ไม่ทราบว่าใครเป็นเหมือนแมวซ่าส์บ้างไหม
หากวันไหนไม่สามารถหลับได้ในเวลาประมาณ ตีหนึ่งตีสองหรือเลยกว่านั้นนิดหน่อยแล้ว ก็ไม่หลับเลย
ไม่ว่าจะนอนเฉยๆ หรือนอนคิดอะไรก็ตามแต่ แต่วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่แมวซ่าส์นอนไม่หลับและพรุ่งนี้เช้าก็มีหน้าที่ ที่แมวซ่าส์ต้องกระทำคงต้องอดตาหลับขับตานอนถ่าวตาทำกิจกรรมตามหน้าที่อีกแล้ว แมวซ่าส์ก็พอรู้อยู่ว่าหากคนเราพักผ่อนไม่เพียงพอปฏิกิริยาตอบสนองจะช้าทำให้กระทำอะไรได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ แต่จะให้ทำไงได้หน้าที่ก็มี คงเป็นเวรกรรมแมวซ่าส์ที่นอนไม่ค่อยเป็นเวลาเลยเป็นอย่างนี้แต่ก็ไม่เป็นไรอดเอา ชีวิตนี้ไม่เคยมีอะไรมาแต่เกิด ทุกวันนี้ก็ไม่มีอะไร จะเป็นอะไรก็คงต้องเป็นไป อดทน หมดภาระค่อยพัก นี่แหละหากเราทำอะไรสักอย่างมันเหมือนเป็นหน้าที่ให้เราต้องรับผิดชอบจนกว่าจะหมดภาระตรงนี้ เอ้อ รอเวลาเมื่อไรจะเช้าต้อนนี้ตีสี่กว่าแล้วยังตาสว่างอยู่ ไม่อยากเอนตัวนอนเดี๋ยวหลับเลยเวลายิ่งตื่นยากอยู่ ท่องในใจว่ามีหน้าที่อยู่ข้างหน้า
แมวซ่าส์...
(4.17 น.)
ภาพแมว search จาก google
เมื่อแปดเก้าปีก่อนเป็นโรคนอนไม่หลับอย่างรุนแรงเลยล่ะ ยิ่งระยะเวลาถัดมาไปเรียนหนังสือ และดันเรียนสองสาขาไปพร้อมกัน ทำให้นอนน้อย ด้วยความที่ทำงานหนักมากในเรื่องการเรียน บางวันไม่นอนเลยก็มี...
จนอยู่มาวันหนึ่งร่างกายรับไม่ไหว มันไม่เพียงแต่ร่างกายเท่านั้น "สภาพจิตใจด้วย" กลายเป็นความทุกข์ที่รบกวนวิถีชีวิตตนเอง และส่วนตัวไม่เชื่อในเรื่องการทานยานอนหลับ จึงไม่แตะยาเลย แต่มาอาศัยเยียวยาตนเองด้วยวิถีแห่งธรรมชาติบำบัด
"ฝึกนอน" จนถึงวันนี้สามารถนอนแบบสับสวิทช์ได้ คือ หากว่าจะนอนก็สามารถกำหนดให้ตนเองหลับได้
เยียวยาตนเองเรื่องการนอนนี่ตนเองใช้เวลาประมาณเกือบสองเดือน ช่วงสัปดาห์แรกนี่ทรมาณมาก แต่ด้วยความที่ตนเองมีความอดทนสูง จึงไม่ยอมละถอยจากเส้นทางการฝึกฝนนี้
ทุกวันนี้อยากนอนเวลาไหนหรือตื่นเวลาไหน ไม่มีปัญหาเลยค่ะ กำหนดได้ในร่างกายตนเอง...
เข้าใจผู้เขียน...อย่างซึ้งใจเลยค่ะว่าอาการนอนไม่หลับนี่มันทุกข์เพียงใด