ทำอย่างไรครูอาจารย์จึงจะยอมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน?
รองผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อดัง (ในกรุงเทพฯ) แห่งหนึ่งได้เล่าให้ผมฟังว่า... ที่โรงเรียนได้มีการริเริ่มนำกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้มาใช้ในโรงเรียนบ้างแล้ว โดยจัดในลักษณะ “กลุ่มเครือข่ายเพื่อการเรียนรู้” โดยแบ่งครูผู้สอนเป็นกลุ่มย่อยทั้งหมด 24 กลุ่ม กลุ่มละ 3-4 คน แต่ละกลุ่มมีครูแกนกลาง และมีรองผู้อำนวยการโรงเรียนทั้งสี่ท่านทำหน้าที่ส่งเสริมกำกับ ติดตาม คนละ 6 กลุ่ม
วิธีการดำเนินงาน ก็เริ่มด้วยการให้แต่ละกลุ่มสำรวจจุดแข็งจุดอ่อนของแต่ละคน แล้วร่วมกันกำหนดแนวทางแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อพัฒนาการเรียนการสอน มีการรายงานผลการดำเนินงานเสนอรองผู้อำนวยการทุกเดือน แต่ปัญหาที่พบในทุกกลุ่มก็คือ “ครูไม่เข้าใจในกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และไม่สามารถดึงเอาความรู้ที่มีอยู่ออกมาแลกเปลี่ยนกันได้” ในแต่ละกลุ่มจึงยังไม่มีผลการดำเนินงานที่ชัดเจน เป็นรูปธรรม
ในสุดท้ายท่านได้ทิ้งคำถามไว้ว่า... “จะมีแนวทางการแก้ปัญหานี้อย่างไร? ...ทำอย่างไรจึงจะทำให้เกิดกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับครูทั้งโรงเรียนได้?” ผมฟังแล้วก็รู้สึก “หนักใจ” แทนท่านผู้บริหารโรงเรียน ยังไม่มี “คำตอบ” แบบ “เปรี้ยงปร้าง” ยังคงเคว้งคว้างอยู่ ไม่รู้จะแนะนำท่านว่าอย่างไรดี ....เลยเอามาลงไว้ตรงนี้ก่อน กันลืม ....เผื่อบางทีจะได้คำตอบดีๆ จากใน gotoknow นี้ก็ได้ ....ช่วยหน่อนนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งครูอาจารย์ทั้งหลาย “ทำอย่างไรครูอาจารย์จึงจะยอมแชร์กัน และเห็นประโยชน์จากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ?”
ความเห็น (14)
เรียน ท่านอาจารย์ ดร. ประพนธ์
ต้องเข้าหลักสูตร "ทำใจ" ครับ
ครูอาจารย์ "ตัวจริง" ท่าน "วิ่ง" เข้ามาเร็วจังครับ ท่านอาจารย์ JJ
- น่าจะเริ่มที่ความตระหนักหรือหาวิธีการให้เพื่อนครูเห็นความสำคัญและประโยชน์ถึงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะครับ
- ต่อมาก็วางแผนดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกัน
- จากนั้นก็ลองประเมินกิจกรรมต่าง ๆ ที่ได้กระทำแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน
ไม่ทราบว่าจะเข้าประเด็นหรือเปล่าครับ คงไม่ป็นไรนะครับ
เยี่ยมมากเลยครับอาจารย์ณรงค์ ...ผมนึกแล้วเชียวว่าคำถามแบบนี้ต้องให้ผู้ที่อยู่ในบริบทเดียวกัน ผู้ที่เข้าใจจริตของครูอาจารย์ จะตอบได้ตรงกว่า คำตอบที่มาจากคนที่ยืนอยู่ "ข้างนอก" อย่างผม
ขอบคุณมากครับ สำหรับคำตอบเริ่มต้นที่ดีมากๆ
- สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ ดร.ประพนธ์
- อาจารย์สบายดีไหมคะ
- เป็นเรื่องยากเหมือนกันนะคะอาจารย์ที่จะให้ทุกคนยอมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ดิฉันเคยเจอปัญหานี้เช่นกันกับพนักงานสายสนับสนุนค่ะ
- ในมุมมองของดิฉันที่เคยเจอปัญหานี้ เห็นว่า คงต้องเริ่มที่ "ใจ" ให้ได้ก่อนค่ะ การทำให้ทุกคนยอมแลกเปลี่ยนเป็นเรื่องที่หนักและเหนื่อย
- การทำให้ทุกคนยอมเปิดใจ รับรู้ มีส่วนร่วม คงต้องพึ่ง "กิจกรรม" แต่เราคงต้องมองหากิจกรรมที่เหมาะสม และจะหากิจกรรมลักษณะไหน ให้ทุกคนยอมเปิดใจ เราจะเริ่มที่คน หรือเริ่มที่งาน
- เป็นความเห็นจากผู้รู้น้อยค่ะ ไม่ว่ากันนะคะ
เรียน ท่านอาจารย์ ดร.ประพนธ์
- จากประสบการณ์ในสถาบันอุดมศึกษา แห่งหนึ่งครับ
- มีการจัด "ลปรร" กันหลายครั้ง
- รุ่นที่เป็น หัวหน้าภาควิชาท่านมาเข้าร่วม ๒๐ ท่าน จาก ๑๒๐ ท่าน ครับ เข้าใจว่าคงติดภาระกิจ
- แต่สายงานสนับสนุนท่านมากันคับคั่งไม่ขาดครับ บางรุ่นเป็น ๑๐๐ น่ารักมากครับ
- นี่ขนาด Km ฝังใน PMQA กพร สมศ(EQA) สกอ(IQA)
- น่าทำวิจัยครับ
ท่านอาจารย์ประพนธ์ครับ
- เป็นคำถามที่ผมคิดไม่ออกมาเป็นเกือบ สอง ปีแล้วครับ
- อาจารย์ มีแนวคำตอบเมื่อไหร่ ? อยากจะขออาจารย์มาจัด Workshop ให้อาจารย์ที่ มมส. หน่อยครับ ขอเวลาอาจารย์สัก 1 วัน ครับ
สวัสดีค่ะ
ดิฉันขอให้ความเห็นจากคนที่ไม่ได้เป็นครูว่า
ที่ไม่เกิด การแลกเปลียนเรียนรู้กัน เพราะ เขาไม่อยากรู้ ไม่มีความกระหายอยากได้ความรู้ คิดว่ารู้แค่ที่รู้ ก็พอแก่การทำงานแล้วค่ะ
ซึ่งสังคมที่ไม่มีความสงสัย อยากรู้ ตั้งแต่เรื่องเล็ก ไปเรื่องใหญ่ จะเป็นสังคมที่ค่อนข้างซึมๆค่ะ
คงต้องพยายามหาวิธีหรือเครื่องมือ มากระตุ้น ความอยากรู้เขาให้ได้ค่ะ
เรื่องนี้ พูดยาก ถ้าเขาไม่ได้ประโยชน์ เขาจะอยากเรียนรู้เพิ่มหรือคะ
เพราะบางคนชอบอยู่อย่างที่เคยอยู่ การทำอะไรเพิ่ม เป็นภาระแก่เขามากกว่า เขาจะได้ประโยชน์
ถ้ามี incentive อื่นๆ เช่น ถ้าผลการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ดี จะได้ปรับ.....อาจจะดีขึ้น
แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกค่ะ เป็นอย่างนี้มานานแล้ว แต่ถ้าป็นภาคธุระกิจ ใครไม่เรียนรู้เพิ่มก็อาจมีปัญหา
เห็นด้วยกับคุณ sasinanda ครับ
ครูมักใช้คำว่า สอน แล้วทำให้เกิดการฝังลึกลงไปโดยไม่รู้ตัว ทำให้นึกเสมอว่าตนแน่ หรือ เก่งแล้ว เป็นน้ำเต้มแก้ว แต่ไม่ใช่ทุกคนนะครับ
อาจเริ่มที่การปรับทัศนคติที่อยากเรียนรู้เร่วมกัน กิจกรรมที่ทำให้เปิดใจ จะช่วยได้มาก
การรู้หรือสืบภูมิหลังก็ช่วยได้มากครับ บางที่มีประวัติศาสตร์มายาวนาน โกรธ หรือมีภาวะที่ตกร่องอารมณ์เกลียดกันมาก่อน จะให้มาตั้งวง ลปรร. เลยอยากมากครับ - ถ้ากรณีนี้ ตั้งวงใคร วงมันก่อนน่าจะดีนะครับ
ขอเสนอความคิดเห็นว่า ควรจัดกิจกรรมเปิดใจผู้เข้าอบรมให้ได่ก่อนครับ
ยินดีด้วย ที่ KM และ โรงเรียนอัจฉริยะ จะได้เกิดขึ้นแล้ว
ว่าแต่ว่า พวกในวัง Happy moon เมื่อไร จะทำ Km กันใน กระทรวงกันสักที
ขอบคุณอาจารย์วรภัทร์ คุณโอ๋ และ ผอ.วิชชา (small man) สำหรับคำแนะนำ ผมเอาสิ่งที่ครู รร.สตรีประเสริฐศิลป์เสนอมาเพิ่มเติมไว้ที่ http://gotoknow.org/blog/beyondkm/102621