มาตรา 40 ทวิ ประมวลรัษฎากร มีสาระสำคัญเกี่ยวกับ
กรณียกเว้น ได้แก่
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
วันนี้ เป็นวันแรกที่จะต้องรวบรวมประวัติ ประสบการณ์ทั้งหมดของตัวเองเพื่อไปนำเสนอผู้บริหารการศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งตามคำเชิญชวน
การเตรียมตัวการสอนเรื่องกฎหมายยากมาก ๆ ยากกว่าบริหาร จิตวิทยาอีก สมองใช้งานหนัก งานประจำก็มีอยู่แล้ว ซึ่งต้องรับผิดชอบสูง การให้ความรู้ในหลาย ๆ ศาสตร์ ก็ชอบ...กิเลสความอยากจะให้ แรงจริง ๆ
ความทรงจำในเนื้อหาทั้งหมดอาจไม่ลงรายละเอียด ขอเน้นหลักกฎหมายแล้วกัน
คงต้องไปขอให้ศิษย์น้องที่เป็นอาจารย์อยู่สอนให้แล้วล่ะ เฮ้อ งานช้างชนกัน ถ้าเวลาไม่ลงตัว อาจจะขออปฏิเสธดีกว่า
ไม่มีความเห็น
นับว่าเป็นวันแรกที่ลงบันทึกทีเดียวสองบันทึก เนื่องจากต่อไปจะไม่ค่อยว่างแล้ว รู้สึกหนักอึ้งเหมือนกันกับสิ่งที่จะต้องทำหลังจากนี้
อ่านวิธีปฎิบัติเจริญภาวนาของหลวงปู่ดูลย์แล้ว มีการบ้านมากมายที่จะต้องไปดูต่อ
ไม่มีความเห็น
ช่วงนี้ทำงานหนัก ...เข้าใจคำว่า "อาการโงหัวไม่ขึ้น" ดีแล้ว ...อยากแวะไปทักทายกัลยาณมิตรใน G2K หลาย ๆ ท่าน แต่ต้องอดใจรอไว้ให้ผ่านพ้นวิกฤตการณ์ ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้เท่านั้น คงได้พบกัน
ไม่มีความเห็น
ไม่มีความเห็น
คำสอนที่ไม่ได้พูดออกมา
ระลึกถึงคำสอนอะไรบ้างในวัยเด็ก...
จำได้ว่าคุณพ่อชอบเอาหนังสือประวัตินักวิทยาศาสตร์ บุคคลสำคัญ
ต่าง ๆ มาให้อ่าน... ไม่ได้บอกอะไร ไม่ได้บังคับว่าจะต้องเก่งเหมือน
พวกท่าน ๆ เหล่านั้น
...แต่พอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เราจึงรู้ว่าเป็นกุศโลบายที่ลุ่มลึกมาก
หนังสือดี ๆ มากมาย ที่ท่านขนมาให้อ่าน
สิ่งที่ท่านให้...เป็นยิ่งกว่าคำสอนใด ๆ ที่ท่านจะเปล่งวาจา
ออกมาเสียอีก
ไม่มีความเห็น
วันนี้วันดี 31 ธันวาคม 2551 ส่งท้ายปีเก่า ขออัญเชิญพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ชาว G2K มุ่งเผยแพร่ความรู้คู่ความดีตลอดไป
“....ผู้ใดมีความรู้ก็ควรจะเผยแพร่ออกไปให้คนอื่นทราบ
เพราะว่าการเผยแพร่ความรู้ความสามารถไปให้คนอื่นนั้น
ไม่ได้เสียประโยชน์ใด ๆ เพราะว่า ความรู้และความดี
เมื่อเผยแพร่ ออกไปยิ่งทวีคูณขึ้น ไม่ได้หมดไปจากตัว
ยิ่งทำดียิ่งทำให้คนอื่นมีความรู้ ความรู้ของเราก็ไม่มีหมดลงไป
ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นมา อันนี้เรียกว่า สร้างบารมี
ถ้าแผ่ บารมีออกไปโดยเกิดคำว่าบารมีแท้ ๆ คือความดีแผ่ไป
ให้ผู้อื่นมากเพียงใด บารมีของเรายิ่งสูงยิ่งแก่กล้าเพียงนั้น...”
พระบรมราโชวาท พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
พระราชทานแก่ผู้ว่าราชการจังหวัดปราจีนบุรีและคณะ
27 กุมภาพันธ์ 2517
จากหนังสือ “ธ ทรงเป็นยิ่งกว่ามหากษัตริย์” สำนักพิมพ์บ้านหนังสือโกสินทร์
ไม่มีความเห็น
กลอนประจำวันอาทิตย์ 21 ธค 2551
วันนี้ระลึกถึงเรื่องการทำความดีจึงแต่งกลอนนี้เก็บไว้เตือนใจตัวเอง
นาน ๆ ทีจะมีอารมณ์ศิลปินจรเข้ามาในช่วงเวลาเคร่งเครียด
ความดีเป็นนิรันดร์
ความดีประกาศก้องเกียรติไกล
งดงามสว่างใสทั่วหล้า
ศักดิ์ศรีสูงส่งสร้างศรัทธา
เหนือกว่าอำนาจยศศักดิ์ใด
มีโอกาส อย่าพลาดในชาตินี้
ปลูกต้นไม้แห่งความดีสีสดใส
เพียรรดน้ำสม่ำเสมอบ่มเพาะใจ
ให้ฝักใฝ่คุณธรรมน้อมนำตน
โดย ศิลา ภู ชยา
ไม่มีความเห็น
ความสุขคนเราเกิดขึ้นได้จากการมองสิ่งแม้เพียงเล็กน้อยก็ดูงดงามและมีคุณค่า หากมองผ่าน มองผิวเผิน ก็จะไม่เห็นความงามและไม่พบความสุข ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว ความสุขที่ยั่งยืนคือความเข้าใจในความงดงามของธรรมชาติ และเข้าใจแก่นแท้แห่งความทุกข์ ทั้งนี้การจะเข้าใจหรือไม่ขึ้นอยู่กับสติ - ปัญญา เมื่อมีสติเพียงชั่วขณะ ปัญญาก็บังเกิด หากมีสติแน่วแน่ ไม่เพียงเกิดปัญญา แต่จะนำมาซึ่งการหยั่งรู้ในสัจธรรมหนึ่งเดียวที่แท้จริง
ไม่มีความเห็น