บันทึกรายงานความก้าวหน้าของโครงการสกัดความรู้ :การตั้งครรภ์ในวัยรุ่น

บันทึกฉบับนี้เปิดมาเพื่อรายงานความก้าวหน้าและเรียนให้สมาชิกทุกท่านทราบว่าโครงการสกัดความรู้ครั้งนี้ทำอย่างจริงจังและหวังผลเพื่อเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเรื่องการตั้งครรภ์ในวัยรุ่นเพื่อคนในสังคมรับทราบถึงปัญหาและมองปัญหาอย่างเข้าใจ พร้อมทั้งแนวทางการแก้ไขที่ถูกต้อง การปรับตัวอย่างเหมาะสมและอีกหลายๆ อย่าง เหล่านี้เกิดด้วยความปรารถนาอันดีและแรงกล้าที่อยากเห็นปัญหาเหล่านี้ลดลง

แม้จะทราบว่าเรื่องนี้อ่อนไหว กระทบกระเทือนใจได้ง่าย แต่ทุกคนยังยืนยันและพร้อมที่จะเดินหน้าดำเนินงานต่อไป หาแนวคิดและวิธีการแก้ไขปัญหาเหล่านี้

หน้าที่หนึ่งของสี่คือการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับโครงการที่กำลังทำให้ทุกท่านเข้าใจว่า สิ่งที่ทำไม่ได้มีเจตนาพาดพิงให้ใครต้องเสียหาย หรือไปสะกิดแผลในใจของใคร แต่ทำขึ้นทั้งหมดด้วยเจตนาเพื่อสร้างความตระหนักถึงปัญหานี้ว่ามีความสำคัญให้กับวัยรุ่น พ่อแม่ ผู้ปกครองและทุกคนรอบตัว ว่าควรมีวิธีการป้องกันปัญหาอย่างไร แต่หากเกิดปัญหาขึ้นแล้วควรมีวิธีการแก้ไขอย่างไรบ้าง

สำคัญที่สุดคือการปรับตัวและสัมพันธภาพภายในครอบครัวควรต้องเป็นไปอย่างไร เพื่อช่วยให้ผู้เกี่ยวข้องได้รับแรงกระทบกระเทือนเหล่านี้น้อยที่สุดและสามารถผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านี้ไปอย่างดี

มีหลายท่านถามว่าต้องเล่าอย่างไร ?

คำตอบ คือไม่มีวิธีการที่ถูกต้อง ใครอยากเล่าแบบไหนอย่างไรก็ได้ค่ะ ขอแค่เป็นเรื่องที่เคยพบมาเป็นพอค่ะ เหมือนง่ายแต่ไม่เห็นภาพ

วันนี้สี่เลยขอเล่าเรื่องนี้บ้างนะค่ะ ผิดถูกไม่พอใจ หรือรู้สึกอย่างไรแลกเปลี่ยนและแนะนำได้เพราะนั่นคือสิ่งที่สี่และทีมงานต้องการ

เรื่องนี้เป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงอายุ 14-15 ปีพ่อแม่ส่งลูกมาเรียนในเมืองใหญ่เพื่อที่ลูกจะได้เจริญก้าวหน้าและเรียนกับ อ.ดีๆ เก่งๆ หากแต่วัยรุ่นยังคึกคะนองและติดเพื่อน อีกทั้งยังห่างจากครอบครัว การเดินห้างหรือเที่ยวตอนเย็นๆ จึงเริ่มขึ้น เด็กหญิงหน้าตาดีเพียงไม่นานก็มีเด็กหนุ่มสนใจ และเริ่มคบหาเป็นแฟน เริ่มแข่งรถ เที่ยวกลางคืนและสุดท้ายก็ลงท้ายด้วยการตั้งครรภ์โดยไม่ตั้งใจ

สี่ไม่ทราบว่าช่วงที่เริ่มรู้ว่าตั้งครรภ์นั้นพวกเขาคิดหรือทำอะไรไปบ้าง ทราบแต่ว่าหลังจากตั้งครรภ์ได้ไม่นานเด็กหญิงต้องออกจากโรงเรียนทั้งที่ยังไม่จบ ม.ต้น

ออกจากโรงเรียนเพื่อจะแต่งงานกับฝ่ายชาย เนื่องจากพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้และคงมีการพูดคุยเพื่อตกลงกันผลสรุปคือแต่งงานและเด็กหญิงต้องตั้งครรภ์ต่อ เหตุผลแน่ชัดนั้นไม่เคยถามแต่หากดูจากสภาพโดยรวมทราบว่าครอบครัวฝ่ายชายนั้นนับถือศาสนาพุทธ เชื่อในบาปบุญคุณโทษการที่จะให้ทำแท้ง ฆ่าชีวิตเด็กทารกนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เด็ดขาดอีกทั้งครอบครัวมีฐานะพอสมควร

เด็กหญิงต้องแต่งงานมาอยู่บ้านฝ่ายชาย ไม่ต้องทำงานนอกบ้านแต่ต้องรับผิดชอบงานในบ้านและช่วยเหลือแม่สามีทำงานอื่นๆ เล็กน้อย

ครอบครัวนี้ไม่ใช่อย่างในนิยายที่มีแม่ผัวใจร้าย ตรงกันข้ามพ่อแม่สามีน่ารักและดูแลลูกสะใภ้เป็นอย่างดี ที่สำคัญสั่งสอนลูกหลานคนอื่นๆ ให้รักและดูแลเด็กหญิงเป็นอย่างดี เด็กหญิงจึงตั้งครรภ์มาได้อย่างไม่มีปัญหาเรื่องการดูถูกเหยียดหยามจากคนในครอบครัวหรือญาติ เพราะญาติทุกคนยอมรับสมาชิกใหม่อย่างเต็มใจ

เวลา 9 เดือนผ่านไปหลานชายตัวเล็กขวัญใจคนทั้งบ้านเพียงไม่กี่เดือนก็ได้รับการเลี้ยงดูจากย่าแทน ส่วนคุณแม่วัยรุ่นอายุยังน้อย วุฒิแค่ ป.6 ต้องออกหางานทำเพื่อช่วยเหลือสามี ต้องทำงานหลายอย่างเช่น พนักงานขายของตามห้าง  ขายของตามตลาดสด กรีดยาง และอีกหลายอย่าง หลายคนคง งง ว่าทำไมต้องทำงานในเมื่อบอกว่าครอบครัวสามีดูแลอยู่

ใช่ค่ะ พ่อแม่สามีบอกว่าเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านไม่ต้องจ่าย แต่ค่านมลูกต้องหาเงินจ่ายเอง

เหตุผลที่แอบถาม ท่านแจ้งว่าจ่ายให้นะได้แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ถ้าวันหนึ่งไม่มีท่านทั้งสองคน สามคนพ่อแม่ลูกจะทำอย่างไรก็ต้องฝึกให้รู้ว่านี่คือผลของการกระทำที่ทั้งสองคนต้องรับผิดชอบ

จากวันนั้นถึงวันนี้ 5 ปีผ่านมาแล้วทั้งสองยังอยู่ด้วยกัน สามีทำงานช่วยครอบครัว เริ่มเก็บเงินเพื่ออนาคตลูก แต่ยังดื่มเหล้าเป็นประจำเช่นกัน ดีว่าไม่เคยทำร้ายลูกเมียในยามเมา

ฝ่ายหญิงต้องทำงานหลายอย่าง แต่ทั้งคู่ก็ยังมีความสุขดีเพราะครอบครัวทั้งสองฝ่ายช่วยกันประคับประคองยามมีปัญหา

หลายครั้งที่คุยเด็กหญิงมักพูดว่าหากย้อนเวลาได้จะไม่ยอมทำอย่างที่เคยทำ เพราะเสียดายอนาคตเนื่องจากตอนนี้เพื่อนหลายคนกำลังมีอนาคตที่ดี ก้าวไปบนทางที่สวยงามแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ทำได้เพียงทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่อลูกชาย จะได้มีอนาคตที่ดีกว่าพ่อแม่

นี่เป็นเรื่องเล่าของสี่ค่ะ อาจจะไม่ใช่เรื่องอะไรที่น่าอ่านมากนัก แต่นี่คือวิธีการเล่าในแบบของสี่ สำหรับทุกท่านอยากเล่าอย่างใดนั้นไม่ขัดข้องค่ะ ทั้งแบบเศร้าซึ้ง ขำๆ สอดแทรกแง่คิดหรือคติ หรือเล่าอย่างไรก็ได้ค่ะ

และหากรู้สึกว่าสิ่งที่ทางทีมงานกำลังทำมีประโยชน์แต่ยังตัดใจลงบันทึกไม่ได้มีทางเลือกอีกวิธีค่ะคือส่งเรื่องต่างๆ มาทางอีเมลได้ค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านเรื่องยาวๆ จนจบค่ะ และหวังว่าคงมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องนี้เพิ่มมากขึ้นค่ะ