เมื่อเล่าให้ฟัง--------
จึงไม่ใช่ความลับ---อีกต่อไป
ได้รับ Tag ความลับจาก น้องครูมิม แต่ด้วยภารกิจยุ่งเหยิงเลยไม่มีโอกาสได้เปิดเผยเรื่องต่างๆซักที บางครั้งสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ไม่ใช่ว่าจะเก็บเป็นความลับ เมื่อถึงเวลาก็นำมาเล่าสู่กันฟังได้ บางทีเป็นเรื่องเศร้า เรื่องตลก ประทับใจ ความน่ากลัว ความหวาดเสียว และอีกหลายๆความรู้สึก เมื่อหลายๆท่านได้รับรู้แล้ว มองเห็นภาพ หรือไม่ก็ได้อารมณ์ไปด้วยเลย และเช่นกันเรื่องราวที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้เป็นอดีตที่ยังอยู่ในความทรงจำค่ะ
เรื่องเล่า(จริงๆ)ที่ 1 จุดเริ่มต้นของชีวิต
คนปีมะโรง 23 พ.ย.2507 เป็นลูกสาวคนโต มี สองน้องสาว กับสองน้องชาย เป็นลูกหลานชาวนาโดยกำเนิด ชอบไปนา..แต่...ทำนาไม่เป็น เลี้ยงควายเป็น เพราะได้เล่นกองฟาง...แต่...ไม่เคยขี่ควาย มีเพื่อนเล่นเป็นชายมากกว่าผู้หญิง ชอบขึ้นต้นไม้ เพื่อหาของกิน โดยเฉพาะต้นมะละกอ จนผู้คนหวาดเสียวเพราะกลัวยอดหักแล้วตกลงมา
เมื่อเข้าเรียนได้เรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 เป็นรุ่นสุดท้าย ต่อมาก็มีถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ม.ต้น ม.ปลาย เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาเป็นการศึกษาขั้นพื้นฐาน ช่วงชั้นที่ 1 - ช่วงชั้นที่ 4
เรื่องเล่า(จริงๆ)ที่ 2 มีกิเลสในใจมาก เพ้อฝันหลายเรื่อง..อยากได้ & อยากมี
ในสมัยก่อน ใครมีรถจักรยานใหม่ๆขี่ไปโรงเรียนก็หรูหราแล้ว ดีใจแทบแย่ ได้กับเขา 1 คัน แต่ราคาไม่แพงเช็ดทุกวันเลย สมัยเรียนอนุปริญญาไปเยี่ยมคุณย่า ที่อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร นั่งเล่นที่โรงเรียนก็วาดฝันว่า ถ้าได้เป็นครูบรรจุไกลบ้านก็ต้องไปอยู่บ้านพักครู ตอนเย็นๆมีเวลาว่างก็คงได้นั่งเล่นเพลินๆ มีความสุขอยู่กับชาวบ้านในชนบทแบบนี้ มั้ง เหลือบไปเห็นรถยนต์อีกชาตินี้เราจะมีรถยนต์ขับกับเขาหรือเปล่าเนี่ย..เฮ่อ..นี่แหละความคิดของคน
การที่ใจเรามุ่งหวังสิ่งต่างๆ ทำให้เรามีพลังและพยายามสรรหามาให้ได้ เหมือนกับที่ได้อ่านบันทึกของพี่ศศินันท์ เวลาผ่านไปความฝันก็เป็นจริงทุกประการ ได้บรรจุที่โรงเรียนกันดาร ได้เบี้ยกันดารทุกเดือน(น้ำไหล..ไฟสว่าง)ซื้อรถมอเตอร์ไซด์ใช้ ไม่นานรถล้มขาหัก เลยมีรถเก๋งเก่าๆขับไปทำงาน เท่านั้นยังไม่พอ อยากได้บ้านใหม่เป็นของตัวเองอยู่เฉพาะครอบครัว รถยนต์ป้ายแดง(ปัจจัยที่ 5)เพราะคันเก่าถึงเวลาซ่อมแล้ว....พี่ๆเล่าให้ฟัง พระท่านบอกว่าคนที่ไม่รู้จักพอ..อยากได้ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นเปรต..อิ...อิ...แต่ก็ขวนขวายหามาจนได้ด้วยน้ำพักน้ำแรง ไม่ได้โกงกินหรือลักขโมยใครมา
เรื่องเล่า(จริงๆ)ที่ 3 ชอบของสวยๆงามๆ มองผู้หญิง(สวย)มากกว่าหนุ่มหล่อๆ
อย่าเพิ่งแปลกใจนะคะที่ชอบมองผู้หญิงสวย เพราะเป็นคนชอบแต่งตัวค่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงที่แต่งตัวสวยๆ ทุกวัย บุคลิกดีแบบสาวมั่น ชอบแต่งตัวเพราะอยากแต่ง ไม่ใช่อยากสวย แค่พอไปวัดตอนสายๆได้ก็แค่นั้นเอง แต่งเองนะคะไม่ใช่ถึงขนาดต้องจ้างเค้า เสื้อผ้าก็ตัดใส่เอง รับจ๊อบบ้างเมื่อมีเวลาว่าง ชอบผ้าไทย ทั้งฝ้ายและไหม คงเป็นเพราะสิ่งต่างๆในโลกนี้สร้างมาให้เป็นของคู่กัน นิสัยขัดกับบุคลิก ผู้ใหญ่และเพื่อนๆมักจะบอกว่าเป็นคนเรียบร้อยแต่ใจร้อนมาก ชอบเย็บปักถักร้อย งานประดิษฐ์ทุกอย่าง ดอกไม้แห้ง ดอกไม้สด จบ ปวส. (ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ) คหกรรมศาสตร์ จากวิทยาลัยอาชีวศึกษานครสวรรค์ ซึ่ง ณ ที่นี้เป็นจุดเริ่มต้นอยากเป็นครู เพราะได้รับอานิสงส์จากอาจารย์มากเหลือคณานับ แต่.. อิอิ..ร้องรำทำเพลงไม่เป็น ฟังและดูอย่างเดียวค่ะ อาจารย์ให้มาแต่ไม่รับ
เรื่องเล่า(จริงๆ)ที่ 4 ชีวิตครอบครัว หวานชื่นและเศร้าหมอง
เปลี่ยนจากนางสาว เป็นนางเมื่อปี พ.ศ. 2533 มี สองลูกชาย สูงยาวแต่ไม่ขาว..ผิวเหมือนแม่ กำลังเข้าสู่วัยรุ่น ม.4 และ ม.6 บ่อยครั้งที่นั่งเฝ้ามอง แอบเป็นทุกข์อยู่ในใจว่าจะรอดปากเหยี่ยวปากกา เรียนจบปริญญาตรีได้หรือเปล่า เพราะสิ่งแวดล้อมต่างๆในสังคมน่ากลัวจริงๆ แต่ก็ต้องพยายามเฝ้าเลี้ยงดูให้ดีที่สุด ใกล้ชิดให้มากๆเป็นทั้งพ่อ แม่ และ เพื่อน
หลานๆไม่มียายอีกแล้ว ยายจากไปไม่มีวันกลับเมื่อเดือนมีนาคมนี้เอง แม่เคยพูดว่า ขาดแม่เหมือนแพแตก..ขาดพ่อเหมือนถ่อหักเป็นเหมือนแม่พูดจริงๆ ทุกวันนี้ยังเฝ้าคิดถึงแม่อยู่ตลอดเวลา พี่ต้องเข้มแข็งเป็นที่พึ่งให้น้องๆ ดูแลซึ่งกันและกันต่อไป
หลานๆของป้านก
เรื่องเล่า(จริงๆ)ที่ 5 เคยโดนรถสิบล้อเหยียบแต่ไม่เป็นอะไร..... แค่แขนขาถลอกเขียวช้ำไปทั้งตัว
เมื่อปี46 ประมาณ 6โมงเย็น เกือบเอาชีวิตไม่รอด นอนดูทีวีอยู่ดีๆเหมือนมีอะไรมาดลใจให้ต้องออกจากบ้าน ลุกพรวด..ขับรถมอเตอร์ไซด์จะไปซื้อของที่ตลาดในตัวอำเภอซึ่งอยู่ห่างจากบ้าน 3 กม. พอไปถึงทางโค้ง รถสิบล้อบรรทุกอ้อยเต็มคัน แหกโค้งออกมาด้วยความเร็ว รีบหลบลงข้างทางแล้วแต่ไม่พ้น จึงตัดสินใจกระโดดทิ้งรถเลย พอดีวันนั้นสวมชุดพละยังไม่ได้เปลี่ยน ในใจคิดว่าคงไม่รอดแน่ แต่คุณพระช่วย พอพ้นตัวรถ สิบล้อก็เหยียบมอเตอร์ไซด์ เละทั้งคันใช้ไม่ได้เลย อ้อยล่วงกระจายเต็มไปหมด ชาวบ้านไปมุงดูเสียงพูดกันว่าสงสัยศพอยู่ใต้ท้องรถแน่ๆ พอได้สติก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงโทรไปบอกคนที่บ้านให้ไปแจ้งตำรวจหน้าปากซอย ตำรวจไปเร็วมาก ซึ่งในช่วงชุลมุนคนขับสิบล้อเตรียมจะหนีชาวบ้านช่วยกันจับไว้ทัน สอบถามได้ความว่า เพิ่งขับครั้งแรก วันแรก ยังไม่รู้เส้นทาง .... แล้วทำไมพ่อเจ้าประคู้ณขับซะเบรคไม่ทันเลย
ที่สำคัญทุกครั้งลูกๆจะซ้อนท้ายรถไปด้วย ถ้าวันนั้นลูกไปด้วย อะไรจะเกิดขึ้น...??? มองเห็นภาพได้ชัดเจนเลยค่ะ หวาดผวามาจนบัดนี้
อยากฟังเรื่องเล่า(จริง) Tag ความลับ ของท่านนี้ต่อค่ะ
1. น้องชาย หนุ่มเมืองปาย คุณเอก จตุพร
3. ดร. Ka-poom
4. น้องสาวเชียงใหม่ ครูเอ
5. ท่าน ผอ.ประจักษ์ ค่ะ
ปรารถนาดีเสมอค่ะ
ชอบผ้าไทย ตัดเสื้อใส่เองเหมือนพี่เลย
สวัสดีค่ะ มาอ่านความลับค่ะ
* เรื่องที่ 2 เหมือนกันเลยค่ะ .. แต่ของปูหนักกว่าเป็นเจ้าแม่โปรเจคท์ แต่ไม่ได้เริ่มทำสักที .. เฮ้อ ... กำลังจะๆ ค่ะ อิ อิ
* เรื่องที่ 3 เหมือนกันค่ะ จนบางที สงสัยเอ เราผญ. หรือเปล่าหนอ 5 5 ...
* เรื่องที่ 5 อ่านไปลุ้นๆ ไปค่ะ ... คนดีพระคุ้มครองค่ะ
- - ขอบคุณเรื่องเล่า น่ารักและน่าชื่นชมค่ะ มีความสุขกับคนที่รักและรักเราค่ะ ...
พี่แก้ว
แอบมาอ่านความลับ ปรากฏ ท้ายๆมีชื่อคุ้นๆ
ขอตั้งหลักก่อนครับ
มาแอบอ่าน บันทึก ความลับของน้องสาว
น่ารักจริงๆ
ตามพี่อ้อยมาอ่านความลับค่ะ
อ้อ...ไม่ลับเสียแล้ว
(^__^)
เป็นความลับที่อ่านแล้วได้ประโยชน์ ได้บทเรียน เป็นประสบการณ์ที่ได้แง่คิดครับผม...
ขอบคุณสำหรับความลับที่ไม่ลับครับผม...
คุณ poo
***อิอิ..เจ้าแม่โปรเจคท์ ***อยู่แถวไหนคะ..เริ่มทำเร็วๆก็ดีนะคะ น้ำมันแพง เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย
ขอบคุณมากค่ะ
มารายงานตัวแล้วค่ะ ขอกลับไปตั้งหลักนะคะพี่สาว
ช่วงนี้วุ่นๆค่ะ พอดีโรงเรียนข้างเคียง งานกีฬาของท่านองค์มนตรีค่ะ ก็ไปร่วมหลายวันค่ะ ขอเวลาตั้งตัวสักพักค่ะ คิดถึงเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก
สวัสดีค่ะ คุณดิเรก
ดีกว่าคนร้องเพลงไม่เป็นเลยนะคะ ฟัง ดู ได้อย่างเดียว
พี่นกขา...มิมมาช้าอีกแล้ว ช่วงนี้ยุ่งมากจนไม่มีเวลาส่วนตัวเลย มาอ่านความลับของพี่นกช้ามาก แต่ก็มานะคะ...
เหมือนกันหลายอย่างค่ะ ชีวิตในวัยเด็ก และความอยาก อิอิ เห็นอะไรก็อยากได้อยากมีไปหมด แต่ตอนนี้ลดลงได้มากแล้วค่ะ เพราะทุกอย่างย่อมเป็นสิ่งของนอกกาย ความสุข สงบ ในจิตใจเราต่างหากละคะสำคัญกว่าทุกสิ่ง ..ตอนนี้พยายามหาความสุข สงบ แม้ว่ามันจะเป็นไปได้ยากซักหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่พยายามเลยจริงไหมค่ะ..
คิดถึงพี่นกค่ะ..เสียดายโอกาสไปเที่ยวด้วยกันจังค่ะ ...โอกาสหน้ามิมจะไม่เบี้ยวนัดอีก..ว่าแต่ว่าพี่นกมีเวลาให้น้องสาวคนนี้หรือเปล่า (ล้อเล่นค่ะ)
ช่วงนี้ยุ่งมากค่ะทั้งงานและชีวิตส่วนตัว..แล้วจะเล่าให้ฟังค่ะ
คิดถึงมากค่ะ
น้องครูเออย่าตั้งหลักไกลนะคะ..รออยู่ค่ะ
เป็นครูก็ อย่างนี้แหละค่ะ..งานอะไรที่ทำได้ก็ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น้องครูมิมขา มาช้าดีกว่าไม่มา...คำฮิตติดปาก
ชีวิตเป็นของเรานะคะ เลือกทำในสิ่งที่เรามีความสุขและไม่ให้คนรอบข้างเดือดร้อน
ใช้ชีวิตให้สวยงามนะคะ
ว่างๆไปนั่งคุยกันสนุกๆ ...มีเวลาว่างและรอน้องอยู่เสมอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดีครับ
เข้ามาเยี่ยมชมการเปิดตัวของศิลปินคนใหม่ครับ
อ่านแล้วได้ทั้งความรู้และข้อคิด
พี่ไนน์ เป็นลูกสาวคนโต ของน้องชายคนเล็กเป็นทหารอากาศค่ะ