ชีวิตกับความพอเพียง : 10. การพึ่งพาตนเอง
เคยเขียนบันทึกเกี่ยวกับการฝึกอยู่อย่างพอเพียง ซึ่งโดยเนื้อแท้แล้วผมก็เพียงแต่เร่มต้นเท่านั้นเอง ชาวบ้านในชนบทส่วนใหญ่ก็ได้ดำรงชีพอยู่กันเช่นนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ไม่มีโอกาสมานำเสนอแนวคิดและวิธีการให้คนทั่วไปได้รับรู้เท่านั้นเอง
แต่จะอย่างไรก็ตาม ผมก็ยังอยากที่จะบันทึกส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตของตนเองที่ได้ถลำตามกระแสของการเปลี่ยนแปลงไปไกลแล้ว มุ่งที่จะทำงานหาเงิน เพราะเคยเชื่อตามแนวคิดของโลกทุนนิยมที่ว่าเงินคือเป้าหมายของชีวิต แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราได้พบปะแลกเปลี่ยน และเรียนรู้ชีวิตมากขึ้น กลับพบว่าบางครั้งเงินตราก็ไม่ใช่คำตอบเสมอไป เงินตราไม่ได้ซื้อได้หมดทุกอย่าง และคนที่มีเงินมากๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นคนที่มีความสุขมากกว่าคนอื่นเสมอไป
เมื่อคิดได้ ก็หาทางที่จะวกกลับมาสู่วิถีชีวิตเดิมของสังคมบ้านเรา แต่ก็กลับพบว่าคนส่วนใหญ่ของบ้านเรานั้นหาได้เห็นพ้องต้องกันกับวิถีของคนในอดีต อาจเป็นเพราะผลกระทบที่เกิดขึ้นตามมาจากระแสของการพัฒนา การเปลี่ยนแปลงของสังคมโดยทั่วไป และเป็นข้อเตือนใจอย่างหนึ่งว่าหากเราจะหันกลับมาดำรงวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมของเราในอดีตนั้น เราต้องเข้าใจและทำใจให้ได้ก่อนว่าอาจจะไม่เหมือนเดิม (เพราะทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว) แม้ว่าอาจจะไม่เหมือนเดิมทั้งหมด แต่หากว่าเราตั้งใจและมุ่งมั่นจริง เราก็สามารถปรับวิถีชีวิตให้เหมาะสมกับการเปลี่ยนแปลงนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ก็ยังดีกว่าเราไม่คิดที่จะทำอะไรเลยปล่อยไปตามยถากรรม
ส่วนหนึ่งของการปรับเปลี่ยน/กลับตัว อ่านได้จากบันทึกเหล่านี้
เช้านี้ก็ได้บันทึกเพิ่มเติมอีกว่า ผมได้ปรับตัวกับชีวิต 2 สถานะอย่างไร จากยันทึกชีวิตกับความพอเพียง : 9. ออกกำลังกาย และยังมีประเด็นเล็กๆ น้อยๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้นจากผลพวงของการปรับตัวเพื่อที่จะหันกลับไปอยู่อย่างพอเพียงเหมือนคนในสังคมชนบท ซึ่งเราสามารถปรับตัวได้ โดยไม่จำเป็นว่าจะต้องปรับเปลี่ยนไปเสียทั้งหมดในช่วงเวลาเดียวกัน อาจจะค่อยเป็นค่อยไป
บันทึกนี้อยากจะนำบางส่วนที่เป็นผลอันเกิดขึ้นจากการลงมือปฏิบัติเพื่อการอยู่อย่างพอเพียง หลังจากได้ดำเนินไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง ผลที่เกิดขึ้นตามมาช่างบังเกิดผลอย่างมากมายมหาศาล แม้ว่าจะคิดเป็นตัวเงินได้ไม่มาก แต่มีผลทางด้านคุณค่าอย่างมากมาย ผมพบว่าเราสามารถพึ่งพาตนเองได้แล้วในบางส่วน โดยเฉพาะทางด้านอาหารครับ เมื่อก่อนอธิบายว่าการผลิตอาหารสำคัญอย่างไรก็คงจะไม่มีใครใยดี ต่อเมื่อข้าวและพืชทางการเกษตรมีราคาแพงนั่นแหละคนถึงร้องอ๋อ
เพราะคนทุกคนอยู่ได้ด้วยอาหาร คนไทยไม่ว่าจะอาชีพอะไรก็ต้องกินข้าว กินทุกวัน แต่ของอย่างอื่นเรายังพอเลี่ยงได้ แต่น้ำและอาหารหลีกเลี่ยงลำบาก ผมมายืนยันครับว่าหากเราลงมือกันอย่างจริงจังเราจะสามารถพึ่งพาตนเองได้โดยเฉพาะทางด้านอาหาร
- หน่อไม้ผมปลูกไว้ร้อยกว่ากอ มีเหลือกิน หากมีที่ไม่มากปลูกซัก 2-3 กอต่อครัวเรือนก็พอ ใช้พื้นที่ไม่มาก ลงทุนไม่ถึงร้อยบาท หรือจะปลูกในกระถางก็ยังได้ รับรองว่าไม่มีอะไรในกอไผ่นอกจากหน่อไม้ครับหากท่านลงมือปลูก (ไม่เกิน 2 ปีได้กินแน่ๆ)
หนึ่งกอปีหนึ่งๆ
มีหน่อไม้ให้รับประทานหลายสิบหน่อ
แค่นี้ก็กินกันได้ทั้งครอบครัว
ไผ่ตงศรีปราจีนมีอยู่หนึ่งกอกำลังขยายลงปลูกเพิ่ม
นี่ก็หน่อเดียวได้หนึ่งหม้อแกงครับ
ดอกดาหลาปลูกไว้ดูอย่างเดียวก็คุ้มแล้วครับ
- หากท่านใดจะเปลี่ยนแนวการแกงหน่อไม้ ผมใช้วิธี "สิงห์เหนือพบกับเสือใต้" แกงหน่อไม้แบบคนทางภาคเหนือ แต่ใช้เครื่องปรุงไตปลาแห้งจากภาคใต้ (ไตปลาแห้งลอตนี้ได้รับความอนุเคราะห์จากพี่ชัยพร-หนุ่มร้อยเกาะซื้อมาฝากจากสุราษฐานีครับ...อิอิ)
- พริกขี้หนูเหล่านี้ผมไม่ได้ปลูก แต่นกมาช่วยปลูกให้มีอยู่หลายต้นกระจายอยู่ตามใต้ต้นไม้ทั่วไป ออกลูกเต็มต้นอยากกินเมื่อไรก็ไปเก็บได้ทุกเมื่อไม่มีวันหมด
- ผลไม้ตามฤดูกาลมีกินมากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่ช่วงเวลาของแต่ละชนิด ช่วงนี้ก็เงาะ ก่อนหน้านี้ก็มะม่วง หมดเงาะก็จะเป็นมะม่วงรุ่นที่ 2 ขนุนก็มีเรื่อยๆ (กำลังคิดจะหาหมูป่ามาเลี้ยงเหมือนพ่อครูบาจะได้มาช่วยกินขนุน) ฯลฯ
เป็นส่วนหนึ่งที่เป็นผลจากการกลับตัวปรับใจ หันกลับมาหาทางพึ่งพาตนเองของผมและครอบครัว หลายท่านอาจจะทำได้มากและดีกว่านี้ ก็ช่วยนำมาบอกเล่าแบ่งปันกันผ่านบล็อกด้วยนะครับ อย่างน้อยก็ได้ช่วยกันยืนยันและตอกย้ำให้หลายๆ คนได้หันมาลงมือปฏิบัติเพื่อการสร้างความมั่นคงทางด้านอาหาร และเป็นการฝึกการพึ่งพาตนเองตามวิถีแบบไทยๆ อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ เพราะฝรั่งที่ว่าแน่ๆ ที่เราเคยเดินตามก้นเขาอยู่ก็หันมาอยู่กับธรรมชาติ มาอยู่แบบไทยๆ แถวบ้านเราก็มากมายแล้ว เดี๋ยวนี้เขาไม่ใช้เงินเป็นตัวชี้วัดกันเพียงอย่างเดียว เขาวัดกันที่ความสุขและความพอเพียงกันแล้ว...
ยังไม่สายเกินไปนะครับ ....
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร.
ความเห็น (24)
ขออภินันทนาการบทความนี้ด้วยหมูป่า1 คู่
จะส่งทาง EMS ไปรษณีย์ไม่รับ
- มายิ้มๆๆ
- พ่อครูบา
- ส่งหมูป่าทาง EMS
- น้องสนใจหน่อไม้ไผ่ตงศรีปราจีน
- หน่อใหญ่มากๆๆ
- ท่าทางจะอร่อยนะครับ
+ สวัสดดีค่ะ...
+ เป็นความคิดที่เยี่ยม จริง ๆค่ะ
+ อ่านแล้วชวนให้คิดถึงแม่...เหตุเกิดสัก 5 ปีที่แล้ว
+ ที่บ้านปลูกทุกอย่าง...พริก ขมิ้น ตะไคร้ มะกรูด ผืชผักสวนครัว
+ เพื่อนบ้าน...ชอบมาแบ่งปัน..ขมิ้นและ ตะไคร้ ของแม่พร้อมบอกว่าที่ซื้อมาตุนไว้ในตู้เย็นมันหมด...เลยมาแบ่งหน่อย
+ หลาย ๆ ครั้งเข้า...แม่เลยแบ่งขุดตะไคร้ ขุดขมิ้น และต้นมะกรูดน้อย..แล้วเดินไปบ้านเพื่อนบ้าน
+ ไปหาจอบมา...ไปเราไปปลูก ตะไคร้ และขมิ้น และต้นมะกรูดน้อยกัน...ที่หลังบ้านปล่อยว่างไว้ทำไม
+ แม่และเพื่อนบ้านช่วยกันขุดดินและปลูกตะไคร้ ขมิ้น...และต้นมะกรูดน้อยกัน
+ ทุกวันนี้ เพื่อนบ้านก็ไม่ต้องซื้อขมิ้น ไม่ต้องซื้อตะไคร้ ใบมะกรูดอีก และไม่ต้องมาแบ่งจากที่บ้านอีกเลย
+ ฮา ๆ เอิ้ก ๆ นี่แหละแมฉัน....ร้ายไหมค่ะ...ถึงร้ายก็รัก
- เรื่องแบบนี้ถ้าไม่ทำแล้วเคยตัว....ขี้เกียจ
- ไม่รู้จักคุณค่าของเงินและแผ่นดิน
- เอ๊ะอะก็ซิ้อๆๆๆๆๆๆๆ.......ทั้งที่แผ่นดินว่าง
- เคยได้ยินที่เขาว่าแผ่นดินร้องไห้ไหมครับ
- เขาบอกว่ามันเสียใจที่เจ้าของไม่ยอมใช้ประโยชน์จากมัน
- คนที่ทำก็มีความสุข..ความภูมิใจแล้วกินอร่อย..ปลอดภัยอีกต่างหาก
- ขอบคุณมากครับ
- สวัสดีค่ะ น้องชาย
- สนใจเรื่องปลูกไผ่ในกระถางค่ะ
- ที่บ้านเคยเอาไผ่ประดับ(ไผ่เหลือง)มาปลูกในกระถาง
- พอมันขึ้นแน่นมาก คุณสามีตัดยอดและใบซะเหี้ยนเหลือแต่กอ สุดท้ายมันแห้งตายไปหมดเลยค่ะ
- ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น
- ขอความรู้หน่อยซิค่ะ
- ฝากความคิดถึงหลานๆ และน้องสาวด้วยค่ะ
- กอดดดดดดดดดดดดด จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ น้องชายค่ะ
สวัสดีครับพี่
ว่าง ๆ จะแวะไปกินต้มหน่อไม้ที่กำแพงครับ
- สวัสดีครับพ่อครูบา
- กำลังมองหาอยู่เหมือนกันว่าจะหาหมูป่ามาเลี้ยงสัก 1 คู่
- จะได้ให้ช่วยปราบหญ้าที่สวนไปในตัว
- บางทีอาจจะเป็นห่านหรือเป็ดเทศก็ได้
- ขอบพระคุณมากครับ
- ไผ่ตงศรีปราจีน หน่อใหญ่มากครับ พอๆ กับหน่อไผ่ตงดำ
- จะลองตอนดูนะครับ
- เผื่อมีโอกาสจะนำไปฝากปลูก
- อิอิ...แล้วจะตามไปกิน
- ผมก็กำลังมองหาไผ่บงหวานอยู่เหมือนกัน
- จะหาไผ่มาปลูกหลายๆ สายพันธุ์
- มีพืชอยู่ชนิดเดียวนี่แหละที่ไม่กลัวหญ้ามาแย่งอาหาร เพราะเขาคลุมพื้นที่ได้หมด
- สวัสดีครับครู แอมแปร์
- เป็นกระบวนการที่เนียนมากๆ
- อิอิ.....
- ในชนบทมีสิ่งดีๆ อยู่เต็มไปหมดนะครับ
- ขอบคุณมากครับที่แวะนำสิ่งดีๆ มา ลปรร.
ถึงพม่าจะมาล้อมเมืองอีกสัก 2-3 เดือน สิงห์ป่าสักก็น่าจะอยู่ได้อย่างสบายแฮ
พอเพียงเนี่ย! ทำให้ผมนึกถึง ความสุขแบบเรียบง่าย เนาะ
เข้าทำนองว่าเข้าสู่ภาวะ "ป้า กะ ปู่ กู้อี้จู้"
แต่สถานการณ์ปัจจุบัน คนส่วนใหญ่ยังผจญกับ ความไม่พอเพียง เลยเข้าทำนองว่า "พ่อ กะ แม่ หนูกู้อิออน" แทนครับ
- สวัสดีครับพี่ไมตรี
- ผมเคยไปเยี่ยมเกษตรกร เห็นสิ่งที่เขาปลูกเขาสร้าง ล้วนแต่เป็นพืชอาหารที่ใช้ในชีวิตประจำวัน
- วันหนึ่ง ๆ แทบจะไม่ต้องใช้จ่ายอะไรเลย
- คิดว่านี่แหละใช่เลยการพึ่งพาตนเองตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง
- คนที่ทำได้ ผมว่าเขามีใจเป็นเบื้องต้นนะครับ
- เมื่อคนมีใจที่เพียงพอ คิดพึ่งพาตนเอง พอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ ส่วนการปฏิบัตินั้นย่อมติดตามมาอย่างแน่นอน
- ขอบพระคุณมากครับ
- สวัสดีครับคุณหมอเจ๊
- ต้นไผ่ที่เขาปลูกเพื่อผลิตหน่อ จะต้องตัดต้นที่แก่(ปีที่ 2) ที่ส่วนใหญ่จะอยู่ตรงกลางออกทุกๆ ปีครับ
- กอจะห่างๆ ออกหน่อได้ดี ดูแลง่าย
- หากตัดใบก็คงไม่มีใบปรุงอาหาร...อิอิ ตายแน่ๆ
- ปลูกไผ่น่าจะลองใช้วงบ่อนะครับ ดิน-อาหารจะได้เพียงพอ
- ราคาวงบ่อขนาด 60- 80-100 ซ.ม ราคาจะถูกเมื่อเทียบกับกระถาง
- อิอิ....จะเพิ่มโจทย์วิจัยให้สวนป่าลองดูก็ได้นะครับ ขนาดไหน-จำนวนเท่าใด/พันธุ์อะไร/วิธีการให้น้ำ ฯลฯ จึงจะเหมาะกับครัวเรือนของคนในเมืองของบ้านเรา
- หรือท่านใดมีข้อมูลจะนำมาแบ่งปันก็ยินดีนะครับ
- น้องไผ่บ่นอยากไปงานเฮฮาศาสตร์อีกครับ
- ขอบพระคุณมากครับ
- สวัสดีครับ อ.ภูคา
- ยินดีมากเลยครับ
- ช่วงนี้กำลังแย่งกันแทงหน่อ กินไม่ทัน
- อ.ภูคาสบายดีนะครับ
- สวัสดีครับ อ.ธวัช KMI
- เช้าวันนี้ ดูรายการทางช่อง 5 รศ.รังสรรค์ แสงสุข อธิการบดี ม.รามคำแหง
- แนะนำในรายการให้คนไทยสร้างอาชีพสำรองไว้เผื่ออาชีพหลักมีปัญหา ท่านเรียกว่าสร้างตาข่ายชีวิตไว้ เวลาตกจะได้รองรับและไม่เจ็บตัว
- และท่านก็ได้พูดถึงการอยู่ในชนบทที่สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขได้ หากอยู่อย่างพอเพียง
- ผมคิดว่าผมก็ได้ทำอย่างที่ท่านได้แนะนำไว้แล้วเช่นกัน
- สบายดีนะครับไม่ได้เจอกันนานมาก
- ขอบพระคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยมเยียน
-สวัสดีคับอ้ายสิงห์
-ไว้มีโอกาสคงได้ไปเยี่ยมชม "สวน" นะครับ
ไหว้สาเน่อครับ อ่านแล้วได้ความฮู้จาดนัก จะแวะเข้าอ่านบ่อยๆครับ
สวัสดีครับพี่สิงห์
การฝึกการพึ่งพาตนเองตามวิถีแบบไทยๆ จะมีคำว่าแบ่งปันแฝงอยู่ด้วยครับ อันนี้ที่ฝรั่งเขาไม่มี ของเราแบ่งปันกันตั้งแต่ผักริมรั้ว สวนครัวหลังบ้าน แบ่งข้าวปลาอาหารกินกันลอดรั้วถึงกัน แลกเปลี่ยนกันกินกันใช้ นี่น่าจะเป็นวิถีชีวิตพอเพียงที่เริ่มจากวิธีคิดที่เราเคยมีมานาน แล้วนะครับ
ยุคสมัยเปลี่ยนไปตอนนี้เราสามารถแบ่งปันผ่านระบบสื่อสารคอมพิวเตอร์เพิ่มเติมได้อีกทางแล้ว
ขอบคุณที่พี่ได้แบ่งปันความรู้ผ่านBlog ครับ
สวัสดีครับอาจารย์สิงห์ป่าสัก วันนี้บล็อกเกอร์หน้าใหม่(คุณลิขิต2/2551)ได้รับกำลังใจจากพี่สิงห์ป่าสักมากเลยครับ
- สวัสดีครับท่านเพชรน้ำหนึ่ง
- ว่างๆ เชิญแวะไปช่วยตัดหญ้าบ้างก็ได้นะครับ
- อิอิ...
- สวัสดีครับพี่หนาน
- ยินดีที่ได้ ลปรร.ครับ
- สวัสดีครับครูอาราม
- ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยียมเยียนและให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอ
- บ้านเรามีของดีๆ อยู่แล้ว แต่เราอาจจะละเลยและหลงไปบ้าง
- แต่ก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ยังใช้ภูมิปัญญา และตามแบบแผนเดิม
- ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนครับ จะพยายามพัฒนายกระดับต่อไปเรื่อยๆ
- สว้สดีครับพี่เบิร์ด
- รุ่น 2 คงสนุกนะครับ
- ส่งแรงใจผ่านบล็อกมาให้ทุกวัน
- ของพระคุณมากครับ
*0* สวัสดีค่ะพี่สิงห์ป่าสัก
*0* แวะมาเยียม หน่อไม้น่ากินจัง
*0* ที่สหกรณ์การเกษตรประจันตคาม สมาชิกก็ปลูกหน่อไม้เหมือนกันค่ะ
*0* ถ้าไปสหกรณ์ฯ เมื่อไร จะแวะไปเยี่ยมพี่เจ้าค่ะ
- สวัสดีครับ
- ยินดีครับหากชาว G2K จะแวะมาเยี่ยมเยียน
- ตอนนี้ B2B ผ่านบล็อกไปก่อน
- ขอบคุณมากครับ