ตอนเรียนด้วยกันก็คงไม่มีใครรู้นะคะว่าใครจะโตมาทำอะไรกันบ้าง ใช้ชีวิตอย่างไร ตอนนั้นทุกอย่างมันสดใส..ไม่ใช่สิ..มันไม่ได้คิดอะไรเสียมากกว่า เหมือนๆ กับว่าเรากับเพื่อน(ไม่ว่าพื้นฐานจะแตกต่างกันขนาดไหน)อยู่ที่เส้นสตาร์ทเดียวกัน ถนนเส้นเดียวกัน..แต่หารู้ไม่ว่าแต่ละคนที่ออกจากจุดเริ่มต้นเดียวกัน เมื่อเลือกเลี้ยวไปในแต่ละเส้นทางจะมีจุดหมายทางโลกที่ต่างกันมากขนาดนั้น.. แต่ก่อนไม่รู้จริงๆ.. ตอนนี้มาครึ่งค่อนชีวิตถึงเริ่มพอจะรู้แล้วค่ะ

แล้วจะรออ่านนะคะ ^ ^

ชีวิตคนหนึ่งคน อาจจะไปสร้างนิยายได้หลายเรื่อง บางบทอาจเป็นพระเอก บางบทอาจเป็นผู้ร้าย แต่ว่าเพื่อนที่ว่า ตามองไม่เห็น เขาใช้ชีวิตอย่างไร นี่ซิน่าสนใจ แล้วอยู่ตรงไหนของสุพรรณฯเหรอคะ

สวัสดีค่ะ

* ชีวิตเป็นเช่นนี้เอง.....แต่ละคนก็ประสบชะตากรรมต่างๆ การไป

* แต่การยอมรับและอยู่กับชะตากรรมที่ประสบได้อย่างปกติ...นับเป็นเรื่องน่ายินดีและควรค่าแก่การนับถือค่ะ

* ฝากเป็นกำลังใจให้เขาด้วยนะคะ

เค้ายังเก่งและสู้ชีวิตดีนะคะที่บอกว่าพิมพ์ดีดได้ และนี่อาจจะเป็นอีกทางที่จะนำไปสู่อะไรดีๆก็ได้ จริงไหมคะ ใครจะทราบ

ว่าจะโทรไปคุยกับเพื่อนเบิร์ดอีกทีพรุ่งนี้ค่ะ อ.ตุ๋ย เขาบอกไว้ว่าต้องให้น้องชายเอาพิมพ์ดีดมาให้ค่ะ คุณ ใบบุญ หวังว่าเขาจะยอมทำตามอย่างที่เราขอเขานะคะ น่าจะได้เป็นแรงบันดาลใจให้ใครๆได้อีกเยอะทีเดียว

ขอบคุณคุณครูพรรณาค่ะ จะบอกเพื่อนต่อให้นะคะ เขาคงดีใจดูท่าทางเขาเหมือนจะคิดว่าไม่มีใครสนใจเขาหรอกน่ะค่ะ

ดีใจจังคุณครูนงเยาว์อยู่สุพรรณด้วย เห็นเพื่อนเบิร์ดบอกว่าบ้านอยู่ริมแม่น้ำและทำบ่อปลาน่ะค่ะ ไม่ได้ถามทีว่าแถวไหน ไว้คุยด้วยครั้งหน้าจะมารายงานคุณครูนะคะ

ได้คุยกับเพื่อนเบิร์ดแล้ว บอกเล่าให้เพื่อนฟังแล้วค่ะว่ามีหลายท่านมาให้กำลังใจและรออ่าน ฟังเสียงแล้วรู้สึกได้ว่าเพื่อนดีใจค่ะ

ถามมาเพิ่มเติมแล้วค่ะ เพื่อนเบิร์ดบอกว่าตำบลเขานั่นคนตาบอดมีคนเดียวใครๆก็รู้จัก เขาอยู่ตำบลทับตีเหล็ก อ.เมือง จ.สุพรรณค่ะ

เพื่อนบอกว่าจะพิมพ์ดีดให้แน่ๆ แต่ตอนนี้ขอเวลาจัดการกับบ่อปลาที่ล่มไปหลายบ่อ เพราะน้ำท่วม ต้องหาเงินไปซื้อแม่พันธ์ปลามาเพิ่มก่อน เพื่อนบอกว่าต้องใช้เงิน 3-4 พันกำลังคิดๆอยู่ว่าจะหมุนยังไง แต่ยังไม่ขอให้เราช่วยอะไรถ้าไม่จนหนทางจริงๆ เขาฟังที่เราคุยเรื่อง GotoKnow แล้วก็สนใจ คิดแผนไว้ว่าอาจจะหาเงินซื้อคอมพิวเตอร์ถูกๆที่ต่อเน็ตผ่านมือถือพอได้ จะให้ผู้ช่วยหรือเพื่อนที่ช่วยๆอยู่อ่านให้ฟัง

ฟังเพื่อนแล้วก็ดีใจค่ะ ที่เพื่อนช่างเข้มแข็งต่อสู้ชีวิตไม่ย่อท้อเลย คิดไว้ว่าจะพยายามหาทางช่วยให้มากที่สุดที่จะทำได้เลยนะคะ

ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่ส่งผ่านไปถึงเพื่อนเบิร์ดนะคะ

อ่านแล้ว สะท้อนใจจริงๆค่ะ เห็นใจมากๆ จะรออ่านนะคะ

** เพื่อนบอกว่าดีใจที่เรายังเหมือนเดิมไม่รังเกียจเขา **

อ่านถึงตรงนี้..อึ้งจังค่ะ

ขอให้ความคิดอันนี้หมดไปเร็ว ๆ ค่ะ ..(ฝากพี่โอ๋ นะคะ)

ชีวิตที่ต่อสู้กับอุปสรรค ขนาดนี้ ต้องเป็นตัวอย่างที่น่ายกย่อง นับถือ แง่แข็งแกร่ง ไม่ยอมแพ้...

ฝากบอกว่าคนจังหวัดไม่ใกล้ไม่ไกลคนนี้ ขอปรบมือและเป็นกำลังใจ พร้อมรอรับฟังเรื่องราวค่ะ

ขอบคุณพี่ศศิฯและคุณหมอเล็กค่ะ ครั้งหลังที่ได้โทรคุย รู้สึกว่าเพื่อนเบิ๊ดอยากได้รับรู้สิ่งที่ทุกท่านฝากถึง ถึงขนาดบอกว่าอยากหาคอมพิวเตอร์เอาไว้ต่อเน็ตแล้วให้เพื่อนที่มาช่วย อ่านให้ฟังแน่ะค่ะ อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆเหมือนกันนะคะ จะลองหาทางช่วยเพื่อนเท่าที่จะทำได้อยู่ค่ะ 

โอ้เศร้าใจแทนค่ะพี่ แต่เพื่อนพี่ก็เข้มแข็งมาก เป็นกำลังใจให้ อย่างที่พี่ตุ๋ยพูดน่ะถูกเลย start ที่จุดเดียวกันแต่เลี้ยวกันไปจนแทบจะไม่มีทางมาเจอกันอีก อย่างเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อแอน เรียนปานกลางไม่ได้เด่นอะไร เรียบร้อย เป็นที่รักของเพื่อน อยู่มาวันหนึ่งยังช่วงเพื่อนๆ พึ่งเข้ามหาลัยปีแรก (แต่หนูปีสองแล้ว สอบเทียบไปก่อนคนอื่น) เพื่อนคนนี้ก็มีอันต้องย้ายไปอยู่อเมริกาทั้งครอบครัว ทุกคนอึ้ง รับไม่ทัน แต่ก็ดีใจที่เพื่อนมีโอกาสในชีวิต แอนตัดสินใจไปเรียนมัธยมปลายใหม่เพราะพื้นฐานไม่แน่น ภาษาไม่ได้ ในที่สุดตอนนี้เธอก็เป็นสถาปนิกไปเรียบร้อย ถึงแม้จะช้ากว่าเพื่อนคนอื่นอยู่หลายปี แต่พอโตแล้วก็ไล่กันทัน ชีวิตมันไม่แน่ไม่นอนจริงๆ ค่ะพี่ อะไรก็เกิดขึ้นได้

น้องซูซานคะ ยิ่งได้มีโอกาสย้อนไปดูเรื่องเก่าๆแล้วก็เห็นจริงๆเรื่องความไม่แน่นอนค่ะ มีเรื่องคิดไม่ถึงอีกเยอะแยะเลย เห็นจริงเห็นจังกับสิ่งที่หนูเอามาฝากในอนุทินเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ ขอเอามาฝากชาวบล็อกตรงนี้ด้วยนะคะ ไหนๆหนูก็มาเยี่ยมแล้ว  

สวัสดีค่ะพี่โอ๋ที่คิดถึ้ง...คิดถึง

พี่เบิร์ด(เพื่อนพี่)อยู่ที่สุพรรณ  อำเภออะไรหรอคะ  ที่สุพรรณมีศูนย์การศึกษาพิเศษนะคะ  บางทีอาจจะให้คำแนะนำในการฝึกอบรมคนมองไม่เห็นในการใช้คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ทได้ค่ะ

หนิงอยากให้พี่เบิร์ด  ได้ใช้อินเตอร์เน็ทหรือคอมพิวเตอร์จังเลยนะคะ  เพราะถ้าพี่เขาได้ใช้  เขาจะรู้ว่า...โลกไม่ได้มืดตามการมองเห็นที่ตาอ่ะค่ะ  แล้วโลก (ชีวิตในแต่ละวัน)ของพี่เบิร์ดจะได้ไม่มีแค่เสียงและการใช้โทรศัพท์ค่ะ

หนิงเชื่อว่าประสบการณ์ต่างๆของพี่เบิร์ดน่าสนใจนะคะพี่โอ๋  ทำไงดี  อยากช่วยประสานให้พี่เบิร์ดใช้คอมพิวเตอร์ได้จังเลย  เพราะพี่เบิร์ดสามารถพิมพ์ดีดได้  แบบนี้หนิงเชื่อว่าพี่เบิร์ดจะใช้คอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ทได้ไม่ยากค่ะ

อ่านแล้วดีใจที่เพื่อนคุณโอ๋ปรับตัวได้และมีกำลังใจต่อสู้ต่อไป ขอเป็นกำลังใจให้เค๊าด้วยค่ะ หากเค๊าสามารถเล่าประสบการณ์ชีวิตได้ ก็น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนอื่นๆได้อีกเยอะเลยนะคะ

จะรออ่านค่ะ..