วันนี้พวกหนูนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ ได้ฝึกสมาธิกับคุณครูคิมก่อนเรียนเหมือนทุกวัน  แต่วันนี้คุณครูคิมก็ฝึกเช่นเดียวกันเพียงแต่เปลี่ยนบทบรรยายไปเรื่อย ๆ และพูดย้ำ ๆ ว่าให้นักเรียนมีสติรู้ลมหายใจเข้า  ลมหายใจออกของตนเอง และให้รู้ธรรมชาติที่มีอยู่ในตัวเอง

         คุณครูคิมบรรยายช้า ๆ และเปิดเพลงเบา ๆ นักเรียนทุกคนค่อย ๆ หลับตาลงช้าๆ โดยเฉพาะเพื่อนของหนู ๒ คนเป็นนักเรียนชายที่ค่อนข้างเกเรก็หลับตาด้วย   เพราะทุกครั้งที่ผ่านมานักเรียน  ๒ คนนี้จะมีปัญหาเรื่องการคุยกันและไม่ค่อยตั้งใจทำงาน และไม่ยอมฝึกสมาธิ  ได้แต่นั่งเฉย ๆ ทำท่าเบื่อหน่ายอีกด้วย

          วันนี้หนูรู้สึกว่าการฝึกสมาธิวิธีของคุณครูคิมสามารถแก้ปัญหานักเรียนเกเรพวกนี้ได้อย่าไม่น่าเชื่อ  ขณะนั้นกำลังเรียนภาษาอังกฤษ เป็นการสอบเก็บคะแนน เป็นข้อสอบเขียนด้วยความเข้าใจทั้งหมด  เพราะคุณครูคิมไม่ออกข้อสอบแบบตัวเลือกเหมือนวิชาอื่น ๆ

         บรรยากาศในห้องเรียน   แทบไม่ได้ยินเสียงของลมหายใจ ในห้องเต็มไปด้วยความเงียบสงบ และทำงานได้อย่างรวดเร็ว รวมทั้งนักเรียนที่ถือว่าเกเรมาก ๆ  กลุ่มหนึ่งและอีก ๒ คนที่สำคัญ  ยังสามารถทำงานเสร็จได้  จากที่ทุกครั้งทำไม่เคยเสร็จเลย

        หนูและเพื่อน ๆ ก็ให้กำลังเพื่อนที่มีนิสัยเกเร พวกเขาก็พยายามปรับตัวเองให้ดีที่สุด ทุกคนทำงานเสร็จอย่างรวดเร็วเพียงใช้เวลาไม่นาน อาจมีการช่วยเหลือกันบ้างเล็กน้อยสำหรับเพื่อนที่ไม่ค่อยเข้าใจคำสั่งภาษาอังกฤษ

       คุณครูคิมบอกถึงคะแนนผลการเรียนรู้ที่คาดหวังว่า มีคะแนนเต็ม ๒๐๐ คะแนน อย่างน้อยต้องได้ ๑๒๐ เป็นอย่างน้อยซึ่งเป็นคะแนนที่ทำจากการประเมินสภาพจริงทุกชั่วโมงที่ผ่านมาตั้งแต่เปิดเรียน  ส่วนมากเป็นคะแนนที่ให้ทำแบบฝึกหัดและแบบทดสอบย่อย  ส่วนคะแนนเต็มจากการทดสอบวันนี้และตามกำหนดที่ครูนัดสอบอีก ๒๐๐ คะแนน ทุกคนตั้งใจทำคะแนนของตัวเองให้ดี รวมเป็น ๔๐๐  คะแนน

        ส่วนคนที่ไม่ผ่านคุณครูก็ให้โอกาสแก้ตัวเสมอ คุณครูคิมได้บอกคะแนนผลการเรียนรู้ที่คาดหวังให้นักเรียนทุกคนทราบ นักเรียนตื่นเต้นกันคะแนนของตน แต่เมื่อทราบแล้วทุกคนก็ยิ้มกับคะแนนที่ตัวเองได้รับ อยากจะเฮฮาออกมาแต่ไม่กล้ากลัวว่าจะรบกวนนักเรียนชั้นอื่น ๆ ที่กำลังเรียนอยู่เช่นกัน กลัวว่าเขาจะเสียสมาธิในการเรียน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒ รักษาความสงบจนหมดชั่วโมงเรียน และออกจากห้องเรียนไปเรียนชั่วโมงต่อไป 

       เพื่อนคนที่เกเรคนหนึ่งเขาเล่าให้หนูฟังว่า  ต่อไปเขาจะตั้งใจฝึกสมาธิตามที่คุณครูบอกและจะพยายามไปฝึกเอง  และเขารู้สึกว่าวันนี้เขาได้ตั้งใจฝึกและมีความรู้สึกว่าตนเองมีสมาธิดีขึ้น  สำหรับหนูหลายครั้งหนูเคยสังเกตเห็นคุณครูคิมดูเหมือนจะท้อแท้กับนักเรียนเกเรเหล่านี้ 

        เดิมมีเกเรไม่เอาใจใส่ในการเรียนหลายคน  ภายหลังแต่ละคนหันมาเอาใจใส่ดีขึ้นกว่าเดิม  ดูแทบจะไม่เป็นปัญหา  ยกเว้น ๒ คนสุดท้ายที่พบในวันนี้  นับว่าวันนี้นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๒  ทั้งห้องคงทำให้คุณครูคิมมีความสุขเต็มหัวใจนะคะ  และอยากให้วันต่อ ๆ ไปอยากให้เป็นเช่นวันนี้ค่ะ

http://samathi.com/content/thumbnails/0454%20.jpg