วันนี้ผู้เขียนอยู่มหาวิทยาลัย
ปกติวันเสาร์-อาทิตย์ถ้าไม่มีอบรมครูอบรมบุคลากรต่างๆหรือค่ายภาษาอังกฤษของนักเรียน
ผู้เขียนเองก็จะกลับไปเที่ยวบ้านไร่ที่พนมทวน แต่วันนี้มีตรวจงานหลายเล่ม
เลยไม่ได้กลับบ้านอยู่หอพักที่มหาวิทยาลัย
ด้วยความที่ไม่เคยอยู่หอพักตอนกลางวัน
พอออกไปที่หลังห้องพักเพื่อพักสายตา โอแม่เจ้า
God พระเจ้าช่วยกล้วยตาก(ประหยัดน้ำมัน ประหยัดไฟ ฮ่าๆๆ)
พบน้องเมฆ สวยๆๆเต็มเลย
ผู้เขียนกลัวเสียชื่อ รหัสเมฆ แอ๊ด
014 ตามที่พี่ชิว
ประธานชมรมชายหนุ่มผู้หลงรักมวลเมฆให้ไว้
เลยไปหยิบกล้องถ่ายรูป Nikon COOLPIX S200 7.1 Megapixels
(ตัวเดิมนั่นแหละ) มาถ่ายภาพน้องเมฆ(S)
เติม S เนื่องจากมีหลายก้อน ฮ่าๆ)
แปลกคือเวลาที่ถ่ายภาพ 12.00
น.ในวันที่ 5 กันยายน 2552
(ที่ว่าแปลกเพราะผู้เขียนไม่เคยดูเมฆตอนเที่ยง
กลัวดูแล้วจินตนาการเป็นไก่ทอด ไก่ย่าง บาบีคิว สเต็ก โอยหิว
ฮ่าๆๆ)
ได้ภาพน้องเมฆสวยๆๆที่ถ่ายจากห้องชั้น
4 แบบนี้
หัวเป็ด ฮ่าๆๆ
มีภาพนี้พิเศษครับ
ลองจินตนาการว่าอยู่ริมทะเลตอนเช้า
พระอาทิตย์กำลังขึ้นมาจากขอบทะเลนะครับ ว้าวๆๆคิดได้ไงเนี่ย
(ผู้เขียนใช้แสงสะท้อนจากราวตากผ้าเป็นพระอาทิตย์ )
เสื้อตัวนี้เพิ่งหัดพับ กลัวพี่ชิวไม่ให้เข้าสมาคม
(จะใช้เงินก็กลัวตำรวจจับ เลยใช้กระดาษสีสด จาก
มทส)
วันนี้อ่านหนังสือของคุณ ต้นกล้า นัยนา(2548)
บอกว่า
ถึงเวลาต้องพัก ก็ควรพักทำชีวิตให้เป็นชีวิต
มีชีวิตอยู่อย่างคนมีชีวิต แบ่งเวลา แบ่งความสำคัญ
และดำเนินชีวิตให้เหมาะสม อย่าทำอะไรที่มันเกินไป
เพราะการทำอะไรมากเกินไป มันไม่ส่งผลดี แต่ก่อให้เกิดปัญหา
ใช้เวลาอย่างเต็มที่
ถึงเวลาทำงานก็ทำให้เต็มที่
ถึงเวลาพักต้องพักให้เต็มที่
ถึงเวลาหาความสุขความสำราญใส่ตัว ก็ต้องเต็มที่กับมัน
ผู้เขียนอ่านแล้วเห็นว่าดีเลยเอามาฝากสมาชิก ขอไปพักอย่างเต็มที่ก่อนนะครับ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ