"แม่รักหนูนะ หนูรู้ไหมจ๊ะ คนดีของแม่" (ภาพหนึ่งภาพ แทนคำพันคำ)

"ภาพหนึ่งภาพ แทนคำพันคำ" หมายถึง ภาพถ่ายใบหนึ่งสามารถที่บอกเรื่องราวต่าง ๆ ได้โดยที่เจ้าของภาพไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมา

มันคือศิลปะชั้นสูงที่นำมาซึ่งความสุนทรียทางอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิดต่าง ๆ มากมาย คนแต่ละคนย่อมคิดไม่เหมือนกัน คนล้านคนก็ย่อมมีล้านความคิด

"วันแห่งความรัก" ก้าวข้ามผ่านไปได้ประมาณ 2 ชั่วโมงแล้ว บันทึกนี้เพิ่งจะเกิดขึ้น ...

ผมตั้งชื่อภาพนี้ว่า "ปกป้อง คุ้มภัย" ... คุณแม่ท่านหนึ่งได้นำใบสักใหญ่มาบังแดดให้ลูกชายตัวน้อย ยามที่พระอาทิตย์เริ่มร้อนแรงขึ้นของยามสายวันหนึ่ง ณ สวนเฉลิมพระเกียรติฯ เชียงใหม่ หากคาดเดาในสิ่งเด็กน้อยนั้นกำลังมอง คือ คุณพ่อของเขากำลังนำต้นไม้มาเปลี่ยนต้นเดิมที่เริ่มเฉาและโรยรา

คุณรู้สึกถึงความอ่อนโยนของคุณแม่ไหม สายตาของคุณแม่ที่มองลงมายังศีรษะของลูกน้อยว่า ใบสักสามารถให้ร่มเงาแก่เจ้าตัวน้อยของแม่แค่ไหน

"แม่คือร่มเงาที่ร่มเย็นที่สุดของลูก"

"ยายจ๋า นั่นดอกอะไร" เสียงของเจ้าเด็กน้อยคนนี้เอื้อนเอ่ยอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับชี้นิ้วชี้มือไปยังดอกไม้ที่เขาไม่รู้จัก และจูงคุณยายไปอย่างไม่เร่งรอ เพียงมือคุณยายที่พยายามรั้งไว้ เพราะกลัวหลานจะเดินหกล้มหรือสะดุดกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า คำตอบจากคุณยายก็พรั่งพรูออกมาตามตาที่ฝ้าฟาง เห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง

เมื่อตอนเราเป็นเด็ก เราก็มักจะถามคำถามต่อพ่อแม่ ต่อปู่ยาตายาย ของเราไม่รู้จักเบื่อหน่าย เมื่อเราโตขึ้น พ่อแม่ ปู่ย่าตายายแก่เฒ่าลงมักจะสายตาฝ้าฟางมองไม่ค่อยเห็น ท่านมักจะถามเหมือนเราเป็นเด็ก แต่เรามักจะรำคาญท่าน หาว่าท่านแก่แล้วก็เป็นแบบนี้

อนิจจา ความกตัญญูจากใจมันหายไปไหนหมด !

"หนูคือ แก้วตา ดวงใจ ของแม่นะจ๊ะ หนูรู้ไหมเอ่ย" ... คุณแม่ท่านหนึ่งตระกรองกอดลูกน้อย พร้อมหันหน้าลูกน้อยออกไปดูดอกทิวลิปที่อยู่ด้านหน้า พร้อมคุยกับเขาไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่ลูกน้อยยังไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้ แต่เป็นการสื่อสารด้วยหัวใจของแม่กับลูก

"หนูคือ แก้วตา ดวงใจ ของแม่นะจ๊ะ หนูรู้ไหมเอ่ย คนดีของแม่"

"ประคอง และ ป้องกัน" ... เหตุการณ์นี้คือ คุณแม่โยกตัวไปมาจากท่ายืนประคองลูกไปใกล้ ๆ ดอกทิวลิป แล้วบอกกับลูกเมื่อจมูกน้อย ๆ ของลูกใกล้ถึงดอกไม้ว่า "เป็นยังไงคร้าบ มีกลิ่นไหมเอ่ย ลูกดมดูสิจ๊ะ หอมไหม ๆ" คุณแม่โยกตัวแบบนี้แบบไม่เบื่อหน่ายและไม่สนใจสิ่งรอบตัว เพราะหัวใจของแม่อยู่ที่ลูกของแม่คนนี้

"คือหัตถาครองพิภพ จบสากล" ... สองมือแม่ ผู้สร้างโลก

"แม่รักหนูนะ หนูรู้ไหมจ๊ะ คนดีของแม่" ... ระหว่างการอุ้มลูกสู่อ้อมอกอันอบอุ่นของแม่ แม่ก็พรางจุมพิตที่ศีรษะของลูกน้อยเบา ๆ ไม่ต้องเอ่ยคำใดให้ใครได้ยิน เพราะเสียงหัวใจของแม่และลูกตรงกัน หากเด็กน้อยพูดได้ คงจะตอบกลับแม่ว่า "แม่จ๋า หนูก็รักแม่นะ"

ภาพนี้เกินคำบรรยาย มันงดงามมากจนไม่สามารถบรรยายอะไรมากไปกว่านี้ได้ครับ ;)

ความรักอันบริสุทธิ์นี้ ช่างยิ่งใหญ่เกินหัวใจอันเท่ากำปั้นของเจ้าของร่างกาย

ทุกครั้งที่มองเห็นภาพความรักแบบนี้ "หัวใจผมพองโต" และคิดถึงแม่ตัวเองเป็นที่สุด

สุขสันต์แห่งความรักครับ ... คุณคิดถึงท่านเหมือนผมไหม ?

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว