ะ(ปี 50 ค่ะ) ตอนวันที่ 31 ก็มีนัดกับเพื่อนๆ อ่ะค่ะไปกินเลี้ยงกันในช่วงปีใหม่ แบบว่ากินกันยาวข้ามคืนข้ามวันเลยละค่ะ  กินตั้งแต่เช้า วันที่ 31 จนถึงเช้าวันที่ 1 เลย ไม่ได้หลับได้นอนเลยคืนนั้น อิอิ (ถ้าทุกท่านจำกันได้ปีนั้นเขาวางระเบิดกันแถวๆโลตัสรังสิต และก็อีกหลายๆที่ค่ะ แต่ก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยค่ะวันนั้น จะตายก็คงไม่รู้เรื่อง 555+) พอตอนเช้าวันที่ 1 นาต้องเดินทางกลับบ้านต่อค่ะ เลยไม่ได้นอนแม้แต่นิดเดียว....

         วันนั้นไม่ได้ไปซื้อตั๋วที่หมอชิตนะค่ะ อยู่ที่รังสิตแล้วเลยขี้เกียจย้อนกลับมา เลยซื้อตั๋วที่รังสิต โหหห!! วันนั้นปรากฎว่าได้นั่งรถเสริมกลับค่ะ ไม่เสริมธรรมดา เบาะเสริมด้วยนะค่ะ (เป็นเก้าอี้สี่ขา แทรกไว้ตรงกลางทางเดินช่องว่างรถอ่ะค่ะไม่มมีที่พิงด้วยนะค่ะ ฮือๆๆ) ด้วยอาการที่ไม่ได้นอนทั้งคืนง่วงมากๆเลยค่ะ ภาวะนาเมื่อไหร่จะถึง โคราชสักที(พอถึงโคราชรถจะปล่อยพักที่ขนส่ง 20นาทีค่ะ) กว่าจะถึงโคราชก็น่าจะประมาณ 4 ชม. ได้ค่ะ....

          พอไปถึงโคราช ก็ลงไปล้างหน้าล้างตาจนเสร็จ กะจะกลับมาขึ้นรถที่เดิมค่ะ แต่ว่าพอเดินมาถึงรถ โอ้โห!! คนมารอคิวขึ้นรถคันที่นานั่งมาเยอะมากเลยค่ะ จากที่ได้นั่งเบาะเสริมเป็นเก้าอี้มาจากรังสิต คราวนี้นั่งไม่ได้แล้วค่ะต้องยืนเอาแล้วคนก็แน่นมากๆ แอร์ที่เย็นๆตอนนนี้ก็ไม่เย็นแล้วอากาศร้อนมากๆ...

         นายืนอยู่ด้านหลังๆหน่อยค่ะ ง่วงก็ง่วงเพลียก็เพลีย รู้สึกตัวเองจะไม่ไหวเหมือนกันเพราะว่ามันแทบจะไม่มีอากาศหายใจแล้วค่ะ .... แต่แล้วอยู่ดีๆก้มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆนาอ่ะค่ะ ดันเป็นลมขึ้มมาซะงั้น ก็เลยต้องช่วยปฐมพยาบาลเขามาตลอดทางเลยค่ะ ทั้งพัดทั้งวี ทั้งให้ยาดม พี่แกก็ไม่มีทีท่าจะอาการดีขึ้นเลยค่ะ (ก็เข้าใจอาการเมารถมันทรมานขนาดไหน เพราะเคยเป็นเหมือนกันค่ะ 5555 แบบว่าอาการปั่นป่วนไปหมด ทั้งปวดหัวปวดท้อง จะอ้วก หลายอาการรวมกันค่ะอิอิ) ทั้งยืนพัดทั้งง่วงนอนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงเหมือนกันค่ะ จนรถวิ่งมาถึง มหาสารคาม ค่ะ พี่คนที่เป็นลมเขาก็ลง และคนอื่นๆก็ลงที่นั่นเยอะเหมือนกัน เลยมีที่ว่างให้นั่ง ....พอรถวิ่งออกจากมหาสารคามเท่านั้นแหละค่ะ นาก็นั่งหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ อิอิ มารู้สึกตัวอีกที ก็ถึงตัวอำเภอนาแล้วค่ะ(ที่ จ.ยโสธรนะค่ะ) เล่นเอาแทบแย่เหมือนกันค่ะ อิอิ...

         กลับไปคราวนี้ไม่ได้กลับช่วงเทศกาลแล้วค่ะ หวังว่าคงจะไม่ซวยเจอเหตุการณ์อย่างงั้นอีกนะค่ะ ไม่งั้นนาคงแย่เหมือนกัน อิอิ งั้นขอไปนอนเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ก่อนนะค่ะ วู้วววววว!! 5555+