คน เวที เรื่องเล่า และความประทับใจ


การได้รู้จักและมีใจให้กัน..ขอบคุณดอกไม้แห่งความดีงามที่เปิดโอกาสแก่กันและกัน

เมื่อวันที่ 6 – 7 สิงหาคม 2551 ที่ผ่านมาฉันได้มีโอกาสร่วมเป็นทีมวิทยากรในการกิจกรรม

“การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านเรื่องเล่า : วิถีแห่งการบริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ของคนโรงพยาบาล”
ครั้งที่ 1  จาก  3  ครั้งของเวที

 

การเป็นวิทยากรของฉันในครั้งนี้ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา
เนื่องเพราะประเด็นของคนโรงพยาบาลห่างไกลจากความรู้พื้นฐานของฉันหลายขุมนัก 
หากเทียบเคียงกับการทำเวทีที่ผ่านมาที่ฉันมีพื้นฐานมากพอที่จะพูดคุยและแลกเปลี่ยนความคิดเห็น 
รวมทั้งการ “นำ” เพื่อไปสู่เป้าหมายได้อย่างมั่นใจ 
ดังนั้นครั้งนี้ฉันจึงมาเป็นผู้ฟังที่ดี และร่วมเรียนรู้อย่างตั้งใจ
คอยเก็บประเด็นเพื่อตอบโจทย์ของงานให้ได้

 

ฉันมีโอกาสได้ร่วมงานกับทีมวิทยากรที่เพียบพร้อม ทั้งมุมคิด และประสบการณ์ 
อ้ายเอก จตุพร ที่มิตรรักแฟนโกทูโนคงรู้จักกันดี ผู้ซึ่งมีคำคิด คำพูด และลีลา ที่น่าประทับใจ 
พี่ฝน หรือ อ.ธันยพร  ผู้ซึ่งมีประสบการณ์ทั้งทางวิชาการ และการปฏิบัติด้าน
KM 
ทั้งสองคนทำงานร่วมกันมาหลายเวที ทำให้รับส่งความคิดและคำพูดอย่างเข้าขากัน 
ส่วนฉันในฐานะผู้มาทีหลัง จึงได้เรียนรู้อย่างมากมาย ถือเป็นกำไรกับฉันจริงๆ 
ต้องขอบคุณอ้ายเอกและพี่ฝนมากที่ให้โอกาสในการพัฒนาตนเองของฉันในครั้งนี้

 

เป้าหมายของเวทีในครั้งแรกของพวกเรา คือ “การได้รู้จักและมีใจให้กัน” 
ผู้เข้าร่วมเวทีซึ่งเป็น “คนโรงพยาบาล” 14 คน จาก 6 โรงพยาบาลในภาคใต้ 
ทุกคนต่างมาร่วมเวทีด้วยคำถามว่า ให้มาทำอะไร 
กอปรกับบรรยากาศและอุปกรณ์ประกอบเวที  ทั้งเวทีสีขาว  หมอน  ดอกไม้ และเสียงเพลง ยิ่งทำให้ฉงนขึ้นไปอีก

 

การเล่าเรื่อง เป็นวิธีการแห่งการ “ได้รู้จัก” 
ทุกคนรู้จักกันผ่านเรื่องเล่าแห่งเหตุ  ผล  และที่มาของการมีจิตใจที่งดงาม 
ทั้งที่เป็นแรงจูงใจจากสิ่งที่ได้เห็น  แรงผลักดันจากสิ่งที่ถาโถม  หรือแรงบันดาลใจจากก้นบึ้งของใจและคนข้างกาย 
ไม่ว่าจะเป็นเหตุใดล้วนได้รับความสนใจและพาตัวเองร่วมรู้สึกไปกับเรื่องเล่าของผู้เข้าร่วมทุกคน 
บ่อยครั้งที่มีน้ำตา และหลายครั้งที่มีเสียงหัวเราะ  ซึ่งเป็นการแสดงออกแห่งการมีส่วนร่วมไปกับความรู้สึกของเรื่องเล่า 

 

เมื่อทุกคนได้รู้จักกันผ่านเรื่องเล่า  ความประทับใจนำมาซึ่ง “การมีใจให้กัน” 
ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอของความสนใจ  ความดีงาม  และความเข้าใจ 
ที่ทุกคนต่างมีให้กัน  และพร้อมที่จะให้กำลังใจซึ่งกันและกัน 

เพื่อให้ดอกไม้ทุกดอกเบ่งบานต่อไป 

 

ขอขอบคุณคนโรงพยาบาลทั้ง 14 คน ที่แบ่งปันเรื่องดีๆ ของ จิตดีๆ

ขอขอบคุณ อ้ายเอก และพี่ฝนที่ให้โอกาสฉัน

ขอขอบคุณมูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์ และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพที่เห็นคุณค่าของความดีในจิตใจ

ขอบคุณสื่อมวลชนทุกท่านที่จะนำเรื่องราวดีๆ ไปบอกต่อ

ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาสฉันได้เติมเต็มความสุขในการก้าวต่อไป...

 

แล้วพบกันในเวทีที่ 2 วันที่ 10-11 กันยายน 2551

ฉันหวังว่าจะได้พบกับรอยยิ้มของทุกคนไม่ต่างจากวันที่ผ่านมา 

ฉันหวังว่าจะได้พบกันเรื่องดีงามของทุกคน

ฉันหวังว่าจะได้พบกับกำลังใจที่เติมเต็มหัวใจ

ฉันหวังว่าทุกคนจะเก็บเกี่ยวความรู้สึกที่ดีเพื่อไปเป็นแรงในการสร้างสิ่งดีๆ ต่อไป

ฉันหวังว่าฉันคงไม่หวังมากเกินไป...

 

ขอบคุณทุกดอกไม้แห่งความดีงาม

หมายเลขบันทึก: 201075เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2008 10:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:25 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

ขอบคุณน้องพิมพ์เช่นกันที่ได้มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์คนดีในวันนั้น ดีใจและอิ่มใจเหลือเกิน การบอกต่อความรู้ที่เป็นนามธรรม ช่างยากเหลือเกิน ทำยังไงนะ เราถึงจะเป็นผู้ส่งสาร ส่งข้อมูลแห่งความดี ในรูปแบบการกระทำและนำไปบอกต่อคนอื่นเป็นรูปธรรมได้ และรู้ไหมพี่ว่าเรามีเรื่องที่ยากกว่า คือทำอย่างไร จะให้คนอื่นนำเรื่องราวเหล่านั้นไปใช้ต่อรวมทั้งต้นเรื่องของเราก็มีการพัฒนาตัวเองขึ้นด้วย

สู้ๆ นะคะพี่เชื่อ ว่า เรา ทำได้ ^^

แวะมาดูกิจกรรมดีๆ ครับคุณพิมพ์ดีดเก่งจัง...แสดงว่าต้องพูดเก่งถึงเป็นวิทยากรได้ ส่วนผมขอเป็น วิทยาธร เดินดีดพิณแถวเชียงใหม่ เอ้ยแถว ป่าหิมพานต์ ดีกว่าครับ ไม่ไหวๆ พูดไม่ค่อยเก่ง ......

สวัสดีคะ พี่ฝน

ขอบคุณที่มาทักทายกันผ่านบันทึกเป็นคนแรก...

โจทย์ยาก แต่ เรา ต้องทำได้

ความดีงามในใจคน มีคนพูดให้ได้ยินบ่อยว่า "ยากเกินบรรยาย"

แต่งานนี้นอกจากเราจะต้องเอาความดีงามมาบรรยาย ซึ่งยากแล้ว

ก็ยังมีเรื่องที่ยากกว่า คือ เอาความดีงามไปพัฒนาต่อ กันอย่างไร...

ยากจริงๆ คะพี่ฝน...สู้ สู้

---^.^---

 

โจทย์อาจยาก แต่หากทำงานด้วยใจที่เป็นสุข...

ยากแค่ไหรก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีคะ คุณกวิน

ขอบคุณมากคะ...

ไม่ค่อยได้พูดเท่าไรคะ นั่งฟังและปาดน้ำตามากกว่า

ดีดพิณด้วย...เท่ห์ระเบิดเลยนะคะ

---^.^---

  • แงๆๆขอโทษทีที่มาช้า
  • แต่ดีกว่าไม่มา
  • อิอิๆๆ
  • เพิ่งมาจากกำแพงเพชร
  • ดีใจที่น้องได้ฝึกประสบการณ์
  • อยากให้ทำทุกอย่างและเรียนทุกๆๆอย่างด้วยใจรัก
  • การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุดครับน้องพิมพ์
  • เรียนรู้แล้วเอามาบูรณาการกับการทำงาน
  • บูรณาการกับชีวิตและสังคม
  • สู้ๆๆ รอดูเวทีสอง
  • แต่หายไปนานมากๆๆ
  • คิดถึงๆๆๆๆ

สวัสดีเจ้า อ้ายเอก

"มีความสุขกับทุกย่างก้าวของชีวิต" เจ้า...

ขอบคุณเจ้า

---^.^---

สวัสดีคะ พี่อาจารย์ขจิต

ขอบคุณมากคะที่มาให้กำลังใจกัน มาช้ายังดีกว่าไม่มาคะ

น้องพิมพ์สนุกเสมอกับการทำงานคะ และพี่ก็คงเช่นกันใช่ไหมคะ

หายไปนานนิดหนึ่ง...ไม่ค่อยดีเลยเนาะ

ขอบคุณนะคะที่คิดถึงกัน

---^.^---

สวัสดีหนูพิมพ์

             ขอบคุณครับ เห็นงานที่หนูพิมพ์ทำแล้ว...ยังนึกว่าเราจะรอดไม๊งานที่อุบลเนี่ย...ฮิฮิ

                                                               โชคดีจ๊ะ

สวัสดีคะ นายช่างใหญ่

ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ...สีชมพูหวานจ๋อย แค่เห็นก็ชื่นใจแล้วคะ

---^.^---

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท