การเขียนหวัดแกมบรรจง

                การเขียนหวัดแกมบรรจงเป็นการเขียนที่ใช้ในชีวิตประจำวัน  ไม่เน้นความสวยงามของตัวอักษรเท่าการเขียนบรรจง  แต่คงความถูกต้องของการวางพยัญชนะ  สระ  และวรรณยุกต์เช่นเดียวกัน  การเขียนประเภทนี้จะใช้ทั่วไป  เช่น  การจดบันทึก  การกรอกแบบฟอร์ม  การเขียนสื่อสารต่างๆ  เป็นต้น

หลักการเขียนหวัดแกมบรรจง

                ๑.  เขียนหนังสือให้คงที่  คือรักษารูปลักษณะลายมือให้เป็นแบบเดียวกันตลอดไม่ใช่โย้หน้าบ้าง  ตัวตรงบ้าง  โย้หลังบ้าง  ตามแต่อารมณ์  ตามธรรมดาคนเราจะเขียนหนังสือเอียงไปทางขวามือเล็กน้อย  หากใครจะเขียนหนังสือตั้งฉากกับบรรทัดก็ได้  แต่ทว่าการเขียนหนังสือให้เอนมาทางซ้ายอย่างที่เรียกว่าโย้หน้านั้น  ตามหลักการเขียนไม่นิยม

                ๒.  เขียนอักษรให้อ่านง่ายและมีหัวชัดเจน  หลักการเขียนหนังสือโดยทั่วไป  คือ  เขียนหนังสือจากหัวไปหาง  ตัวหนังสือจะอ่านง่ายขึ้น  ถ้าเขียนมีหัวให้สังเกตชัดเจน  คนที่เขียนหนังสือไม่มีหัวหรือที่เรียกกันว่า “ หัวบอด ”  นั้น  นอกจากจะผิดหลักการเขียนอักขรวิธีแล้ว   ยังอ่านยากและทำให้เข้าใจผิดได้   โดยเฉพาะอักษรที่มีลักษณะใกล้เคียงกัน  เช่น  ด, ค, ก, หรือ  ถ  เป็นต้น

                ๓.  เขียนอักษรทีละตัว  อย่าเขียนตัวอักษรติดกับไปตลอด  หรือหลายคำ  เช่น คำว่า  ทาน  หรือ  พาน  ถ้าเขียนโดยไม่ยกมือเลยจะมีลักษณะคล้ายกันมาก  ทำให้อ่านยาก  คำอื่นๆ  ก็เช่นเดียวกัน  ต้องระมัดระวังในเรื่องเหล่านี้ด้วย

                ๔.  เขียนสะกดการันต์ให้ถูกต้องตามพจนานุกรม

                ๕.  เขียนให้จบคำในบรรทัด  อย่าเขียนหนังสือฉีกคำ  เช่น  นา - ฬิกา   ความ - รัก  ประชา - ชน  รูป – ถ่าย

หนังสือแบบ - เรียน  อยู่คนละบรรทัด  ถึงจะใช้ยัติภังค์เชื่อมก็ไม่ถูกต้อง

                ๖.  การเว้นวรรค  เมื่อจบประโยคควรเว้น  ๓  ช่วงตัวอักษร  ส่วนอนุประโยค  หรือวลีที่ยาวๆ  ระหว่างประโยค

ควรเว้นประมาณ  ๑ - ๒  ช่วงตัวอักษร  คำนามหลายๆ  คำที่ตามหลังคำ  “ เช่น ” ควรเว้น  ๑  ช่วงตัวอักษรทุกคำไป

                ๗.  การเขียนเครื่องหมายต่างๆ  และการวางตำแหน่ง  การวางเครื่องหมายต่างๆ  นั้น  ถ้าวางไม่ถูกต้องแล้ว  นอกจากจะไม่สวยงามยังทำให้คามหมายผิดไปด้วย  เครื่องหมายต่างๆ  ที่ใช้บ่อยๆ  และควรระมัดระวังใช้ให้ถูก

ไม้หันอากาศ  ไม้ไต่คู้  ทัณฑฆาตซึ่งใช้เขียนบนพยัญชนะ  สำหรับไม้หันอากาศ  และไม้ไต่คู้นั้นเขียนความกว้างให้เท่ากับความกว้างของตัวพยัญชนะ  ส่วนสูงเพียงครึ่งตัวพยัญชนะ  ส่วนทัณฑฆาตนั้นความกว้างและความสูงเพียงครึ่งของตัวพยัญชนะ  ตำแหน่งที่เขียน  ให้ส่วนบนของหัวและหางเป็นแนวเดียวกับเส้นหลังของพยัญชนะ

ไม้ยมก  เขียนหัวเหมือนเลข  ๒  ให้หางยาวลงมาโดยให้มีความสูงเท่ากับตัวพยัญชนะ

ข้อควรคำนึงในการเขียน

                การเขียนที่ดีควรคำนึงถึงสิ่งต่อไปนี้  คือ

                -     จับปากกา  สมุด  และวางท่าทางให้ถูกแบบการเขียน

                -     เขียนรูปร่างตัวอักษรให้ถูกแบบแผน

                -     ส่วนสัดตัวอักษร  เขียนให้ได้สัดส่วนงดงาม

                -     เส้นตัวอักษร  ต้องตรง  เรียบ  น้ำหนักเส้นดีเท่ากันตลอด

                -     ช่องไฟ  เว้นให้ได้จังหวะเท่านั้น

                -     หัวของตัวอักษรได้ส่วนสมตัว  ไม่ใช่หัวบอด

                -     การเขียนสระ  วรรณยุกต์  และตีนตัวอักษร  ต้องตรงตามที่  และได้ส่วน

                -     การย่อหน้าแต่ละครั้งต้องได้แนวตรงกัน  และเว้นวรรคแต่ละครั้งควรเท่าๆ  กันด้วย

                -     คำนึงถึงความสะอาด  เรียบร้อย  และสวยงามด้วย

                -     เขียนสะกดการันต์ถูกต้อง

                -     ฝึกให้เขียนได้รวดเร็ว

กลับไปอ่าน   คัดลายมือ : ตัวหนังสือสร้างสรรค์ ( ๑ )

เลือกอ่านหน้า   หน้าแรก   หน้า ๒   หน้า ๓   หน้า ๔