จากความงามปลายพู่กัน สู่ความฝันบนสองเท้า ของ "เอกชัย วรรณแก้ว"

"... ผมอยากให้วัดผมจากความสามารถมากกว่า มันดูมีคุณค่ามากกว่ากันเยอะ ..."

ผมมีโอกาสได้ชมรายการ "คน ค้น คน" ทางช่อง ๙ เมื่อวันอังคารที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๕๑ ที่ผ่านมาด้วยความบังเอิญ หลังจากชมรายการ "ตีสิบ" ในช่วงดันดาราไปแล้ว ๑ ตอน

รายการ "คน ค้น คน" นำเสนอชีวิตของ "เอกชัย วรรณแก้ว" นักศึกษาเพาะช่าง ซึ่งไม่มีแขน ๒ ข้าง เป็นเด็กพิเศษที่ใคร ๆ ที่พบครั้งแรก คิดว่า คงไม่สามารถช่วยตัวเองได้

แต่หากคุณคิดแบบนั้น คุณต้องคิดผิดแน่นอน ... "เอกชัย วรรณแก้ว" ทำทุกอย่างเหมือนคนปกติทั่ว ๆ ไป ได้หมด ที่ต้องทึ่งมาก ๆ ก็คือ การใช้อวัยวะที่เรียกว่า "เท้า" วาดรูป ปกติเราเคยเห็นใช้ "ปาก" วาดรูป

ฝีมือไม่ธรรมดา ไม่ต่างจากคนที่มีมือมีเท้าครบแต่ประการใดเลย

(ภาพจาก นิตยสาร ค.คน ประจำเดือนสิงหาคม ๒๕๕๑ หน้า ๕๙)

"เอกชัย วรรณแก้ว" เป็นคนมีความคิดหลาย ๆ เรื่องที่บางทีคนปกติอย่างเราต้องอาย หรือบางทีก็คิดไม่ทัน คิดไม่ถึง

ชีวิตของ "เอกชัย วรรณแก้ว" ช่างน่าศึกษาโดยแท้

หลังจากการชมรายการ "คน ค้น คน" ... นิตยสาร ค.คน ฉบับประจำเดือนสิงหาคม ๒๕๕๑ ได้ลงเรื่องราวของ "เอกชัย วรรณแก้ว" ให้เราได้ศึกษากันอีกด้วย

(ภาพจาก ปกนิตยสาร ค.คน ประจำเดือนสิงหาคม ๒๕๕๑)

และเมื่อวานนี้ (วันอังคารที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๑) รายการ "คน ค้น คน" ได้ออกอากาศเรื่องราวของ "เอกชัย วรรณแก้ว" ในตอนที่ ๒ อันเป็นตอนจบ

ท่านใดที่ได้มีโอกาสเห็นชีวิตของ "เอกชัย วรรณแก้ว" ผ่านสื่อทั้งสองนี้ คงทึ่งและได้ข้อคิดเหมือนผม จากชีวิตของ "เอกชัย วรรณแก้ว"

มีความคิดของ "เอกชัย วรรณแก้ว" หลาย ๆ วลี ที่ทำให้ผมประทับใจ และต้องนำกลับมาคิดทบทวน

จึงขอนำเสนอท่าน ดังนี้

(ภาพจาก นิตยสาร ค.คน ประจำเดือนสิงหาคม ๒๕๕๑ หน้า ๕๘)

"... สังคมบ้านเราไม่ได้ดูคนที่ความสามารถ ไม่ได้ดูที่สมอง
พอเห็นว่า พิการก็ปฏิเสธลูกเดียว เขาไม่ได้นึกว่า
คนพิการบางคนนี่ทำงานดีกว่าคนร่างกายครบถ้วนอีก
แล้วคนพิการส่วนใหญ่จะไม่เรื่องมาก ตรงต่อเวลา
แล้วก็ไม่มีปัญหาทะเลาะวิวาท ..."

"... ผมว่าสังคมควรจะเปิดใจให้กว้างกว่าที่เป็นอยู่
ควรจะดูที่คุณค่าในตัวเขามากกว่าที่เห็นจากภายนอก ..."

"... เราไม่ได้วาดแค่รูป แต่เรากำลังวาดความฝันของตัวเอง ..."

"... ถ้ามองงานแล้วงานไม่สวย ไม่ถูกใจ
ผมยินดียอมเขียนให้ใหม่เลยนะ
เพราะถือเป็นความผิดพลาด
แต่ถ้าคุณแกล้งชมว่า รูปสวย
แต่มันมีส่วนมาจากความสงสาร
นี่มันไม่ได้ช่วยพัฒนาอะไรผมเลย
มันทำให้ค่าความเป็นคนของผมด้อยลงไปอีก ..."

"... ผมอยากให้วัดผมจากความสามารถมากกว่า
มันดูมีคุณค่ามากกว่ากันเยอะ ..."

"... ความฝันของผมไม่มีอะไรมากหรอก
ก็แค่กลับไปเป็นครูสอนศิลปะที่บ้าน ..."

"... ผมว่า โอกาสเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ สำหรับมนุษย์
โดยเฉพาะกับมนุษย์ที่ไม่ค่อยได้รับมัน
อย่างเด็กบ้านนอกนี่มีโอกาสน้อยมาก
ที่จะได้รู้จักศิลปะอย่างที่ผมรู้จัก
เขารู้แค่ว่ารูปที่สวย คือ รูปที่เหมือน
แต่เขาไม่มีทางรู้หรอกว่า ศิลปะที่ดี
มันต้องมาจากการสื่อสาร มาจากความคิด ..."

ผมจำได้แม่นทีเดียว พิธีกรภาคสนาม ถามเอกว่า

"ถ้าเอกเลือกได้ เอกคิดว่า เอกอยากเป็นต้นไม้อะไร ?"

คุณลองฟังคำตอบของเอกดู ...

"... ผมคงเป็นต้นหญ้า ต้นหญ้าที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
เป็นธรรมดาเมื่อคนเดินผ่านก็ย่อมต้องสะดุดตากับต้นไม้ใหญ่ก่อน
เขาไม่ได้มองหรอกว่า ต้นหญ้าที่อยู่ข้าง ๆ มันทำให้หน้าดินชุ่ม
รวมทั้งยึดเกาะหน้าดินตรงโคนต้นไม้ ไม่ให้แตกกระจาย ..."

"... ที่พูดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าเราต้องการที่จะเป็นต้นไม้ใหญ่หรอกนะ
แต่เราต้องการที่จะเป็นหญ้าอ่อนที่อยู่กับไม้ใหญ่ได้อย่างสมดุล
เราเพียงแต่หวังว่า สักวันหนึ่ง ต้นไม้จะยอมเอนกิ่งของตัวเองสักเล็กน้อย
ให้แสงแดดลอดผ่านมาหาเราบ้าง ..."

"... เพื่อที่เราจะได้เป็นต้นหญ้าที่สวยงามกว่าที่เป็นอยู่ ..."

:) ............................................................................................................................... :(

ผมชื่นชมวิธีคิดของ "เอกชัย วรรณแก้ว" คนนี้เป็นอย่างมาก

จนผมคิดว่า ผมสู้หัวใจอันแข็งแกร่งของเขาไม่ได้จริง ๆ

สำหรับชายหนุ่มที่ชื่อ "เอกชัย วรรณแก้ว"

ผมเชื่อว่า "เอกชัย วรรณแก้ว" คือ ตัวอย่างของคนที่ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา

นักศึกษาที่เรียนโดยไม่เคยคิดจะสู้อะไรเลย ผมว่า มันน่าอายเขานะ

แน่นอน "เอกชัย วรรณแก้ว" คือ บุคคลที่ผมขอใช้เป็นตัวอย่างสอนเด็กเหล่านี้

ด้วยจิตคารวะ

บุญรักษาทุกท่าน ครับ

แหล่งอ้างอิง

รายการ "คน ค้น คน" ของ บริษัท ทีวีบูรพา จำกัด

ปองธรรม สุทธิสาคร. จากความงามปลายพู่กัน สู่ความฝันบนสองเท้า. นิตยสาร คอ คน, 3, 10 (34) (สิงหาคม 2551) : 44 - 64.

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว

คำสำคัญ (Tags): #คน ค้น คน#ความหวัง#คอ คน#นักสู้ชีวิต#วสวัตดีมาร#ศิลปะ#เด็กพิการ#เด็กพิเศษ#เพาะช่าง#เอกชัย วรรณแก้ว#ผู้พิการ

หมายเลขบันทึก: 200703เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2008 19:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:25 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (30)

สงวน

เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2008 20:48 น. ()

เห็นด้วยอย่างยิ่ง ผมเป็นคนหนึ่งที่ชมรายการ ผมอยากให้เด็กวัยรุ่นทุกคนได้ดู โดยเฉพาะพวกเกเรทั้งหลาย คุณเอกชัยเขาให้ข้อคิดที่น่าทึ่งมาก

Viwer

เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2008 21:03 น. ()

ชอบมากๆเลยครับสำหรับคนต้นเรื่องคราวนี้ผมเห็นแล้ว เห้อๆๆทำไมเราท้อกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยในบางที

ผมเห็นพี่เอกชัยแล้วผมหายเหนื่อยเลยครับแล้วยิ่งทาง " คนค้นฅน " เอาเพลง Ost.Be with u มาเป็น BG ตอนดำเนินเรื่องแล้วด้วยผมยิ่งชอบมากเลยครับ ผมว่าผมเจอ Idol ของผมแล้วหล่ะครับขอบคุณคนต้นเรื่องคราวนี้มากๆที่ทำให้ผมเจอคนที่จะเป็นแบบอย่างในการ

ดำเนินชีวิต ผมจะจำทุกคำพูด ทุกตอน ทุกความทรงจำที่ได้นั่งดูพี่ดำเนินเรื่องมาทั้ง 2 ครั้ง

ขอบคุณที่ผมได้เจอพี่ ขอบคุณที่มีคนอย่างพี่ และขอบคุณคนที่ชื่อ " เอกชัย วรรณแก้ว "

อัยการชาวเกาะ

เขียนเมื่อ 14 สิงหาคม 2008 07:56 น. ()

สวัสดีครับอาจารย์

ผมตามดูรายการคนค้นคนมาตลอด และเรื่องราวเกี่ยวกับเอกชัยก็ดูทั้งสองตอนเลยครับ รู้สึกชอบความคิดของคนทำรายการและชอบความคิดของคนอย่างเอกชัย คิดในทางบวก สังคมเราหากมีคนคิดแบบนี้เยอะๆคงจะมีสงบสุขกว่านี้ครับ

Wasawat Deemarn