มีใครบ้างไหมที่เดินทางแบบไร้จุดหมาย  ชีวิตคนเราถ้าได้เดินทางแล้ว ผู้เขียนเชื่อว่าเกิดการเรียนรู้ สำนวนเก่าๆบอกว่า อ่านหนังสือนับหมื่นไม่เท่ากับการเดินทางนับพันลี้(ผู้เขียนจำผิดหรือเปล่าน่า ใครทราบบอกด้วยครับ)      

  ที่พูดถึงการเดินทางเพราะผู้เขียนจะเดินทางไปพบพี่ๆเพื่อนๆที่มหาชีวาลัยอีสานของพ่อครูบาสุทธินันท์ จังหวัดบุรีรัมย์ การพบเหล่า blogger ทำให้เกิดความรู้ สิ่งสำคัญคือ ผู้เขียนพบกัลยาณมิตร ที่พร้อมที่จะแลกเปลี่ยน ให้กำลังใจ ช่วยเหลือกัน โดยแต่ละคนเดินทางมาจากต่างภาคกัน  ถ้าพลาดจะเป็นเรื่องที่เสียดายมาก      

  ความรู้บางอย่างผู้เขียนหาได้จากการคุยกับผู้รู้ ผู้มีประสบการณ์มากกว่า การอ่านหนังสือ ความรู้บางอย่าง หนังสือไม่มี เพราะประสบการณ์ที่ผู้รู้เล่า เป็นเรื่องที่มีชีวิต น่าสนุก ถ้าสามารถนำเรื่องที่เป็นประสบการณ์ในบ้านเรามาเขียนหนังสือเก็บไว้ เราคงมีองค์ความรู้ในบริบทของไทยๆๆมาก ผู้เขียนคิดว่าองค์ความรู้บางอย่างดีกว่าตามความรู้ของฝรั่งด้วยซ้ำไป      

 วันนี้พี่อ้อย(สิริพร)และคนรู้ใจ จะมารับที่ทางเข้ามหาวิทยาลัย ทันทีที่ถึงบ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ จะรีบรายงานข่าวความคืบหน้าให้ทราบทันที  ท่านใดว่าง อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้สามารถใช้ Skype คุยกับผู้เขียนและอยากฟังเสียงท่านอื่นๆได้ที่ khajitfoythong โดย search หาจาก Skype นะครับ ขอบคุณครับขอไปก่อนเดี๋ยวพี่อ้อยรอนาน  ขอให้ท่านมีความสุขกับการทำงานนะครับ….