อยู่เวรตรวจการณ์นอกเวลาวันนี้ พบเจอเรื่องที่ชื่นใจ น้องๆ หอผู้ป่วย 5 ข เล่าให้ฟังเรื่องการดูแลต่อเนื่อง พวกเขาดูแลแบบต่อเนื่องเชื่อมโยงจริงๆ ค้นหาปัญหา ทำไมผู้ป่วยถึงขาดนัด ไม่มารับยา พากันคุยกับผู้เกี่ยวข้องโดยเฉพาะญาติผู้เกี่ยวข้องโดยตรง คุย จนได้ประเด็น สุดท้ายผู้ป่วยกลับมารับยาได้ ส่งเงินค่ารถ จากกองทุนที่ช่วยกันเก็บไว้จากเงินบริจาคของญาติ เจ้าหน้าที่ ที่ย้ายหน่วยงานแล้วมอบไว้ให้ ประสานกับ  อบต. ในการให้สังคมช่วยดูแลต่อ เหล่านี้คือสิ่งดี ที่ได้รับ

หรือเราจะติดกับดักทางอารมณ์ของตัวเอง

ผลพวงจากความรู้สึกเหนื่อยใจเมื่อ 2 วันก่อน........

ทำให้ช่วงนี้มีความรู้สึกที่ไม่ค่อยปลอดโปร่ง

เสียความรู้สึกกับคำพูด....ที่ได้รับฟัง........ยากที่จะหลุดพ้น

หรือมันมีเหตุปัจจัยอื่นมากกว่านั้น

หดหู่จากข่าวน้ำท่วม.....

ภาระงานพิเศษเพิ่มปนงานประจำที่ต้องทำ.....

รู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้อยู่ช่วยงานเพื่อนร่วมงาน......

......งานที่ยังคั่งค้าง

...........เอานะ

ลองดู....หยุดแล้วคิด ว่ามันอะไรกันแน่

หรือทั้งหมดทั้งปวง

ค่อยๆ แก้  ค่อยๆ ปรับ

เหนื่อยกาย ไม่เท่าไหร่

แต่เหนื่อยใจ   หนักยิ่งนัก

ขอบคุณ ครอบครัว ที่ช่วยแบ่งปันความเหนื่อย

ขอบคุณจริงๆ

วันนี้เตรียมพร้อมทุกสถานการณ์ เหตุการณ์เปลี่ยนตลอดเวลา  ช่วงเช้าแว่วว่าอาจรับผู้ป่วยส่งต่อ แต่ขอส่งข้ามไปที่อุดร อุบลก่อน ส่วนขอนแก่นขอเป็นแห่งสุดท้าย เพื่อเตรียมไว้ให้สำหรับผู้ป่วยหนักมากถึงมากที่สุด  ช่วงสายปรับเป็น รพ.ตำรวจ ประสานมาว่าอาจมีการขอใช้พื้นที่ของศรีนครินทร์ เพื่อเปิดดูแลผู้ป่วย โดยยกทีมของ รพ.ตำรวจมาเลย

พวกเรายินดีให้บริการ ตอนนี้เตรียมพื้นที่ไว้ 2 แห่งคะ  หรือถ้าจะส่งเฉพาะผู้ป่วยมาพวกเราก็ยินดีให้บริการ

วันนี้ประสานงานเกี่ยวกับอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อเตรียมพร้อม ถ้าจะเปิดบริการก็ OK

ต้องขอบคุณเพื่อนร่วมงาน ที่ช่วยทำงานแทน ........

จนสามารถออกมาทำส่วนนี้ได้

ร่วมด้วยช่วยกันจริงๆ คะ

วันนี้ขึ้นเวรแทนน้องคนที่ไปออกพื้นที่ ที่อยุธยา หลังจากปีที่แล้วเราได้ไปที่โคราช

ปีนี้สลับผลัดเปลี่ยนกันไป เป็นที่น่าชื่นใจว่า น้องพยาบาลของเรามีจิตอาสากันทั้งนั้น สมัครลงชื่อไว้เยอะ จนต้องผลัดกัน ตามเวรที่เอื้ออำนวย

วันนี้ได้รับการติดต่อจากรองหัวหน้าฯ คลินิคบริการ

เป็นเรื่องด่วน... ให้เข้าไปเตรียมความพร้อมในการรอรับผู้ป่วยที่จะถูกส่งมาจากเมืองกรุง  แว่วๆ ว่าอาจเป็นที่รามาธิบดี

วันนี้มีส่งมาจาก นพรัตน์ราชธานี  แต่ รพ.มหาราช โคราช รับไว้แล้ว

ความจริงแล้ว อีก 2 วันข้างหน้า มีแผนงาน กิจกรรมที่จะต้องทำไว้แล้ว รวมทั้งมีหลานจากกรุงเทพ ที่จะมาหาด้วย......

     ในเมื่อมันเป็นงานเพื่อส่วนรวม โดยเฉพาะเพื่อคนที่เดือดร้อนมากกว่าเรา

งานส่วนตัวก็ต้องวางไว้ก่อน.....

เด็กๆ คงเข้าใจในความจำเป็นของแม่นะ

เมื่อสภาวะบ้านเมืองเข้าสู่ปกติ ....แม่จะย้อนชดเชยให้

ดีใจ ที่อย่างน้อย ร่างงานวิจัย ที่จับแล้ววาง วางแล้วจับ มานาน ก็เสร็จ ส่งขอจริยธรรมการวิจัยได้ จะผ่านหรือไม่ ปรับแก้อย่างไร ก็เตรียมพร้อม

เมื่อเริ่มตันได้ ก็จะมีก้าวต่อไป

ความสุข......  แม้จะเกิดจากสิ่งเล็กๆ 

แต่ ความสุขนั้น ยิ่งใหญ่เสมอ

^__^

เป็นอีกวันที่หลับด้วยความกังวล

เสียงลูกชายเปิดประตูบ้านช่วง ตี 2 รับโทรศัพท์จากเพื่อนแล้วบอกว่าจะเข้าไปใน มอ.

ท่าทางเร่งรีบ

ลูกจ๋า แม่ไม่ถามหรอกนะ ว่าใคร อะไร ทำไม.....

แต่อยากบอกให้ลูกรู้ว่าแม่ห่วงเสมอ 

แม่ไม่ถามว่าเรื่องอะไร เพราะคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อน

 แม่ไม่ห้าม เพราะรู้ว่าสำหรับวัยนี้แล้ว  เพื่อนสำคัญเสมอ

   แต่อย่าลืมว่า นอกจากลูกที่ห่วงใยพื่อนแล้ว  ยังมีแม่ที่คอยห่วงใยลูกอยู่เหมือนกัน

เกือบ 6 โมงเช้าที่ลูกกลับมา

บอกให้ลูกไปนอนพักเอาแรงได้แล้ว....

ช่วยด้วยยยยยย

ช่วงนี้เจอความคลาดเคลื่อนบ่อยมาก

เขียนความเห็นแล้วบันทึกไม่ได้ มักเจอ

http://www.gotoknow.org/blog/naree65/461551?refresh_cache=true

หวลคิดถึง : ฝรั่งขี้นกไส้แดง

อ่านบันทึกของคุณหนูรีแล้วคิดถึงพ่อ

ด้วยความที่ความสุขเป็นสิ่งเล็กๆ ทำให้บางครั้งถูกมองข้าม

ความสุขจึงถูกมองข้ามเมื่อความทุกข์มาเยือน

แม้ว่าในบางมุมของภาพที่เราเห็นจะเกิดความทุกข์

หากเราเลือกมองในมุมที่งาม จะทำให้มีความสุข

คงเหมือนกับการมองคน ถ้าเรามองแต่ด้านที่ด้อยของเขา  เราจะพลอยรู้สึกไม่ดีกับคนคนนั้นด้วย  อคติจะเกิด

แต่ถ้าเรามองในด้านเด่นของเขา เราจะพลอยรู้สึกดีด้วย แต่ถ้ามองแต่ในด้านดีเกินไป จะเกิดอคติเช่นกัน

ทั้งสองอย่างคงไม่เกิดการพัฒนา

ทั้งนี้และทั้งนั้นคงต้องเลือกมองทั้งสองด้านให้สมดุล เพื่อนำไปสู่การพัฒนา

มองอย่างไร

สิ่งเล็กๆที่มีคุณค่า ใช้เวลาใส่ใจสักนิด ก็พบความยิ่งใหญ่ มีความหมาย และเป็นแรงบันดาลใจ

ด้วยความที่มันเป็นสิ่งเล็กๆ ทำให้บางครั้งถูกมองข้าม

ความสุขจึงมักถูกมองข้ามเมื่อความทุกข์มาเยือน

ขอบคุณ G2K ที่ทำให้ได้รู้จัก ร่วมแบ่งปัน ร่วมเรียนรู้กับปรมาจารย์ทั้งหลาย

ถ้าไม่เปิดตัวเองสู่โลกแห่งนี้ คงไม่มีโอกาสรู้จักกับพี่ และสมาชิก

เมื่อก่อนเหมือนตัวเองกำลังปีนบันไดแหงนคอตั้งบ่า เงยหน้าชะเง้อมองดูพี่ๆ

เดี๋ยวนี้ ขั้นบันไดลดลงแล้วคะ

ล้อมวง ชงความรู้  เล่าสู่กันฟัง

ล้อมวง ชงความรู้ ใครเล่าก็ไม่เท่า........

ล้อมวง ชงความรู้  แบ่งปันสู่กันฟัง

ล้อมวง ชงความรู้  กับผู้มีประสบการณ์

ล้อมวง ชงความรู้ 

ใครบอกเล่าก็ไม่เท่าเจ้าของเรื่องมาบอกเอง

ปรับปรุงพฤติกรรมอย่างไร

ผ่าแค่นี้ทำไมมาถึงโรงพยาบาลใหญ่

ทำไมนอนนานจัง

ลดความรู้สึกลงไปได้มาก

เอ๊.......  ทำไมข้าวผัดใส่ไข่ กับกุนเชียงถึงอร่อยน้า

อ้อ....เพราะมันเป็นฝีมือเราเอง 

 ข้าวผัดกระทะนี้ทำด้วยความรัก  ปรุงรสด้วยความใส่ใจ

ที่สำคัญคือ กินกับคนที่เรารู้ใจ (ลูกสาว)

ควันหลงจากการได้พูดคุย เกี่ยวกับการเขียนเรียงความ คนดีในดวงใจ

มันเป็นสิ่งที่ค้างคาใจเรานานแล้ว(ประมาณ 2 ปีก่อน) ว่า เราอยากบอกเล่าความรู้สึกของเรา ที่มีต่อคนคนหนึ่ง ให้พี่เขาได้ทราบได้รู้  แต่ก็ผลัดวันประกันพรุ่ง

หนูยังไม่ลืมนะคะพี่ 

วันนี้โทรหาชายหนุ่มหลังจากที่ไม่ได้คุยกันนาน.......

......กำลังเตรียมสอบนะแม่  เริ่มสอบวันจันทร์ บางวันก็มีติว

วันนี้กำลังเตรียมตัวไปแบกเป้ และอุปกรณ์วิ่งรอบสระพลาสติค....

(ป้าดโธ่  ลูก ไปวิ่งในเวลาเกือบ 2 ทุ่ม เนี่ยนะ)

......วันนี้มีติว  เลยเลื่อนมาวิ่งรอบค่ำ 

 ดีนะ...รุ่นพี่พาวิ่งวันเว้นวัน  เพื่อเตรียมร่างกาย ในการที่จะออกภาคสนาม สำรวจดิน สำรวจหิน สำรวจอะไรต่อมิอะไรไปตามเรื่อง......

คนข้างตัวโทรมา ขอโทษ และ...HBD.....  เพราะเมื่อเช้าลืม พึ่งนึกได้ อิ อิ

นึกได้ช้าดีกว่าลืม

แม่บุกหอพักชายตอนตี 1

.....รอสักพักกำลังเดินลงมาที่รถ  พ่อลองโทรอีกครั้ง  คราวนี้ลูกรับสาย  บอกว่าทำงานกลุ่ม ปิดสียงโทรศัพท์ แล้วเอาใส่เป้ไว้  พ่อบอกว่าแม่นอนไม่หลับ เป็นห่วงเลยชวนพ่อเข้ามา (ใครกันแน่ที่ปลุกเรา ^_^ ไม่ค้านสักคำเมื่อเราชวน)

เหมือนสวรรค์มาโปรด  แม่รีบบอกลูกทันที  ว่าเป็นห่วงมาก แม่เกือบร้องไห้ ที่ลูกไม่รับโทรศัพท์ (ซึ่งผิดปกติ เพราะโทรศัพท์มักอยู่ไม่ห่างตัว  และถ้ารับไม่ทันลูกจะโทรกลับหาแม่) เลยชวนพ่อเข้ามาหา

ลูกบอกว่าเดี๋ยวต้นไม้จะมาหา......ทันทีที่เห็นหน้าลูก.....แม่รีบเข้าไปกอดแน่น  แล้วบอกลูกว่า แม่เป็นห่วงลูกมาก  จนทนไม่ไหว  (ความจริงคือเกือบร้องไห้)

เพียงแค่เห็นหน้าลูก.........ความรู้สึกต่างๆ คลี่คลายลงทันที  บอกลูกว่า แม่ไม่ว่าที่ลูกจะไปไหนมาไหน  แต่ขอให้รับโทรศัพท์แม่......

ต้องขอบคุณเพื่อนรุ่นพี่ ที่เป็นธุระติดต่อให้  ขอบคุณเพื่อนของลูกที่บอกลูก  ขอบคุณลูก ที่กลับมาหาแม่ ก่อนที่จะกลับไปทำงานต่อ (เกือบตี 2 เนี่ยนะ....)

แม่บุกหอชายตอน ตี 1

คืนที่ผ่านมา...ลูกกลับเข้ามอ ตอนประมาณเที่ยงคืน บอกพ่อว่าจะกลับหอ  แม่หลับแล้ว

สักพักพ่อโทรหาลูก  ลูกไม่รับสาย....หลายสาย  คิดว่าลูกลืมโทรศัพท์ เดินค้นหาที่บ้าน  ไม่เจอ  (พ่อเล่าให้ฟัง) แล้วก็มานั่งบ่นพึมพำว่าทำไมลูกไม่รับ ไม่ตอบ....สงสัยอยากให้แม่ได้ยิน

แม่ตื่นขึ้นมา.....พ่อบอก.....แม่เลยนอนไม่หลับ ตัดสินใจชวนพ่อขับรถเข้ามอ ที่หอพักชาย  ขอให้ รปภ. เข้าไปดูที่ห้อง  รปภ.คงเห็นสีหน้าแม่กับพ่อ ....เลยอนุญาตเป็นกรณีพิเศษให้เข้าหอได้  เคาะเรียก  ห้องปิดไฟ  แม่ยิ่งใจไม่ดี

เจอนักศึกษา...แม่ตัดสินใจเข้าไปถาม.....โชคดีที่เป็นรุ่นพี่ที่คณะ   โทรหาเพื่อนของลูกให้  เลยทราบคร่าวๆ ว่าลูกคงทำงานกลุ่มกับเพื่อน  คงกำลังไปหาของกิน

แล้วทำไมไม่รับสายแม่.......รุ่นพี่เลยบอกให้เพื่อน ช่วยบอกต้นไม้ด้วย  ว่าแม่มาหา

อาทิตย์นี่ได้งาน 2 ชิ้น

- ลองเขียนส่ง kku  show & share

- Service  profile ,clinical  tracer ของ PCT CVT

โชคดีที่จัดตารางเวรเสร็จก่อนแล้ว

วันนี้ได้หยุด  ลองทบทวนงานที่จะด้องทำ

# โชคดีที่จัดตารางเวรเสร็จแล้ว

- สรุปผลงานของ PCT CVT ต้องรีบทำเพราะจะต้องสัมมนาวันที่ 24 นี้

              SPA

              Profile

             Tracer

- proposal ของตัวเอง ที่ควรต้องทำหลังจากที่วางมาแล้วหลายครั้ง หลังจากที่เขียนของกลุ่มเสร็จแล้ว

- สรุปงานที่รับผิดชอบใน ward ทำวันละนิด

- สรุปผลงานของงานบริการฯ  ค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ 

ฝนตกพรำๆ  พายุกำลังเข้า

ตาเริ่มบวม หมอบอกว่าแพ้ละอองฝน

ขอบคุณความแพ้ ที่ช่วยให้เราเรียนรู้ที่จะเอาชนะ

ออกกำลังเพื่อชนะภูมิแพ้

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย  แฟ้มประวัติสะสมงาน ที่อุสาห์บันทึกไว้  หายออกไปจากสารบบโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ใครที่มีวิธีการค้นหาไฟล์  ช่วยบอกเอาบุญหน่อยคะ  search หาจนทั่วแล้ว

ไม่แน่ใจว่าเผลอกด ลบ หรือเปล่า