สาธุ สาธุ ครับ

สวัสดีค่ะ...ท่าน

สรุปได้ว่า

ประสบการณ์ของผมว่าชีวิตคู่ของการแต่งงานที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เป็นชีวิตที่ควรจะต้องรักษาความพอดีระหว่างระยะในการอยู่ร่วมกันครับ นั่นคือจะต้องปล่อยให้มี

"ช่องว่าง" ในการอยู่ร่วมกันเอาไว้บ้าง ให้พอเหมาะพอควร นั่นคือ

- แต่ละฝ่าย ต้องให้โอกาสแก่กันและกัน * ในความเป็นส่วนตัว *

ในความเป็นตัวของตัวเอง * ในความมีอิสระ

- ต้องอยู่กันอย่าง "พวก"

* พ พอใจ * ว ไว้ใจ * ก เกรงใจ

- ผู้หญิงควรที่จะ

* ปิดปาก เสียบ้าง พูดให้พอประมาณ * ปิดตา เสียบ้าง ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้าง

- ผู้ชายควรที่จะ * ปิดหู เสียบ้าง ต้องทนรับฟังได้อย่างอดทน ทำเหมือนไม่ได้ยิน - ที่สำคัญ คือ สิ่งที่แต่ละฝ่ายต้องการ คือ * การรับฟังกัน * การเข้าใจกัน * การคุยกันด้วยความรัก ( ใช้เหตุผลคุยกัน ไม่พอครับ)

และ คงความรักกันเสมอต้นเสมอปลาย อีกนิดนะคะท่าน

มิน่าล่ะคะท่านรองฯ จึงไม่ยอมปล่อย ... อย่างนี้นี่เอง ปูชอบงานท่านคาลิล ยิบรานค่ะอ่านแต่เด็กไม่ค่อยเก็ท

จำได้เรื่องสายพิณ กับ ความรัก จงตามมันไป แม้มีขวากหนามเท่าใด จงยอม ตามมันไป ... ถึงตอนนี้บทนี้ก็ยังไม่เก็ทนะคะ ๕ ๕

งั้นปูยอมปล่อยไปก่อนนะคะ ... ป๋าอี๋มักพูดว่า หากอีกคนร้อน อีกคนต้องเย็น สลับกันค่ะ

ยอดเยี่ยมครับ นี่คือหัวใจของคู่แต่งงานจริงๆครับ

แต่ละฝ่ายมีพื้นฐานความคิดที่แตกต่างกันย่อมต้องให้พื้นที่และเข้าใจพื้นฐานแต่ละฝ่ายที่มีมาแต่เดิม

รับฟัง ให้เกียรติ และยกย่องให้แก่กันและกันครับ

สวัสดีค่ะ

ข้อคิดนี้ นอกจากใช้กับคู่ชีวิตแล้ว ก็ใช้ได้ดีกับ เพื่อนหรือญาติที่ต้องอยู่ร่วมกันอย่างใกล้ชิดกันค่ะ

เพราะยิ่งใกล้ชิด คุ้นเคย รักใคร่กันมาก มักจะลืมที่เว้น "ช่องว่าง" ให้กับคนที่เรารัก เราคุ้นเคยไปอย่างไม่ตั้งใจ....

ขอบคุณค่ะ

(^___^)

อาจารย์ small man คะ

อ่านแล้วอยากแต่งงานค่ะ

ปรัชญาที่อ่านในบันทึกก็ดีนะคะ

เห็นภาพนี้แล้วชื่นใจค่ะ

cheer !!!

สวัสดีค่ะ...
ชอบบทนี้ค่ะ..."แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน"...เห็นด้วยค่ะว่าใช้เหตุผลยังไม่พอ...บางครั้งความรักไม่ต้องการเหตุผล...แต่ต้องการความเข้าใจมากกว่า นั่นคือมนุษย์ทุกคนต่างมีเหตุผลมากมายมากล่าวอ้าง และเหตุผลของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป...สำคัญคือหากต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับเหตุผลของกันและกัน แล้วจะเกิดอะไรขึ้น...ดังนั้น ความเข้าใจ จึงน่าจะดำรงความรักให้คงอยู่ เพราะถ้าทั้งสองเข้าใจกันแล้วทุกอย่างย่อมไม่เป็นปัญหา
ขอบพระคุณมากค่ะ...

จะมีโอกาสเหลือสำหรับเราไหมนี่...เฮ้อ... มีน้องสาวคนนึงสอนว่า ตี้ใดมีฮักตี้นั่นมีทุกข์ แต้ๆ นา..ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆค่ะ

ขอบคุณท่านรอง Small Man สำหรับข้อคิดชีวิตสำหรับคู่รัก....ที่จะครองรักแบบชั่วนิจนิรันดร์

ช่องว่างที่เว้นไว้ อย่าให้ห่างเกินไปนะคะ  พองาม...อิอิ

น่าจะมีการให้เกียรติซึ่งกันและกันด้วยนะค่ะ ส่วนใหญ่พอแต่งงานแล้ว ชอบนึกว่าเธอเป็นของฉันแล้ว ห้ามทำโน่น ห้ามทำนี้

เป็นเจ้าชีวิตเสียทุกอย่าง จึงทำให้อีกฝ่ายเบื่อ รำคาญ เขาว่าการแต่งงานเปรียบเสมือนการซื้อล็อตเตอรี่ ว่าใครจะถูกรางวัลที่เท่าไรเท่านั้นเอง แต่สำหรับตัวดิฉันเองคิดว่าน่าจะ OK. ค่ะ ไม่ต้องถูกรางวัลที่เท่าไรหรอก ทุกวันนี้มีความสุข และก็สุข ก็พอแล้วค่ะ...

มันเป็นการยากนะค่ะสำหรับบางคู่ แต่มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับครอบครัวของเราค่ะ...เคยฟังเพลง...อิจฉา...ไหมค่ะ

ครับ...

ในหนังสือของญี่ปุ่นเล่มหนึ่งกล่าวในทำนองว่า การแต่งงาน เป็นเสมือนบึงใหญ่ที่ใครๆ ก็ปรารถนาที่จะกระโจนลงไป...

...

ระหว่างเราสองคน
ยิ่งแก่เฒ่า
ความรัก ยิ่งเป็นเงา..ติดตามตัว

ขอบคุณครับ

แต่งงานแล้วครับ

เอาหลักฐานมายืนยันครับ

อาจารย์JJครับ

     ธรรมะจากหลวงปู้ดุลย์   เป็นมงคลแก่บันทึกของผมมากเลยครับ

                            ขอบคุณครับ

ครูอี๊ดครับ

    คงความเสมอต้นเสอปลาย  =  สมานัตตา

                  ขอบคุณมากครับ ที่ช่วยเสริมเติมเต็มเข้ามา ดีมากครับ

คุณpooครับ

     คาริล ยิบราน  ผมอ่านมานานแล้วครับ   แต่อ่านแล้วก็เฉยๆ    ไม่ค่อยทราบว่าเขาหมายถึงอะไร  ไม่เก็ทเหมือนกันครับ

    วันสองวันมานี่  ลองนำมาอ่านอีกที  นำประสบการณ์มาตีความ   ก็เก็ทมานิดหน่อย

                   ขอบคุณครับ

คุณสมาร์ทครับ

         รับฟัง ให้เกียรติ และยกย่องให้แก่กันและกัน

               ขอบคุณมากครับ

คุณคนไม่มีรากครับ    ดีมากเลยครับ

*    ใช้ได้ดีกับ เพื่อนหรือญาติที่ต้องอยู่ร่วมกันอย่างใกล้ชิดกัน

*    เพราะยิ่งใกล้ชิด คุ้นเคย รักใคร่กันมาก มักจะลืมที่เว้น "ช่องว่าง" ให้กับคนที่เรารัก เราคุ้นเคยไปอย่างไม่ตั้งใจ....

      ขอบคุณมากครับ  สำหรับการเสริมเติมเต็ม  ที่มีคุณค่าชีวิตมากๆ

                                            ขอบคุณมากครับ

ครูจิ๋วครับ

     การแต่งงาน.....เสี่ยงเหมือนกันนะครับ

                        ขอบคุณครับ

อาจารย์ Vijครับ

*    ความรักไม่ต้องการเหตุผล...แต่ต้องการความเข้าใจมากกว่า

*    มนุษย์ทุกคนต่างมีเหตุผลมากมายมากล่าวอ้าง และเหตุผลของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป

*   หากต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับเหตุผลของกันและกัน แล้วจะเกิดอะไรขึ้น

*   ความเข้าใจ จึงน่าจะดำรงความรักให้คงอยู่ เพราะถ้าทั้งสองเข้าใจกันแล้วทุกอย่างย่อมไม่เป็นปัญหา

       อาจารย์น่าจะลองเขียนประเด็นนี้ขยายความต่อไปอีกนะครับ   ชอบครับ

คุณมนัสนันท์ครับ

   ตี้ใดมีฮักตี้นั่นมีทุกข์

           ก็ต้องยอมทุกข์ครับ   เพื่อให้มีรัก

                          ขอบคุณครับ

ขอบคุณคุณnoktalayครับ ที่เข้ามาเยี่ยมชม

คุณkumfunครับ

    ช่องว่าง  ก็คงให้มีแต่พองามครับ   ไม่มีเลยก็ไม่ได้  มากไปก็จะเลยเถิด

                    ขอบคุณมากครับ

คุณบุษยมาศครับ

*   พอแต่งงานแล้ว ชอบนึกว่าเธอเป็นของฉันแล้ว ห้ามทำโน่น ห้ามทำนี้ เป็นเจ้าชีวิตเสียทุกอย่าง

*  จึงทำให้อีกฝ่ายเบื่อ รำคาญ

     นี่แหละครับ จึงต้องมีช่องว่างให้แต่ละฝ่ายเป็นตัวของตัวเองบ้าง...  พอประมาณ

                            ขอบคุณครับ

อาจารย์แผ่นดินครับ   ผมประทับใจตรงนี้มากเลยครับ

ระหว่างเราสองคน
ยิ่งแก่เฒ่า
ความรัก ยิ่งเป็นเงา..ติดตามตัว

                       ขอบคุณครับ

คุณหนานเกียรติครับ

   การ์ดแต่งงาน ไอเดียบรรเจิดมากเลยครับ

                          ขอบคุณครับ 

สวัสดีค่ะท่านรอง

อิอิอิ  ไม่มีประสบการณ์ จึงมาเรียนรู้ค่ะ  เพื่อจะมีมาแบบ

หนังเรื่อง...รถไฟฟ้ามาหานะเธอ...แบบว่าโปรดส่งใครมารักฉันที...นะคะ  อิอิ

ขอบคุณค่ะท่านรอง...^_^

คุณเทียนน้อยครับ

   ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเรียนรู้