ตอนเช้าพ่อครูบาพาเดินรอบสวน หลังจากกินข้าวอิ่ม อาจารย์วิทยากรเล่นกีตาร์เบาๆและน้องจิเป่าขลุ่ย ให้ผู้เข้าอบรมทั้งหมดนอนเพื่อปรับสภาพร่างกาย หลายคนเริ่มมีอาการหลับไป วิทยากรให้ผู้เข้าอบรมสำรวจร่างกายให้มีสติต่อการลืมตาเบาๆ ลุกขึ้นนั่งช้าๆ มีสติและสังเกตความเคลื่อนไหวตลอดเวลา

       เมื่อลุกนั่งวิทยากรได้ถามว่า ผู้เข้าอบรมรู้สึกอย่างไร มีผู้ตอบว่า ผู้สึกผ่อนคลาย มีสมาธิ  วิทยากรสอบถามความรู้สึก  ท่านอาจารย์มนตรี ได้พูดถึงความรู้สึกที่ได้มารวมกัน  การอยู่ร่วมกันโดยการออกแบบกิจกรรมร่วมกัน

       พ่อครูบาสุทธินันท์ได้พูดแสดงความรู้สึกของโอกาสค่อนข้างยาก ที่ทุกๆๆคนมารวมกัน แต่ที่มหาชีวาลัยอีสานเราจัดการอบรมและการทำทุกๆๆสิ่งทุกอย่างอยู่ด้วยความไม่พร้อม การใช้บล็อกเพื่อการเชื่อมโยงกัน  พ่อครูบาสุทธินันท์สรุปว่าเวทีนี้ทุกๆคนเรียนรู้ด้วยใจ

       พี่เอกชัยพูดถึงการเปิดใจและบอกว่าเรามารวมกันได้เพราะเทพจัดสรร สิ่งสำคัญของคนเราคือปัจจุบันหาตัวตนของตนเองยังไม่พบ ดังนั้นเราควรหาตัวตนของตนเองให้พบ ทุกๆๆสิ่งทุกอย่างเป็นเหมือนเทพบันดาล  ทุกๆทุกอย่างมีสุขและทุกข์ ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อะไรจากตรงนี้ แต่คิดว่าได้อะไรมากทีเดียว…

       คุณหมอสุธี(คนชอบวิ่ง) บอกว่า แปลกใจทำไมคนอยากมาสวนป่า คุณหมอบอกว่าสิ่งที่อยากช่วยสวนป่าได้คือ ยังเห็นว่าขาดกระบวนการบริหารจัดการ และเป็นเรื่องที่คุณหมอถนัด อยากเห็นทุกๆๆคนมีกระบวนการที่เป็นระบบ เมื่อรู้แนวทางจะได้จัดการอบรมอย่างมีประสิทธิภาพ อยากฝากไว้ว่าทำอย่างไรให้รู้จักตัวเองเพราะทีมของเชียงรายถนัดในทางด้านจิตใจ

       อาจารย์มนตรีอยากให้การอบรมเป็นการผ่อนคลาย  พี่paewเล่าว่าได้อ่านหนังสือเรื่องมณฑลแห่งพลัง และสนใจอยากพัฒนาตนและการทำงาน พี่หมอเจ๊บอกว่า ได้เอากิจกรรมไปใช้ที่ทำงานแล้วทุกคนมีความสุข คนที่ทำงานได้ปล่อยวาง ได้บอกทีมงานว่าใครอยากมาด้วย ปรากฏว่ามีน้องที่ทำงานติดตามมาอีก 5 ท่าน

    อาจารย์กีตาร์เทพ

       น้องจิบอกว่าอยากมาพบเพื่อนๆได้ศึกษาเรื่องใหม่ ท่านอาจารย์พิสูจน์บอกว่า ได้สอนให้นักเรียนได้เรียนรู้ได้ด้วยตนเอง นักเรียนค้นคว้าเอง เช่นเพลงอีแซวที่ติดอันดับประเทศ  ทีมวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุรินทร์ได้บอกว่า ธรรมมะบันดาล ที่จะได้พบกัน  พี่จุ๋มบอกว่า มาที่นี่เหมือนเป็นบ้าน เลยเอางานวิจัยมาลงที่นี่ด้วย  พี่จุ๋มบอกว่า กลุ่มของเราน่าจะทำอะไรให้เป็นตัวอย่างได้..เหมือนธรรมะบันดาลหรือธรรมมะจัดสรรที่ทำให้เราพบกัน…

       ผอ. บุญทอมกกล่าวว่า ได้ความรู้ในการจัดการรวมกลุ่มของกรรมการสถานศึกษา อยากมาเรียนรู้กับทุกๆๆท่าน พี่พินิจ(อาจารย์ Handy)บอกว่ามาที่นี่เหมือนที่บ้านเช่นกัน ที่นี่ถ้ามาจะไม่มาคนเดียวอยากให้คนอื่นๆได้เรียนรู้ด้วย การที่อยู่ในวิชาชีพนี้คิดว่าตนเองมีฝีมือ แต่เมื่อพบว่า ได้อบรมก็ได้ปรับความรู้เอามาใช้กับคุณครูได้ กระบวนแบบไหนถ้าไม่มีใจอย่างพวกเราก็จัดได้ลำบาก  ทำอย่างไรที่จะให้ผู้มาอบรมรักผู้อื่นจริงๆๆ

       คุณหมอเบิร์ด บอกว่าไม่ทราบว่ามาได้อย่างไร อยากกลับไปเปลี่ยนแปลงการเขียนและรูปถ่ายในบันทึก(ท่านผู้อ่านเป็นพยานนะครับ) อาจารย์ลูกหว้า บอกว่าความคาดหวังที่อยากมาที่นี่คืออยากมาสวนป่าและอยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับทุกๆท่าน พี่สร้อยบอกว่า ที่มาที่นี่ดีใจเพราะว่า เป็นการอบรมที่ไม่ใช่ทฤษฎี

พี่บางทรายบอกว่าทำงานพัฒนาชนบทมานานมาก แต่ว่าสิ่งที่ทำไม่ใช่ทั้งหมด กล่าวว่าได้เข้าไปสู่การพัฒนาจิตและหลุดประเด็น แต่เมื่อเข้ามาในบล็อกพบว่าในบล็อกก็ได้เรียนรู้อยากเอาสิ่งใหม่

พี่ครูอึ่งบอกว่า มาดูแลแม่อุ้ย…อิอิๆๆ(จริงๆๆอยากมาเรียนรู้) พี่นิดบอกว่าที่มาที่นี่อยากเรียนรู้ ไม่อยากเรียนรู้เพียงแต่ในห้องเรียน ผอ.นรินทร์จากโรงเรียนบ้านหนองแคน  อาจารย์จากวิทยาลัยพยาบาลบอกว่า อยากเรียนรู้

อาจารย์ป้อมบอกว่า ได้เรียนรู้จาก CDของพ่อครูบาสุทธินันท์เลย พี่หนิงบอกว่ามารับแขก (พ่อครูบาบอกว่าทำไมมาช้า อิอิ..) น้องสายลมบอกว่า มาที่นี่เหมือนได้อาหารสมอง…ผู้เขียนเองคิดว่าที่มหาชีวาลัยอีสานเหมือนบ้านเราเอง อยากให้ตักตวงความรู้ให้ได้มากที่สุด ทีมจากกระบี่บอกว่า มีความสุขที่ได้มาที่นี่ เหมือนเป็นลิขิตที่เดียว การมาอบรมที่มหาชีวาลัยอีสานจะได้มากกว่าการอบรมกับหน่วยงานราชการ  ความคาดหวังที่มาที่นี่

อาจารย์มนตรี บอกว่าไม่ว่าที่นี่จะเป็นวงเล็ก วงใหญ่ทุกๆท่านจะได้รับการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน หยุดพัก 15 นาที

  หลังจากเบรกเข้ามาเป็นการฟังทักษะการฟัง ในขั้นตอนแรกใช้กิจกรรมเจ้าตัวเล็กให้เล่าเรื่องที่ประทับใจในช่วงวัยเด็กให้เพื่อนที่เราจับคู่ด้วยฟัง ใช้การพูดคนเดียว หลังจากนั้นให้คนที่ฟังเล่าว่าเพื่อนเล่าอะไรให้ฟัง กิจกรรมนี้ใช้ในการฝึกทักษะการฟังเป็นการสลับกัน

       ฟังเพลงขลุ่ยของน้องจิและอาจารย์กีตาร์เทพที่นี่ครับ..

     น้องฟ้าน้องฟางเอารูปคุณแม่มาฝาก