หลายวันมานี้ผมต่อสู้กับความรู้สึกตนเองอย่างมากกับเรื่องที่ขัดแย้งในความรู้สึกของผม จรดมือลงบนคีย์บอร์ดหลายต่อหลายครั้ง สุดท้ายก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะเขียนข้อมูลและความรู้สึกของตนเอง  

       อย่างไรก็ตามวันนี้ขอเขียนซะหน่อยครับ 

       ความรู้สึกแรกคืออยากเขียนความรู้สึกสะท้อนใจกับข้อมูลการบริหารจัดการงบประมาณขององค์การบริหารการปกครองท้องถิ่นแห่งหนึ่งที่มีการใช้จ่ายงบประมาณภาษีของชาวบ้านแบบที่คนอย่างเรา ๆ รับฟังแล้วต้องบอกว่าเกิดความรู้สึก "อกหัก" สะอึกกับการใช้งบประมาณแผ่นดิน

       เริ่มจากเรื่องที่ 1  เค้าทำโครงการจ้างวงดนตรีลูกทุ่งวงหนึ่ง(200,000 บาท)มาแสดงแล้วเก็บค่าขายของ ขายเหล้า เบียร์ตลอดจนอบายมุขที่มอมเมาเยาวชน เงินที่เก็บได้ไม่แน่ใจได้ว่าเอาไปทำอะไร แต่ไม่ได้เอาเข้าคลังแน่นอนครับ

       เรื่องที่ 2 คือการจ้างวงดนตรีแจ๊ส...(500,000 บาท)มาเล่นในบริเวณตลาดสดแล้วขายเหล้า ขายเบียร์ให้นักท่องเที่ยวต่างชาติและวัยรุ่นทุกวันพฤหัส(อาทิตย์เว้นอาทิตย์)ในความคิดผมวงแจ๊สเนี่ย..หูแบบเรา ๆชาวบ้านนอกเนี่ยมันเข้าไม่ถึงจริง ๆชาวบ้านก็บ่น...ว่าเอามาทำไมเนี่ย??

       เรื่องที่ 3 กลางเดือนนี้กลุ่มพนักงานและนักการเมืองท้องถิ่น 24 คน จะเดินทางไปศึกษาดูงาน(เที่ยวน่ะแหละ)ที่มณฑลเสิ่นเจิ้น สาธารณรัฐประชาชนจีน งบประมาณที่ใช้ต้องหลักล้านครับผม (ผมทำงานมา 20 ปี ยังไม่มีโอกาสหรือมีกรมกองใดให้งบประมาณเดินทางไปต่างประเทศเลยเนี่ย....ทั้ง ๆที่งานรับผิดชอบทั้งอำเภอ...)

        อีกความรู้สึกหนึ่งของผมคืออีกไม่กี่วันผมเองต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือทางด้านงบประมาณจากองค์การแห่งนี้เพื่อมาพัฒนางานที่ทำอยู่ หากเราเขียนหรือใส่ความรู้สึกตรงนี้ไป รู้สึกไม่ดีเลย ... มันขัดแย้งในใจผมตลอดเวลาเลยนะ...ถึงแม้บางครั้งพยายามติดตามอารมณ์ ความรู้สึกตนเองว่าเราคิดเอง เราไปยุ่งเรื่องคนอื่น ปล่อยวาง ทำใจ แต่พอได้ยินเสียงเพลงแจ๊สข้างที่ทำงานลอยมาทีไรนึกถึงเรื่องนี้ทุกที....เฮ้อเรา.....

        สุดท้ายก็แพ้ความรู้สึกที่อยากแบ่งปัน อยากให้คนอื่นทราบว่า "วิถีการบริหารจัดการเงินของชุมชนด้วยชุมชน" เนี่ย..ผลที่ออกมามันไม่เหมือนที่วาด ที่ฝันเอาไว้ของผู้บริหารประเทศเลยครับผม !!!!