ฝึกดูจิต ด้วยการเขียนบันทึก
ประโยชน์ของการบันทึก
๑) ดูความคิดได้ชัดครับ เป็นวิปัสสนาญาณ ตอนที่เราเขียน เราจะเห็น ความคิดหลัก ความคิดจร(แทรก) ชัดเจน ความคิดป่วน ตีกัน ฯลฯ
(ทักษะเบื้องต้นของวิปัสสนา คือ แยกเแยะให้เห็นว่า จิต กับ ความคิด เป็นคนละตัวกัน ... จิตไม่สงบ อย่าเพิ่งเขียน หายใจลึกๆ สลัดอารมณ์ร้่ายๆ ออกไปก่อน พอจิตสงบ สบายๆ โปร่งๆ ก็ เขียนได้ คิดได้
จิง -> ชี่ -> เสิน = คิดลงสู่ใจ --> ไหล --> เป็นปัญญาญาณ
นี่แหละ คือ การเขียนไปด้วย ฝึกธรรมะไปด้วย
การดูจิต เป็นการ dialogue กับตนเอง ...เห็นตัวดี ตัวร้าย ตัวเฉย ตัวปกติ ในกายในใจของเรา )
เมื่อดูความคิด ก็ขอให้ ชะแว่บ ชำเหลือง เหลือบ สำเหนียก สังเกต จิตของเราด้วย (ดูอารมณ์ก็ยังดี) ดูการเปลี่ยนแปลงของกายอันเนื่องมาจากจิตเกิดอาการ
จะเห็นตัวโลภ อยาก จะเขียนโน้น เขียนนี่ จนเปรอะ
จะเห็น พวกอินทรี เมาน้ำลายความคิดตนเอง เขียนไปเรื่อยๆ จนเบลอ ( ควรใช้ mindmap ประคอง บังคับทิศทางการเขียน) และ หลงทาง จนสุดท้าย จะบอกว่า อัดเทป แล้วแกะออกมาดีกว่า ... แกะออกมาก็ เบลอครับ นี่แหละ อินทรีจอมฟุ้งซ่าน
พวกหนู ห่วงกิน ห่วงคนข้างๆ จน ผลัดวันประกันพรุ่ง เขียนไม่ได้สักที เริ่มไปได้นิด ก็วอกแวก สมาธิสั้น และ ก็คิดว่า "พูดเล่าเอาดีกว่า อย่าเขียนเลย" ... นี่แหละ หนูจอมตะกละ ติดสุข
พวกหมี กว่าจะเริ่มเขียน ก็จะรอให้ทุกอย่างครบ ยิ่งเขียนยิ่งผลัดวันประกันพรุ่ง เพราะ ไม่สมบูรณ์ ไม่ perfect ฉันไม่เขียน กลัวผิด กลัวพลาด กลัวไม่ละเอียดพอ กลัวหลุดขั้นตอน ฯลฯ และก็คิด "เขียนได้ไม่ดี ไม่เขียนดีกว่า"
พวกกระทิง จะไม่เขียน ก็เพราะ เอาแต่ ทำๆๆๆ ไม่ชอบเขียน เขียนไปโกรธไป แค้นไป เขียนแบบเข้าข้างตนเอง นั่งเขียนนานๆไม่ได้ มีเป้าหมายอื่นที่สำคัญกว่ามาแทรกจนเห็น การเขียนเป็นเรื่องไม่สำคัญ
การฝึกฝืนๆๆๆๆ เป็น ทักษะของการวิปัสสนา
๒) ทำให้เราเกิดจิตอาสา เพราะคนเขียนบันทึก จะนึกว่า วันนี้ เอาอะไรไปให้คนอื่นดีนะ มีเรื่องอะไรดีๆ ไปฝากพวกเขานะ เมื่อ มีจิตใจจะให้ ก็จะเกิดการสังเกต
สังเกตสิ่งต่างๆรอบตัวได้แล้ว ก็จะย้อนไป ข้อ (๑) คือ สังเกต ตนเอง
๓) ทำให้เรา รู้จัก การเรียงประโยค เมื่อเรียงได้แล้ว เราก็จะมี ทักษะ การพูด ที่ดีขึ้น
ลอง เขียนดูสิ ใหม่ๆ ก็เขียนมั่วๆไป อย่าไปเกร็ง
พอเกิด นิวรณ์ (สงสัย เบื่อหน่าย เครียด ฯลฯ) ก็ดีดออกไป ฝึกจิตไปด้วย เขียนไปด้วย
อย่าไปคิดอนาคต เช่น คนอ่านจะว่าไม่ดี
อย่าไปคิดอดีต เช่น ไปนึกถึง สำนวนหรูๆ แล้วอยากจะเขียนแบบนั้น .... ผมบอกได้เลยว่า อย่าไปคิดเลียนแบบใคร เขียนเหมือนคุยกัน
อย่ายกมือ หากคิดไม่ออก ก็ จุด ๆๆๆ (......) อย่างที่ผมทำให้ดูนี่แหละ
ใช้ รูปภาพ แล้วเขียนอธิบายภาพ อย่างที่ผมทำให้ดู ก็ถือว่า เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
๔) จดเพื่อกันลืม
**************
จงเขียนแล้วโพสต์ ให้ได้ ๒๑ วัน ต่อเนื่อง เราจะได้ทักษะนักเขียน นักสังเกต นักให้ และ นักดูจิต
เขียนแล้วไม่โพสต์ แสดงว่า ยังมี fear แบบหนูอยู่
กระทิง ใจกล้า เขียนโพสต์เลย ผิดถูก ชั่ง potato เลย
อินทรี อย่าร่อนมาก เขียนๆลงมาก่อน ฟุ้งก็ช่างมัน วันหลังค่อยๆแก้
หมี อย่ารอ prefect เลย ชาติหน้าบ่ายๆโน้น ไม่มีนักเขียนไหนรอสมบูรณ์แล้วเขียนหรอก ใหม่ๆ ก็มั่วๆ ทำ ซ้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็จะสมบูรณ์เอง
ความเห็น (20)
สวัสดีครับ อาจารย์
ใช่เลยครับอาจารย์...
เวลาใดที่ไม่นิ่งพอ บันทึกก็มองออกว่า วกวน เหมือนจิตที่แกว่งไกว วันไหนที่สงบ เยือกเย็น ก็มีบันทึกที่สละสลวย และเรียบเรียงประโยคได้งาม
บันทึกช่วยให้เราสะท้อนตัวเองได้ ...ดังนี้
สวัสดีค่ะอาจารย์
- แวะมาอ่านค่ะ
- ท่าท่างจะมีครบทุกอย่างเลยค่ะ หนู อินทรี กระทิง หมี
- จะลองฝึกดูจิต จากการเขียนบันทึก ตนเองอักครั้งค่ะ
- ขอบคุณค่ะสำหรับความรู้ดี ๆ
เรียนอาจารย์ค่ะ หนึ่งปีที่ผ่านมาได้เรียนธรรมปฏิบัติจากการบันทึกจริงๆ ค่ะ สังเกตจิตตัวเองที่ผ่านมา เหมือนที่อาจารย์ขยายความชัดเจนค่ะ ขอบพระคุณความรู้จากอาจารย์ค่ะ
เคยเป็นหลายบทบาททั้งตัวซุกแอบ ตัวแอบร้าย ตัวแอบกลัวๆกล้าๆฝึกๆฝืนๆ จนเคยชิน เห็นอะไรเล็กน้อย ก็พอที่จะบันทึกได้อัตโนมัติบ้างแล้วค่ะ
ขอบคุณท่านอาจารย์.. ตรงเป๊ะ เลยค่ะ
ดิฉันเป็นพวก.. กระทิง ใจกล้า เขียนเสร็จโพสต์เลย ผิดถูก ชั่ง potato เลย..เป็นส่วนใหญ่ค่ะ..
มีบางครั้งที่เขียนเก็บไว้ก่อน..เรียบเรียงใหม่..แล้วโพสต์
เป็นเวที..หรือพื้นที่ฝึก..ดูจิต กับความคิดค่ะ..อันนี้ประโยชน์เยอะค่ะ
หลายครั้งอดคิดไม่ได้ว่า ..ทำให้เสียเวลา..ประโยชน์น้อย??
นิสัยกระทิง ชอบคิดว่า คุ้มไหม ได้ประโยชน์ไหม ... ก็เลยไม่เขียน เพราะ
ยังมองที่ได้จากการเขียนบันทึกไม่เห็น เช่น ทักษะการสังเกต ได้แบ่งปัน ได้เพื่อนใหม่ ฯลฯ กระทิง มักจะมองแต่ ผลลัพธ์ จนละเลย ผลลัพธ์น้อยๆ ที่สะสม เป็นผลใหญ่ เช่น การเขียนบันทึก
กระทิง จะขาดนิสัย การสังเกต โดยเฉพาะ จิตใจ คนรอบข้าง อย่าว่าแต่ดูตนเองเลย เป็นประเภท "งานได้ผล คนเสียหาย"
นิสัยหมี จะเห็นว่า การเขียนเป็นทักษะใหม่ เลยไม่อยากฝึก ยังหลงรักทักษะเดิมๆ อยู่ แต่ ถ้าเขียนเป็นเมื่อไร หมีนี่แหละ เขียนไม่หยุด
มาให้ กำลังใจ ทุกท่านที่เขียน บันทึก ครับผม
นิสัยทุกอย่างรวมกัน เป็น อัจฉริยะการเขียน ไหมครับนั่น อิ อิ
ขอบคุณอาจารย์ครับ ได้ความรู้แบกกลับบ้านแทบไม่ไหวเลย
- สวัสดีอาจารย์
- อ่านแล้วดูตัวเองเหมือนกับหมี ไม่พร้อมสักที
- เข้าใจเปรียบเทียบ มองแล้วเห็นธรรมครับ
- ขอบคุณ
พระอาจารย์ รายการตีแตกอีสาน
วันที่ 27-28 กพ.จะเดินทางตอนไหน บอกด้วยครับ
วันเสาร์ที่ 28 มีเที่ยวบินกลับบ่าย ออกจากสตึก 5 โมงเย็น
วันที่ 27 คงไปรถยนต์
ย่างไก่ไว้คอย 20 ตัว
พอลล่า ว่าตัวเองเป็นหนูนะคะ อาจารย์ แต่มาอ่านแล้วทบทวนอีกครั้ง เอ๊ะ เราเป็นอะไร คริคริ ขอบคุณค่ะ อาจารย์ เจอกันที่อิมแพคนะคะ
สวัสดีครับ
- โดนครับ .. หลายดอกด้วย
- ย่างไก่ไว้คอย 20 ตัว ... ขอเป็นศิษย์วัด ตามไปล่าสัก 1 ปีกด้วยครับ
ครูบา ฯ ผม จะไปถึง บ่ายๆ
ออกจาก กทม ๒๗ กพ ๕๒ หกโมงครึ่ง เช้า ไม่รู้ จะไปทัน บ่ายโมงไหม
พา ลูกศิษย์ ชุดเดิม (๑๐ คน) จากเว็ป managerroom.com ที่เคยเจอ ครูบา และ เฮฮาศาสตร์ ที่ สโมสรทหารปืนใหญ่ ปตอ
ยังไม่มีแผนที่เลย ไปหาครูบา ฯ ไงเนี่ย
สวัสดีครับอาจารย์
- ยังไม่มีแผนที่เลย .. ก็ลองคลิก ที่นี่ ครับ
- คิดถึงครับ
ขอบคุณท่าน อาจารย์ไร้กรอบมากครับ สำหรับบันทึกนี้
อ่านแล้วได้เห็นอะไรหลายๆ อย่างที่เกิดกับตัวเอง
รู้สึกว่าตัวเองเป็นทั้ง "หนู" และ "หมี"
ที่เป็น "หนู" เพราะมีหลายเรื่องที่เขียนไว้
แล้วไม่โพสต์ เนื่องจาก กลัวโน่นกลัวนี่
แต่มันก็เป็นความกลัวที่อาจเป็น ลักษณะของ "หมี" ด้วย
กลัวว่ามันจะไม่ Perfect ครับ
กลัวไปในอนาคตว่า คนอ่านแล้วเขาจะรู้สึกยังไง
จะมีคำวิจารณ์ใดๆ ออกมาหรือเปล่า
จนทำให้ บางครั้ง พิมพ์ใส่ไฟล์ไว้แล้วก็
นำขึ้นมาอ่านอยู่หลายรอบ ปรับตรงโน้น แก้ตรงนี้
แล้วก็...เก็บไว้ก่อนดีกว่าน่า
ขอบคุณท่านอาจารย์มากๆ ครับ
ที่ส่งบันทึกนี้ออกมาเขกกะโหลกผมให้กล้าหันมาเผชิญหน้ากับ
ตัวเอง กับอารมณ์ ความรู้สึก ความคิดของตัวเอง
ในขณะแห่งปัจจุบันกาล...
คงต้องขออนุญาต กลับมาอ่านหลายๆ รอบหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับ
จาก กทม ไปโคราช แล้ว ไปหา ครูบา ฯ วิ่งออกทางไหน ผ่าน ทางไหน สั้นสุด ดีสุด
Phornphon
ผมก็เพิ่งเริ่มหัดดูจิตและหัดเขียนบล็อกไปพร้อมๆกันครับ จะพยายามเขียนบล็อกให้มากๆครับจะได้เก่งอย่างอาจารย์บ้าง
รู้สึกว่าตัวเองเป็นทั้ง หนู+ หมี
อยากเขียนโพสต์ ก็กลัวโน่นกลัวนี่
กลัวว่ามันจะไม่ได้เรื่องค่ะ
กลัวว่า คนอ่านแล้วเขาจะรู้สึกกับเรายังไง
จะวิจารณ์ยังไง ทำให้ บางที พิมพ์ แก้ไขตลอด กว่าจะโพสต์
Ps.ขอบคุณท่านอาจารย์มากๆ นะค่ะ
ทำให้อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองกล้าก้าวออกมาจากกระลาแคบๆซะที
สวัสดีครับ ท่านอาจารย์ไร้กรอบ
ผมเขียนบันทึกเรื่องนึงครับ
เกี่ยวกับการฝึกดูจิตขณะอ่านบล็อก
แต่ก็ไม่รู้ว่าที่เขียนไว้ จะหลงไปผิดทางหรือเปล่าครับ
ชักจะงงๆ เองอยู่เหมือนกัน
หากอาจารย์มีเวลาว่าง รบกวนช่วยอ่าน และกรุณาชี้แนะด้วยนะครับ ขอแบบไม่ต้องยั้งมือเลยนะครับ
ขอบคุณครับ
สนใจธรรมะ แต่ไม่เคยได้มีโอกาสฝึกปฏิบัติอย่างจริงจัง ชอบคุยคิดเตือนสติตัวเอง เวลาที่มีอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลง เพื่อพยายามดึงใจตัวเองไม่ให้ฟุ้ง ทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้าง แต่ชอบอ่านข้อเขียน แนวความคิด ของอาจารย์ เพราะคิดว่าขอยืมมาใช้บ้างก็น่าจะได้ผลดี เป็นประโยชน์กับตนเอง กรุณาชี้แนะด้วย ขอบคุณอย่างยิ่ง