น้องดาวไม่สบาย ไอ หอบ ไม่กินข้าว ใครรู้บ้างคะว่า เวลาแมวไม่สบายจะต้องทำไง

สัตวแพทย์ใกล้บ้าน บอกเดี๋ยวก็หายเอง

โรงเรียนยังปิดอยู่ แต่ว่าต้องเข้าไปโรงเรียนเพื่อเอางานที่ต้องรับภาระรับผิดชอบ หอบกลับมาทำที่บ้าน...ที่โรงเรียนไม่มีใครอยู่เลย  กลัวอ่ะ!!

เหนื่อยกาย ไม่เท่าเหนื่อยใจ แทบไม่อยากตื่นขึ้นมารับภาระ ที่มันหนักหนาสาหัสขึ้นทุกวัน ทุกวัน  แต่ละวันเหมือนว่าจะยาวนานเป็นศตวรรษ..อยากท้อและอยากถอย

อาการยกแขนซ้ายแล้วเจ็บแปลบที่บริเวณไหล่ มาจากสาเหตุใดใครรู้บ้าง ตอนนี้เกือบจะเหลียวมองด้านซ้ายไม่ได้ต้องฝีนทุกครั้ง เป็นอาการไหล่ติดรึเปล่า? หลายคนว่าต้องฉีดยา..ไม่เอานะ..ไม่ชอบฉีดยา ..กลัวเข็ม

ฝากความคิดถึงและความห่วงใย ครูอิงจันทร์ที่ตอนนี้ไปนอนเฝ้าน้องต้นกล้าลูกชายคนเล็กที่โรงพยาบาล เพราะน้องเป็นโรคกระเพาะ ช่วยกัยส่งมอบกำลังใจให้น้องหายป่วยเร็วๆ คุณแม่จะได้คลายกังวลนะคะ

ตื่นแต่เช้าไม่รู้ชีวิตทำไมจึงวุ่นวายได้มากมายขนาดนี้ อยู่ที่โรงเรียนก็แทบไม่มีเวลาว่างเป็นของตัวเอง สงสัยจังทำไม? ต้องทำอะไรต่อมิอะไรทั้งวัน ไม่ได้พักเลย วาสนาหนอ..เฮ้อ!!

วันนี้จะทำหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ของลูก พาลูกไปเที่ยวทุ่งทานตะวันตามสัญญา ขับรถแค่ 20 กม.ก็ถึงแล้ว แต่ว่ายังไม่เคยไปกันเองตามลำพังเลย วันนี้แหละจะไปแร่ะ

ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ ข้อความนี้น่าจะใช้ได้ดี ณ วันนี้ ไม่เป็นไรหรอก อากาศเปลี่ยนร่างกายยังปรับให้รับได้ แล้วทำไมจะปรับใจให้รับกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่ได้

เจอกันทุกวันก็รู้สึกว่าธรรมดา แต่พอหายไปรู้สึกอ้างว้างชอบกลนะ บางทีเวลาไม่มีเพื่อนแบบนี้คงจะได้ทบทวนบทบาทบ้าง 

พรุ่งนี้แล้ว ลูกศิษย์ตัวน้อยของครู ป.1 จะต้องลงสนาม การอ่านและคิดเลขเร็ว

คุณครูเป่ากระหม่อมให้แล้วนะ สู้ !สู้! สู้! เพื่อตัวเราเอง และเพี่อโรงเรียนของเรา

ลมหนาวมาแบบปรับตัวไม่ทันเลย วันเดียวอากาศเย็นมากๆ ฟ้ามืดทั้งวัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น 24 ชั่วโมง หลายอย่างเปลี่ยนแปลงจนตั้งตัวไม่ติด ลมเหนือพัดแรงจัง

พรุ่งนี้โรงเรียนเปิดแล้ว!  มีโครงการเต็มสมองเลย ไม่รู้จะปฏิบัติการได้ครบหรือไม่? เจ้าตัวน้อยๆจะร่วมมือดีหรือเปล่าหนอ? พรุ่งนี้เจอกัน

ฝนหลงฤดูตกทั้งวัน ไม่มีโอกาสออกมาเดินเล่นนอกบ้านเลย ไม่มีใครอยู่ที่บ้าน เงี๊ยบ เงียบ!งานก็ทำไม่ได้ เซ็ง

หมอกเมฆทะมึน  ม่านฝนพร่างพราย ลมพัดพลิ้วพราย ทำไงให้สมาธิ สติ ปัญญา มาอยู่กับตัว

วันนี้เปิดเรียนวันสุดท้ายแล้ว ไม่รู้จะดีใจหรือเหงาใจดี ได้พักบ้าง แต่คงคิดถึงเสียงหนวกหูเล็กๆนั่นเหมือนกัน

วันนี้ไม่มีพระจันทร์เลย มืดมิดไปหมด อ้อ!วันพระจันทร์ดับ

ว้า! กะจะสบตากับพระจันทร์ฝากผ่านไปสักหน่อย...หงอยเลย

บางอย่างเปลี่ยนแปลงไป คงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง เพื่อจะก้าวเดินต่อไป เท่าที่กำลังวังชาจะพาไปได้

วันนี้เครียดๆๆๆไม่มีใครว่างพอจะฟังเราเลย...เครียดจัง