เมื่อคนไม่รู้และคนไม่รู้นั่งเถียงกัน


หนูได้เรียนรู้ว่า ถ้าเราไม่รู้เราก็ควรจะยอมรับว่าไม่รู้ แล้วเริ่มทำความเข้าใจใหม่ แต่ถ้าเราทำเป็นอวดรู้ อาจจะส่งผลกระทบหรือ ผลเสียมากมาย และเป็นการปิดกั้นการเรียนรู้ในตนเองอีกด้วย

วันนี้ในวงสนทนาของเพื่อนเหล่า HiPPs ด้วยกัน

มีเรื่องหนึ่งที่เรายกขึ้นมาเป็นประเด็นคือว่า UK คืออะไร แล้วประกอบด้วยประเทศอะไร ดูเหมือนจะมีการยกข้อมูลสารพัด ที่ไม่แน่ใจ เพราะแต่ละคนไม่มีใครรู้จริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ต่างฝ่ายก็โต้แย้งกันไปมา จนรู้สึกขำว่า เอ๊ะ เรามาเถียงอะไรกันนี่ ทั้ง ๆที่เราก็ รู้ไม่จริงสักคน

          เหมือนนิทานที่เคยได้ฟังจากพ่อแม่ ครูอาจารย์ คือ ตาบอดคลำช้างยังไงอย่างนั้น ใจหนูก็รู้สึกแว๊บขึ้นมา

โอ้ บ่อยครั้งนี่ที่ฉันอยากจะโต้แย้งสิ่งต่าง ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ไม่จริง อย่างที่เขาเรียกกันว่า “อวดรู้” ใช่ ๆ ครูท่านเคยเมตตาเตือนสติมาว่าหนูเป็นพวก

“สาเถยยัง” ซี่งตอนที่ท่านเตือนมา หนูก็ไม่รู้เพราะครูเขียน mail มาบอกหนูจึงไปเปิดที่หนังสือสวดมนต์หน้า 82 เป็นบทสวด อุปกิเลส 16 ซึ่ง 

สาเถยยัง = ความโอ้อวดตัวให้ยิ่งกว่าคุณที่มีอยู่

 

 หนูเป็นแบบนี้บ่อยมาก ๆ ค่ะ เมื่อก่อนรุนแรงมาก ๆ ตอนนี้ก็ยังไม่หายไป แค่แผ่ว ๆลง บางทีก็เปลี่ยนรูปเช่น เขียน ๆ บันทึกไป ทั้ง ๆ ที่เป็นคำสอนของครู เขียนไปเขียนมา คิดเอาเองว่าเป็นความรู้ในตนเองซะงั้น จิตมันเร็วมาก ๆค่ะ หนูยังสร้างสติ ตามมันทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่ก็พยายามค่ะ

          หลัง ๆมาหนูจึงพยายามหัด ฟังให้มาก ๆ แต่บางทีหนูเผลอ ใจลอย ก็ทำประเด็นสำคัญหล่นหาย ครูท่านจึงเมตตาบอกว่า

“ถ้าเราหายใจเป็น เราจะมีปัญญา”

กราบขอบพระคุณครูค่ะ

          หนูได้เรียนรู้ว่า ถ้าเราไม่รู้เราก็ควรจะยอมรับว่าไม่รู้ แล้วเริ่มทำความเข้าใจใหม่ แต่ถ้าเราทำเป็นอวดรู้ อาจจะส่งผลกระทบหรือ ผลเสียมากมาย และเป็นการปิดกั้นการเรียนรู้ในตนเองอีกด้วย
หมายเลขบันทึก: 326754เขียนเมื่อ 11 มกราคม 2010 00:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน 2012 21:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท