สวัสดีค่ะ

        มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง   อดรนทนไม่ได้ครับ   พูดออกมาในที่ประชุมว่า   "สภาเด็ก  เป็นเรื่องของเด็กเขา  ให้เด็กเขาคิดเองบ้าง    ผู้ใหญ่ไปสอน ไปบอกเขาหมด  แล้วเขาจะกล้าคิดอะไร"

เห็นด้วยค่ะ  เพราะเด็กเขาฟังอยู่ตอนที่ผู้ใหญ่พูด เขาอาจไม่เข้าใจและไม่เห็นด้วย หรือตามความคิดของผู้ใหญ่ไม่ทัน เขาก็ไม่อยากพูด  ความจริงเขามีเรื่องที่จะพูดมากมายค่ะ

ยายคิมมีประสบการณ์ค่ะ  แรก ๆ ก็ให้เด็กพูดในบรรยากาศที่อบอุ่น กับผู้ใหญ่ที่เขาไว้วางใจก่อน  และเพิ่มขีด  ขยายเวทีให้เขาทีละระดับ

เด็กที่พูดได้ไม่ได้หมายความว่าเป็นเด็กเก่ง ๆเท่านั้น  แต่อาจเป็นเด็กที่ผ่านกิจกรรมโดยตัวเขาเองค่ะ

หลายครั้ง  เมื่อได้ฟังถึงกับอึ้งเลยค่ะ 

พี่คิมครับ

*    เพราะเด็กเขาฟังอยู่ตอนที่ผู้ใหญ่พูด เขาอาจไม่เข้าใจและไม่เห็นด้วย หรือตามความคิดของผู้ใหญ่ไม่ทัน เขาก็ไม่อยากพูด  ความจริงเขามีเรื่องที่จะพูดมากมายค่ะ

   (ครับ ความจริงเด็กเขามีเรื่องที่จะพูดมากมาย  แต่ผู้ใหญ่ไป "บลอ็ก" ความคิดเขาหมด)

*  ยายคิมมีประสบการณ์ค่ะ  แรก ๆ ก็ให้เด็กพูดในบรรยากาศที่อบอุ่น กับผู้ใหญ่ที่เขาไว้วางใจก่อน  และเพิ่มขีด  ขยายเวทีให้เขาทีละระดับ

     ( เป็นประสบการณ์ที่ดีมากครับ ผมคงจะนำไปใช้ในการพัฒนาในโอกาสต่อไป)

*  เด็กที่พูดได้ไม่ได้หมายความว่าเป็นเด็กเก่ง ๆเท่านั้น  แต่อาจเป็นเด็กที่ผ่านกิจกรรมโดยตัวเขาเองค่ะ

     (ครับ ต้องจัดกิจกรรมให้เขามีประสบการณ์)

*   หลายครั้ง  เมื่อได้ฟังถึงกับอึ้งเลยค่ะ 

      (นี่แหละครับ  ความมหัศจรรย์ของเด็ก  อย่าคิดว่าเด็กคิดไม่ได้)

                 ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเสริมเติมเต็ม เป็นประโยชน์มากเลยครับ

สวัสดีค่ะ

ยายคิมแวะมาคุยด้วยค่ะ  ตามมาคุยด้วยค่ะ  กิจกรรมที่ยายคิมเกี่ยวข้องนั้น  จะพยายามเลือกเด็กที่ไม่มีคนสนใจ หรือเด็กที่ครูคนอื่นไม่ต้องการ หรือเด็กที่เขาที่ใคร ๆ ว่าไม่เอาไหน

ถ้าเราคัดเลยโดยครูเป็นผู้เลือก ระบุ หรือกะเกณฑ์เจาะจงห้  เขาไม่มีวันจะร่วมมือหรอกค่ะ  เพราะเขาไม่มั่นใจ

แต่เราอย่าทำให้เขารู้ตัว  .... ตามวิธี (ของใครก็ของใครนะคะ) แล้วมาถามความสมัคร  ขอให้ได้เพียง ๑  คน  แล้วเขาจะไปชวนกันเอง  ก็กลุ่มเดียวกันนั่นแหละค่ะ

สุดท้าย  เราก็ได้ก้าวขึ้นบันไดไปอีก ๑ ก้าว ทั้งครูและเด็กค่ะ

สวัสีดีค่ะ

มีเรื่องเล่าของเด็กที่ไม่พูด ไม่ยิ้ม และเกลียดครู (ทั้งโรงเรียน)  มาแสดงค่ะ  ยายคิมคัดมาจากสมุดที่โรงเรียนจัดทำมาเป็นที่ระลึกค่ะ

 

พี่คิมครับ

*   จะพยายามเลือกเด็กที่ไม่มีคนสนใจ หรือเด็กที่ครูคนอื่นไม่ต้องการ หรือเด็กที่เขาที่ใคร ๆ ว่าไม่เอาไหน

   (ดีมากเลยครับ  ให้โอกาสเด็กหลังห้อง)

*  ถ้าเราคัดเลยโดยครูเป็นผู้เลือก ระบุ หรือกะเกณฑ์เจาะจงให้  เขาไม่มีวันจะร่วมมือหรอกค่ะ  เพราะเขาไม่มั่นใจ

    ( ครับ   เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง)

*  แต่เราอย่าทำให้เขารู้ตัว  .... ตามวิธี (ของใครก็ของใครนะคะ)

     (ทำให้เนียนๆ นะครับ)

*   แล้วมาถามความสมัคร  ขอให้ได้เพียง ๑  คน  แล้วเขาจะไปชวนกันเอง  ก็กลุ่มเดียวกันนั่นแหละค่ะ

     (ดีมากเลยครับ)

สุดท้าย  เราก็ได้ก้าวขึ้นบันไดไปอีก ๑ ก้าว ทั้งครูและเด็กค่ะ

    (เป็นอานิสงส์ที่ยิ่งใหญ่เลยครับ)

              ขอบคุณสาระดีๆที่นำมาแลกเปลี่ยนครับ

พี่คิมครับ

    ผมชอบคำสามคำนี้ที่มาจากเด็กมากเลยครับ

   ความรัก    ความห่วง    การให้

           ขอชื่นชมครับ

     นี่แหละครับ  รางวัลที่ยิ่งใหญ่ของ "ครู"

             ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่นำมาฝากครับ

สวัสดีค่ะ อ.small man

การยัดเยียดให้เด็กพูดหรือทำอะไรเป็นการกระทำที่โหดน่ะค่ะ

เราควรให้สิทธเสรีภาพกับเด็ก ขอบคุณค่ะกับบันทึกดีๆเช่นนี้ค่ะ

ครูยุครับ

การยัดเยียดให้เด็กพูดหรือทำอะไรเป็นการกระทำที่โหดน่ะคะ

      ครับ  ผมเห็นด้วยครับ  เป็นอย่างนั้นจริงๆ จากบรรยากาศ

                                 ขอบคุณครับ

เรียนท่านรอง เด็กกลุ่มนี้ เมื่อหลายเดือนก่อน เป็นเด็กมีปัญหา แว่ะเวียนมาที่ กศน.ตำบลบ้านโต้น เป็นประจำ ในใจผมก็เกรงว่าจะเข้ามาสร้างปัญหาให้ผม แต่เมื่อเปิดใจได้พูดคุยกับกลุ่มเขา ก็เข้าใจ และเปิดเวทีให้พวกเขาได้แสดงออก ปัจจุบันนี้ เป็นกลุ่มบีบอยกลุ่มแรกของอำเภอพระยืนครับ

คุณประยุทธครับ

        เด็กทุกคนมีความดีอยู่ในตัวครับ   ขอเพียงเปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงออก

                             ขอบคุณประสบการณ์ดีๆครับ ขอชื่นชมจากใจจริง

จริงครับ ผมว่าสังคมบ้านเราเอาผูู้ใหญ่ เป็นศูนย์กลางมากไปจริงๆครับ..

ขอบพระคุณสำหรับแง่คิดครับ ทำให้ผมได้คิดไปเขียนต่อได้อีก

อ.โย ครับ

  ครับ สังคมบ้านเรา ผู้ใหญ่เป็นศูนย์กลางครับ  แล้วก็ไปโทษว่าเด็กไม่คิด ไม่พูด

                      ขอบคุณครับ

ที่มีกิจกรรมดีๆ ให้ดูดีจังครับ ไหนๆ ก็มาเยี่ยมแล้ว ขออนุญาตนำข่าวน้ำท่วมมาฝากถึงที่เลยครับ

อ.โสภณครับ

   ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมชม

สวัสดีค่ะท่านรองฯ

          หลากหลายความเห็นดีมากเลย  ล้วนแต่เป็นผู้มีความตั้งใจสร้างเด็กให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ    แต่ก็ยังไม่เห็นแนวทางที่จะนำมาใช้อย่างได้ผลเลย 

          ครูตาดูแลเรื่องสภานักเรียนเข้มแข็งในโรงเรียนอยู่ค่ะ  มีผลงานออกมาให้เห็นเป็นรูปธรรม  เช่น  กิจกรรมจิตอาสาดูแลน้องเล็ก (พี่ชั้นโตผลัดกันไปช่วยกันดูแลน้อง ๆ อนุบาลเช่น ตัดเล็บ  ล้างมือ  หวีผม )  จิตอาสาพาน้องเก่ง (พี่สอนน้อง)   ประกวดมารยาท  ฯลฯ  ซึ่งกิจกรรมเหล่านี้หากครูปล่อยให้เด็กทำไปตามลำพัง  ไม่มีการกำกับ  ดูแล  ติดตาม (ปล่อยปละละเลย)  หรือไม่ให้กำลังใจคณะทำงานอย่างใกล้ชิด  เด็กก็จะทำไปอย่างไร้กระบวนการ  สเปะสปะไม่มีทิศทาง ไม่เกิดประสิทธิภาพค่ะ

         หากจะทำให้เกิดผลจริง ๆ น่าจะต้องเกิดจากกระบวนการทำงานของทีมครูที่ดูแลเรื่องนี้   ร่วมกันวางแผนกับเด็ก ๆ   ติดตามการทำงาน   ตรวจสอบ    ให้คำปรึกษาด้วยใจรักและเมตตาต่อเด็ก  ไม่ใช่สั่ง ๆ ๆ ๆ ซึ่งทำให้เด็กคิดเองไม่เป็น ...ผลออกมาจะกลายเป็นว่าสภาเด็กทำกิจกรรมตามครูสั่ง ... 

ครูตาครับ

    กิจกรรมจิตอาสาดูแลน้องเล็ก   กิจกรรมนี้ ดีมากเลยครับ  ทำให้เด็กโต มีความภาคภูมิใจในตนเอง

    กิจกรรมเด็ก  ยังไงก็ต้องมีครูดูอยู่ห่างๆครับ

                           ขอบคุณครับ