เก็บภาพจนเพลงแว่ว ... "อย่าไปเลยบางกอก..จะบอกให้"


ผมต้องจำใจเดินทางมาร่วมประชุมการจัดทำหลักสูตรปริญญาโท (ครู) 6 ปี ที่ทางสภาคณบดีครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์แห่งประเทศไทยเปิดเวทีการมีส่วนร่วมของครูอาจารย์คณะผลิตครูทั้งหลาย พร้อมกันเชิญผู้บริหารจากสำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา (สกอ.) ผู้ควบคุมผู้ผลิตครู, คุรุสภา ผู้ตรวจสอบและให้ใบรับรองวิชาชีพครู เพื่อให้มาฟังและคิดร่วมกัน

ที่ว่าจำใจเพราะจากความสำเร็จของการหลักสูตรเทคโนโลยีการศึกษา 5 ปี ตามกรอบมาตรฐานที่ผ่านเป็นหลักสูตรแรกของคณะและมหาวิทยาลัย ทำให้คณบดีขอให้มาช่วยฟังการประชุมฯ กับเค้าด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีหน้าที่โดยตรงอะไรเลย

และจำใจอีกเหตุผล คือ ผมไม่ชอบกรุงเทพฯ ในแง่ของความวุ่นวาย ลำบาก อากาศ ผู้คน แหล่งรวมอะไรหลาย ๆ อย่าง ผมหนีมาเรียนบ้านนอกตั้งแต่จบ ม.6 แต่อย่างไรก็ไม่พ้นอยู่ดี เพราะกรุงเทพฯ คือ เมืองหลวง หรือ กรุงเทพฯ คือ ประเทศไทย

แต่ที่ไม่จำใจ คือ การกลับมาหาพ่อกับแม่ที่อยู่ที่กรุงเทพฯ นี้

ดังนั้น หลังจากเลิกประชุมเสร็จ ท่ามกลางแดดอันร้อนระอุ ผมก็ใช้บริการรถเมล์ฟรีกลับบ้าน และการเดิน เดิน เดิน แล้วก็เดิน

เดินไปก็เก็บภาพไปในเมืองฟ้าอมรของหลาย ๆ คน ;(

 

 

ภาพที่ 1 ... เกาะกลางถนนดูเลื้อยดี แถมด้วยรถเพียบ ณ ยามเช้า

 

 

ภาพที่ 2 ... เมืองฟ้าอมร

 

 

ภาพที่ 3 ... อาจารย์คณะผลิตครูก็มีหน้าตางาม ๆ นะ อิ อิ เห็นข้างหลังก็พอครับ

 

 

ภาพที่ 4 ... รถเมล์ร้อน ๆ ฟรี

 

 

ภาพที่ 5 ... กองอาคารใหม่ที่มีไว้สำหรับการพักอาศัยของคนเมืองฟ้าอมร

 

 

ภาพที่ 6 ... บนหัวมนุษย์เดินดิน มีสะพานข้ามไปข้ามมาเต็มไปหมด

 

 

ภาพที่ 7 ... ฟ้าใกล้มืดแล้ว

 

 

ภาพที่ 8 ... งั้นมองขึ้นไปบนฟ้าแล้วกัน

 

 

ภาพที่ 9 ... ลวดลายของโรงแรม...มันเป็นธุรกิจ

 

 

ภาพที่ 10 ... "หมา" มองทางออกของรถไฟฟ้าใต้ดินที่ทันสมัยด้วยความสนใจ

 

 

ภาพที่ 11 ... อนาคตห้างเซ็นทรัลจะมาลงที่นี่อีกสักห้าง

 

 

ภาพที่ 12 ... พระอาจารย์ ว.วชิรเมธี แสดงธรรมผ่านสื่อป้ายโฆษณา

 

 

ภาพที่ 13 ... ช่องทางอับแสง กับ ตึกระฟ้า

 

 

ภาพที่ 14 ... กลุ่มอาคารธุรกิจอยู่ที่ไหน รถติดหนักที่นั่น

 

 

ภาพที่ 15 ... เมื่ออีกด้านติด อีกด้านพอเห็นทางโล่ง

 

 

ภาพที่ 16 ... อืมม โล่งจริง ๆ อย่างไม่น่าเชื่อ

 

 

ภาพที่ 17 ... อาคารธุรกิจขนาดใหญ่มักจะมากับโฆษณาที่ตรงข้ามกับสิ่งที่ตนเองทำเสมอ

 

 

"อย่าไปเลยบางกอก จะบอกให้ พี่เคยไปมาแล้ว น้องแก้วเอ๋ย" ... เพลงเก่า ๆ แว่วมาครับ

เมืองอันทันสมัยที่คนอยู่มักหาเหตุจำเป็นเสมอว่า อยู่เพื่ออะไร ?

โชคดีนะครับ

 

บุญรักษา ทุกท่านทีเดียว ;)

 

หมายเลขบันทึก: 405551เขียนเมื่อ 31 ตุลาคม 2010 00:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 มิถุนายน 2012 14:02 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)

สวัสดีค่ะ อาจารย์

*** แต่ภาพที่อาจารย์ถ่ายมา กรุงเทพฯ ดูสวยงามจัง

สวัสดีค่ะ

  •   คุณยายเพิ่งกลับจากกรุงเทพฯเมื่อวันที่ 27 ตุลา นี้ค่ะ ตอนที่ไปเยี่ยมญาติที่เมืองนนท์ฯหลานชายขับรถให้ หวาดเสียวมากค่ะเพราะเพิ่งผ่านเหตุการณ์รถคว่ำมาเดือนกว่าๆ ตอนแรกว่าจะไม่พูดเพราะจะเป็นการเสียมารยาท แต่ทนไม่ไหวก็เลยบอกเค๊าว่า "ขับดีๆกว่านี้ได้มั๊ย หรือไม่ก็จอดน้าจะเดินเอา" เค๊าก็บอกว่า "ขับรถในกรุงเทพฯต้องหน้า--านนิดนึงน้า ไม่งั้นก็ไม่ถึงไหน?........"ค่ะ

สวัสดีครับ

ขอให้ใช้ชีวิตใน กทม.อย่างมีความสุขนะครับ ด้วยความที่เป็นมหานคร ที่นี่มีเรื่องราวมากมายที่ให้เราได้เรียนรู้ครับ  ความแออัด ความไม่สะดวกสบายในบางครั้งของการเดินทางที่ กทม. ก็คงปกติที่หัวเมือง เช่น หาดใหญ่  ขอนแก่น เเละเชียงใหม่ เริ่มมีอาการที่คล้ายกัน

มา กทม. เที่ยวนี้คงมีเรื่องเล่าให้พวกเราได้ติดตามมากมายนะครับ

ผมขอตัวไปท่องเมืองเหนือก่อนครับผม 

สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn

  • อย่าไปคิดอะไรมาก เปลี่ยนบรรยากาศสักพักหนึ่งค่ะ 
  • ไม่ค่อยเห็นถนนโล่งแบบนี้บ่อยนัก ไปทีไรก็เห็นแต่รถเต็มไปหมด
  • เพราะกรุงเทพฯเป็นเมืองหลวงน้ำจึงไม่ท่วม ดีนะคะที่อ.วัต ไม่ต้องเดินลุยน้ำ อิอิ
  • พี่ขึ้นรถไฟใต้ดินครั้งแรกก็เป็นบ้านนอกเข้ากรุงเหมือนกันค่ะ แอร์เย็นจริงๆ  คิดในใจว่าถ้านั่งต่อไปอีกซักสิบนาทีคงสั่นแน่เลย หนาวจริงๆ (แพ้อากาศด้วย)  อยู่บ้านนอกต้นไม้เต็มบ้าน ลมพัดเย็นธรรมชาติไม่ต้องใช้แอร์เลยค่ะ   พออากาศร้อนก็ใช้แค่พัดลม
  • เห็นแต่ภาพฟัาใกล้มืด อยากเห็นตอนฟ้าสางบ้างค่ะ 

เคยมีความรู้สึกไหมคะว่า

การประชุมโน่นนี่ ทำไม๊ ไม่ไปประชุมต่างจังหวัดบ้าง

โรงแรม ที่พัก ห้องสัมมนาก็มีให้เลือกเยอะแยะ

 

สวัสดีครับอาจารย์ โชคดีที่เข้าเมืองแห่งความเร่งรีบ แต่ไม่ต้องรีบ

ได้เดินๆๆๆๆแล้วความหลากหลายในมุมมองมาฝาก

อย่าไปเลยบางกอก ครู วราภรณ์ นื่องจากอวนแห่งรรบ้านดาบ ลพบุรี ได้คอมเม้น ในบันทึก(อย่าไปเหล้ยบางกอกยายบอกด้วยนิทาน)ไว้น่าฟัง นำมาใช้ต่อ

"อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ

อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา

คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา

เหมือนนกเหงาพรานซ้ำด้วยชำนาญ" (วราภรณ์ เนื่องจากอวน)

สวัสดีค่ะ

ภาพสวยค่ะ  ขอขอบคุณที่แบ่งปันให้ยายคิมคนบ้านนอกได้ชมเมืองบางกอกด้วย  ยายคิมกลัวจังเมืองบางกอกนี่

นักเรียนคนหนึ่งตอนที่ไปทัศนศึกษาถามยายคิม  ตอนรถผ่านอนุสาวรีย์ชัยฯ ว่า "คุณครูขา เขามีงานอะไรหรือคะ  คนเยอะจัง"

ได้หนังสือเยอะไหมคะ  ได้อะไรมาบ้าง อวดยายคิมบ้างนะคะ

ขอบคุณมากครับ คุณยาย ;)...

ความประมาทเป็นหนทางแห่งความ Dead ครับ

คุณยาย พูดถูกต้องแล้วครับ ต้องเตือนเขา ;)

พลาดนิดเดียวอาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าต่อไป

นั่นสิครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)..

อยากทำใจให้มีความสุขในสิ่งที่เราสนใจ เช่น ความเก่าแก่ ความที่เป็นศูนย์กลางของประเทศชาติ ฯลฯ

แต่จำได้ว่า ที่ตัดสินใจออกจากกรุงเทพฯ คือ ความเบื่อหน่ายกับสภาพแวดล้อม ;)

เรื่องเล่านั้น .. มีเยอะจริง ๆ ด้วย มีเรื่องราวของชีวิตคนให้เรียนรู้ อยู่ในสายตาของคนแปลกหน้าอย่างเราจริง ๆ ครับ

เราสวนทางกันนะครับ คุณเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ;)

เดินทางปลอดภัยครับผม

ขอบคุณครับ พี่ครูนก NU 11 ;)...

รู้สึกเหมือนกันจริง ๆ ครับ บ้านนอกเข้ากรุง

ชอบต้นไม้และธรรมชาติมากกว่า

ฟ้าสาง หมายถึง ตื่นเช้าใช่ไหมครับ อิ อิ ลำบาก ๆ

คำตอบที่คาดคะเนไหมครับ ...

1. เจ้าภาพอยู่กรุงเทพฯ

2. ผู้ใหญ่ ๆๆๆๆ อยู่กรุงเทพฯ

3. คิดว่า คนต่างจังหวัดอยากเข้ากรุงฯ

4. ข้ออ้าง สะดวกทุกอย่าง

5. คนส่วนใหญ่อยู่ในกรุงเทพฯ

ฯลฯ

คิดแค่นี่ก่อนครับ

ขอบคุณครับ คุณ ครู ป.1 ;)

ขอบคุณครับ ท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- ;)

น่าจะจริงนะครับ เราไม่เร่งรีบเหมือนคนที่เขาอยู่ เราจะได้มีโอกาสดูพฤติกรรมความเป็นอยู่ของเขา ได้ประโยชน์ ๆ

เพลงนี้ท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei-- บอกว่า ใช่เลยครับ เพลงนี้แหละ ;)

สวัสดีครับ พี่ครูคิม ยายคิม ;)...

ได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ เยอะเหมือนกันครับ ถึงแม้จะไม่ชอบนัก

ได้หนังสือที่คิดว่า พอซื้อได้มาหลายเล่มครับ

เวลาจะซื้อหนังสือสักเล่ม ก็คิดว่า หากไม่ซื้อเล่มนี้แล้วพ่อกับแม่มีเงินกินข้าว

ก็จะตัดสินใจไม่ซื้อที่นี่ครับ

เดี๋ยวเชียงใหม่ก็มีงานหนังสือเหมือนกัน น่าจะรอได้

ดังนั้น เล็ง ๆ ไว้ก่อนครับ

อยากบอกว่า ราคาหนังสือถูกมากครับ

คนบ้านนอกอย่างผม น้ำลายยืดเลยครับ

เจอนักเขียนมากมายด้วยนะครับ เช่น

พี่ชิว ดร.บัญชาที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาพับ พับ พับ 555

มีเรื่องเล่าอีกในบันทึกต่อ ๆ ไปกับครับ

ขอบคุณครับ ;)

อาจารย์ครับ ถ่ายรูปสวยจังเลย ครูที่โรงเรียนเดิมฝากมาบอก ฮ่าๆๆ ผมไม่อยากไปกรุงเทพฯครับ แต่มีเหตุต้องไปทุกที แบบว่า คนพเจร นะครับ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ;)..

ฝากบอกคุณครูที่โรงเรียนเดิมของผม เข้ามาเยี่ยมบันทึกผมได้นะครับ

๕ ๕ ฮากับเพลงที่แว่ว .. แล้วก็เพิ่งรู้ว่าอ. เสือ เป็นเด็กเทพฯ ฮาเลย ;) ชอบภาพน้องหมา อืม น้องหมาเทพ คงอยากจะใช้บริการรถไฟใต้ดินบ้างกระมังคะ ;) ยินดีที่ได้ไปเจอพ่อแม่นะคะ ..

  • ธุ อาจารย์วสวัตดีมารค่ะ..

ไม่ได้ไปผจญภัยที่เมืองมหานครอันคับคั่งได้วยผู้คน ..ตึกรามบ้านช่อง และรถรา มาประมาณ 4 ปีได้แล้วค่ะ ^^

แต่ก็ยอมรับว่า..มหานครแห่งนั้นเต็มไปด้วยความทรงจำหลากหลายเสียจริงๆ  อิอิ 

 

ป.ล. ถ้าไม่มีคนจูงมือข้ามถนนจะข้ามไม่ได้ อิอิ ^^

เค้าเด็กเทพฯ นะ แต่เมื่อนานมาแล้วก๊าบ คุณ poo ;)

หาคนจูงใหม่อย่างเร่งด่วน นู๋ต้อม เนปาลี ;)

เมื่อคืนฝันว่าอ. เสือออกหนังสือเล่มใหม่ อ้ะ บันทึกใหม่ จึงตามมาดู ฮาเลย .. ๕ ๕ .. เดี๋ยวนี้อ.เสาเรือ งานเข้าดีนะ มีหวังได้ขึ้นตน. ในเร็ววัน ยินดีไหมเล่านั่น อิ อิ ;)

เมื่อเช้าเพิ่งเจอโหมดซูมโลกใบเล็ก ภาพออกมาแปลกดีค่ะ สงสัยมือใหม่ยังไม่ถึงขั้นคนโลว์เทคมาส่งข่าว ไว้จะนำมาให้คนไฮเทคแนะนำติชมนะคะ .. อิ่มรำเที่ยงโตยเจ้า ;)

งานเข้าอย่างแรงครับ คุณ poo ;)...

ครูธรรมดาดีสุด

ขอบคุณครับ ;)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท