เวลาพูดว่า “ดีไซน์รัก” ผมไม่ได้หมายความว่าความรักจะถูกออกแบบมาให้เหมือนกันนะครับ คำว่า “ออกแบบ” หรือ “ดีไซน์” จริงๆ แล้วน่าจะมีความหมายตรงกันข้ามกับความเข้าใจข้างต้นด้วยซ้ำไป คือเป็นความรัก “ที่มีดีไซน์” มีความหลากหลาย มีลวดลายที่ออกแบบไว้ไม่เหมือนกัน ไม่ใช่ความรักแบบโหลๆ ที่รู้จักกันทั่วไป ไม่ใช่ความรักแบบ "อีแอบ" ทีมักจะแฝงมาในคราบของความหวังดี มีความห่วงใย อะไรทำนองนั้น

            ท่านที่เป็นพ่อแม่เคยสังเกตไหมว่า ความรักมักจะมาพร้อมกับคำกล่าวอ้างเรื่องความหวังดี ความปรารถนาดีที่เรามีต่อลูกของเรา OSHO เตือนเสมอว่า “อย่าได้แทรกแซงเด็ก”  ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เป็นตัวของตัวเอง อย่าไปตัดสินใจแทนเขา ให้ข้อมูล ให้คำแนะนำกับเขาได้ แต่ต้องไม่ใช่การล้างสมอง ต้องไม่ใช่การพูดกรอกหูอยู่ตลอดเวลา หรือตั้งความหวังว่าเขาน่าจะเป็นแบบนั้นแบบนี้ และที่สำคัญอย่าได้นำลูกของท่านไปเปรียบเทียบกับลูกของคนอื่นเลย จงยอมรับในความเป็นเขา อย่าได้เอาตัวเราเป็นศูนย์กลางและอ้างว่าเพราะหวังดีจึงอยากให้เขาเป็นแบบนี้แบบนั้น

            ผมขอหยิบยกข้อความในหน้า 38 จากหนังสือ “ดีไซน์รัก” ที่ OSHO ได้กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ว่า . . .

“. . . ผู้คนมักถามข้าพเจ้าเสมอว่า จะต้องทำอย่างไร จึงจะสร้างบรรยากาศที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก เพื่อให้เด็กสามารถเติบโตได้โดยไม่มีการแทรกแซงใดๆ เพื่อให้เขาได้ใช้ศักยภาพตามธรรมชาติที่เขามีมาแต่ดั้งเดิม

ข้าพเจ้าตอบไปว่า . . ไม่ว่าวิธีใดก็ตามที่ท่านนำไปใช้กับเด็กล้วนเป็นสิ่งที่ผิด แค่การคิดว่าต้องการจะยื่นมือเข้าไปช่วยก็ไม่ถูกเสียแล้ว เด็กต้องการความรักจากท่าน ไม่ใช่การช่วยเหลือจากท่าน เด็กต้องการการอุปถัมภ์ค้ำชู แต่ไม่ใช่การยื่นมือเข้าไปยุ่ง . . .

สิ่งที่ท่านทำได้ก็คือการให้ความรัก ให้การเลี้ยงดู ให้ความอบอุ่น ให้การยอมรับ แล้วเด็กก็จะนำศักยภาพที่ยังไม่ปรากฏนี้ออกมาเอง ไม่มีทางที่เราจะบ่งบอกถึงสิ่งที่เขาควรจะเป็นได้หรอก ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะแนะนำเขาว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เด็กแต่ละคนต่างก็มีเอกลักษณ์ที่เป็นของตนเอง . . .”