ภาพชุด "ปาฎิหาริย์แห่งการรอคอย" ... (ชวนคิดถึงใครบางคนที่รอคอย)

ผมใช้เวลา ๑ ชั่วโมง เพื่อเดินดูมุมต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัยในวันที่แทบไม่มีใครมาทำงานหรือเรียนหนังสือ (๑๖ เมษายน ๒๕๕๔) ทำให้องค์ประกอบของภาพที่ออกมามันดู "เงียบเหงาและเดียวดาย" เป็นอย่างมาก ทั้ง ๆ มันก็คือ "ความเป็นไปของธรรมชาติ" ที่เป็นวัฏจักรหมุนวนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะไม่มีโลกให้หมุนรอบตัวเอง

ดังนั้น โจทย์ของการตั้งชื่อชุดภาพนี้ ทำให้ใช้เวลาคิดนาน เพราะไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อชุดภาพอย่างไรให้เหมาะสมกับความเป็นไปเป็นมาตามความรู้สึกของคนมอง

ตอนแรก ได้ชื่อ "รอยเท้าที่ก้าวย่าง หนทางที่ก้าวเดิน" แต่พอนำชื่อไปวางตามภาพต่าง ๆ ดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ แต่พอเอาอีกชื่อหนึ่งคือ "ปาฏิหาริย์แห่งการรอคอย" ปรากฎในใจเลยว่า "ใช่" ใช่ตามความรู้สึกของตัวเอง

อยากลองนำเสนอภาพชุดนี้ให้ลองชมไปด้วยกันนะครับ ;)...

ทำเป็น Contact Sheets ให้ชมภาพรวมก่อน ;)...

ภาพที่ ๑ ... เราจะเดินเข้าหาแสง หรือจะรอคอยให้แสงเดินทางเข้ามาหาเรา

ภาพที่ ๒ ... กิ่งก้านมะยม ตีโค้งตามธรรมชาติเพื่อปกป้องลูกของตัวเอง

ภาพที่ ๓ ... ใบมะยมแผ่ออกเพื่อรับแสงและป้องกันแสงไปในตัว

ภาพที่ ๔ ... ความสมบูรณ์ของลูกมะยม เกิดมาจาก กลไกการดูแลตัวเอง

ภาพที่ ๕ ... ใบไม้สู้แสง

ภาพที่ ๖ ... เครื่องบินบนยอดไม้

ภาพที่ ๗ ... หางนกยูง สัญลักษณ์ของฤดูร้อน

ภาพที่ ๘ ... พวงคราม นามแห่งครู

ภาพที่ ๙ ... พวงคราม ตามกาลเวลา

ภาพที่ ๑๐ ... พวงคราม ตามอายุขัย และไม่มีใครรอดพ้น

ภาพที่ ๑๑ ... พวงคราม หล่นร่วงลงบนไม้ผุ

ภาพที่ ๑๒ ... เอื้องผึ้ง ตราตรึงใจ ... (ขอบคุณข้อมูลจาก คุณหมอดาว ครับ)

ภาพที่ ๑๓ ... มังกรคาบแก้ว เพริดพริ้งแพรวพราว ต่างสีสัน แต่ไปด้วยกันได้ดี ... (ขอบคุณข้อมูลจาก อาจารย์จัน และ คุณหมอดาว ครับ)

ภาพที่ ๑๔ ... คนมีความรู้และปัญญา ย่อมรู้จัก การวันทาและอ่อนน้อม

ภาพที่ ๑๕ ... ดอกชาทอง ห้อยลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก

ภาพที่ ๑๖ ... ดอกช้อนทอง หรือ ดอกแก้วขาว (ฝีมือการค้นหาคำตอบจากคุณหมอดาวครับ)

ภาพที่ ๑๗ ... ดอกคูณ คิดถึงครูคณิตศาสตร์ (เกี่ยวไหม)

ภาพที่ ๑๘ ... ดอกคูณเหลือง มเลืองขอบฟ้า

ภาพที่ ๑๙ ... องศาไหนที่เรากำลังยืนอยู่ ณ ปัจจุบัน (จงน้อมรับฟังผู้ที่อยู่องศาอื่นบ้าง)

ภาพที่ ๒๐ ... ระฆังและกังสดาลดังเพราะลมพัด ไม่ใช่ดังเพราะเคาะหัวตัวเอง

ภาพที่ ๒๑ ... ดอกแก้ว หอมกรุ่นด้วยความดีในตัวเอง

ภาพที่ ๒๒ ... หนทางข้างหน้าอีกยาวไกล แต่ไม่ใช่เป้าหมายข้างหน้า หากแต่เป็นคุณค่าที่สองข้างทาง

ภาพที่ ๒๓ ... แสงสาดส่อง เป้าหมายที่มืดมน คือ แสงสว่างทางข้างหน้าที่มาถึง

ภาพที่ ๒๔ ... แสงสว่างอยู่ที่ไหน ฉันจะเดินไปหาเธอ

ภาพที่ ๒๕ ... ทุกอย่างในโลกมีสองด้าน ไม่ขึ้น ก็ตก ดั่งพระอาทิตย์

ธรรมชาติมีความสวยงามในตัวของมันเอง และย่อมนำความคิดต่าง ๆ มากมายมาสู่มนุษย์ หากเพียงแต่มนุษย์รู้จักสังเกตและคิดเท่านั้น

คำว่า "ปาฎิหาริย์แห่งการรอคอย" ทำให้นึกถึง เพลงที่ผมชอบเพลงหนึ่งครับ ชื่อ "ปาฏิหาริย์ที่รอคอย" ของ ป๊อบ Clalories Blah Blah

เพลงเหงา ๆ ที่รอคอยความหวังจากใครสักคน

http://www.youtube.com/watch?v=iKW7jNtzpIk

เนื้อเพลง : ปาฏิหาริย์ที่รอคอย

ศิลปิน : ป๊อบ ปองกูล สืบซึ้ง (Neung Narongvit)

อัลบั้ม : Sleepless Society 2 (2006)

เคยแอบมองเธออย่างนั้น
เคยเก็บไปฝันเดียวดาย
เคยโกรธดวงดาวแสนไกล
ที่ไม่ดลใจเธอเลยสักครั้ง

รู้ว่าเป็นเพื่นงแค่ฝัน
รู้ว่าตัวฉันเป็นใคร
ก็รู้แต่ไม่อาจห้ามใจ
ก็ยังฝันไกล หวังไปเลื่อนลอบ

เผื่อจะมีซักคืน เผื่อจะมีซักวัน
ที่มีปาฏิหาริย์ช่วยทำให้ฝันจริงขึ้นมา
ได้เป็นคนรักเธอ ได้เป็นคนพิเศษ ในสายตา
แม้ตื่นมาทุกอย่างจะหาย และกลับไปเหมือนวันเก่า

ยอมหากจะต้องผิดหวัง
ยอมกลับไปเหงาดังเดิม
และยอมถูกความจริงซ้ำเติดิม
และยอมถูกความจริงซ้ำเติดี

เผื่อจะมีซักคืน เผื่อจะมีซักวัน
ที่มีปาฏิหาริย์ช่วยทำให้ฝันจริงขึ้นมา
ได้เป็นคนรักเธอ ได้เป็นคนพิเศษ ในสายตา
แม้ตื่นมาทุกอย่างจะหาย และกลับไปเหมือนวันนั้น

ยอมหากจะต้องผิดหวัง
ยอมกลับไปเหงาดังเดิม
และยอมถูกความจริงซ้ำเติม
แลกกับคืนหนึ่งให้ใจนอนฝันดี

และยอมถูกความจริงซ้ำเติม
แลกกับคืนหนึ่งที่เป็นคนรักเธอ

อ้างอิง : http://th.music.jajar.com/song/neung-narongvit/sleepless-society-2/%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%8F%E0%B8%B4%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%84%E0%B8%AD%E0%B8%A2-%E0%B8%9B%E0%B9%8A%E0%B8%AD%E0%B8%9A-%E0%B8%9B%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%81%E0%B8%B9%E0%B8%A5-%E0%B8%AA%E0%B8%B7%E0%B8%9A%E0%B8%8B%E0%B8%B6%E0%B9%89%E0%B8%87.html

หากเปิดเพลงนี้แล้วชมภาพไปด้วย คงจะเข้าและเคล้ากันน่าดู

ฟังเพลงแล้วชวนคิดถึงใครบางคนที่รอคอยจริง ๆ

โลกของเรายังสวยงามเสมอ

หากมนุษย์เรารู้จักรักษามันเอาไว้ให้นานแสนนาน

อย่าให้ธรรมชาติพิโรธอีกเลย

ก็แค่หวังไว้เท่านั้น

บุญรักษา ทุกท่านครับ

ป.ล. ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ช่วยหาชื่อดอกไม้ที่ไม่ทราบให้นะครับ ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน รอยเท้า ภาพถ่าย และ ความทรงจำ

คำสำคัญ (Tags): #wasawatdeemarn#ความสวยงาม#ธรรมชาติ#ปาฏิหาริย์แห่งการรอคอย#วสวัตดีมาร

หมายเลขบันทึก: 435562เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:41 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (51)

ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 22:17 น. ()

ดอกที่อาจารย์ไม่ทราบชื่อคือดอกมังกรคาบแก้วค่ะ

สวยงามทุกภาพค่ะ

kero-jung

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 22:32 น. ()

ไม่เคยเห็นภาพอารมณ์เหงา ๆ แบบนี้มาก่อน..ทุกวันจะเห็นคน ๆ นึง ชอบหอบฟางเดินไปเดินมาในมหาวิทยาลัย 555...

blue_star

เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2011 22:42 น. ()

ชอบภาพดอกพวงครามในภาพที่ 9 มากๆ ค่ะ ดูเหงาๆ ดี...บ่งบอกถึงสัจธรรมบางอย่าง...รอคอย เนิ่นนาน จนร่วงโรย

ภาพที่ 12 น่าจะเป็นเอื้องผึ้งนะคะ

ภาพที่ 13 มังกรคาบแก้ว...

ที่เหลืออีกภาพ ไม่ทราบเหมือนกันคร้าบ...คงต้องรอผู้รู้ท่านอื่นๆ ^o^

Wasawat Deemarn