การสอนให้คนได้คิดเองเป็น เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากลำบากมาก เพราะปัจจุบันเด็กเห็นโจทย์ชีวิตน้อยลงกว่าแต่ก่อนมาก อาจเนื่องมากจากสภาพแวดล้อม รวมทั้งพ่อแม่ โรงเรียน สังคมรอบข้าง ทำให้กระบวนการคิดจึงติดอยู่กับตำรา และห้องสี่เหลี่ยม โดยเข้าใจว่าถ้าเก่งในห้องสี่เหลี่ยมแล้ว คือเก่งในการดำเนินชีวิตด้วย ซึ่งอาจใช่หรือไม่ใช่ก็ได้

เราควรมีโรงเรียนที่สอนให้ดำรงชีวิต รู้จักการช่วยเหลือตัวเอง แต่กว่าสิ่งเหล่านี้จะส่งผลให้เห็นก็คงเกือบ 20-30 ปี พ่อแม่บางคนรอไม่ไหว กลัวลูกสู้คนอื่นไม่ได้ เลยจับเข้าห้องสี่เหลี่ยม พอมาเจอของจริงในสภาพจริง ถึงกับใบ้กินไปตามๆกัน

จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสอนให้คิด โดยเฉพาะเด็กๆ แต่ที่สำคัญมากคือต้องสอนผู้ใหญ่ให้คิดเป็นก่อน จึงจะสอนเด็กได้ โดยเฉพาะผู้บริหารประเทศ กระทรวง โรงเรียน ครู และผู้ปกครอง

ถ้าทำได้อย่างนี้แล้วเมืองไทยน่าจะดีขึ้น ไม่มากก็น้อยครับ

เรียน ท่านอรหันต์ KM

ผมประทับใจกับงานเขียนที่เรียบง่ายและทรงพลังฉบับนี้ และอีกเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน

ผมคืดว่าวัฒนธรรมตะวันออกมีจุดเด่นที่ต่างจากตะวันตก แต่ก็อาจนำมาผสมผสานกันให้เกิดประโยชน์ได้

โดยการนำข้อดีของทั้งสองอย่างมาประสานประโยชน์ แทนที่จะเอามาชนกันให้เกิดข้อแตกต่างแปลกแยก

แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่ยัง

• คาบคัมภีร์
• ทำตัวเป็นอุปสรรค ไม่เข้าใจพื้นฐานของสังคม
• มีแนวโน้มที่จะดูถูกสังคมไทย มากกว่าที่จะช่วยกันดูว่าคนไทยมีอะไรดี มีคุณค่าต่อการยกย่อง

แล้วไม่พยายามนำสิ่งดีไปขยายผล ต่อยอดให้ดีกว่าเดิม

โดยเฉพาะ KM ธรรมชาตินี้ เป็นเรื่องปกติของคนไทยอยู่แล้ว ที่น่าจะพัฒนาต่อ

ไม่ใช่พยายามล้มเลิก แล้วเอาแนวคิดประหลาดๆ เข้ามาแทนที่

ผมว่าอย่างไรก็ไม่ work ถ้า

• ไม่เริ่มต้นที่ฐาน
• ไม่ทำจากเล็กไปใหญ่
• ไม่อยู่บนฐานของความเป็นจริง แต่เน้นทฤษฎีเป็นหลัก
• ไม่รับแนวคิดที่แตกต่าง มองความแตกต่างเป็นปฏิปักษ์ต่อการทำงาน
• ทำแบบนักวิชาการหอคอยงาช้าง
• ไม่ใฝ่รู้

ผมคิดว่า KM ธรรมชาติคือคำตอบ แต่อาจจะไมใช่สุดท้าย อาจต้องคิดต่อ

ขอบคุณครับที่นำความคิดดีๆมาต่อให้สมองผมทำงานต่อได้ครับ

เชื่อว่าผู้นำและคนที่เข้าใจ KMแบบธรรมชาติในองค์กรมีอยู่ แม้น้อยนิด แต่ถ้ารวมกลุ่มกันได้ ก็จะเป็นพลังพัฒนาองค์กร ปัญหามีอยู่ว่าคนส่วนนี้มักถูกมองข้ามไปเพราะไม่ อินเทรน เรียบๆ ง่ายๆ ไร้สีสรร

ขอบคุณครับอาจารย์
  เห็นจริงตามที่นำเสนอครับ .. ทั้งเห็นด้วยอย่างยิ่งกับเงื่อนไข Work ไม่ Work ของ ดร. แสวง รวยสูงเนิน ครับ
   เรื่อง การศึกษาแบบแยกส่วน  และ ระบบการเรียนรู้ที่ล้มเหลว เป็นเรื่องน่าหนักใจที่สุดครับ 
    คนที่เป็นครูอาจารย์ประเภทที่ยังยึดถือศาสตร์เดี่ยวเป็นสรณะ ยังมีให้เห็นกลาดเกลื่อน  เชื่อมั้ยครับ 3-4 ปีมาแล้ว ผมแกล้งแจกกระดาษพิมพ์คำถามว่า ท่านคิดว่าวิชาอะไรสำคัญที่สุด ปรากฏว่า จากกลุ่มครูวิทยาศาสตร์ที่เข้าอบรม 36 คน มีถึง 18 คน 50% พอดี ตอบว่า วิทยาศาสตร์ สำคัญที่สุด ครับ

ต่อจากหัวข้อ อื่นๆ (ของอาจารย์วรภัทร์ครับ) 

- เร็วก็หาว่าล้ำหน้า

- ช้าก็ว่าอืดอาด

- โง่ก็ถูกตวาด

- ฉลาดก็ถูกระแวง

- ทำก่อนถามว่าใครสั่ง

- ทำทีหลังหาว่าไม่รู้จักคิด

• ขอบคุณทุกท่าน ที่ ร่วมเกลียวความรู้กันครับ

ที่ปูน ฯ  ก็จะมีการ กำหนด  วัฒนธรรม ที่ พึงประสงค์  เป็น core values

จากนั้น เราก็ ใช้ ทั้ง ยุทธศาสตร์ + กลยุทธ์   ไม่ว่า จะเป็น  หลักพฤติกรรมศาสตร์   หลักการตลาด  หลักนิเทศศาสตร์  ฯลฯ  ให้ เกิดวัฒนธรรมนั้นๆให้ได้

ท่าน ดร  แสวง  จุดประกายให้คิดต่อ  ดีมากครับ

จุดเด่น ของ ตะวันออก  ที่ ผมพอ จะมองออกเลาๆ ได้แก่

• Hansei (อ่านว่า Han - say ee) เป็นการ ยอมรับผิดของญี่ปุ่น   คงใกล้เคียงกับ ปลงอาบัติ  หรือ แก้บาปของคาธอลิก ...... พวกฝรั่ง กำลังเอาไปใช้ใน TQM  (บทที่ 14 หนังสือ The Toyota Ways)
• อื่นๆ  .....คงต้อง ไป ตั้งวงเล่า ไปค้นๆ จุ้นๆ จ้านๆ คลำๆ ดำๆ ทำดู   สักพัก

เข้ามาอ่านครับ