หายเหงา แล้วค่ะ มีคนมาเหงาแทน อิอิ

• สวัสดีค่ะอาจารย์
• รถไฟขบวนนี้วิ่งผ่านลพบุรีทุกครั้งเมื่อมันจะไปเชียงใหม่และกรุงเทพ ฯ
• อาจารย์เชื่อไหมคะ...
• 

ยินดี "เหงา" แทนคุณ ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿ ;)

ขอบคุณครับ ;)

เอ แล้วผมจะไม่เชื่อได้ไงครับเนี่ย คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน ;) 555

ขอบคุณมากครับ ;)

บันทึกมีมากมายความรู้สึกปนๆอยู่นะครับ  แต่ที่รู้สึกได้คือ ความเหงา ที่ปานออกมาเยอะในภาพ :)

สวัสดีครับ

ไม่ได้นั่งรถไฟไปเชียงใหม่นานแล้ว

ตอนหลังนั่งรถผ่านสถานีรถไฟก็แค่ชำเลืองดู

เห็นบันทึกนี้แล้ว อยากนั่งรถไฟอีกสักครั้ง

ขอบคุณครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)...

อารมณ์มนุษย์ก็แบบนี้แหละครับ หลากหลาย มากมาย ปะปนกันอยู่

ขอบคุณครับ ท่านอาจารย์ ธ.วั ช ชั ย ;)... แบบนี้ต้องลองนั่งรถไฟดูอีกสักครั้งนะครับ ;)

• วันก่อนไปนั่งรถไฟจากสถานี น้ำตกไทรโยค มาสถานีแม่น้ำแควใหญ่ ที่กาญจนบุรี นั่งเป็นทีมทั้งโบกี้ ประมาณ 50 คน ร้องรำทำเพลง สนุกสนาน เพราะไม่มีการพลัดพราก

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์..ยังสวยงามอยู่นะคะสถานีรถไฟเชียงใหม่..ไม่ลืมครั้งหนึ่งมางานจัดหาแรงงานภาคเหนือที่ มช. รุ่นพี่ที่มาเรียนไปรับคณะน้องๆมาจากแพร่ให้แบกกระเป๋าเดินข้ามสะพานนวรัตน์ไปขึ้นรถสี่ล้อแดงที่ถนนท่าแพ..เข็ดจะตายแล้ว..

ขอบคุณมากครับ คุณพยาบาล kumfun สำหรับการไม่พลัดพรากจากกัน ;)

ขอบคุณเรื่องเล่าอันเก่าแก่ของคุณครู rinda ครับ ;)

ขอบคุณมากครับ ท่าน เบดูอิน ;)

หนูว่า ..............นอกจากอาจารย์เหงา แล้วยังเย็นยะเยือก ต้องการความอบอุ่นใช่ป่ะ 55555

แต่หนูแปลกใจอยู่อย่างนึงค่ะ อยากถามว่าลุงเสื้อลายตาราง กางเกงขาสั้น เขาไม่หนาวหรอคะ ตั้ง10องศาเซลเซส สุดยอดฮับลุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

สวัสดีค่ะอาจารย์..มาบอกว่าเรื่องเก่าแก่..การขึ้นรถไฟจากวันนั้นถึงวันนี้ก็ไม่เคยได้นั่งอีก...เพราะชีวิตผ่านไปแล้ว..คงเหลือสิ่งที่ให้ระลึกถึงนะคะ...และอยากมาชวนอาจารย์ไปอ่านบันทึก..ใหม่..เขียนถึงพ่อค่ะ

ขอบใจมาก เด็กหญิง ขยัน Someday ที่ได้เข้ามาเยี่ยมบันทึกของครูเสียบ้าง ;) ... หน๊อย หายไปนาน ไม่คิดถึงกันเลย

สำหรับคุณลุงเสื้อลาย ครูคิดว่า ลุงกำลังรอผู้โดยสารที่จะมาจากขาขึ้นน่ะครับ ซึ่งหากลุงได้ผู้โดยสาร จะหมายถึง รายได้ประจำวัน ค่ากินข้าว สารพัดครับ

;)

รับทราบและขอบคุณมากครับ คุณครู rinda ;)

สวัสดีคะคุณครู

ตามมาชมภาพในแบบเหงาๆของคนกำลังเหงาค่ะ ^_^

ไม่ได้มาทักทายเสียนาน  คุณครูพี่เสือสบายดีนะคะ

ด้วยความระลึกถึงค่ะ ^_^

ตามน้องครูเทียนน้อยมาด้อมๆ มองๆ อ.เสาเหงือ ๕ ๕

แมว แมวกัน ท่านเสือใหญ่ มองรถไฟแล้วเหงา ได้ไงนิ

อันตัวข้าเจ้าเห็นชานชาลา รถไฟแล้วระรื่น ชื่นมื่นกับวันวาน

ดั่งเพลง คำสัญญาหน้าโบกี้ ... อิ อิ ว่าแต่ท่านเสาเรือ

ชีพจรลงเท้าไปคลายเหงาที่ไหนหนอ ... ท่านเสือเข้าป่าคอนกรีตฤา

สวัสดีครับ น้องคุณครู เทียนน้อย ;)

ยังสบายดีอยู่ครับ ... แล้วน้องล่ะ ???

ขอบคุณที่ยังระลึกถึงกันอยู่เสมอนะครับ ;)

สวัสดีครับ คุณ poo แฟนพันธุ์แทะ ;)

แวะมาแทะ ๆๆ ฉับ ๆๆ อีกแล้วนะครับ อิ อิ

คำสัญญาที่หาดใหญ่หรือเปล่า เพลงที่มีเสียงรถไฟฉึ่ก ฉั่ก

วันหยุดนี้ พ่อกะแม่มาเที่ยวเชียงใหม่ครับ พาไปวัด สะเมิง สันกำแพง ประมาณนี้ ครับ

ขอบคุณครับ ;)

ยอมรับเสียดีๆ ว่า "เหงา" อิอิ

อูยยยย คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ไม่เหงาหรอกครับ

เพียงแต่ว่า ... บรรยากาศของสถานีรถไฟ และ ความรู้สึกภายในเมื่อสัมผัส

มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ครับ ;)

ผมรังเกียจ "ความพลัดพราก" อย่างแรง

สวัสดีครับคุณครู

• ต้องขอขอบพระคุณมากที่เตือนความจำครบ 1 ปี
• คุณครู นี้สุดยอดในเรื่องรายละเอียดจริง ๆ
• ผมพึ่งรู้จากคุณครูนี้แหละ

ด้วยความบังเอิญครับ ท่าน เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์ ;)

คลิกแล้วไปพบพอดีเลยครับ

ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ครบรอบ 1 ปีแล้ว ;)

เขียนบันทึกเตือนความจำหน่อยไหมครับ อิ อิ

ชีวิตการเรียนคล้ายกันค่ะแสวงหา แต่ขี้เกืยจ ชอบเที่ยว เพื่อนดี แต่ต่างกันตรงคุณขึ้นดอย เราเข้าเมือง เคยนั่งรถไฟชั้น 3 ครั้งแรกไปเที่ยวเกาะ ที่ตรัง ก็มีเสน่ห์เหมือนเมืองเชียงใหม่ อาจจะคนละอารมณ์ คิดถึงอดีตก็เหงา ๆ นึกถึงการเดินทางและเพื่อนสมัยเรียน เศร้าจัง

ขอบคุณครับ คุณ kera ;)... ผมชอบนอกเมืองกว่าในเมืองเท่านั้นเองครับ

แผนของชีวิตที่ผ่านมา คือ การเดินออกมาจากเมืองใหญ่ วิ่งมาหาความสงบเท่าที่จะทำได้ครับ .. ไม่ต้องรวย ไม่ต้องมีงานดี ๆ ชีวิตจะมีจุดดี ๆ อยู่เสมอ อย่างที่หนังสือ เข็มทิศชีวิต 3 ได้โปรยเอาไว้

แค่ศรัทธาในการทำความดี ;)