" สงสารตัวเอง คว้างเคว้ง ชะมัด
รักสนุก ทุกข์ถนัด ปัญหา ผลัด มาประดัง
ชอบเล่นกับไฟ หลงว่าให้ไออุ่น
พอไฟไหม้ ใจเป็นจุล ก็หันหุน เพ้อคลั่ง
นอนครางฮือฮือ  รอวันรื้อฟื้นไข้
โอ้ว่าใครหนอใคร จะเข้าใจ ฉันมั่ง
แม่คุณเอ๋ย แม่คุณ ช่างไร้การุณ ต่อฉัน
ชาติหน้า อย่าพบกัน กรวดน้ำคว่ำขัน ชิงชัง..."

ไข่สามฟองตั้งอยู่บนโต๊ะ แตกดังโพละเหลือไข่สองฟอง
ไข่สองฟองตั้งอยู่บนโต๊ะ แตกดังโพละเหลือไข่หนึ่งฟอง
ไข่หนึ่งฟองตั้งอยู่บนโต๊ะ แตกดังโพละเหลือไข่กี่ฟอง???

ไข่  ที่เราควรกระเทาะทำลายให้แตกหักลงก็คือ กิเลสสามประการอันใดแก่  ราคะ โทสะ โมหะ เมื่อเรากะเทาะทำลายเปลือกไข่  เสียแล้ว จิตใจของเราจะเหลืออะไร?? ล่ะหนอ...

ตอนหลังเลิกงาน หมอสุขสันต์ โทรขึ้นมาที่ สนง. บอกว่ามี
คนไข้ brain tumor เพศหญิงอายุ 66 ปี หลังได้รับการผ่าตัดแล้ว Coma ญาติคนไข้แจ้งว่าคนไข้ต้องการบริจาคร่างกายให้เป็นอาจารย์ใหญ่ หมอถามเราว่า พอจะทราบรายละเอียดมั้ย เอ้า..หมอ ถามผมนี่นะ...

เราเลยโทรไปถามที่แผนกกายวิภาค ของสภากาชาดไทย แต่เจ้าหน้าที่กลับกันหมดแล้ว ประชาสัมพันธ์เลยต่อสายไปที่แผนกรับศพ ได้คุยคร่าวๆ กับเจ้าหน้าที่รับศพ

ทราบข้อมูล  จึงโทรกลับ ไปแจ้งที่แผนกอายุรกรรมหญิง หมอสุขสันต์ฝากเรื่องไว้กับพยาบาล เราจึงฝากเบอร์แผนกกายวิภาค ไว้ เพื่อให้พี่พยาบาลติดต่อกับสภากาชาดอีกทีในวันพรุ่งนี้ 

พูดถึงเรื่อง  brain tumor แล้วนึกถึงน้องแพท...ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย ดลบันดาลให้น้องแพทหายจากอาการเจ็บป่วยในเร็ววันเถิด สาธุ..

วันนี้ขนย้ายข้อสอบเก่าไปเก็บที่หอพักแพทย์ริมน้ำ ไปกับพี่แอม พี่ดาว พี่ไก่ ส่วนพี่คัชไม่ได้ไป เสร็จเรียบร้อย ไปนั่งกินก๊วยเตี๊ยวเรือ แถวริมฝั่งแม่เจ้าพระยา ร้านอยู่ข้างโรงเรียนอนุบาลนครสวรรค์  คนเยอะมาก ส่วนมากเป็นข้าราชการแถวศาลากลางล่ะมั้ง หน้าคุ้นๆ กว่าจะได้กินก็ร่วมๆ ชั่วโมง บ้าหรือเปล่า (คิดในใจ) พลัน เหลือบไปเห็นกลอนที่เจ้าของร้านพิมพ์แปะไว้ว่า

ขายก๊วยเตี๊ยวมีปัญหาสารพัด
ถ้าเร่งรัดเร็วนักจักเสียหาย
ต้องทำตามขั้นตอนค่อยผ่อนคลาย
โปรดเห็นใจให้อภัยในการรอ

กลอนบทนี้เนื้อหาดีแต่เสียดายที่มี สัมผัสเลือน จะจำไว้ถ้าร้านไหนมีกลอนแบบนี้ติดแสดงว่า ต้องรอนาน ฮา...พูดถึงเรื่องกลอนในร้านอาหารทำให้นึกถึง เมื่อครั้งที่ไปกินอาหารที่ร้านอาหารแถวๆ จังหวัดสิงห์บุรี ก็มีกลอนสั้นๆ พิมพ์แปะไว้ในร้านว่า..

บาทสองบาท ขาดไป กำไรนะ
โปรดเถิดจ่ะ อย่าเชื่อ เบื่อทวงถาม
วอนลูกค้า ทุกท่าน และทุกนาม
กราบงามงาม โปรดด้วย ช่วยปราณี

กลับมาถึง สนง. พี่ดาวจะ Print งานผ่านเครื่อง Printer ของเรา เพราะเครื่อง printer ของเรา share ให้กับเครื่องพี่ดาวด้วย แต่ปรากฏว่าพี่ดาวสั่ง print ไม่ได้ เลยต้องวานให้พี่วุฒิมาตั้งค่าใหม่  เราว่าไอ้อาการแบบนี้ เราเพิ่งแก้ไปเมื่อเย็นวันศุกร์ที่แล้ว สงสัยระบบ LAN มีปัญหา ก็เลยต้องตามพี่วุฒิมาแก้  

คุณกุ้งเลขาแผนกเวชศาสต์ฟื้นฟู นำคะแนนสอบ นศพ. ปี 5 กลุ่ม 1 มาให้แล้ว พร้อมใบพิจารณาค่าออกข้อสอบ ค่าตรวจข้อสอบ พร้อมค่า AI  เราส่งใบพิจารณาค่าออกข้อสอบ ค่าตรวจข้อสอบ พร้อมค่า AI  ให้ หมอพิมพ์เพ็ชร์ เซ็นต์ รอหมอพิมพ์เพ็ชร เกษียณหนังสือ

อ่านกลอน คนไม่มีราก@4789   ดูท้อแท้พิกลๆ ขออนุญาตทำตัวเป็นฤษีแปลงสาร หน่อยนา  :)

อดทนเถิดนะ นักสู้                ทางชีวิตนั้น, จงรู้ ต้องสดใส
ซับน้ำตาอย่าหวั่นก้าวมั่นไป    ถึงหัวใจ พบวิบาก ขวากหนามคม
อดทนเถิด เธอคนดี              ถึงวันนี้ จะยังคงขื่นขม
ปลายทาง ดอกไม้มีให้ชม      กลิ่นฉมชื่นฟุ้งใต้รุ้งงาม 


นึกถึงบทพระราชนิพนธ์แปลสุภาษิตภาษาฝรั่งเศส ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ว่า "ทางไปสู่เกียรติศักดิ์ จักประดับด้วยดอกไม้   หอมหวนยวนจิตไซร้  ไป่มี”

ปัญหาชีวิต อุปมาเหมือน โดมิโน (domino) ที่เรียงไว้เป็นวงกลม โดยมีเรายืนอยู่กึ่งกลางเส้นรอบวงนั้น

เมื่อเราผลักปัญหาชีวิตไปข้างหน้า โดยเราสำคัญผิดว่าปัญหานั้นได้ล้มหายไปแล้ว แต่ไม่เลย มันกำลังล้มไปข้างหน้าและล้มวนเป็นวงกลมกลับมาล้มทับเราได้ในภายหลัง

เมื่อวานนี้ 9 พฤษภาคม 2551 พอดีซื้อกางเกงชั้นในมาสองกล่อง หนึ่งกล่อง มี 3 ตัว เลยยกให้น้องชายไปกล่องนึง แม่เห็นเข้า แม่เลยบอกว่า งั้นแม่ฝากซื้อชุดชั้นในให้แม่หน่อยสิ ขี้เกียจเข้าเมืองไปซื้อเอง ฮา.. แม่นะแม่ฝากลูกชายซื้อชุดชั้นในนี่นะ...

ตอนสายๆ โทรหาพี่แพรว ที่เป็นญาติฝ่ายพ่อ พี่แพรวทำงานอยู่ สนง.เขตพื้นที่การศึกษาที่ อำเภอไพศาลี ช่วงนี้พี่แกกำลังวุ่นเกี่ยวกับเรื่องงาน เดินทางไปประชุม+อบรม เป็นว่าเล่น เราเลยถามเรื่องที่พี่เค้าคลำเจอก้อนเนื้อที่หน้าอก พี่แพรวบอกว่า ไปตรวจมาแล้วหมอนัด ตรวจเอกซเรย์เต้านม (Mammogram) อีกที วันที่ 16 พฤษภาคม 2551 น้ำเสียงพี่เขาแจ่มใสดี ยังพูดติดตลกกับเราเลยว่า ถ้าเป็นก็แค่ตัดหน้าอกทิ้ง เป็นสองข้างก็ตัดสองข้าง ตอนที่มาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลพี่เขาก็ไม่ได้ขึ้นมาหาเรา หรือโทรบอกเรา พี่แพรวบอกว่าเกรงใจไม่อยากให้กังวลกลัวจะเสียการเสียงาน..

ตอนเที่ยงโทรหา คุณยายสำเภา ไม่มีคนรับสาย โทรไปอีกทีตอน หกโมงเย็น คุณยายสำเภารับสาย น้ำเสียงคุณยาย ยังแจ่มใส คงยังแข็งแรงดี  เราเลยถามว่า ลูกป้าแจ๋วได้งานทำหรือยัง ยายบอกว่ายังเลย ยายก็เลยให้พูดกับป้าแจ๋ว

ป้าแจ๋วรับสาย เราก็บอกรายละเอียดเกี่ยวกับ การเปิดสอบเพื่อเข้าทำงานเป็นนักวิชาการคอมพิวเตอร์ที่ รพ.สวรรค์ประชารักษ์  ลูกป้าแจ๋วจบด้านคอมพิวเตอร์ ป้าแจ๋วถามว่า ตึก 12  ชั้น 9 ที่เป็นตึก ฝ่ายการเจ้าหน้าที่ ใช่ตึกที่มีที่จอดรถใช่มั้ย เราก็ตอบว่าใช่ ถามว่าแล้วจะหาหนังสืออ่านจากไหนได้ เราก็บอกว่าเนื้อหาที่สอบคงเป็นความสามารถเฉพาะตำแหน่งน่ะป้า จากนั้นป้าแจ๋วก็เลยบอกว่าไว้ถ้าพาลูกไปสมัครจะโทรไปถามอีกที ..

เมื่อวาน 7 พฤษภาคม 2551 ตอนจะทำ powerpoint  น็อตขาแว่นข้างขวาหลุดหายไป เลยต้อง รีบเอาไปให้ร้านแว่นใส่น็อตให้ ตอนประมาณ 20.00 น. ร้านจะปิดพอดี เกรงใจเจ้าของร้าน แต่เจ้าของใจดีมากเลย รีบรับซ่อมให้ ตาก็มองไปที่ตู้กระจกนาฬิกา เห็นนาฬิกา SEIKO สายหนัง รุ่นอะไรไม่รู้ สวยดี แต่เห็นราคา เจ็ดพันกว่าบาท อยากได้แฮะอยากอุดหนุนเจ้าของร้านที่มีอัธยาศัยดี  รอเก็บเงินก่อน ฮา..   สอบถามราคาเลนส์ multicoat กับเจ้าของร้านว่าถ้าจะเปลี่ยนเฉพาะเลนส์ ราคาตอนนี้เท่าไร เจ้าของร้านบอกว่าเลนส์ multicoat แบบธรรมดา 900 บาท เลนส์ multicoat แบบเหนียว ราคา 1,600 บาท เปลี่ยนดีมั้ยนี่ เลนส์เก่าเริ่มลายแล้ว

วันนี้ว่าจะโทรหาป้าแจ๋ว เพราะแม่เคยสั่งให้โทรบอกป้าแจ๋ว ถ้าที่โรงพยาบาล เปิดสมัครสอบ ลูกป้าแจ๋วจบด้าน คอมพิวเตอร์ โรงพยาบาลเปิดสมัครสอบตำแหน่งโปรแกรมเมอร์ พอดี เอไม่รู้ลูกป้าแจ๋ว ได้งานทำหรือยังเหว่  ...

ป้าแจ๋วเป็นหญิงแกร่งสามีเสียชีวิตหลายปี แต่เลี้ยงลูกจนจบปริญญา ป้าแจ๋วเป็นครูสอนหนังสือ  เป็นลูกของยายสำเภา ยายสำเภาเป็นน้องสาวคุณตุ๊ คุณตุ๊คือยายของฉัน 


วันนี้เช้า 8 พฤษภาคม 2551 เดินเข้าในลิฟท์ พอลิฟท์ เปิดที่ชั้น 2 ผู้เฒ่าผู้แก่นั่งรอตรวจโรคเกี่ยวกับดวงตาอยู่ เห็นนักเรียนพยาบาลกำลังสอนกายบริหารง่ายๆ ให้ผู้สูงอายุ


เมื่อวานก็ได้อนุสติ จากบทความของอาจารย์ ทนัน ภิวงศ์งาม เรื่อง พระอุ่มคืออย่างนี้นี่เอง  ที่ว่า ปิดหูซ้ายขวา ปิดตาสองข้าง ปิดปากเสียบ้าง นั่งนอนสบาย นี่ถ้าเรา ปิดตา คือ ไม่เข้าไปอ่านก็คงไม่เกิด จักขุวิญญาณ พอเกิด จักขุวิญญาณ จิตใจคงจะร่มเย็นกว่านี้

ดูกรภิกษุทั้งหลาย   บุคคลอาศัยจักษุ(ตา)และรูป  (ย่อมต้อง)เกิดจักษุวิญญาณ   ความประจวบกันของธรรมทั้ง 3 เป็น ผัสสะ (ม.อุ.14/823/493)

 แคน สังคีต

"...จำเพื่อลืม ดื่มเพื่อเมา เหล้าเพื่อโลก
สุขเพื่อโศก หนาวเพื่อร้อน นอนเพื่อฝัน
ชีวิตนี้มีค่านัก ควรรักกัน
รวมความฝันกับความจริงเป็นสิ่งเดียว..."


"...รินอีกซิ รินมา ข้าจะดื่ม
เพื่อจักลืมความหลังที่ฝังฝัน
หน้าที่คือซื่อสัตย์ ปัจจุบัน
อนาคต ช่างหัวมัน วันหน้ามี..."

ขอ

อย่ารักเลยคนคนนี้ที่เธอเห็น
คนลำเค็ญคนนี้ไม่มีค่า
หัวใจพร้อยด้วยรอยแผลแต่ชินชา
มันกร้านมาพร้อมกับชีพถูกบีบคั้น

เธอคนเด่นคนดีคนมีศักดิ์
มาหลงรักคนยากไร้ใครคงหยัน
ขอให้กาอยู่อย่างกาประสามัน
นั่นล่ะขวัญจะพ้นคนนินทา

ฉันคนเลวเหลวไหลอย่าได้คบ
แม้นพานพบเธอจงเลี่ยงเบี่ยงหนีหน้า
เผอิญเจออย่าเผลอเผยเอ่ยวาจา
เรียกฉันว่าเป็นเพื่อนเพื่อเตือนใจ

คนจัณฑาลสันดาลบาปหยาบและกร้าน
มันทนทานทนทุกข์รุมรุกได้
ขอเธออย่าทักท้วงหรือห่วงใย
มันเป็นใครก็เป็นแต่แค่เศษคน

ถ้าคนเลวคนนี้มีดีบ้าง
จะไม่อ้างผิดถูกผูกเหตุผล
เมื่อรู้ตัวชั่วดีที่กมล
จงอย่าทนเสน่หาห่วงอาวรณ์

ออมดวงจิตเพื่อมิตรใหม่ให้แน่แน่ว
ทัดเทียมแนวฐานันดร์บรรจฐรณ์
สำหรับเราเล่ายังเหลือเอื้ออาทร
ทุกครั้งนอนส่งใจถึงก็ซึ้งพอ

 อย่าถาม

หากใครถามความในใจของฉัน
จะตอบทันทีว่าโปรดอย่าถาม
คนคนนี้มีทุกข์คอยคุกคาม
อยู่ใต้ความเงียบเหงาเศร้าและกรรม

ถ้าหากถามความดีมีบ้างไหม
ก็ตอบได้ปัจจุบันมันน่าขำ
มีนิดหน่อยน้อยมากไม่อยากจำ
คนตกต่ำอย่างนี้ดีอะไร

ยิ้มและยิ้มพริ้มพร้อมย้อมใบหน้า
ใครจะรู้บ้างว่าน้ำตาไหล
มันย้อนท่วมทรวงอกอย่างตกใน
เคล้าเลือดใจเสียจนข้นคับแค้น

ทุกข์ถมทับนับเนื่องอยู่เนืองนิจ
เสี้ยวชีวิตสุขบ้างอย่างแค่นแค่น
อาจหัวเราะร่วนได้ไปตามแกน
เพื่อทดแทนส่วนที่ปรี่น้ำตา

สำหรับเรารู้จักกันในวันนี้
คงรู้ดีแล้วฉันมันไร้ค่า
ชีวิตมากความมืดจนชืดชา
ได้โปรดอย่าพยาบาลใจด้านทราม

เราพบเพื่อจากกันเท่านั้นนะ
จึงใครจะทักท้วงเป็นห่วงห้าม
ไม่อยากเห็นยอดรักจมปลักตาม
อยู่ใต้ความเงียบเหงาเงื้อมเงาทุกข์

ไม่มีข่าวจากคนใจดำ

ไม่มีข่าวจากใจใครคนหนึ่ง
นับวันซึ่งจะร้างและห่างเกิน
ระยะทางห่างลำเค็ญเส้นทางเดิน
ยากเหลือเกินชวนชักหรือทักทาย

อยากจะเอื้อมมือกุมมือนุ่มนิ่ม
รับรอยยิ้มอีกสักหนจากคนหน่าย
แต่แม้แต่หางตาไม่มาปราย
ลางแพ้พ่ายผุดเห็นเข่นอารมณ์

ขวัญเอ๋ยขวัญค้างกลางความช้ำ
ยับและย้ำความชื่นด้วยขื่นขม
พายุรักแรงเหลือเรือใจจม
เมื่อสิ้นคมเคียวตาคอยอาวรณ์

ไม่มีข่าวจากใจใครคนนั้น
คนคุ้นกันใกล้กันวันก่อนก่อน
ใจเธอดำหนักหนาไม่อาทร
และอาจตอนเราตายคงไม่มา

ช่างเถิดหนาถ้าเธอหยุด สิ้นสุดข่าว
และใจกร้าวพอที่จะหนีหน้า
ฉันขอให้ไปดี อย่างปรีดา
เป็นพรลาของคนยากก่อนจากไกล

ขอฝากข่าวจากฉันทุกวันนี้
ไม่ว่าอยู่ที่นี่หรือที่ไหน
ทั้งภาพ พจน์ จะจดจำไว้ตำใจ
เพื่อรักใหม่ไม่มีในชีวิต

• เมื่อ อนัตตา คือความว่าง
• หลายคนพยายาม ไล่คว้า ค้นหา ความว่าง
• เมื่อไรจะพบความว่าง
• แต่ถ้าพบความว่าง ก็จะพบความว่าง
• ซึ่งไม่มีอะไร ติดยึดอยู่
• เมื่อไรจะพบ  เพราะมันว่าง(เปล่านี่นา)
• น่าตลกๆๆ
• ความว่าง หรือ ภาวะนิพพาน เป็น ปัตจัตตัง คือรู้ได้เฉพาะตน

สวัสดีวัน mayday ทุกๆท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียน วันนี้ไม่ได้หยุดครับ..

เช้านี้อากาศแม้ไม่สดใสแต่หัวใจ กระจะกระจ่าง ขึ้นมากครับ รักษาสุขภาพนะครับ อากาศเปลี่ยน ตัวผมเองรู้สึกเจ็บคอสงสัยจะเป็นหวัด อยากเป็นไข้หวัดนก จะได้.....ล้อเล่นนะครับ

ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมามาก อยากเขียนให้กำลังใจแฟนคลับที่กำลังป่วย มีน้องพลอยที่เป็นธาลัสซีเมีย ต้องให้เลือดบ่อยๆ น้องแพท ที่เป็นเนื้องอกในสมอง หมอนัดฟังขั้นตอนการรักษาวันอังคารนี้ (6 พ.ค. 2551) คิดอยู่ว่า การเขียนบทความ ในเชิงธรรมะ นอกจากจะเกิดมรรคเกิดผล กับตัวเองแล้ว ยังเกิดมรรคเกิดผลกับคนอื่นๆ ที่เข้ามาอ่านด้วย ฉะนั้นผมคิดได้แล้วว่าควรเขียนบทความในแง่บวก   เพื่ออีกหลายๆ คนที่จะเข้ามาอ่าน จะได้เกิดกำลังใจในการดำเนินชีวิต

ขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านนะครับ

การเกิด ดับ ดับไม่เหลือ อยู่ที่นี่ "ทุกข์เกิดขึ้นที่ใจ ไยไปดับที่อื่นเล่า" การดับทุกข์ อาศัย อริยสัจ 4  ประการได้แก่

1. ทุกข์    คือการกำหนดรู้ให้เท่าทัน ตามความเป็นจริง
2. สมุทัย คือเหตุแห่งทุกข์  (ตัวการสำคัญของทุกข์ คือ ตัณหาหรือเส้นเชือกแห่งความอยากซึ่งสัมพันธ์กับปัจจัยอื่น ๆ)
3. นิโรธ คือความดับทุกข์  (ดำเนินชีวิตด้วยการใช้ปัญญา)
4. มรรค คือ กระบวนวิธีแห่งการแก้ปัญหา มีองค์ประกอบ 8 ประการ

อริยอัฏฐังคิกมัคค์ หรือ ทาง 8 สายอันประเสริฐ  ได้แก่

1.สัมมาทิฏฐิ เห็นชอบ คือ รู้เข้าใจถูกต้อง เห็นตามที่เป็นจริง
2.สัมมาสังกัปปะ ดำริชอบ คือ คิดสุจริตตั้งใจทำสิ่งที่ดีงาม
3.สัมมาวาจา เจรจาชอบ คือ กล่าวคำสุจริต
4.สัมมากัมมันตะ กระทำชอบ คือ ทำการที่สุจริต
5.สัมมาอาชีวะ อาชีพชอบ คือ ประกอบสัมมาอาชีพ
6.สัมมาวายามะ พยายามชอบ คือ เพียรละชั่วบำเพ็ญดี
7.สัมมาสติ ระลึกชอบ คือ ทำการด้วยจิตสำนึกเสมอ ไม่เผลอพลาด
8.สัมมาสมาธิ ตั้งจิตมั่นชอบ คือ คุมจิตให้แน่วแน่มั่นคงไม่ฟุ้งซ่าน

อริยอัฏฐังคิกมัคค์ อาศัย มัชฌิมาปฏิปทาหรือทางสายกลาง  เพื่อมิให้หลงเดินทางสุดโต่ง  คือ

1.กามสุขัลลิกานุโยค การหมกหมุ่นในความสุขทางกาย มัวเมาในรูป รส กลิ่น เสียง รวมความเรียกว่า เป็นการหลงเพลิดเพลินหมกหมุ่นในกามสุข
2.อัตตกิลมถานุโยค การสร้างความลำบากแก่ตนดำเนินชีวิตอย่างเลื่อนลอย เช่น บำเพ็ญตบะการทรมานตน คอยพึ่งอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นต้น การดำเนินชีวิตแบบที่ก่อความทุกข์ให้ตนเหนื่อยแรงกาย แรงสมอง แรงความคิด

พิจารณาอริยสัจ 4   

 1.ทุกข์เป็นสิ่งควรกำหนดรู้
ทุกข์เกิด ก็กำหนดรู้
ทุกข์ได้รับการ กำหนดรู้แล้ว?

2.สมุทัย ควรละ
สมุทัย ฝึกฝนการละ
สมุทัย ละได้แล้ว?

3.นิโรธ ควรทำให้แจ้ง
นิโรธฝึกทำให้แจ้ง
นิโรธ ทำให้แจ้งได้แล้ว?

4.มรรค ควรเจริญ
มรรค ฝึกทำให้เจริญ
มรรค เจริญได้แล้ว ?

ถ้าใครคนนั้นรับรู้ได้ ฉันน่ะส่งความคิดถึงไปให้เขา ทุกวันเลยนะ คุณ บอกคุณไปคุณจะเชื่อมั้ย...

แต่เวลาที่ฉันคิดถึงน่ะมันทรมาน ฉันอยากได้ยินเสียงของเขา อยากพูดอยากคุยอยากสอบถามสารทุกข์สุขดิบ อยากรู้ว่าวันนี้เขาไปทำอะไรมาบ้าง ฯลฯ

ฉันอยากเล่าเรื่องที่ฉันไปเจอมาในแต่ละวัน ซึ่งมีทั้งเรื่องที่สุข-ทุกข์ อยากร้องเพลงให้เขาฟังก่อนนอน อยากได้ยินเสียงหัวเราะ...อยากเห็นรอยยิ้ม พิมพ์ใจ ที่เคยเห็น...อยากกุมมือนิ่มๆ ของเขาไว้นานๆ ฯลฯ

ฉันไม่กล้าโทรไปหาเขา เพราะฉันกลัวว่าฉันจะยิ่งทรมานมากกว่าเดิม ฉันกลัวว่าการโทรศัพท์ของฉันอาจจะสร้างความรำคาญให้กับเขาในยามนี้ เวลาเราห่วงเราคิดถึงใครสักคนแล้วเราติดต่อไม่ได้ มันทรมานมากๆ นะ คุณ

ฉันห้ามใจของฉันได้แล้วในบางเรื่อง เก่งมั้ย แต่จะห้ามความคิดถึง ฉันยังทำไม่ได้ ฉันอยากให้คนที่ฉันรักที่ฉันรู้สึกผูกพันธ์ มีความสุข ฉันว่าฉันทำถูกแล้วล่ะที่ขอแค่ได้คิดถึง

Bookmark: The Contemplative Education Knowledge Dialogue

http://contemplative-knowledge.blogspot.com/

รวมบทความ ข้อเขียนและสาระความรู้ จากเครือข่ายจิตตปัญญาศึกษา

Tags: