ออกจากโรงพยาบาลทัพทัน ถึงโรงพยาบาลสว่างอารมณ์ เหมือนสับสวิตช์ ผู้อำนวยการ นพ.สุชิน คันศร ดูจะเป็นคนพูดน้อย (แต่มีคนกระซิบว่า ต่อยหนัก)

โรงพยาบาลสว่างอารมณ์ ชื่อดีเหมือนอำเภอ น่าจะนำมาเป็นชื่อโครงการด้านสุขภาพจิตเด่นๆได้ เป็นโรงพยาบาลขนาด 30 เตียง

วิสัยทัศน์โรงพยาบาล เป็นสถานบริการสาธารณสุขที่มีคุณภาพ ให้บริการด้วยความเสมอภาค โดยการมีส่วนร่วมของประชาชนและชุมชน เป็นวิสัยทัศน์ที่ผู้เขียนรู้สึกได้ถึงโอกาสของความสำเร็จในการแก้ไขปัญหาสุขภาพของประชาชน เพราะโดยส่วนตัวผู้เขียนมีความเชื่อว่า ปัญหาสุขภาพหลายอย่างของประเทศเราเป็นปัญหาเรื้อรัง ก็เพราะข้าราชการประเภท พี่มีแต่ให้ เหมือนเนื้อเพลง พี่มีแต่ให้...

...พี่คนนี้ นั้นมีแต่ให้  เจ้าใช่ไหม ไม่เคยให้พี่ อยากได้อะไรหาให้ทันที ให้เจ้ามากขนาดนี้ ไม่ดีอีกหรือแม่คุณ…
ผู้เขียนยืนยันว่าการแก้ไขปัญหาสุขภาพประชาชนต้องอาศัยแนวทาง 6 ประการคือ

การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง (Participatory) ที่มีค่านิยมร่วมในการมุ่งผลสัมฤทธิ์ (Result Based Management Value) และการบูรณาการ (Integration)  กระบวนการบริหาร   วิชาการ   ตลอดจนเทคโนโลยีสารสนเทศ บนพื้นฐานของการจัดการระบบที่ดี (Systemic Management) และสอดคล้องกับวิถีชีวิตของชุมชน (Style of Life)  บนความต่อเนื่องของเวลา(Continuity) [PRISS+C] (อ่าน PRISS และ ใจเย็นไว้โยม) 

เพราะไม่เช่นนั้นก็ต้องร้องท่อนจบของเพลงด้วยความรู้สึกช้ำใจเหมือนทุกวันนี้ว่า

...พี่วันนี้ พี่ก็ยังให้ เจ้าวันไหน เจ้าจะให้พี่ ให้ความจริงใจ ให้ความรักพี่บ้างซิ ให้เจ้ามากอย่างนี้ ให้พี่ไม่ได้เชียวหรือ...

สภาพโดยทั่วไปโรงพยาบาลสว่างอารมณ์ เป็นโรงพยาบาลที่สะอาด ดูดี เรียบง่าย มีจุดที่ผู้เขียน ประทับใจ แม้เดินดูด้วยความเร่งรีบ (เนื่องจากใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งคุยกันในห้องประชุมร่วมกับท่านสาธารณสุขอำเภอ วิมล แสงอุทัย และทีมจากสถานีอนามัยบางส่วน) ได้แก่

ห้องจ่ายยา ลักษณะคล้ายกับที่โรงพยาบาลทัพทัน คือตั้งเคาน์เตอร์ออกมาหน้าห้องยา เพื่อการจ่ายยาผู้ป่วยที่มีคุณภาพ

มุมเรียนรู้ต่างๆ เป็นมุมการเรียนรู้ที่ไม่ค่อยได้เห็น เช่น มุมเรียนรู้ธรรมะ มุมเรียนรู้ มุมพัฒนาการเด็ก มุมห้องสมุด น่าจะพัฒนาให้เข้ากับนโยบายปลัดกระทรวง นายแพทย์ไพจิตร์ วราชิต ( 3S + SLE  Smile  Smell  Surrounding  Sympathy  Library  Exercise) ได้แบบไม่ต้องปรับตัวมากนัก