พฤติกรรมที่สร้างมิตรภาพใน Gotoknow

      ผมว่าน่าจะนำเป็นหลักการที่สำคัญในการเขียนบทความได้เลยนะครับ 

     ผมขออนุญาตเพิ่มอีกข้อครับ

     ในการแสดงความคิดเห็นที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นอื่น ควรออกตัวก่อนว่า เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งอาจจะผิดก็ได้   แสดงให้เจ้าของความคิดเดิมเขาเห็นว่าเราไม่ได้โจมตีความคิดของเขาว่าผิด เพียงแต่เราเห็นแตกต่างในมุมมองของเรา ..ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ Wasawat

เข้าแวะชมบันทึกของท่าน

มีมุมมองหลายมุมมองทีเดียว

-หากเราคิดจะเขียนบันทึกใน G2K ก็น่าจะเปิดใจรับฟังความคิดเห็นผู้อื่น ถือเป็นการ ลปรร.ค่ะ หากไม่อยากเปิดใจ ก็ควรเขียนในบันทึก diary ของตนจะดีกว่า

-เห็นด้วยกับ บล๊อคเกอร์หลายท่านที่มี"สำนึกดี"ต่อกัน หากจะใช้คำพูดรุนแรง ก็ควรเก็บไว้ส่วนตัวจะดีกว่าค่ะ

-ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจาก G2K ร่วมทั้ง"มิตรภาพจากคนที่มีอุดมการณ์เดียวกัน"

ขอบคุณค่ะ

            สวัสดีครับ

    ผมว่าผมเคยเจอนะครับ ลองดูที่นี่ครับ

www.gotoknow.org/blog/welder/124218

สวัสดีครับ ท่าน ผอ.วิชชา small man

• คำแนะนำของท่านอาจารย์มันดีจริง ๆ ครับ
• การออกตัวก่อน ย่อมทำให้น้ำหนักที่เค้าคิดว่า เราโจมตี หรือ ไม่เห็นด้วยกับเขาลดลงเยอะเลยครับ
• ขอบพระคุณท่านอาจารย์ครับที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผมจริง ๆ

บุญรักษา ท่านอาจารย์ ครับ :)

สวัสดีครับ คุณพยาบาล เพชรน้อย

• ขอบพระคุณมากครับที่แวะมาแลกเปลี่ยนกัน
• เรื่อง "มิตรภาพ" เป็นเรื่องสำคัญมากจริง ๆ ครับ
• Gotoknow เป็นเครื่องมือสำคัญที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอย่างแท้จริงครับ
• เปรียบเหมือนดาบสองคมครับ คนดีใช้ในทางดี ก็จะดี คนไม่ดีใช้ในทางไม่ดี ก็จะไม่ดีครับ

บุญรักษา ครับผม :)

สวัสดีครับ อาจารย์ วรชัย

• ผมได้เข้าไปเยี่ยมลิงค์บันทึกของอาจารย์แล้วครับ
• ยืนยันว่า อาจารย์ได้เจอจริง ๆ ด้วยครับ ได้รับการต่อว่าจากคำเล็ก ๆ ของคนที่ไม่ยอมเปิดเผยตัว
• เป็นกำลังใจให้อาจารย์ทำดีเยอะ ๆ ครับ

ขอบพระคุณอาจารย์มากครับ

บุญรักษา ครับ :)

• ขอบคุณ ขอโทษ และขออภัย เป็นสิ่งสมควรใช้บ่อยๆจริงๆค่ะ
• บางครั้งเราอาจหลงลืมไปว่าเราไม่ได้เพียงพูดคุยกับเจ้าของบันทึกเท่านั้น แต่ข้อความที่แสดงความเห็นลงไปคนอ่านกันทั่วโลก
• ไม่จำเป็นที่ทุกคนต้องมีความเห็นเหมือนกัน แต่การแสดงข้อโต้แย้งก็น่าจะเป็นการนำเสนอเหตุผลสนับสนุนมากกว่า ไม่ใช่มาชี้ถูกชี้ผิด หรือหักล้างกันอย่างเอาเป็นเอาตายกันนะคะ
• สำหรับตนเอง จะดีใจและขอบคุณเสมอเมื่อมีผู้อ่านมาชี้แนะ และพร้อมที่จะปรับแก้ข้อความในบันทึกของตนเองให้ถูกต้อง
• ในโอกาสนี้ขอเป็นกำลังใจให้ท่านอาจารย์และสวัสดีปีใหม่ค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์

เคยเจอเหมือนกันค่ะ แต่เป็นการเจอที่เราก็รู้จักว่าเขาเป็นใคร 2 ครั้งค่ะ ส่วนอีกครั้งหนึ่งเจอแบบเต็มแถมยังโดนเอาไปเขียนต่อแบบเจ็บๆอีกด้วย ...คือ เรื่องที่เขียนบันทึกลงไปนั้นก็เป็นเรื่องที่เราไม่ได้สนับสนุนการกระทำ และไม่ได้คิดจะเขียน แต่น้องบล็อกเกอร์ท่านหนึ่งบอกว่าเขียนก็ดีจะได้รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ... เมื่อเขียนเล่า ก็มีบล็อกเกอร์ท่านหนึ่ง (ใช้นามและภาพแฝง) เอาไปเขียนวิจารณ์ แบบอ่านแล้วเสียความรู้สึกมากๆ ... หมดกำลังใจไปพักหนึ่งค่ะ แต่ด้วยความที่เรายังมีกัลยาณมิตรที่ดีอีกหลายท่าน ให้กำลังใจ เราจึงยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่แถวนี้ค่ะ ...

ด้วยความที่เป็นการเขียน ไม่เห็นหน้าตา ไม่ได้ยินสำเนียงที่เปล่งออกมา จึงทำให้ไม่ทราบอารมณ์ที่แท้จริง แถมประสบการณ์แต่ละคนก็ต่างกัน ทำให้ความเข้าใจในการอ่าน หรือสื่อออกมาของแต่ละคนต่างกันมั้ยค่ะ ... จนอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดกันได้หากไม่ระวัง

เป็นกำลังใจให้อาจารย์ และให้ตัวเองด้วยค่ะ...ยิ้ม ยิ้มเห็นไรฟันด้วยค่ะ

สวัสดีครับ คุณ naree suwan

• ใช่แล้วครับ คุณ naree suwan คำพูดแค่ 3 คำที่บางคนไม่สามารถพูดได้ทั้งในชีวิตจริง และชีวิตเสมือน สำคัญเหลือเกิน
• การหลงลืม ... สามารถหมายความถึง การละเลยต่อความสัมพันธ์ และความไม่ใส่ใจคนอื่นได้เหมือนกันนะครับ บางคนอาจคิด แต่บางคนไม่เคย :)
• "ประเด็นขัดแย้ง" ย่อมมีได้ทุกสังคม ครับ ... แต่การหาเหตุผลมาโดยใช้ประโยชน์ส่วนตัวมาก่อนนั้น เอาเป็นเอาตายกันเลยล่ะครับ ยกตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุดคือ การเมืองที่บางพรรคใช้ประชานิยมยึดหัวใจคนไทย แทนความดี ความงาม ความถูกต้อง ครับ
• ความใจกว้าง ยอมรับฟังความคิดเห็นคนอื่น เป็นเรื่องไม่ยาก แต่ก็มีแบบไม่อยากทำกัน ยึดมั่น ถือมั่น ตนเองก่อนใคร นะครับ :)
• แหม ชิงบอก "สวัสดีปีใหม่" ก่อนผมได้ไง
• 555 "สวัสดีปีใหม่" เช่นกันครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ คุณ naree suwan
• และขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ

บุญรักษา ครับผม :)

กราบสวัสดีอาจารย์  paew ครับ :)

• กราบสวัสดีได้ เพราะรู้สึกเหมือนญาติผู้ใหญ่แวะมาให้คำแนะนำ ครับ
• อาจารย์เป็นเหมือนผมตอนนี้ครับ ... ผมเลยเค้นกำลังภายในและกำลังใจจากกัลยาณมิตร ใช้ในการเขียนบันทึกเสียเลยครับ
• เรื่องจริงครับ .. จากที่อาจารย์ว่า ".. ด้วยความที่เป็นการเขียน ไม่เห็นหน้าตา ไม่ได้ยินสำเนียงที่เปล่งออกมา จึงทำให้ไม่ทราบอารมณ์ที่แท้จริง แถมประสบการณ์แต่ละคนก็ต่างกัน ทำให้ความเข้าใจในการอ่าน หรือสื่อออกมาของแต่ละคนต่างกันมั้ยค่ะ ... จนอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดกันได้หากไม่ระวัง.."
• การเขียน ไม่สื่อถึงอารมณ์จริง ๆ ครับ ... ทำให้คนที่ไม่รู้จักคนเขียนบันทึกหรือความคิดเห็น ไม่ทราบอารมณ์การเขียน ... บางคนมีอารมณ์ขัน (แต่คนอื่นไม่ขัน) บางคนมีอารมณ์จริงจัง เคร่งเครียด (แต่คนอื่นนึกว่า กำลังเก็กหน้าอยู่)
• เอาเข้าไปสิ ใช่ไหม ครับ ...
• การเขียนที่ดี ก็ต้องใช้อารมณ์และสำนวนที่สื่อถึงความนึกคิดและอารมณ์ได้ ใช่ไหมครับ เหมือนเราอ่านนิยาย ทำให้เราถึงนึกรู้สึกเหมือนตัวละครในเรื่อง
• น่าสนใจ ประเด็นนี้ จริง ๆ ครับ อาจารย์ paew
• ขอบพระคุณกำลังใจจากอาจารย์ paew ด้วยนะครับ รู้สึกดีครับ
• ยิ้ม ๆ ด้วยครับ อิ อิ

บุญรักษา .. อาจารย์ด้วยครับ

สวัสดีค่ะ

เคยเจอแบบอ.จ.แป๋วค่ะ

เคยเจอเหมือนกันค่ะ แต่เป็นการเจอที่เราก็รู้จักว่าเขาเป็นใคร

เลยเข็ด แต่ดีทำให้ระวังตัวมากขึ้นค่ะ

ปกติ เรื่องที่เขียนมักจะออกแนว....ที่อ.จ. บอกมากที่สุด

เพราะ เป็นความตั้งใจของตนเองตั้งแต่แรกเขียนบันทึกที่นี่เลยค่ะ

เพราะการเขียนบันทึก เป็นการเขียน ที่ไม่เห็นหน้าตากัน  ไม่ได้ยินสำเนียงที่เปล่งออกมา จึงทำให้ไม่ทราบอารมณ์ที่แท้จริง อย่างอ.จ.แป๋วบอก

บางที เราเขียนไม่ระวัง ก็อาจทำให้ความเข้าใจในการอ่าน ผิดไปจากเจตนาของเราได้ค่ะ

ส่วนตัว ดิฉันเห็นว่า การรู้จักกัน ในการเขียนบันทึกเท่านั้น เมื่ออ่านบ่อยๆ เราสามารถเดา บุคคลิก ความคิด ลีลา ความชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ของเจ้าของบันทึกได้ แต่ไม่หมดค่ะ

ตราบใดที่เรา ยังไม่ได้รู้จักตัวจริงของกันและกัน

อย่างไรก็ดี แค่เขียนบันทึกและมีการแลกเปลี่ยนกันบ่อยๆ นานๆเข้า ก็เหมือนสนิทสนมกันมานานปีเหมือนกันค่ะ

สวัสดีค่ะ อ.วสวัตดีมาร

ขอใช้สิทธิ์ที่ถูกพาดพิงค่ะ..^ ^

การสื่อสารเบิร์ดแบ่งง่ายๆเป็น 2 ระดับเหมือนที่อาจารย์เคยเขียนไว้ในบันทึกว่าด้วยคนไทยชอบแสดงความเห็นมากกว่าความรู้น่่ะค่ะ

ระดับของความเห็นเป็นระดับที่เขียนง่าย  พูดง่ายเพราะเป็นเรื่องของความรู้สึก ชอบ ไม่ชอบ โกรธ เย้ยหยัน ถากถาง เสียดสี  ประชดประชัน ฯลฯ บนพื้นที่สาธารณะที่ไม่ต้องเปิดเผยตัวตนมีส่วนทำให้การแสดงความเห็นในระดับนี้รุนแรงเพราะเป็นการแสดงถึงอำนาจแฝงที่สามารถทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแย่ได้  อาจถือเป็นการคุกคามอย่างหนึ่งด้วยค่ะเพราะทำให้ตัวเองรู้สึก " เหนือกว่า " ..ฟรอยด์เคยว่าไว้ว่าคนเรามีแรงขับของความก้าวร้าวอยู่ในตัวทำให้เมื่อใดก็ตามที่เราไม่ต้องเปิดเผยตัวเองเราก็จะง่ายที่จะแสดงออกมาได้ตามแรงขับนั้นๆ เพราะเป็นระดับของสัญชาตญาณเท่านั้นเอง..และ่ที่่ีพบมาส่วนใหญ่คนที่มีลักษณะนี้จะเป็นคนที่อ่อนแอข้างในนะคะ   เพราะหวั่นไหว เพราะโดดเดี่ยวจึงก้าวร้าวเพื่อแสดงอำนาจหรือเพื่อข่มขู่ให้ดูว่าตัวเองเก่งกล้าและเหนือกว่าคนอื่น..เพราะคนมักจะไม่อยากยุ่งกับคนที่ปากร้าย เสียงดัง พูดไม่รู้ฟัง เถียงข้างๆคูๆ..( ไม่ได้ตั้งใจจะเหน็บ ใคร เลยนะคะอาจารย์ ^ ^ )..การไม่อยากยุ่งด้วยกับความเกรงกลัวนั้นคนละเรื่องกันเลยค่ะ แต่มักจะเข้าใจว่าเป็นสิ่งเดียวกันซะนี่

แต่ระดับของความรู้จะสูงกว่านั้นค่ะเป็นระดับที่ต้อง " คิด " ..ต้องไตร่ตรอง ต้องพิจารณาหลายๆด้าน  เพื่อหาความเหมาะควรและความเข้าใจให้มากที่สุด..จึงเป็นสิ่งที่ยากมากขึ้นและต้องอาศัย การแขวนลอยความรู้สึก ช่วงหนึ่งเพื่อบ่มเพาะความเข้าใจก่อนที่จะสื่อสารออกไปน่ะค่ะ

ตัว สาร เองก็เป็นความละเอียดอ่อนเช่นเดียวกันค่ะ ถ้าผู้สื่อสารสื่อแบบ " ตรง " ไปนิด โดยลืมหรือตกหล่นคำบางคำไป  ชนิดของสารที่สื่อนั้นจะผิดเพี้ยนไปเลยนะคะ..บวกกับผู้รับที่เป็นแบบยังอ่านไม่หมด หรือไม่แขวนลอยซะก่อนก็ตัดสินซะแล้ว .. โอกาสที่จะเข้าใจผิดก็มีสูงค่ะ

เอาคำคมมาฝากค่ะอาจารย์ 

ฉันได้เรียนรู้ความเงียบ จากคนช่างพูด
ความอดทน จากคนไร้ความอดทน
และความอ่อนโยนใจดี จากคนโหดร้าย
..ของคาริล  ยิบราน ค่ะ ^ ^

เรามาปิดท้ายด้วยลักษณะของสารที่สื่อตกหล่น ผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจกันดููนะคะ

จากบันทึกของพี่แป๊ดค่ะ

 
• "ลูกชายผมสองขวบมีไข่สูงมากให้กินพาราได้ไหม ขอคำตอบด่วนครับ"

• "แฟนเป็นคนเสียวดังมากครับ ผมอายคนอื่นเค้า
ผมจะเตือนเธอยังไงดีครับ"

• "กลุ้มใจจัง แฟนเราเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง
ไม่ค่อยจะอมใครง่าย ๆ"

• "มีพี่ที่ทำงานคนนึงเพิ่งเข้ามาทำงาน เธอเป็นลูกน้องผมแต่อายุแก่กว่าผมมาก
ผมจะสอยเธอยังไงดีครับถึงจะไม่น่าเกลียด"

• "สามีมีปัญหาในการนอนค่ะเค้าชอบนอนหนุน ห ม อ ย -->นิ่ม ๆ ไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ พอจะรู้จักยี่ห้อดี ๆ มั้ยคะ "

• "ถ้าง่วงก็ลองเคี้ยวหมาฝรั่งดูสิคะเผื่อจะหาย"

• "ถ้าพิจารณาความเสี่ยวแล้วคาดว่าคุ้มถ้าลงทุนต่อไป"

• "เดือนหน้าดิฉันจะมีเพื่อนฝรั่งมาเที่ยวเมืองไทย เค้าชอบช้างมากค่ะ
ช่วยแนะนำทัวร์ที่มีโปรแกรมขี้ช้างให้หน่อยได้มั้ยคะ"

• "เจอรูแฟนเก่าในโทรศัพท์มือถือแฟน หมายความว่ายังงัย"

• "อยากไปเที่ยวท้องฟ้าจำลอง ที่ปิดไฟมืด ๆ
แล้วฉายภาพดาวน่ะค่ะไม่ทราบว่าเข้าชมฟรีรึต้องเสียตัวด้วยรึป่าวคะ"

• "ข่าวดีค่ะปลื้มใจอยากบอก ไปขยายรูแต่งงานมาแล้ว ออกมาสวยมาก ๆ ขนาดแฟนเป็นคนไม่ค่อยพูด ยังออกปากชม ไม่รู้มาก่อนว่าดีแบบนี้ เพื่อน ๆไปขยายที่ไหนกับบ้างคะ"

• "พี่ ๆ ครับ ผมจะไปสอบใบขับขี่พรุ่งนี้แต่ผมยังไม่ชำนาญ
เรื่องการถอยรถเข้าซ่องเลย ใครพอแนะนำเทคนิคได้บ้างครับ"

• "อาจารย์คะ ปีนี้ข้อสอบวิทย์จะเน้นอกเรื่องอะไรคะ หนูจะได้เตรียมตัวมาแต่เนิ่น ๆ"

• "ถามเลขาค่ะ พานายฝรั่งไปไหนดีไม่ชอบซิสเลอร์เลย
วันก่อนไปกินกับนายฝรั่งหลายคน สั่งไส้กรอกรวมกินกันแล้วปรากฏว่าบรรยากาศเงียนมาก ๆ"

• "ผมมีปัญหากับแฟนใหม่ของเธอครับ ไม่น่าคิดมากเลย
แค่โทรเรียกเธอมาเจอเพราะอยากเลียร์ให้มันสบายใจทั้งสองฝ่าย"

• "ขอถามหน่อยค่ะ ใบพลูเดี๋ยวนี้หาซื้อได้ที่ไหน คุณยายข้างบ้านกินแต่หมาเปล่า ๆ มานานแล้ว บอกว่าเคี้ยวไม่อร่อย"

• "หนูแอบชอบเค้าอยู่ ทำไงหนูถึงจะได้รูถ่ายของเค้าคะ"

• "แถวสี่พระยามีร้านอัดรูดี ๆ มั้ยครับ อ้อ แล้วรูขนาด 4" x 6"
นี่จะเล็กไปมั้ยครับ"

• "จะไปเชียงใหม่ค่ะหนุ่มคนเมืองที่ไหนพอแนะนำได้บ้างคะ
อยากถามว่าขนมจีนน้ำเจี๊ยวที่ไหนอร่อยบ้าง"

^                                ^

ตั้งใจจะมาเขียนข้อเสนอแนะหลังจากที่อ่านเงียบๆคนเดียว ท่ามกลางเสียงธรรมะที่คุณแม่เปิดกล่อม...จนเกือบบรรลุธรรมแล้ว (แซวคุณแม่)

แต่พอมาอ่านข้อเสนอแนะคุณเบิร์ดแล้ว

หัวเราะ งอหาย...ลืมที่คิดไว้หมดครับ :))))

---------------------------------------

จะกลับมาให้ข้อคิดเห็นอีกครั้งครับ

สวัสดีครับ พี่ sasinanda

• เห็นด้วยกับพี่ sasinanda  ครับในเรื่องของการเขียนตกหล่น มันเท่าเกิดการเข้าใจผิดได้ง่ายจริง ๆ ด้วย
• การที่เราอ่านบันทึกของกัลยาณมิตรของเราเช่นกันครับที่เราสามารถเดานิสัยใจคอของเขาได้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด
• คนเรามักจะเลือกแสดงตนในแง่และมุมมองที่ดีไว้ก่อนครับ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนนะครับ บางคนปอกเปลือกกันมาคุยเลย 555
• ขอบคุณพี่ sasinanda  ได้ให้ความเห็นดี ๆ นะครับ

บุญรักษา ครับผม :)

สวัสดีครับ คุณ เบิร์ด

• อ่านความคิดเห็นคุณ เบิร์ด ไปเรื่อย ในช่วงแรก ๆ อืมม ฮืมม .. สุดยอดการวิเคราะห์คน และ จิต ครับ
• ชอบมาก ๆ เลย ข้อมูลแน่นปึ๊ก
• แต่พออ่านตัวอย่างข้างหลัง
• หัวร่อ งอหาย ลืมความทุกข์ที่อยู่ในใจไปเลย
• ขอบคุณมากครับ คุณ เบิร์ด
• ผมมีความสุขแล้วล่ะตอนนี้
• เขียนแบบคุณ เบิร์ด  นี่แหละ ... มิตรภาพและอายุจะยืนกันทุกคนครับ
• คำคมก็ชอบมากครับ ... ความอดทน จากคนไร้ความอดทน
• ผมตอบความคิดเห็นคืนกลับเขาด้วย ความอดทน จริง ๆ ด้วยครับ ... และใช้ความคิดที่เป็นเหตุเป็นผลเต็มที่ที่สุดได้

บุญรักษา คุณ เบิร์ด ครับ :)

สวัสดีครับ คุณเอก

• ก็ว่า คุณเอก ปกติ ตอบไวนี่นา
• เจอ คุณเบิร์ด เข้าไป .. 555
• ผมก็น้ำตาเล็ดเลยเนี่ย ปวดท้องไปหมด
• รอฟังความคิดเห็นคุณเอก ครับ

ขอบคุณนะครับ คุณเอก :)

ผมมีเห็นสงครามน้ำลายบนชุมชนออนไลน์มาตั้งแต่ก่อน soc.culture.thai แยกตัวออกมาจาก soc.culture.asean เมื่อปี 1991 มาแลกเปลี่ยนครับ

ผ่านมาหลายครั้ง เห็นมาทั้งเหตุและผล เบื่อหน่ายจนในที่สุดผมเลิกเข้า soc.culture.thai มาสักสิบห้าปีแล้ว แต่ดูประเด็นคร่าวๆ แล้วน่าจะยาวมาก ขอคิดก่อนนะครับ ถ้าจะเขียน ก็จะเขียนเป็นบันทึกแยกออกไป

เรื่องอย่างนี้ จะเกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก การเรียนรู้และเตรียมตัวน่าจะช่วยลดผลกระทบต่อตัวเราได้ แต่ผมไม่คิดว่าจะสามารถป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกได้หรอกนะครับ

สวัสดีครับ คุณ Conductor

• ใช่ครับ ... ประเด็นนี้มันเป็นเรื่องที่มีมานานแสนนานจริง ๆ ครับ
• รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง ครับ
• ผมรออ่านบันทึกนะครับ
• ขอบคุณมากครับ

สวัสดีปีใหม่นะครับ คุณ Conductor :)

ผมพบมาทุกรูปแบบครับ ในส่วนของการให้ข้อเสนอแนะในเชิงไม่สร้างสรรค์ ถึงขั้นเปิดบล็อกโจมตีเลยก็มี

นับว่าผมได้เกียรตินั้นมากๆครับ

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับอาจารย์เอง ผมเองนั้นเป็นเรื่องธรรมดามากๆ แสดงถึงว่าบันทึกอาจารย์น่าสนใจ โดนใจ และแทงใจ

บันทึกอาจารย์ครั้งนี้ สร้างความ "ปวดตับ" ให้ผมนิดๆครับ ด้วยว่าสนใจรูปแบบการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ใน Gotoknow แต่อย่างว่านะครับ การแลกเปลี่ยนควรเป็นไปตามธรรมชาติ  หากเป็นไปได้การแลกเปลี่ยนอยากให้เกิดการต่อยอดความรู้ไปด้วย ไม่มากก็น้อย

เรื่อง การตอบความคิดเห็น กับเจ้าของบันทึก

ตรงนี้สำคัญมากเลยทีเดียว ในฐานะเจ้าของบ้าน ที่ต้องคอยต้อนรับแขก และหากได้ใช้ประเด็นในบันทึกนำ เพื่อยั่วยุให้แขกมาเยือนได้ช่วยออกความคิด เป็นศิลปะที่ยากยิ่งนัก แต่บล็อกเกอร์หลายท่านก็ทำได้ดีครับ...

เรื่องการแสดงความคิดเห็น โต้ตอบเจ้าของบันทึก

ส่วนใหญ่ ผมมักจะเข้าไปอ่านในบันทึกที่ชื่นชอบส่วนตัว บอกได้ว่า ชอบในที่นี้รวมถึง ชอบในตัวบุคคล ชอบการนำเสนอ ชอบในเนื้อหา สาระ ที่นำเสนอด้วยครับ บันทึกจากกลุ่มคนที่มีคุณสมบัติตรงใจผมแบบนี้ เรียกว่าตามติดแบบหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว เพราะเราเก็บท่านไว้ในแพลนเนต เปิดมาทีไร สวัสดีกันคนแรกทุกที

• ให้เกียรติ ขอบใจ  ขอบคุณ ในบรรยากาศที่เป็นมิตร
• เขียนในกรอบความรู้ของเราต่อความคิดเขา
• ไม่รู้ หรือสงสัย ให้สอบถามในบันทึก(เพื่อต่อยอด)
• หากมีข้อความใดที่อ่อนไหวต่อการเข้าใจผิด ต้องเคลียร์ในทันทีด้วยครับ

พฤติกรรมที่สร้างมิตรภาพใน Gotoknow

• การเขียนบันทึกด้วยอารมณ์ที่ปกติ ใช้ถ้อยคำที่มีศิลปะ ตรงไปตรงมาแต่ไม่แข็งกร้าว ให้เกียรติผู้อ่าน
• การยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น ด้วยการสนับสนุน หากไม่เห็นด้วยก็บอกเหตุผลที่มี ชวนให้คิดต่อ
• มารยาททางสังคม ตรงนี้สำคัญครับ  คำพูดดีๆสวยๆสำหรับนำไปประทับไว้ในใจคนอ่านมีมาก และคนจะชอบ ต้องนำมาใช้ เพราะตรงนี้เป็นสังคมหนึ่งถึงแม้เป็นออนไลน์ก็ตาม
• น้ำใจ  ตรงนี้ผมรวมถึงทั้งข้างนอก Gotoknow ด้วยครับ

ผมคิดไม่ออกแล้วครับท่านผู้ชม ....

ขอเติมต่อท่าน อ. Was แค่นี้ครับ

จริงๆผมจะถามว่า "เกิดอะไรขึ้น" ท่านก็ชิงตอบก่อนแล้ว

ด้วยความเคารพ ผมชอบการนำเสนอตรงไปตรงมา เพื่อการพัฒนาอย่างไม่มีอคติแบบนี้ครับ

เพื่อสังคมอันน่าอยู่ ปรองดอง มีความสุข ของสังคม Gotoknow

สวัสดีปีใหม่และส่งท้ายปีเก่าทุกท่านครับ

-----------

รักคนอ่านทุกท่านครับ   :)

แอบเข้ามาอ่าน บันทึกของอ.was แล้ว  ก็คิดคล้าย อาจารย์ รู้สึกว่าตัวเองก็มีคาดหวังในการเขียนบันทึก เพราะกว่าจะเขียนยากนะสำหรับคนเพิ่งเริ่มต้น ค่ะ ด้วยศึกษาด้วยตัวเองไม่มีใครแนะนำ บางครั้งการนำเสนอก็ยังสับสน คนอ่านคงจะงง แต่กว่า เราจะเขียนอะไรออกมาได้สักเรื่องยากนะค่ะ ยิ่งเป็นคนที่คุยไม่เก่ง ประสบการณ์น้อย มองชีวิตเพียงด้านเดียว  แต่พอเข้ามาอ่านบันทึกของคนอื่นก็  รู้สึกดี อยากถ่ายทอด..ความคิดของตัวเองบ้าง   และอารมณ์ก็เป็นเรื่องสำคัญ  หากเราตกอยู่ในพะวังของอารมณ์ ก็จะบดบังสิ่งดีๆ แปรเปลี่ยนความหมายนั้นๆได้ มีอยู่ครั้งหนึ่งรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เข้ามาเขียนบันทึก หวังว่าจะมีใครเข้ามาคุยปลอบให้หายเศร้า  ทำให้เราเกิดความคาดหวัง และเมื่อไม่ได้รับการตอบสนองก็เป็นทุกข์ ปล่อยๆไปดีกว่า ไม่มีใครเอาอะไรไปได้สักอย่าง ขอบพระคุณ ท่านผู้อ่าน และเจ้าของบันทึก ที่ให้ความรู้แง่มุมของความคิด และกำลังใจเสมอมา กำลังใจนี่แหละสำคัญที่ทำให้ผู้คนมีพลังในการดำเนินชีวิต

แวะเข้ามาอ่านได้ประเด็นที่สำคัญเกี่ยวกับมารยาทการแสดงความเห็น ผมคิดว่า Gotoknow สุภาพสุดแล้วครับ(เมื่อเทียบกับหลายสังคม internet ) เพราะมีการ register เป็นเจ้าของ block เป็นชุมชนของคนที่ตั่งใจเรียนรู้อย่างแท้จริง เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้ล้อเป้า +เนื้อหาไม่ได้โจมตีใคร แต่มุ่งที่เรียนรู้

ผมเน้นที่เจตนาของการตอบ หากเจตนาดีก็ขอบคุณ แต่หากมีเจตนาป่วนก็คงต้องวางอุเบกขาเพราะอย่างคุณเบิรด์ บอกก็ใช่เลย คือ พอไม่เปิดเผยตัวก็ก้าวร้าวได้ แต่พอลงชื่อ ก็กล้วเสียภาพพจน์

สวัสดีค่ะ อาจารย์

• มารยาทอันดีงามที่อาจารย์ และอีกหลายๆท่านกล่าวมา  เป็นสิ่งที่สังคมต้องการมากที่สุดซึ่งจะทำให้เกิดความเข้าใจ และความรู้สึกที่ดีต่อกัน
• ทุกคนมีความรู้ที่แตกต่างกัน  ตามประสบการณ์  การศึกษา ที่สั่งสมมา ทั้งด้านคุณวุฒิและวัยวุฒิ จึงทำให้เกิดมุมมองหลายมุมมอง มีการขัดแย้ง กระทบกระทั่งกันบ้าง สิ่งที่สำคัญก็คือ การยอมรับ ให้เกียรติซึ่งกันและกัน
• บันทึกที่อาจารย์เอ่ยมา ยอมรับว่าเป็นความจริงได้รับความรู้มากเลย เพราะเป็นครูชนบทที่มีประสบการณ์น้อย ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับ คุณเอก

• ขอบคุณคุณเอกได้มาใช้ความคิดและต่อยอดสิ่งที่ผมเขียนบันทึกนี้ไว้
• คุณเอกได้เพิ่มรายละเอียดแบบเจาะลึกจากสิ่งที่ผมได้เขียนเอาไว้ นึกเอาไว้ เช่น หากมีข้อความใดอ่อนไหวต่อการเข้าใจผิด ต้องเคลียร์ทันที ... สิ่งที่ถูกต้องที่สุดครับ
• เจ้าของบ้านต้องคอยรับแขกให้ดี ๆ มิฉะนั้น อาจจะทำให้เสียความรู้สึกกันก็ได้จากคำไม่กี่คำ
• มิตรภาพทำให้สังคมสวยงามครับ

ขอบคุณมากครับ คุณเอก คิดอะไรได้ แวะมาเติมได้เลยนะครับ :)

สวัสดีครับ คุณหมอโรจน์

• ผมได้วางอุเบกขาไปเรียบร้อยแล้วครับ คุณหมอ
• คนเขียนมีระดับการศึกษาสูง ... แต่พฤติกรรมไม่ได้สูงตามระดับการศึกษา ครับ
• ผมให้อภัยในสัญชาตญาณของเขา
• ขอบคุณคุณหมอที่มาต่อยอดให้ครับ

บุญรักษา คุณหมอ โรจน์  ครับ :)

สวัสดีครับ คุณครู จุฑารัตน์

• "การให้เกียรติ" เป็นเรื่องสำคัญมากครับ
• คนที่สัญชาตญาณดิบมาก ๆ มักจะไม่ค่อยพิจารณาเรื่องนี้เท่าไหร่ ... คิดแต่ว่าไม่เห็นด้วยกับตัวเอง ขัดแย้งกับตัวเอง ไม่ใช่พวกตัวเอง ก็แสดงพฤติกรรมการเหยียบย่ำคนอื่นมาทันทีที่มีโอกาสและไม่ต้องเปิดเผยตัว
• "ระดับการศึกษา" วัดความเป็นคนไม่ได้ครับ
• จบปริญญาโท ปริญญาเอก นิสัยไม่ดีก็เยอะแยะไป รอบ ๆ ตัวผมก็มีเยอะ
• ขอให้คุณครู จุฑารัตน์ เรียนรู้ไปเรื่อย ๆ นะครับ ความรู้มีอยู่รอบตัว ขึ้นอยู่กับว่า เราจะค้นหามันหรือเปล่า จริงไหมครับ :)

ขอบคุณมากครับที่แวะมาสม่ำเสมอ :)

สวัสดีปีใหม่ค่ะ  อาจารย์

บันทึกอาจารย์น่าสนใจจนต้องขอแสดงความคิดเห็นบ้างค่ะ 

ว่าด้วยเรื่องสังคม go to know  อาจารย์แจกแจงได้เห็นภาพดีจังเลยค่ะ  แต่สังคมไหนๆก็คล้ายๆกันนะคะ การแสดงความคิดเห็นอย่างมีอิสระเป็นสิ่งที่ทำได้แต่ในขณะเดียวกันต้องเคารพและรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นด้วย จึงจะสมดุลไงคะ

go to know มีเสน่ห์และสนุกที่การแสดงความคิดเห็นนี่แหละค่ะ ที่สำคัญควรเปิดเผยตัวจริงนามจริงถือเป็นการให้เกียรติ เสมอภาค และรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองเขียนแสดงความคิดเห็นด้วยค่ะ

ขอบคุณอาจารย์ค่ะ

อ๋อ

ปล. วันนี้เป็น blogger อายุครบเดือนพอดิบพอดีค่ะ

สวัสดีปีใหม่จริง ๆ ครับ คุณหมออ๋อ nithimar :)

• วันนี้มีข่าวที่ไม่ดีจากสำนักพระราชวังฯ ครับ
• ความคิดเห็นนี้ตอบคุณหมออ๋อคนแรกในปี 2551 จริง ๆ ด้วย
• ใช่ครับ ... สังคมที่ต้องรู้จักให้เกียรติกันจึงอยู่ไม่มีความขัดแย้งและสงครามของคนในชุมชน
• แต่ยังคงมีคนที่ใช้สัญชาตญาณดิบของตัวเองอยู่อีกมากมาย ด้วยอารมณ์และตนเป็นใหญ่ครับ
• ความอดทน อดกลั้น และขันติ ยังคงใช้ได้เหมือนสังคมจริง ครับ
• ยินดีที่คุณหมอแวะมาเยี่ยมครับ

บุญรักษา คุณหมออ๋อ ในปีใหม่นี้

ป.ล. Happy Birthday สำหรับการครบ 1 เดือน คร้าบ เย้ !!!

ขอขอบคุณมากครับสำหรับข้อเสนอแนะในการอยู่ร่วมกันของชาว G2K จัดเป็นข้อเตือนใจได้ดีทีเดียว

ผมคิดว่า G2K จัดเป็นสังคมหนึ่ง ก็มีหลากหลายความรู้ หลากหลายแนวคิด บางแนวคิดอาจคล้ายกับรัฐบาล บางแนวอาจคิดเห็นเป็นค้านก็ได้นะครับ บางครั้งต้องทำใจบ้าง

สวัสดีปีใหม่ครับ อาจารย์ รัตน์ชนก

• ภาพนกสวยมากครับ ตระการตาเลย
• ขอให้อาจารย์และครอบครัวมีความสุขมาก ๆ ครับ ... สุขภาพกาย สุขภาพใจ แข็งแรง
• ขอให้มีแต่ความสบายใจนะครับ

บุญรักษา อาจารย์ ครับ :)

สวัสดีปีใหม่ครับ ท่านอาจารย์ โต

• ทุกคนสามารถคิดได้หลายด้านครับ แต่ทุกด้านไม่ว่าจะเห็นตรงกับเราหรือไม่ ก็ต้องให้เกียรติและยอมรับฟังกันครับ
• ไม่ใช่ด้านดีของเรายอมรับ แต่ด้านเลวของเรากลับด่าทอ แบบนี้ไม่ดีครับ

ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาให้ความเห็นครับ :)

สวัสดีค่ะ อาจารย์

นึกขึ้นได้ จึงแวะมาคุยค่ะ ตอนเป็นบรรณาธิการวารสารทันตภูธรใหม่ๆ ด้วยความไฟแรง ทำงานด้วยความหวังจะทดแทนคุณวิชาชีพจากแรงบันดาลใจอันเจิดจ้าประมาณนั้น 555 

 ก็เขียนเล่าความรู้สึกจากใจให้ใครๆเขาทราบกันทั่วค่ะ ตามบทความถี่ยิบดั่งฉกจิกใจ  ก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ปกติคิดน้อยถึงน้อยมากๆอยู่แล้ว แบบว่าอยากบอกอะไรบอกหมดไม่เม้ม อยากทำอะไรดีๆก็พยายามบอกไป คือลืมไปว่า บางคนเขาก็ไม่คุ้นเคยกับการแสดงออกแบบนี้ อาจมองว่าเราสร้างภาพ ขี้โม้ ขี้โอ้อวด โชว์พาว ไปนั่น 

และปรากฏว่าเจอตอกกลับหน้าหงายน้ำตาหยดติ๋งๆแทบเลิกทำต่อ ด้วยประโยคเด็ดที่ว่า " ถ้าเธอคิดว่าเธอตอบแทนวิชาชีพที่เธอรักนักรักหนาหล่ะก็เธอทำมามากพอแล้วหล่ะ ใครๆเขาก็ทำได้ ไม่เห็นต้องพูดพร่ำอะไรมากมายเลย งานอาสานะจะเอาอะไรกันนักหนา  ไม่มีใครเขาว่างมากเหมือนเธอนี่ "  555555 ตอนนี้หัวเราะร่านะคะ แต่ตอนนั้นน้ำตาริน

หลังจากนั้นก็คิดมากขึ้นค่ะ  เรียนรู้ผู้คนมากขึ้น  ระมัดระวังมากขึ้น และจิตใจแข็งแรงขึ้น  ใจด้านชามากขึ้นความหวังอันเคยเจิดจรัสเมื่อแรกเริ่มลดลงไปตามกาลเวลาและประสบการณ์ค่ะ แต่ก็ยังสนุกกับงานบรรณาธิการวารสารทันตภูธรอยู่มากๆค่ะ  ใจมันพองฟู ทุกที ที่คนอ่านเมลมาให้กำลังใจค่ะ และ ยิ่งตั้งใจทำงานด้วยความรับผิดชอบมากขึ้น จริงใจเหมือนเดิม

เหมือนกับใน go to know  ผู้คนหลากหลายคล้ายๆกันใจฟูบ้าง ใจแฟบบ้าง แต่ก็สนุกดีนะคะ  คือเราคงไม่สามารถคัดกรองเรื่องใดๆที่เราได้พบเจอได้ไงค่ะ การสื่อสารออกไปก็ยากที่จะตรงกับสิ่งที่คิด เรื่องเข้าใจผิดซึ่งมีบ่อยมากกกกกกค่ะ  จะให้ตรงใจทั้งหมดคงยากค่ะ  แต่ทำลืมๆซะแล้วอะไรๆก็ดีขึ้นเอง

แวะมาคุยยาวไปหน่อยค่ะ  ขอโทษนะคะ

อ๋อค่ะ

สวัสดีครับ คุณหมออ๋อ nithimar

• เจอคำพูดแบบที่คุณหมอเจอ .. พูดได้คำเดียวว่า "เซ็ง" ครับ
• หัวใจคนเรานับวันจะเห็นแก่ตัวกันมากขึ้น ทำเพื่อตัวเองมากขึ้น สังคมกับประเทศไม่ต้องทำ เพราะมีคนทำอยู่แล้ว คิดอย่างงี้ น่าจะย้ายไปประเทศอิรัก หรือ ปากีสถานให้รู้แล้วรู้รอดไป เพื่อจะได้ทราบว่า ถ้าไม่ทำเพื่อคนอื่น คนอื่นก็จะไม่ทำเพื่อตัวเอง
• คุณหมอไม่สามารถปรับนิสัยของคนอื่นได้แน่นอน แต่คุณหมอสามารถปรับนิสัยตัวเองให้เข้ากับคนอื่นได้ โดยไม่เสียความเป็นตัวตน
• มองข้ามบ้าง มองตรงบ้าง สลับกันไป ไม่งั้นจะไปยึดติดกับความเครียดเข้าให้ หัวใจจะบอบช้ำเปล่า ๆ ไม่มีประโยชน์ เสียจริตตัวเองไปเสียอีก
• สู้เอาเวลาไปทำประโยชน์ให้คนอื่นดีกว่า คุณหมอว่าไหม ครับ
• เอ้า !! ให้กำลังใจคุณหมอ สู้ ๆ ครับ (ชูสองนิ้วด้วย)

บุญรักษา คุณหมอ คร้าบ พี่น้อง

สวัสดีครับ น้องอาจารย์ หัวใจติดปีก

• ดีใจที่แวะมาเยี่ยมกันครับ
• สบายดีครับ เพิ่งกลับจากพิดโลก เลยตอบช้าไปหน่อยครับ
• ถ้าน้องมาทำงานวันอาทิตย์คงเจอกันน่ะครับ อิ อิ

ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวจะตะโกนใกล้ ๆ เลย 555

• สวัสดีครับท่านอาจารย์Wasawat Deemarn ครับ
• เพิ่งได้เข้ามาอ่านบันทึกที่ถูกใจนี้
• เพราะโดนเอง
• จากการที่เข้ามาศึกษาแนวทาง  และเป็นสมาชิกบันทึกคนหนึ่ง  พบว่ามีการข้ามตอบ  เลือกตอบ  จนพอรู้ว่ามีกลุ่มที่สนทนากันเห็น ๆ เป็นวงน้อย/ใหญ่กันไป  เหลื่อมกันบ้าง  ห่างบ้าง
• เหตุผลก็คงตามที่ความเห็นข้างบนนี้กล่าวมา
• ผมว่าแต่ละท่านที่เขียนมาดี ๆ ทั้งนั้น   มีดีมาให้เราอ่านอย่างเดียวก็ดีถมไป
• สักวันหนึ่งคงมีนิทานดี ๆ ทำให้รู้ว่าบล็อกเกอร์ก็มีนำใจงาม ๆ แนบมากับตัวหนังสือด้วยทุกคน 
• คนเราการทักทายกันเป็นเรื่องดี  แต่เข้าไปแล้วอายกลับมา  ก็ OK เท่านั้นเอง  หรือเปล่าครับ

• สวัสดีครับท่านอาจารย์
• เห็นบันทึกของท่านอาจารย์แล้ว อยากแสดงความคิดเห็นครับ
• ช่วงนี้ผมมักจะไม่แสดงความคิดเห็นในบันทึกของใคร เนื่องจากเป็นความเชื่อส่วนตัวว่าเป็นช่วงดวงตก จึงงดออกเสียง เพราะว่ามีหลายครั้งที่เกือบจะมีปัญหาเพราะปาก
• ผมอาจจะอยู่ในสถานะที่ต่างจากอาจารย์ครับ ตรงที่ว่าผมอายุไม่มาก ส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นพี่ๆทั้งนั้น การแสดงความคิดเห็นในเชิงตรงกันข้ามหรือไม่เห็นด้วย จึงถือว่าเป็นการสั่งสอน หรือเปิดมุมมองให้กับเรา บางครั้งเป็นมุมมองที่คาดไม่ถึง เขาตอบเราด้วยประสบการณ์จึงต้องเคารพในความคิดเห็น
• ผมรู้สึกว่าสังคม g2k มันเป็นสังคมที่แปลก คือไม่ค่อยเจอพวกก่อกวนเท่าไร แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าผมรู้สึกผิดปกติหรือเปล่าว่า ตอนนี้สังคม g2k มันแปลกๆไป ซึ่งมันก็บอกไม่ถูกนะครับว่าแปลกยังไง แต่มันไม่สนุกเหมือนหลายเดือนก่อน อาจจะเป็นเพราะผมยังไม่คุ้นกับภาพลักษณ์ใหม่ของ g2k หรือว่าเพราะผมไม่มีเวลาเข้ามาอ่านเหมือนก่อน
• ยังไงก็ขอบคุณท่านอาจารย์นะครับสำหรับบันทึกดีๆฉบับนี้ อยากให้หลายๆท่านได้อ่านและมาต่อยอดครับ ไม่อยากให้มันเป็นกระทู้ล่อเป้าเหมือนในหลายๆเวปครับ
• ขอบคุณครับ

กำลังถูกรุกราน จากอดีตค่ะ  และกำลังสงสัยว่าทำไมวะ  ทำไมต้องมารังควาญกันด้วย เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ตอบโต้ ก็หาว่าพอใจ หรือไงเนี่ย 

โมโห เดือดปุดๆๆๆๆๆๆๆๆเลย แต่ต้องขันติ ขันแตกเมื่อไหร่ ก็เลิกเขียนบันทึก ไม่เป็นส่วนตัว ไม่สนุกเสียแล้ว  เบื่อมากค่ะ เซ็งมากด้วย ทำไมว๊า เลิกกันมาก็นานเกือบ 10 ปีแล้ว มีลูกมีเมียไปก็แล้ว 

 ใครๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเขามีแฟนเก่าเป็นโขลงๆไม่เห็นจะต้องยุ่งต้องยากขนาดนี้เลย เบื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 ปล. ขนาดเฉยๆไม่ตอบโต้  ยังไปปรุงแต่ง เองได้  คิดเอง  เออเองได้ ดูเอาเถอะ

สวัสดีครับ ท่าน ครูชา เปิงบ้าน

•  ความรู้สึกผมที่เขียนมาก็คล้ายกับท่าน ครูชา เปิงบ้าน นี่แหละครับ ... เห็นเขาไม่ตอบเรา บ่อย ๆ หลาย ๆ บันทึกเข้า เลยคิดว่า คงปันไปให้เพื่อนตัวเอง ไม่ยอมปันมาให้เราบ้างครับ อิ อิ
• คนเขียนบันทึุกก็คงมีทั้งดี มีทั้งแย่ มีทั้งเลือกเวลาทำอะไรสักอย่างไม่เหมาะสมครับ
• แต่น้ำใจงามนะ เยอะทีเดียวครับ
• ขอบพระคุณท่าน ครูชา เปิงบ้าน ที่ให้ประสบการณ์กับผม

สวัสดีครับ คุณ สุดทางบูรพา

• คือ เรื่องอายุนี่น่ะ ... ทำไมว่าผมแก่ขนาดนั้นล่ะ อิ อิ ผมอ่ะ เด็กนะ ไม่เชื่อเหรอครับ อิ อิ
• สังคมไทยก็ยังคงเป็นสังคมไทยครับ ให้ความนับถือกันที่อาวุโส บางทีเด็กที่มีความคิดดี ๆ ต้องใช้กลยุทธ์และศิลปวิธีพอสมควร จึงจะให้ความเห็นได้โดยผู้ใหญ่ยอมรับ ลำบากเนาะ
• ว่าแต่ "กระทู้ล่อเป้า" นี่ผมไม่รู้จักหรอกครับ ... ผมตามศัพท์ไม่ค่อยทันน่ะครับ :)
• ยินดีที่เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ

ขอบคุณ น้องสาว ที่เข้ามาเยี่ยมเยือน พร้อมกับเสียงระบายอารมณ์นะครับ

ให้กำลังใจ ๆ .. ครับ :) 

• สวัสดีอีกรอบครับท่านอาจารย์
• มาชี้แจงเรื่องกระทู้ล่อเป้าครับ
• กระทู้พวกนี้พบมากในบอร์ดครับ ส่วนใหญ่จะเป็นกระทู้ที่ตั้งขึ้นมาเพื่อก่อกวน หรือหาเรื่องแบบถามในเรื่องที่ไม่ควรถามอะไรปานนี้ครับ ยกตัวอย่างเช่น กระทู้ถามเกี่ยวกับนายกทักษิณ เมื่อก่อน คือรู้ทั้งรู้ว่ามีทั้งคนชอบและคนไม่ชอบ แต่ตั้งขึ้นมาให้เขาด่ากันจนต้องปิด บอร์ด อะไรปานนั้นแหละครับ (ตัวอย่างนะครับ) กระทู้พวกนี้ตั้งขึ้นมาไม่ได้ต้องการคำตอบแต่ต้องการให้เกิดความแตกแยกหรือด่ากันครับ

ปล. ผมไม่ได้ว่าอาจารย์แก่นะครับ ผมว่าท่านอาจารย์เจริญด้วยวัยวุฒิเท่านั้นเองนะครับฮิๆๆๆ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ ... คุณ สุดทางบูรพา ... ที่ให้ความกระจ่างครับ

ว่าแต่ ... สงสัยผมจะิติดข่าย "กระทู้ล่อเป้า" ที่ว่านี้ด้วยนะครับ

แต่ด้วยบริสุทธิ์ใจ ... การระดมสมองของคนระดับมันสมองมันจำเป็น และใกล้เคียงที่จะล่อเป้า ครับ ..

ถ้าไม่ถามให้ตรง ๆ ก็ไม่ค่อยมีคนมาตอบ ครับ ... แลกเปลี่ยนกันก็ไม่ได้ นะครับ

เป้าหมายของ Gotoknow คงไม่ใช่เขียนแบบ Diary แน่ ๆ ล่ะ ผมว่านะ

ขอบคุณด้วยความจริงใจครับ :) เพิ่งเข้าใจคำนี้จริง ๆ นะครับ 

ตาม #17 ครับ เขียนไปเขียนมามันยาวมาก แล้วไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย ผมก็เลยตัดตอนออกมาเป็นบันทึก ถอดบทเรียนเกี่ยวกับชุมชนออนไลน์ (ตอนที่ 0) ก่อน เอาไว้อ่านเล่นตามอัธยาศัย ไม่ต้องเชื่อนะครับ ถือว่าคนแก่บ่นไปตามเรื่องก็แล้วกัน

ที่เขียนไป ยังไม่เฉียดไคลแม็กซ์เลย แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเขียนจบ เฮ้อ

ขอบพระคุณครับ คุณ Conductor  ที่ได้บ่นความรู้มาให้ผมได้ทราบด้วย

ขอแสดงความชอบใจอย่างยิ่ง ครับ

ขอบคุณนะครับ :)

สวัสดีครับ คุณซูซาน

• "บันทึกล่อกระป๋องรองเท้า" .. เหอ เหอ เห็นภาพรองเท้าลอยมาเลยครับ .. ขอเป็น Adidas หรือ Nike นะครับ ยังไม่มีใช้พอดี อิ อิ
• เพลง "จดหมายรักจากเมียเช่า" นี่ น่ารักและฮาดีจังครับ ขอบคุณครับ อายุไม่ถึง ไม่เคยได้ยินเล้ยครับ
• งั้นแนะนำฟังเพลง "เจ้าหญิงของเรา" ที่บันทึก เพลงใหม่ล่าสุด "เจ้าหญิงของเรา" เทิดพระเกียรติสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ  เพลงซึ้ง ๆ กินใจ ครับ

ขอบคุณมากครับ :)

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

อ่านที่คุณเขียนแล้วชอบจัง รู้สึกว่า กัลยา ณ มิตร เยอะนะคะ

ดูเป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ดี ถ้า ช่วย วิจารณ์ บันทึกของ mochi แบบตรงๆ mochi คงจะได้ สติขึ้นเยอะเลยค่ะ ตอนนี้ กำลัง จมใต้ทะเล รู้สึกโง่ๆ งัยไม่รู้

ดีใจ ที่ได้ รู้จัก ค่ะ

นับถือ คนเก่ง

mochi

อาจารย์ Wasawat Deemarn

mochi อ่าน ความเห็นของ คนอื่นๆ ในนี้ รู้สึก สบายใจ และนับถือ อาจารย์ มากขึ้นค่ะ

มีเรื่อง ที่ต้องการขอคำแนะนำ แต่ไม่ทราบ จะปรึกษาใคร ดี

mochi

สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู

น้องจิแวะมาทักทาย เยี่ยมเยียน เวียนมาหา คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ น้องจิเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ เอิกๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^

สวัสดีครับ คุณ mochi

• อา ... แวะมาเยี่ยมเยียนใช่ไหมครับเนี่ย
• ผมไม่ใช่ผู้ทรงคุณวง คุณวุฒิอะไรหรอกครับ ... ผมเป็นแค่ "ครู" คนหนึ่งเท่านั้นเอง ที่หลงเข้ามาอยู่ใน Gotoknow แล้วก็รู้จักกัลยาณมิตรผ่านทางการเขียนบันทึก การแสดงความคิดเห็น ครับ
• ผมเป็นคนพูดตรงไปตรงมา ... เพียงแต่ว่า เกิดรับไม่ได้ขึ้นมา จะ Heart แย่เลยครับ (กลัวว่าน่ะครับ)
• อ๋อ คนไม่เก่ง หรือ เก่ง ... อย่าเลือกนับถือด้วยคำสองคำนี้เลยนะครับ ... ขอให้นับถือคนที่ "ความดี" ดีกว่านะครับ ผมว่า เราจะมีความสุขมากกว่า ... เพราะ "คนเก่ง" ไม่จำเป็นต้องเป็น "คนดี" ครับ
• อืมม ถ้าเรื่องราวที่ต้องการปรึกษา ... ทำไมไม่ลองเขียนบันทึกล่ะครับ ผมว่านะ จะมีผู้รู้มากมายเข้ามาให้คำตอบกับคุณที่นี่เลย ... ยกเว้น เป็นความลับมาก ๆ กับ ไม่ยอมเปิดหัวใจรับฟัง เท่านั้นเอง
• อีกประการหนึ่ง คุณ MOCHI ไม่ได้เปิดเผยตัว พอจะให้วิเคราะห์ได้ว่า ทำอะไรอยู่ มีความคิดยังไง เพราะกรอกประวัติส่วนตัว สั้น ... เหมือนกับต้องการความสันโดษ ที่ไม่ต้องการสังคม ครับ ... นั่นคือ จุดเริ่มต้นยังไงล่ะครับ ... เชื่อไหมว่า สำคัญ
• รอบันทึกส่วนตัวนะครับล

ขอบคุณครับ :)

สวัสดีครับ น้องจิ

• แหม ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจนะครับ

ขอบคุณครับ :)

การถอดร่าง

1.ทำหลังเที่ยงคืนเท่านั้น

2.จุดธูปไว้หัวนอน3ดอก

3.นอนหลับตาแล้วตั้งสมาธิให้ดี

4.นึกถึงที่ๆเราจะไปเปนอันดับแรก

5.กลั้นหายใจ10วินาที

6.จาดนั้นคุณก้อจะไปในที่ที่คุณต้องการ

7.เมื่อคุณรูสึกว่ากลิ่นธูปเริ่มหายไปให้มองหาแสงสีขาวแล้วเดินเข้าไป

8.ถ้าคุณกลับไปไม่ทันคุณจะกลับไปไม่ได้อีกเลย

9.ถ้าทำเกิน2ครั้งอายุของคุณจะสั้นครั้งละไป99วัน

คำเตือน ผู้ใดที่อ่านแล้วต้องนำไปโพสต่ออีก5ครั้งไม่งั้นอีก7วันต่อไปคุณจะมีอันเป็นไป

๕ ๕ อิ อิ หุ หุ  โดน ๆ เค้าคงอยากให้ท่านเสือใหญ่ ถอดร่าง กระมังคะ ;)

อ่านแล้วฮาๆ ขำดีค่ะ ... แปลกใจเพียงว่าบันทีกอ. ชอบเจอเมนท์แปลกๆ

เด็กน้อยไม่รู้จัก หวัน ซะแล้ว ... มาเทียบเชิญไปชม หวัน ลงเล ดีกว่าค่ะ

http://gotoknow.org/blog/lanandaman/331956   ...  ฝันดีเจ้า ...

ขอบคุณครับ คุณ poo ;)