หากเพื่อนต้องการให้เรื่องของเพื่อนเป็นความลับ ... เราก็มีความต้องการเหมือนเพื่อนนั่นแหละ

การที่ใครจะเลือกเพื่อนสักคน สักกลุ่ม ก็มักจะเลือกจากแนวทาง พฤติกรรม หรือ วิธีคิดของเพื่อนคนนั้นว่า ตรงกับเรา หรือคล้ายเราหรือไม่ ซึ่งมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์โดยปกติอยู่แล้ว ... ชอบอะไรที่คล้าย ๆ กัน ไม่ชอบอะไรที่คล้าย ๆ กัน การเดินทางไประหว่างเรากับเพื่อนมักจะกอดคอกันด้วยหัวใจเสมอ

ไม่ว่าจะทุกข์จะสุข เพื่อนแท้มักจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ แต่เพื่อนไม่แท้ เมื่อเจอทุกข์ก็มักจะเลือกหลบหลีก หนีหาย เพื่อให้ไม่ให้ปัญหาเข้ามาเกี่ยวข้องกับตนเอง แต่พอมีสุขก็มักจะเลือกเข้ามาตีสนิท

ผมมีเพื่อนสนิทน้อย เพราะเลือกมาก เลือกเพื่อนจากอุปนิสัยที่คล้ายกับตัวเอง คือ เถรตรง เป็นคนดี มีน้ำใจ ไม่ประจบประแจง มีอุดมการณ์ มีความตัวของตัวเองสูง (ในทางที่ถูกที่ควร)

ทำงานในมหาวิทยาลัย เป็นครูบาอาจารย์ที่กินอุดมการณ์แทนข้าว มักจะต้องเลือกเพื่อนให้หนัก ก็ได้มาอยู่ 2 - 3 คน มากันแบบฟ้าประทาน ต่างกรรมต่างวาระกันไป ... พี่ 1 คน เพื่อนอีก 2 คน ทุกคนมีน้ำใจ ห่วงใยกันเสมอ ทั้งยามทุกข์และสุข เพราะหลายเหตุการณ์ได้พิสูจน์ใจกันแล้วว่า สามารถอยู่เคียงข้างกันได้ ไม่ใช่ อยู่เฉพาะตอนสุขเท่านั้น

แต่ไม่มีใครสมบูรณ์ที่สุด แม้กระทั่งคนชื่อ "สมบูรณ์"

ทุกคนมีข้อดี ข้อด้อย แตกต่างกันไปตามภูมิหลังและประสบการณ์เดิมที่ผ่านมาในชีวิต ... ผมเลือกที่จะมองไม่เห็นข้อด้อยของเพื่อนมากไปกว่าข้อดีที่เขามีให้ผมและเพื่อนคนอื่น ๆ แต่หลายครั้ง ข้อด้อยของเพื่อนที่คล้าย ๆ กันเหล่านั้น คือ "ความลับไม่มีในโลก"

การที่มีเพื่อนหลายคน เวลาที่จะเลือกปรึกษาปัญหาหรือความทุกข์ส่วนตัว ก็ต้องเลือกเพื่อนที่สามารถให้คำปรึกษากับเราได้จริงและวิเคราะห์หาทางแก้ไขด้วยความเข้าใจในปัญหาของเรามากที่สุด เพื่อเป็นข้อมูลให้เราไตร่ตรองและตัดสินใจที่จะเลือกเส้นทางการแก้ไขปัญหา

ผมมักจะเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนที่มีความทุกข์ได้เสมอ และถือเรื่อง "ความลับของเพื่อน" เป็นอย่างมากว่า เพื่อนเลือกที่จะปรึกษาเรา เขาก็คงไม่อยากให้ใครรู้ นอกจากเรา มิฉะนั้น เขาคงไม่เลือกเราเป็นที่ปรึกษาหลัก

ดังนั้น ความลับ คือ ความลับ

ถือเป็นการให้เกียรติเพื่อนที่เรารักด้วย

หากเขาอยากนำความลับของตัวเองไปปรึกษาใครอีก นั่นก็เป็นสิทธิ์ที่เขามี ไม่มีปัญหาอะไร

แต่ ...

สิ่งที่ผมจะได้รับเหมือนกันในหลาย ๆ เหตุการณ์คือ สำหรับความลับของผม มักจะถูกแอบเอาไปบอกเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ คนอื่นในกลุ่มเสมอ

และมักจะได้รับเหตุผลว่า "รักและเป็นห่วง" "หลายหัวดีกว่าหัวเดียว"

ผมบอกตรง ๆ ว่า ผมไม่อยากได้

สำหรับผม ความลับ ก็คือ ความลับ

ความลับ คือ สิ่งที่ตัวเราไม่อยากให้ใครมารับรู้ หรือ เราเลือกที่บอกความส่วนตัวให้กับเพื่อนที่เราไว้ใจ

ครั้นเราเอง ยังให้เกียรติ แต่ผมมักจะไม่ได้รับเกียรตินั่นเสมอ ไม่รู้เป็นอะไร

ไม่ว่าจะเป็นความรักความห่วงใยอย่างไรก็ตาม หรือ

เป็นความสนุกปากของเพื่อนที่หยุดไม่อยู่ หรือ

ไม่เคยคิดว่า หากพูดไป ปัญหาจะตามมาหนักยิ่งกว่าที่กำลังประสบอยู่

หากมีคนไม่หวังดีกับเรา นำไปต่อยอด ทำให้เสื่อมเสียเกียรติมากกว่านี้ ใครจะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น

เพื่อนจะรับผิดชอบผมทั้งชีวิตได้หรือเปล่า คำตอบยังคงกำกวม

น่าแปลกใจว่า เพื่อนผม เป็นคนดี แต่มีนิสัยไม่ดีที่คล้ายกัน คือ เรื่องที่ผมบอกว่าเป็นความลับ มักจะไม่เคยลับสักครั้ง

ผมพยายามมองในความหวังดีของเขา แต่ก็อดมองเห็นสิ่งนี้ไม่ได้จริง ๆ

ผมคงตัดสินใจพูดให้น้อยลง เลือกสารเฉพาะที่ไม่มีผลกระทบกับบุรุษที่สามมากนัก

ผมชักเริ่มขยาด เพราะการพูดของเขา ที่เขากำลังสนุกปาก ไม่เป็นผลที่ต่อตัวผมเลย

ผมกลัวเรื่องมันจะบานปลาย หากเขามีระบบความคิดอยู่บ้าง เขาควรจะคิดได้ และหักห้ามใจที่ไม่พูดเรื่องของผมให้มากไปกว่านี้

อดีตไม่ทราบรายละเอียด ปัจจุบันกำลังดำเนินอยู่ แล้วเขาจะมารู้อนาคตได้อย่างไรกัน

ผมมีเพื่อนดีครับ แต่เสียที่ "ปาก" นี่แหละ ... ตอนนี้เลยรู้สึกลำบากใจสักหน่อย เพียงลำพังเรื่องทุกข์ใจก็มีมากอยู่แล้ว ยังต้องมาระวังเพื่อนตัวเองอีก เหนื่อยหน่อยครับ

แต่ก็มองให้เป็นสัจธรรมครับ

"ความลับไม่มีในโลก"

แต่ผมก็อยากให้ความลับมันค่อย ๆ เดินทางไปอย่างช้า ๆ จนเมื่อผมสามารถแก้ไขปัญหานั้นได้แล้ว ผมจะไม่ต้องห่วงความลับนั้นอีก

บันทึกนี้ไม่มีหลักการอะไรทั้งสิ้น เขียนก็เขียนตามอารมณ์และความรู้สึกในระยะนี้เท่านั้นครับ

เผื่อเพื่อนผมเข้ามาอ่าน เขาจะได้ทราบความรู้สึกของผมบ้างว่า

การพูดโดยไม่ยั้งคิด คือ การทำลายเกียรติของตัวเพื่อนเอง

หรือ

ขนาดความลับของเพื่อน เพื่อนยังไม่อยากให้ใครรู้ แต่ทำไมครั้นความลับของผม เพื่อนถึงอยากให้ใครรู้ หากเพื่อนเอาใจเขาใจเราบ้าง เพื่อนจะเข้าใจความรู้สึกของผมที่เขียนในบันทึกนี้

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว

คำสำคัญ (Tags): #wasawatdeemarn#ความลับ#ความลับไม่มีในโลก#วสวัตดีมาร#เพื่อน

หมายเลขบันทึก: 385761เขียนเมื่อ 18 สิงหาคม 2010 00:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน 2012 23:34 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (32)

krutoom

เขียนเมื่อ 18 สิงหาคม 2010 00:37 น. ()

สัวดีค่ะอาจารย์กำลังจะไปนอนก็มีบันทึกใหม่มาให้อ่าน

"ความลับไม่มีในโลก"

แต่ผมก็อยากให้ความลับมันค่อย ๆ เดินทางไปอย่างช้า ๆ จนเมื่อผมสามารถแก้ไขปัญหานั้นได้แล้ว ผมจะไม่ต้องห่วงความลับนั้นอีกเลย

ใช่ๆๆค่ะเพราะมันควรล่วงเลยเวลานั้นมาแล้วค่อยเปิดเผยจึงจะสบายใจเนาะ ขอบคุณค่ะ

Wasawat Deemarn