สี่เกลอเจองูเห่า

ถ้าผมอยู่บ้าน ผมกับเจ้าสามตัวจะเดินออกกำลังแถวบ้านด้วยกัน ๒ รอบ เช้า เย็น โดยผมต้องใช้สายลากแม่โซดากับเจ้ายกล้อ ส่วนคุณอาชาเย็นเดินตามแบบอิสระ

เมื่อวานตอนเย็น เราเดินลุยทุ่งเลียบป่ายางข้างบ้าน มันเป็นเส้นทางปกติที่เราใช้เดินอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ไม่ทุกวัน เพื่อตัดไปขึ้นถนนราดยางใกล้ๆ

เวลาเดินลุยทุ่งแบบนี้ ผมมักจะเป็นคนนำไปตามทางเดิน เพราะเจ้าสามตัวมักเถลไถลเข้ารกเข้าพงอยู่เรื่อย เพื่อปฏิบัติภารกิจขับถ่ายของมัน

พอถึงราวป่ายาง ผมก็เห็นเขาคลายขนดที่อยู่บนทางเดิน แล้วพุ่งตัวไปยังพงรกด้านข้าง สีน้ำตาลอมทองตัวยาวราวเมตรกว่าๆ นับว่าไม่ใหญ่นัก พอเข้าพงได้ ก็ส่งเสียงฟ่อ แล้วชูแม้เบี้ยให้เห็นห่างไปสักสองเมตร ก่อนก้มลงแล้วเลื้อยจากไป

ผมยืนนิ่ง ตะลึงอยู่พัก พอรู้ตัวก็หันหลังเดินแซงหน้าเจ้าสองตัวที่อยู่ด้านหลังผม ลากมันจากมาในทิศตรงข้าม ทั้งสองตัวไม่มีอาการว่ามองเห็นสิ่งที่ผมเห็น เพราะมันยังเอ้อระเหยแวะทำธุระของมันอยู่เลย เจ้าชาเย็นวิ่งตามมาก็ไม่น่าจะเห็น เพราะปกติเวลาพวกนี้เห็นงู มันจะพุ่งเข้าไปล้อมเอาไว้แล้วเห่าเสียงดังลั่น

เช้านี้ ผมเจอพี่เจ้าของสวนยางตรงนั้น ผมบอกเขาเพื่อจะได้ระวังว่า ผมเจองูเห่าใกล้ๆสวน ท่าทางพี่เขาไม่เคยเจอมาก่อนเพราะซักผมใหญ่ แถมตั้งคำถามแปลกๆกับผมว่า "แล้วทำไมหมอไม่ตีมัน"

มันทำให้ผมคิดถึงประสบการณ์เจองูเห่าในธรรมชาติครั้งแรกที่ กุฏิสูง ตอนบวชอยู่สวนโมกข์เมื่อสิบปีก่อน ถึงกับต้องไปค้นอนุทินที่บันทึกเอาไว้ตลอดช่วงนั้นขึ้นมาอ่าน มันเขียนเอาไว้อย่างนี้

อาทิตย์ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๔๒

.. ..

วันนี้ท่าทางอ้อยอิ่งอยู่ตรงโรงฉันนานกว่าธรรมดา เพราะเจอโยมที่รู้จัก

แต่ก็กลายเป็นโชคดี

เดินอุ้มบาตรกลับกุฏิตามปกติ

ก่อนถึงกุฏิ กิ่งไม้กลางทางเกี่ยวจีวร..เดินสะดุด

พอถึงกุฏิก็เลยเจอของดี

เดินอ้อมด้านข้างกุฏิมาจะขึ้นบันไดหน้า

เท้ากำลังจะก้าวเหยียบหินขั้นแรก

เส้นสีดำขนาดเท่าแขนพุ่งปราดออกมาจากพุ่มไม้ข้างบันไดนั่นแหละ

แล้วเลื้อยออกไปด้านข้างอีกฝั่ง

มองเห็นหัวชัดเจน ระยะประมาณไม่เกินสองเมตร

พอถึงพื้นที่ไม่ใช่ลานดิน ก็พองหัวแผ่แม่เบี้ยหนึ่งที

แล้วเลื้อยแวบเข้าป่าไปเลย

งูเห่าแน่นอน ยาวประมาณสองเมตรกว่า

โชคดีที่เขาเลื้อยในลักษณะเลื้อยหนีไปในทางตรงข้าม

ไม่ใช่เลื้อยเข้ามาหา

.. ..

เจองูหนนี้เลยได้รู้ว่า

ธรรมชาติของเขา คือ หนี ไม่ใช่มุ่งร้ายเราก่อน

ถ้าคิดจะหนีงู ไม่มีทาง ความเร็วต่างกันมาก

ถ้าเห็นเส้นนิ่งๆ ไม่น่าจะเป็นงู เป็นรากไม้มากกว่า

อะไรที่กลัว ถ้าเจอสักครั้ง จะกลัวน้อยลง

เคยถามหลวงพี่สงวนเรื่องความกลัวงู หลวงพี่สอนว่า แสดงว่าไม่เชื่อกฎแห่งกรรม ยังไงๆ ถ้ามีกรรมก็ตาย และถ้าไม่ถึงที่ก็จะมีคนมาช่วยจนได้ เป็นมรณานุสสติที่ดี ให้คิดไปเลยว่า ก้าวนั้นจะถูกงูกัดจนตาย

เขียนใน GotoKnow โดย นาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
ใน เรื่องหมาๆ

คำสำคัญ (Tags): #งูเห่า#พระ#สวนโมกข์#สุนัข

หมายเลขบันทึก: 324019เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 08:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 8 มิถุนายน 2012 17:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (29)

วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 08:50 น. ()

สวัสดีครับ อาจารย์ หมอเต็มศักดิ์

ปกติธรรมชาติ สัตว์ ทางใครทางมันอยู่แล้ว แต่ที่เราไปทำร้ายเขาก่อนเพราะเรากลัวนั้นเอง กลัวว่าเขาจะมาทำร้าย จึงทำร้ายเขาก่อน

"ธรรมชาติของเขา คือ หนี ไม่ใช่มุ่งร้ายเราก่อน

ถ้าคิดจะหนีงู ไม่มีทาง ความเร็วต่างกันมาก "

ประสบการณ์เดินป่า บอกว่า

ถ้างู ให้วิ่งซิกแซก

ถ้าหนีช้างให้วิ่งเวียนปลวกหรือเวียนต้นไม้ครับ

เป็นสัจจธรรมครับท่าน

berger0123

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 11:45 น. ()

เพิ่งรู้ค่ะว่าธรรมชาติของงู มันจะหนีเราก่อน

งูไวกว่าเรา

ขอบคุณค่ะคุณหมอ

Lin Hui

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 12:13 น. ()

มาสนับสนุนยืนยันค่ะ ปกติเขาจะไม่ทำร้ายใครก่อน นอกจากทำให้เขาตกใจ เคยเจองูมาหลายชนิดค่ะ ส่วนใหญ่เจอห่างๆค่ะ แต่ที่เจอใกล้ชิดจนเป็นเพื่อนกันก็มีงูสิงห์ และงูเขียวในสวนที่บ้านบ่อยค่ะ ส่วนงูจงอางมักเจอข้างทางเลื้อยข้ามถนนในบริเวณป่าข้างทาง จะหยุดรถเปิดกระเป๋าเงิน เป็นเคล็ดตามที่รับการบอกกล่าวจากผู้ใหญ่ งูมาให้เงินค่ะ เลยอยากบอกว่าหากเรามีเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลก เขารับรู้ได้ค่ะ แบ่งพื้นอยู่กัน ไม่เบียดเบียนกันค่ะ

เหล็กโคน...

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 14:36 น. ()

สวัสดีครับคุณหมอเต็มศักดิ์....เป็นประสบการณ์ระทึก ผู้พบเห็นระทวย แต่เล่าได้สนุกมาก....ผมน้องใหม่ขอแลกเปลี่ยนและเรียนรู้จากประสบการท่าน....และจะเข้ามาเยี่ยมอีกครับ (นี้ถ้างูเข้าฝัน....คงวุ่นแย่เลย....)

ครูใจดี

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 16:54 น. ()

ส่งความสุขปีใหม่ และคำอวยพรของครูใจดี กับลูก ๆ ให้กับคุณหมอเต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี และกัลยามิตร ชาว Gotoknow ด้วยความปรารถนาดี ขอให้มีความสุขความเจริญ คิดหวังสิ่งใด ขอให้สมปรารถนาทุกประการนะคะ

สวัสดีปีใหม่อุทัยรุ่ง

ชีวิตมุ่งหมายสร้างทางสดใส

จบพบสิ่งมิ่งมงคลดลโชคชัย

ขอพรให้ทุกท่านสราญรมย์

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 16:56 น. ()

น้องนัท

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 19:40 น. ()

สวัสดีค่ะคุณลุงหมอ

นานแล้วค่ะที่หนูไม่ได้มาทักทายคุณลุงหมอ หวังว่าคุณลุงหมอคงสบายดีนะคะ

หนูสบายดีค่ะ วันหยุด 4 วันเตรียมอาหารไว้เพียงพอตขค่ะ คุณครูบอกว่าจะไม่ออกจากบ้านไปไหน ๆ ค่ะ

เรื่องงูเห่าแถวบ้านหนูเขาก็ระวังค่ะ เพราะมีที่ดินรกเป็นป่าอยู่แปลงหนึ่งค่ะ

น้องนัท

เขียนเมื่อ 30 ธันวาคม 2009 20:02 น. ()

สวัสดีค่ะคุณลุงหมอ

หนูมาแสดงความดีใจค่ะที่คุณลุงหมอได้รับรางวัลสุดคะนึงค่ะ

กุ้งนาง สุธีรา

เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2009 06:42 น. ()

มาอ่านเรื่อง งูงู ค่ะอาจารย์ กุ้งเคยเจองูเข้าบ้านครั้งหนึ่งค่ะ หวาดเสียวมากเพราะพอเจอเเล้วก็ปิดประตูบ้านวิ่งหนีออกจากบ้านไปหาคนมาช่วยไล่งูออก กลับมาหางูไม่เจอคิดว่ามันคงออกไปเองเเล้ว ตกเย็นก็เข้านอนตามปกติ ปรากฎว่า ตื่นเช้าเห็นงูนอนขดในห้องนอน โอย ! ตอนนั้นตกใจเเทบช็อค งูตัวนี้เลยโดนคุณยายฆ่าตาย เเล้วก็วันนี้มายินดีกับรางวัลสุดคนึง ไม่อยากบอกว่าเเอบโหวตให้อาจารย์ 1 เสียง เเละเเวะมาสวัสดีปีใหม่ 2553 ค่ะ ขอให้อาจารย์มีความสุขเเละพบเจอสิ่งดีดีในชีวิตเหมือนดังที่ผ่านมา เป็นครูเเละเป็นหมอที่เปี่ยมด้วยจิตเมตตาอย่างนี้ตลอดไป

ธรรมฐิต

เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2009 09:00 น. ()

ธรรมะสวัสดีวันสิ้นปีขอรับอาจารย์หมอ..

สุขสันต์วันที่ยังหายใจอยู่ ๒๕๕๓ ขอรับ..

krutoiting

เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2009 14:55 น. ()

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

วราภรณ์

เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2009 15:12 น. ()

จริงค่ะ คุณหมอ "อะไรที่เจอบ่อย ๆ ก็จะคลายความกลัว"
เมื่อก่อนอยู่โรงเรียนบ้านป่าเจองูบ่อยมาก พยายามแผ่เมตตา...
ต่างคนต่างอยู่ ไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขที่สุดค่ะ
มาแสดงความยินดีกับรางวัลสุดคะนึงค่ะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ อาจารย์หมอเติมศักดิ์