เมื่อวานพี่ พรทิภา เสนชู พยาบาลวิชาชีพ ผู้รับผิดชอบงานคนพิการ ของ รพ.ตะโหมด ในนามเครือข่ายอำเภอตะโหมด ได้โทรศัพท์หาผมเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของการเดินเรื่อง “ชมรมเพิ่มพูนพลังคนพิการ อ.ตะโหมด” ที่ผมได้เคยมาทำเวทีให้ จนก่อเกิดเป็นชมรมขึ้น และทางชมรมฯ ได้สานต่อโดยการออกเดินสายพบปะคนพิการในแต่ละตำบลจนครบแล้ว วันนี้ (8 ส.ค.49) คณะกรรมการชมรมก็จะนัดประชุมเพื่อสรุปบทเรียน โดยจะขอเชิญผมไปร่วมด้วย ในระหว่างการสนทนาผมได้สอบถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง พี่รู้สึกภูมิใจไหมหรืออย่างไร ที่มาได้ถึงวันนี้
เสียงจากปลายทางของคู่สนทนาบอกเล่ามาอย่างชื่นใจว่า “พี่มีความสุขมากจังเลย พี่ไม่เคยได้ทำงานในลักษณะเช่นนี้ เขาน่ารัก และทำเองหมดเลย ไม่เห็นเลยว่าเขาจะพิการ จนพี่อายพวกเขา...เลย” ยังมีอีกมากมายที่พรรณนามาให้ฟัง พี่พรทิภา เท่าที่ผมรู้จักก็ไม่ค่อยสนิทกันมากนักก่อนหน้าที่จะได้ร่วมกันทำงานในแผนงานนี้ ตอนเสนอโครงการผ่านผมมาที่ สสจ.พัทลุง ผมได้ขอปรับตารางที่เป็นการบรรยายทั้งหมดมาให้กระบวนการ ลปรร.กันในกลุ่มคนพิการ เราจะแสดงเป็นคุณอำนวยให้ในตอนต้น ๆ จากนั้นก็จะมอบต่อให้พี่พิพัฒน์ ประธานสภาคนพิการทุกประเภท จว.พัทลุง เป็นคุณอำนวยต่อ และในตอนท้ายก็จะนำเข้าสู่การร่วมกันรวมพัลงพลังกัน จนได้รูปแบบเป็นชมรมฯ ของอำเภอ ในที่สุด ไม่ทันครบ 1 เดือน กิจกรรมการขยายผลเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เรื่องนี้ผมได้ขอถ่ายเอกสารบันทึกเลขาชมรมฯ มาแล้วจะได้เล่าให้ฟังในครั้งต่อ ๆ ไป อีก
โดยสรุปในบันทึกนี้จะยังไม่ได้กล่าวถึงเนื้องานของคนพิการมากนัก แต่อยากถ่ายทอดว่าผมได้ใจคนทำงานชุมชนมาเพิ่มอีก 1 คน โดยพี่เขากล่าวในวันนี้หลังสรุปบทเรียนกันเสร็จแล้ว ถึงขนาดว่า “ทำไมพี่ถึงได้กลัวชุมชนเสียนาน พอได้ลองลงทำเองครั้งนี้ จะให้พี่ไปทำอย่างอื่น พี่ไม่อยากทำแล้ว หากมีอะไรจะชี้แนะ หรือจะขอให้พี่ช่วยทำอีกก็บอกพี่ด้วย พี่มีความสุขมากจังเลยที่เห็นเขา (คนพิการ) มีความสุขกันถ้วนหน้า”
อาจารย์หมอ JJ
ยังไงครับ ที่ QoL ของคนไทย จะต้องดีกว่าของ คนฮ่องกง อาจารย์ต้องมีอะไรดี ๆ มาเล่าให้ฟังกันแน่เลยใช่ไหมครับ จักรอ! ครับ
อาจารย์พี่ Handy ครับ
ผมยังได้บอกพี่พรทิภาไปว่า พี่เห็นคนอื่นเป็นสุข แล้วเป็นสุข ผมเห็นพี่เป็นสุข ผมก็เลยสุขใจเช่นกันครับ
ตอกย้ำความเชื่อเลยครับว่า ความเหนื่อยยาก จึงนำมาซึ่งความสุข แทนที่จะต้อง ทุกข์ เช่น คนทำงานเพื่อเงิน เช่นนั้นจริง ๆ หากแต่ต้องลองทำเองครับ ฟังเขาเล่ามาก็สุขได้แต่ไม่เท่าทำเอง...นิ
คุณชายขอบฟังเขาเล่ามามีความสุขได้ ผมฟังเรื่องเล่าอีกต่อหนึ่งจากคุณชายขอบก็มีความสุขเช่นกันครับ อ่านเรื่องทำนองนี้จากคุณสิงห์ป่าสัก ชื่อบันทึกทำงานอย่างมีความสุข (ประสานงาน) ไม่ทำไม่รู้จริงๆ
คุณศุภลักษณ์
พี่พรทิภา ยังไม่ทราบบันทึกนี้เลยครับ ผมก็เดินทางตลอด เพิ่งได้เข้ามาที่ "บ้าน GotoKnow" วันนี้เย็น อยากอ่านเรื่องที่ชมรมกัลยาณมิตร เดินเรื่องจังเลยครับ เล่าให้ฟังบ้างสิครับ
ครูนงเมืองคอน
ไม่ทำไม่รู้จริง ๆ ครับ ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาทิ้งรอยไว้ ให้ได้ชื่นใจกันเสมอ ๆ
อาจารย์พี่ Handy
ขอบคุณมาก ๆ ครับ แก้ไขแล้วครับ ว่าแต่ผมติดค้างค่าพิสูจน์อักษร ท่านพี่เยอะแล้วนะนี่ งานนี้สงสัยต้องชำระกันเสียสักที ระวังนะครับท่านจะขึ้นตามไปชดใช้