ลูกสาวต้องการจิตแพทย์หรือปล่าว?
เอ๋
| ลูกสาวดิฉันอายุ5ปี ดิฉันกับสามีแยกทางกันตั้งแต่ลูกอายุ 6 เดือน ตอนลูกเล็กๆเลี้ยงง่ายมากไม่มีปัญหา แต่พอโตขึ้นแกก็มีพฤติกรรมแปลกๆ เข้ากับเพื่อนๆไม่ค่อยได้ เวลาเจอคนที่ดูใจดีหน่อยก็จะพยายามเข้าไปคลอเคลียด้วย เหมือนต้องการเรียกร้องความสนใจอยู่ตลอดเวลา อยู่ที่โรงเรียนก็มีปัญหา เข้ากลุ่มไม่ได้ ครูก็จะบ่นให้ฟังอยู่บ่อยๆว่าค่อนข้างดื้อ ไม่สนใจคนรอบข้าง เอาแต่ใจตัวเอง ชอบเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีแปลกๆ ไม่ได้ดังใจก็จะงอแง แต่เป็นคนหัวดี ฉลาด ชอบทำกิจกรรม( คนดียว ) รถรับ-ส่งโรงเรียนก็มีปัญหา เวลาอยู่ที่บ้านก็ดื้อแต่ก็น้อยหน่อยเพราะมีดิฉันอยู่ คือเขาจะกลัวดิฉันอยู่คนเดียว ถ้าไม่อยู่ในสายตาดิฉันเขาก็จะไม่กลัวเกรงใครๆทั้งสิ้น ดิฉันเคยนั่งร้องให้เพราะเรื่องเขาแต่เขากลับไม่สนใจ นั่งกินขนมดูทีวีเฉยเลย เหมือนไม่สนใจคนรอบข้างแม้แต่ดิฉัน เคยดุเคยตีแล้วพอผ่านไปซัก 5 นาที เค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่เมื่อสักครู่ก็ร้องไห้แทบเป็นแทบตายอยู่เลย เหมือนว่าเขาขาดพ่อเลยอยากเรียกร้องความสนใจแต่เวลาอยู่กับดิฉันก็ให้ความอบอุ่นกับเขาไม่ได้ขาด อยากราบว่าเป็นเพราะดิฉันหรือเป็นที่ตัวเด็กคะ? อยากได้คำแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรเขาถึงจะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ และอยากให้เขารู้จักผิดชอบชั่วดีบ้างค่ะ เวลาเค้าจะดีก็น่ารักมาก แต่เวลาดื้อนี่ก็ทำให้ป่วนกันไปหมด กลุ้มใจกับลูกสาวคนนี้มากค่ะ เวลามีธุระจะฝากใครไว้ไม่ได้เลยเพราะไม่มีใครเขาอาสาจะรับฝากแล้ว รบกวนให้คำแนะนำด้วยนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ |
|
จาก เอ๋ เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 50 เวลา 7:50:00 PM |
ความเห็น (2)
ไม่มีความเห็น
คำตอบ (1)
Ka-Poom
เขียนเมื่อสวัสดีค่ะ...คุณเอ๋...
ข้อสังเกตที่คุณให้กับตัวเองนั้นมีส่วนเป็นไปได้...กะปุ๋มว่า...สิบจิตแพทย์ก็ไม่เท่ากับ...การแก้ไขปัญหาให้ตรงจุด...และ "ความสุข" ที่มีเกิดในจิตในใจ...
สภาวะเช่นนี้บ่งบอกถึง..."การไม่มีความสุขของแม่" ที่ลูกสามารถสัมผัสได้... การแยกทางกันนั้น...กะปุ๋มไม่นิยมแนะนำเพราะได้เป็นครอบครัวกันไปแล้ว...สิ่งสำคัญ คือ การประคองผ่านปัญหาและอุปสรรคไปให้ได้... แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว...สิ่งที่ต้องแก้ไข คือ...การทำปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด...
สภาวะของคุณเอ๋...เป็นสภาวะที่มีจิตใจไม่มีความสุข มีความทุกข์ ความกังวลอย่างมาก... หากต้องการให้ทุกอย่างดีขึ้น..ให้เริ่มต้นที่ตัวคุณเอ๋เอง...ให้โล่งโปร่งสบายที่ใจ แล้วลูกเขาจะดีตามมาเองค่ะ...
......
ความสุขที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึง..การมีหน้าที่การงานที่ดี หรือมีเงินใช้ที่คล่อง มือ หรือมีเครื่องอำนวยความสะดวกนะคะ... หากแต่เป็นความสุขในใจที่เกิดขึ้นภายในของคุณเอ๋เองนะค่ะ...
หากสงสัยหรือยังไม่กระจ่าง...เข้ามาคุยกันนะคะ...
(^_____^)
กะปุ๋ม
ความเห็น (4)
ผมกำลังสนใจ ใจความที่ว่า เวลาที่เขาอยู่บ้านเขาจะดื้อน้อยหน่อย เพราะมีดิฉันอยู่ และ ดิฉันเคยร้องให้เพราะเรื่องของเขา
ทำไมเราต้องพิพากษาหรือตัดสินว่าเขาดื้อ
คุณแม่กำลังมีปัญหานะครับ
เด็กดื้อคือพฤติกรรมปกติ
ให้เวลากับเขาให้มากกว่านี้
ที่สำคัญ เด็กก็คือเด็ก ไม่ใช่ผู้ใหญ่ตัวเล็ก