การศึกษาเพื่อความเป็นไท สไตล์ซัมเมอร์ฮิลล์ ( ตอนที่ 3) เด็กที่มีอิสรภาพ
บันทึกนี้ มาว่าถึงซัมเมอร์ฮิลล์ตอนที่ 3 ว่าด้วยเด็กที่มีอิสรภาพ
..........................
* ข้อห้ามและเสรีภาพเป็นของที่มีอยู่ด้วยกันทั้งสองอย่าง ในบ้านที่เคร่งครัด เด็กๆไม่มีสิทธิเอาเสียเลย ส่วนในบ้านที่ไม่มีการบังคับ เด็กมีสิทธิที่จะทำทุกอย่าง ก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง นั่นเป็นสิ่งที่เกินพอดีคนละด้าน บ้านที่ถูกต้องและเหมาะสม ก็คือ บ้านที่ทั้งผู้ใหญ่และเด็กมีสิทธิเท่าเทียมกัน และ ในโรงเรียนก็เช่นเดียวกัน
* การให้เสรีภาพแก่เด็ก ไม่ใช่การปล่อยเด็กจนเสียคน เป็นการให้เสรีภาพแก่เด็กเพื่อที่จะให้เขาสามารถทีชีวิตอยู่ตามความต้องการธรรมชาติของเขา พ่อแม่บางคนที่เข้าใจเรื่องนี้ สามารถประนีประนอมในเรื่องต่างๆได้อย่างเหมาะสม พ่อแม่บางคนเอามาตรฐานของตัวเองมากเกินไป และ พ่อแม่อีกหลายๆคน ก็ปล่อยให้เด็กทำทุกอย่างตามใจตนเอง โดยไม่คำนึงถึงเรื่องอื่นๆ
* การให้เสรีภาพแก่เด็ก คือ การปล่อยให้เขาได้มีชีวิตของเขาเอง ซึ่งฟังดูธรรมดาๆ แต่ที่ยากก็คืแผ้ใหญ่มักจะมีนิสัยชอบสอน ชอบฝึก ชอบอบรม และ ชอบข่มขู่เด็กให้คิดและทำตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ และนั่นก็คือวิธีการทำลายเสรีภาพ
* เด็กไม่ว่าจะฉลาดหรือไม่สู้จะฉลาดนัก เมื่อได้รับอิสรภาพหรือเสรีภาพ มักจะได้สิ่งบางอย่างที่เขาไม่เคยมีมาก่อนเลย บางสิ่งบางอย่างอธิบายได้ยาก ลักษณะที่พอจะมองเห็นได้จากภายนอกคือ เขามีความจริงใจมากขึ้น มีความกรุณาต่อคนอื่นมากขึ้น และ มีความก้าวร้าวน้อยลง
* การกำหนดให้เด็กทำอะไรบางอย่างโดยอาศัยอำนาจผู้ใหญ่เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง เด็กๆไม่ควรจะต้องทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จนกว่าจะเกิดความคิด ความคิดของเขาว่าเขาควรจะทำ ความเลวร้ายจากภายนอกคือ การบังคับจากภายนอกให้เด็กทำสิ่งนั้นสิ่งนี้
* บางคนก็บอกว่า "ฉันอยากจะเลี้ยงดูลูกอย่างที่ว่า......แต่ฉันจะเริ่มต้นอย่างไร ฉะนจะหาหนังสือคู่มือได้ที่ใหน คำตอบก็คือ ไม่มีตำรา ไม่มีคู่มือ ไม่มีครูใดๆทั้งสิ้น ที่มีอยู่ ก็คือ พ่อแม่ หมอ และ ครู เพียงส่วนน้อยกลุ่มหนึ่ง ที่มีความสรั?ในสิ่งมีชีวิตที่เราเรียกว่า "เด็ก" และ มีความมุ่งมั่นที่จะไม่ทำให้เขาต้องมีจิตใจที่แข็งกระด้าง และ มีบุคลิกที่วิปริตไปเพราะการเข้าไปจัดการอย่างผิดๆของผู้ใหญ่ เราเป็นเพียงผู้แสวงหาความจริงของมนุษาติ โดยไม่มีอำน่จใดๆทั้งสิ้น
.........................
ครับ การให้เด็กมีอิสรภาพ เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากครับ เพราะอย่างน้อยต้องหาจุดที่พอดี ระหว่างการจำกัดอิรภาพของเด็ก และ ปล่อยให้เด็กมีอิสรภาพจนเกินขอบเขต
คำตอบในเรื่องนี้ ผมว่าอยู่ที่การศรัทธาต่อ "เด็ก" ครับ
ให้การศรัทธาต่อเด็กด้วยการให้การ "ยอมรับ" เขา ตามที่เขาเป็น ให้เขาได้พูด ได้แสดงออก ตามตัวตนของเขา ตามความสามารถของเขา
จะทำให้เขาได้มีชีวิตตามความต้องการของเขาเอง นำไปสู่การมีความเป็นตัวของตัวเอง และมีความภาคภูมิใจในตัวเองตามที่เขาเป็น
เด็กที่มีความภาคภูมิใจในตัวเอง จะทำให้เป็นเด็กที่มีชีวิตที่แจ่มใสเบิกบาน เป็นภูมิคุ้มกันทางจิตใจจากภัยร้ายทางสังคมที่อยู่รอบตัวเขาได้เป็นอย่างดีครับ
ความเห็น (20)
ขอบพระคุณสำหรับความรู้ครับ
อ.โย
ขอบคุณอาจารย์โยมากครับ ที่เข้ามาเยี่ยม
สวัสดีคะท่านรองฯ
- พูดง่ายทำยากคะ ในเรื่องของการให้อิสระภาพแก่เด็ก (ในที่นี้หมายถึงลูก)
- บางครั้งผู้ใหญ่ก็สับสนเหมือนกันว่าที่ทำถูกหรือผิด
- กลัวการตัดสินใจตัวเองเกี่ยวกับลูก กลัวว่าจะผิดพลาด
- เด็กทุกวันนี้ เข้าใจยาก สังคม,สื่อมีส่วนอย่างมาก
- คงต้องช่วยกันวางแผนทุกฝ่าย สังคม พ่อแม่ ครูและก็ตัวเด็กเอง
จริงไหมคะท่าน
สวัสดีค่ะ
- มาติดตามอ่านค่ะ
- ครูเพียงคนเดียว หรือครูเพียงกลุ่มเดียว ต้องใช้พลังแรงจากภายในมาก ๆค่ะที่จะสอนคน ๆ หนึ่งให้เป็นคนดี และการศึกษาเด็กแต่ละคนก็ไม่ได้ง่ายเลย แต่ก็ดีกว่าไม่ทำใช่ไหมคะ
- ที่ได้มาบอกว่าเก่ง หรือดีนั้นก็ใช้ว่าจะจีรังยั่งยืน เพราะหากขาดการติดตามชั่วขณะพฤติกรรมเด็กจะขาดลงค่ะ
- ขอขอบพระคุณค่ะ
คุณพรรณครับ
* การให้อิสรภาพแก่เด็ก "พูดง่ายทำยาก" จริงๆแหละครับ ผมเองบางครั้งก็สับสนว่าจะเอายังไงดีกับลูก เพราะต้องยอมรับว่าตัวผมเอง หรือ อีกหลายๆคน ก็ถูกเลี้ยงดูมาแบบการใช้อำนาจด้วยกันทั้งนั้นนะครับ จนฝังเข้าไปในสายเลือดแล้ว จะให้มาเปลี่ยนเป็นไม่ใช่อำนาจ ก็ค่อนข้างยากอยู่เหมือนกันครับ
* แต่ถ้ายังคงใช้อำนาจเต็มๆ อย่างที่เราถูกเลี้ยงดูมา ก็จะทำให้เด็กเขามีปัญหาอย่างแน่นอนครับ คงต้องค่อยปรับค่อยเปลี่ยน
ขอบคุณมากครับ
พี่คิมครับ
* ครูเพียงคนเดียว หรือครูเพียงกลุ่มเดียว ต้องใช้พลังแรงจากภายในมาก ๆค่ะที่จะสอนคน ๆ หนึ่งให้เป็นคนดี (เหนื่อยมากๆๆๆ จริงๆครับ ในการที่จะสอนคนๆหนึ่งให้เป็นคนดี ต้องใช้พลังภายในมากๆๆๆครับ..งานครูจะเหนื่อยมากก็ตรงนี้แหละครับ)
* และการศึกษาเด็กแต่ละคนก็ไม่ได้ง่ายเลย แต่ก็ดีกว่าไม่ทำใช่ไหมคะ (ครับ ก็คงทำเท่าที่พอจะทำได้ครับ แต่จะยากเย็นอย่างไรก็คงต้องทำนะครับ)
* หากขาดการติดตามชั่วขณะพฤติกรรมเด็กจะขาดลงค่ะ (นี่แหละครับ ทั้งใช้พลัง ใช้เวลา แถมยังต้องต่อเนื่อง เฮ้อ....เหนื่อยครับ)
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ ท่านsmall man
- คงต้องให้ความศรัทธาซึ่งกันและกันแหละค่ะ ฉันศรัทธาเธอ เธอศรัทธาฉัน ...
- พอมีความศรัทธาต่อกันแล้ว ความเชื่อมั่น และความไว้วางใจคงจะตามมานะค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้คุณครูทุกท่านค่ะ ^^
คุณณัฐพัชร์ครับ
* ต้องให้ความศรัทธาซึ่งกันและกัน พอมีความศรัทธาต่อกันแล้ว ความเชื่อมั่น และความไว้วางใจคงจะตามมา
ชอบครับ สำหรับประเด็นเสริมเติมเต็ม พอมีความศรัทธาแล้ว ความเชื่อมั่นและความไว้วางใจจะตามมา
ขอบคุณครับ
เห็นด้วยกับท่านรองฯ และพี่คิมคะ ยุคนี้สงสารพ่อแม่ และครูจริง จริง
คุณพรรณครับ
ก็คงต้องช่วยๆกันครับ เพราะตอนนี้ เด็กและเยาวชน มักจะโยนให้ครูกันหมด ครูก็ช่วยได้บางส่วนเท่านั้นครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
จากเนื้อหาดังกล่าว ผมคิดว่าแนวคิดเรื่องอิสรภาพนี้ สอดคล้องกับแนวคิดของ OHSO จากหนังสือเรื่อง Freedom ที่อาจารย์ประพนธ์ท่านได้แปลไว้เลยครับ "อิสระภาพไม่ได้หมายถึงการปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสิ่งเลวร้าย แต่เป็นการปลดปล่อยจากเรื่องเลวร้าย เข้าไปสู่ความเป็นอริย คุณธรรม จริยธรรม" (สำนวนดังกล่าวมาจากการแปลความตามความคิดของผมเอง อาจจะไม่เหมือนที่กล่าวไว้ในหนังสือเท่าใดนัก)
- สวัสดีครับ คุณ small man
- หนังสือของท่าน อ.วรภัทร ภู่เจริญ ได้กล่าวว่า
การเรียนรู้ของเด็กนั้น ควรมาจากการพัฒนาฐานกาย
ฐานใจ ค่อยมาเน้นที่ฐานคิด ครับ
อย่าสอนเด็กแบบลวกๆค่ะ
เด็กแต่ละคนการพัฒนาก็มาจากพ่อแม่เป็นคนสอนค่ะ
พ่อแม่ต้องเริ่งทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้รูปเห็นก่อนค่ะ
คุณไทเลย-บ้านแฮครับ
ตรงนี้ดีมากเลยครับ ช่วยให้กระจ่างขึ้น
อิสระภาพไม่ได้หมายถึงการปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสิ่งเลวร้าย แต่เป็นการปลดปล่อยจากเรื่องเลวร้าย เข้าไปสู่ความเป็นอริย คุณธรรม จริยธรรม
ขอบคุณมากครับ
คุณจักรกฤษณ์ครับ
การเรียนรู้ของเด็กนั้น ควรมาจากการพัฒนาฐานกาย ฐานใจ ค่อยมาเน้นที่ฐานคิด ครับ
เสริมเติมเต็มให้กระจ่างขึ้นครับ
ขอบคุณครับ
คุณbeger0123ครับ
* เด็กแต่ละคนการพัฒนามาจากพ่อแม่
* พ่อแม่ต้องเริ่งทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้รูปเห็นก่อน
ครับ แบบ ดีกว่า บอก
ขอบคุณมากครับ
วันนี้จะแวะไปคารวะ อ.ยูมิที่ ม.จุฬา สามย่านค่ะ ตอนเย็นนี้18.30
พอดีอ.มากทม.ค่ะ
สวัสีครับท่านรอง หลายปีก่อนมีครูสอน นักเรียนใต้ต้นไม้ ชื่อโรงเรียนใต้ต้นไม้ แวะเวียนสอนอยู่ที่อำเภอป่าบอน แต่ตอนนี้ไปไหนแล้วไม่ทราบ ฟังว่ามาว่าได้แรงบันดาลใจจากซัมเมอร์ฮิลครับ
สวัสดีค่ะท่านรอง 
* วันนี้มาเยี่ยมไม่ดึก... เลยอนุญาตแซว... บันทึกนี้ดูท่านรองคงรีบนะ พิมพ์ไม่ค่อยถูกเยอะเลย ฮา.... (ข้าน้อยขออภัยนะคะ....ขออนุญาตแซวแล้วด้วย... ห้าม!...โกรธ..)
โดยปกติแล้ว ท่านรองพิมพ์ผิดน้อยมาก จนบางบันทึกไม่ผิดเลย.... สงสัยใจลอยนะเนี่ย!...
* อยากให้มีโรงเรียนแบบโรงเรียนสัตยาสัย เยอะๆค่ะ ครูใจดีมีโอกาสได้ฟัง ดร.อาจอง ชุมสาย ท่านบรรยายถึงวิธีการเข้าถึงจิตใจของเด็ก ๆ โดยให้เขาซึมซับเกณฑ์ต่างๆ ที่ดีงามที่ผู้ใหญ่อบรมสั่งสอนลงสู่เด็กด้วยกุลศโลบายอันแยบยล โดยที่เขาไม่รู้ตัว เขาเกิดการยอมรับเงื่อนไขกฎเกณฑ์ต่างๆ อย่างไม่มีข้อแม้ และไม่รู้สึกว่าเขาถูกบังคับ ทำให้เขาดำรงชีวิต และเรียนอย่างมีความสุข....ไม่ได้เรียนเพราะถูกบังคับ....
* ขอแสดงความเห็นแค่เรื่องเดียว... คงมิบังอาจพูดมากไปกว่านี้ค่ะ... ไม่ทราบว่าตรงประเด็นหรือเปล่านะคะ..
* ระลึกถึงท่านรองเสมอๆ
สวัสดีค่ะ
เห็นด้วยเป็นอย่างมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับความรู้นะคะ^^