"เราจะเห็นอะไรได้เพียงหัวใจเท่านั้นสิ่งสำคัญไม่อาจเห็นได้ด้วยตา"

จาก (เจ้าชายน้อย-อองตวน เดอ แซงเตก ซูเปรี)

#####

อ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง..."เอ้อ! ไม่อยากให้ลูกโตเลย"

คิดไปคิดมา ผมคงเป็นคนประเภทแก่มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่เคยเติบโตทางความคิดเลย...

พุธ 13 พฤษภาคม 2558

ทุกชีวิตในบ้านต่างมีซอกมุมของตนเอง...

เมื่อความระส่ำระสายนั้นผ่านพ้นไป เราจะรู้สึกขอบคุณกับสิ่งที่เกิดขึ้น...

#####

"เป็นกำลังใจให้ครับพี่..."

อาทิตย์ 10 พฤษภาคม 2558

♪ ・・・。 ดอกคูนบานสะพรั่งหัวเราะเยาะเปลวแดดร้อน

หัวใจที่แล้งแห้งยามนี้ของผม-หวังว่าสักวันจะผลิบานอีกครั้ง

ในเมื่อชีวิตไม่ใช่อะไรอื่นเลย

นอกจากการผลัดใบระหว่างความสุขและความทุกข์

ที่ไม่รู้จักจบสิ้น...・・・。♪

#####

อาทิตย์ 10 พฤษภาคม 2558

คุณเป็นบอสแบบไหนใน Game of Thrones http://graphics.wsj.com/game-of-thrones-management-

อยากเก็บตัวเขียนบันทึก...

ผมรู้สึกโชคดีท่ามกลางความร้อนแรงของเดือนนี้

กำลังง่วนกับการเก็บข้อมูลแรงงานไทยที่ไปทำงานกลุ่มประเทศ EU

ที่กลับมาเยี่ยมบ้านช่วงสงกรานต์...พวกเขากลับมาต้อนรับแสงแดดโดยเฉพาะ

ได้เรียนรู้วิธีคิด...วิถีชีวิต...

คิดถึงนะครับ...แล้วจะกลับมาเขียนบันทึกและอนุทินเยอะๆๆๆๆๆๆครับ

##### อาทิตย์ 19 เมษายน 2558

นอนไม่หลับ... คิดถึงหลายสิ่งที่ไม่ควรครุ่นคิด...

#####

อาทิตย์ 22 มีนาคม 2558...แย่จัง อาจเป็นเพราะตื่นเช้า...เลิกงานมืดๆ...ตากแดดทั้งวัน...ร้อนมากๆ...และต้องประสานกับใครหลายๆ คน...เตรียมงานมหกรรมพรุ่งนี้...ทำให้ต้องตัดต่อกับความคิดของเราเองกับผู้อื่น...รับรู้ถึงความอ่อนแอ และเดียวดาย ในความมืดมนของมหาสมุทรของตนเอง...Let it be...เดี๋ยวก็เช้าแล้ว....

เด็กชายเซเซ่ในต้นส้มแสนรักเคยบอกว่า

เพียงเขาไม่มีที่ในหัวใจให้ใคร

ก็เท่ากับเขาได้ฆ่าคนคนนั้นให้ตายไปแล้ว....

เสาร์ 21 มีนาคม 2558

ชอบจัง..ตรงใจครับ จาก...http://www.thaifranchisecenter.com/quotes/show.php...

ศุกร์ 20 มี.ค.58

...ดอกคูนบานผ่านร้อนมาหลายแล้ง

ดินผากแห้งเพื่อนขาดข่าวฝนลืมสั่ง

ปล่อยบันทึกอนุทินให้ผุพัง

แต่มนต์ขลังยังตรึงคิดถึงเธอ...

(ถนนหน้ามอ... เส้นทางกลับบ้านผม...สองข้างทาง ดอกคูน เริ่มสะพรั่งบานท้าแล้ง...)

(ภายในมอ...ดอกกัลปพฤกษ์สามัคคีเบ่งบานพร้อมกัน...)

######

อาทิตย์ 15 มี.ค.58 # มาส่งหลานที่หอพักในหหาวิทยาลัยขอนแก่น...ระหว่างทางอยากเขียนกลอน....คิดถึงเพื่อน ...ความมหัศจรรย์กับดอกกัลปพฤกษ์ ..ชมพูขาวพราวเด่นเป็นสง่า... ออกจากมอ...ผมรักคูณ...เหลืองอร่าม...เวลาและดอกไม้ซื่อตรง ซื่อสัตย์ ไม่ขี้เกียจเหมือนเลย...# ยืมภาพจาก # http://picpost.postjung.com/265924.html ขอบคุณครับ...

"...Seasons in the sun

Don't let the sun go down on me

Let it be, Don't cry..."

######

เสาร์ฯ 14 มี.ค.58 # พาลูกๆ ไปวัด...คุณยายหลายท่านเอาข้าวเหนียวนึ่งที่ถวายพระแล้วให้ถุงเบ้อเร้ม...ไปตลาดนัด...ไม่มีอะไรต้องซื้อ...แม้แต่ต้นไม้ที่ชอบ เพราะเขาอืดอัดยืนเบียดกัน...ถึงบ้านเปิดเพลงคลอเบาๆ ...แต่งตัวให้ต้นมะเขือเทศ...และต้นชุมพู เพราะเขากำลังออกผลให้เป็นของขวัญ...เสร็จแล้วเขียนไฮกุ... จากชื่อเพลงที่ชอบ...กับชีวิตที่ให้ต้องขบคิดทั้งเรื่องที่สุขและทุกข์...Let it be..... 5555555

"...ลูกไม่ได้เล่นเปียโน เพื่อเตี่ยหรือเพื่อแม่

แต่เพื่อตัวลูกเอง

เพราะดนตรีกับความรัก

จะทำให้ลูกมีความสุข..."

######

พฤหัสฯ 12 มี.ค.58 # เสียงเพลงของตัวเล็กตัวน้อยเริ่มต้น...หลังจากฝนตกหยุดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย...

"...ฤดูกาลผกผัน

ครึ่งหนึ่งมองเมฆ-ลม-สายฝน

ครึ่งหนึ่งมองตัวเอง..."

######

พฤหัสฯ 12 มี.ค.58 # เลิกงานไม่นาน...ฝนตกพายุร้อนโมโหร้าย...มองออกนอกหน้าต่าง...เขียนไฮกุ....

"อยู่เมืองไทย สงสัยเหมือนกันว่า ทำไมคนไทยกลัวคนอื่นมากๆ

คนอื่นจะพูดอะไร...จะคิดอะไร...จะนินทาเราไหม

คือ เราไม่เคยอยู่ในสังคมที่กลัวความคิดคนอื่นมากกว่านี้

เป็นอุปสรรคในชีวิตได้

ทำให้กลัวคนอื่น จะกล้าทำอะไรต้องรอให้คนอื่นเห็นด้วย..."

.... ถ้าไม่กลัวคนอื่น เราจะกล้าทำให้สิ่งที่เรารัก และอยากทำ#

#####

อาทิตย์ 1 มี.ค.58 # ฝรั่งพูด...นำไปโค้ชลูกๆ ครับ

กับคำทำนายว่า "ไป 7 กลับมาได้เพียง 6"

...พาพ่อเจ้ากลับมา

...ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรานะ

...อย่าเคี้ยวหมากเยอะหล่ะ

...ท่านแม่

...พวกเจ้าต้องเชื่อฟังพี่ใหญ่เข้าใจไหม...ลุกขึ้น...ไปได้

กับคำทำนายว่า "ไป 7 กลับมาได้เพียง 6"

...พวกเราพาท่านพ่อกลับมาแล้ว...พวกเรากลับบ้านกัน

คนพูด และมีชีวิตกลับคนเดียว คือ หยาง เหยียนเจา (หยางที่ 6)

#####

ใน สุภาพบุรุษตระกูลหยาง

เสาร์ 28 ก.พ.58

"...เจ้ากับข้าไม่แตกต่างกัน...เจ้าคิดว่าข้าเพียงคนเดียว

ที่เดินมาได้ไกล...แท้จริงเราทั้งสองคนก้าวเดินมาด้วยกัน

บนถนนที่หลายสิบปีจึงเดินได้สุด...ชะตาอยู่ในมือข้า

แต่สวรรคได้ลิขิตไว้

เมื่อถึงเวลาไม่ว่าใครก็ตามก็พบจุดจบเช่นเดียวกัน

จะคิดไปทำไม...แพ้หรือชนะไม่ใช่สาระสำคัญหรอก

ใครบ้างที่ได้ชัยชนะโดยไม่มีผู้พ่ายแพ้..."

#####

จูล่งพูดกับหลอผิงอัน ใน สามก๊ก ขุนศึกเลือดมังกร

เสาร์ 28 ก.พ.58

"...ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา..." อ้างอิง http://sz4m.com/t5769

Gotoknow...

ผมรักที่นี่ ก่อนที่อื่นๆ เพราะผมโตมากับทีนี่ ทั้งในแง่อายุ และในแง่ความคิด .....

(ยืมคำและปรับแต่งคำหลังจากได้อ่านบันทึก...อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/posts/586751)

######

พุธ 25 กุมภาพันธ์ 2558 ## รู้สึกเกรงใจจังที่เขียนอนุทิน (ไร้สาระบ้าง)...#เพราะถ้าทุกท่านเข้ามาเหมือนมัดมือให้อ่าน...#ถ้ารกรุงรัง เวิ่นเว้อไปบ้างขอโทษอย่างสูงนะครับ...

ไม่ว่าหลังจากวันนี้กราฟชีวิตของเรา...จะดิ่งลงหรือเพิ่มขึ้น

เบ้ซ้าย-เบ้ขวา...ยังไง

เราก็จะอยู่กับเพือนและรักเพื่อนตลอดไป...

เพื่อนแท้...

แม้พบแล้ว เพียงหนึ่ง

เราจึงได้นอนตายตาหลับ...

######

จันทร์ 23 กุมภาพันธ์ 2558 ## เราถึงบ้านปลอดภัย และมีความสุขทุกวินาทีที่อยู่เชียงราย...

ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย...ขอบคุณที่ยังรอให้ผมได้พบ...ขอโทษที่กล้องผมไม่สามารถถ่ายรูปตัวจริงของคุณที่สวยมากกว่าที่เป็นอยู่นี้หลายเท่า...# อาทิตย์ 22 ก.พ.58 ดอกไม้บานที่เชียงราย

กว่าจะสูดกลิ่นอายศิลปะและธรรมะที่บ้านดิน ใช้เวลาไปค่อนวัน ต้องขอบคุณและขอโทษดอกไม้ทุกดอกที่ยังบานรอผม เมื่อผมกลับจากสามเหลี่ยมทองคำ จะแวะร่ำลา ฮักนะเชียงราย #เสาร์ 21 ก.พ.58

ถึงเชียงรายตีห้า หนาวจนเหน็บ จากบขส.ถึงบ้านเพื่อนไม่ไกล หมอกจางๆ ต้นไม้เรียงราย หลังบ้านเพื่อนเป็นผืนนาต้นข้าวอ่อนๆ เรียงเป็นระเบียบ นอนๆสลับกินข้าว เสียงฮู้ในใจคิดว่าต้องรู้เรื่อง แต่ทุกคนรัวมากๆ ยิ้มลูกเดียว. บ่ายๆ เดินเท้าไปงานวัด ทำบุญ มีดนตรีลานนาโบราณ ซอสตริง งานแต่งจะเริ่มบายห้าโมง ยินดีกับเพื่อน ยังไม่ถามอะไรกันเลย มองตาก็เข้าใจว่า เขาจะมีความสุข มีคนร่วมทุกข์ร่วมสุข. ชีวิตของผมตอนนี้ช้าลง มีความสุขกับผืนนาข้างหลังห้องนอน..

...จดหมายส่งจากปลายไผ่

ลำบากเพียงใดจะไปหา

ผ่านภูเขา, พระจันทร์...

######

พฤหัสบดี 19 กุมภาพันธ์ 2558 # ผมลางานไปงานแต่งงานเพื่อนรักที่เชียงราย #เพื่อนมาช่วยงานแต่งงานผมเกือบสัปดาห์...ไปฮันนีมูนด้วยกัน...ซาบซึ้งน้ำใจและมิตรภาพที่แสนยาวนาน#เดินทางด้วยรถทัวร์ตอนบ่ายๆวันนี้#น่าจะถึงเช้าๆ...ไปนมัสการท่านอาจารย์ ว.วชิรเมธี และเที่ยวไร่บุญรอด#ที่บ้านไม่มีเที่ยวบินไป ต้องย้อนไปที่ขอนแก่น อุดร กทม. และปลายทางเพียงเชียงใหม่#ไปกับภรรยารีบไปรีบกลับเพราะทิ้งลูกๆ#ไม่ได้ไปทักทายพี่ๆ เพื่อนๆ ที่เชียงใหม่เลย#...

...ใบหนักอึ้งด้วยน้ำฝน

ชีวิตแบกรัก-โลภ-โกรธ-หลง

ทิ้งบ้างเพื่อปล่อยวาง...

######

พุธ 18 กุมภาพันธ์ 2558 # "อารยา" เป็นชื่อต้นชมพู่ของที่บ้าน เขาเกิดมาสามปีแล้ว# ตั้งชื่อต้นไม้ทุกต้นในบ้าน เพราะหนังสือนวนิยายญี่ปุ่น "Happy ฺBirthday# หลังเขาเคยหักเมื่อปีที่แล้ว เมื่อฝนตกหนัก ใบอุ้มน้ำหนักมากเกินไป....

...ฝนโปรยเงียบให้คิดถึง

คนรัก, บรรพชน, ท้องฟ้า

กับค่ำคืนหนึ่ง...ช่างมีค่า...

######

อังคาร 17 กุมภาพันธ์ 2558 # ลูกมาช่วยทำขนมตรุษจีนอย่างไม่ได้เชิญชวน# จำได้ว่าตอนเด็กเตี่ยกับแม่วุ่นวายทั้งวันทั้งคืนกับตรุษจีน...ผมถูกปลุกมาไหว้ตีสี่แล้วกลับไปนอน...คิดว่าโตขึ้นจะทำไปทำไม # แต่ผมก็ทำทุกปีแม้เตี่ยไม่อยู่แล้ว# ไม่มีเหตุผล?