สมัยแรกๆที่รู้จัก GotoKnow ดีใจที่มีพื้นที่สำหรับการถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเองได้เรียนรู้มาโดยตรงเอาไว้ เพราะรู้ว่าอะไรที่รู้ ที่คิด ที่เป็นประสบการณ์ตรงติดตัวมากับเราคงจะหดหายไปกับกาลเวลา และชีวิตการงานที่ไม่ได้เกี่ยวได้ข้องกับสิ่งที่ได้เรียนรู้มาระหว่างอยู่ต่างประเทศ เขียนไปเขียนมา ก็เขียนเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้รอบๆตัวเองในห้องแล็บ ทั้งเรื่องงาน แล้วก็เลยไปถึงเรื่องอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของเราและคนรอบๆตัว
เมื่อได้เขียนอย่างที่อยากเขียนแล้ว เมื่อมีเวลาก็ได้อ่านสิ่งที่คนอื่นเขียน สมัยแรกๆที่ GotoKnow เพิ่งเริ่มต้นนั้น หน้าแรกที่มีบันทึกใหม่ๆจะเป็นแหล่งทักทาย ใครมีชื่อบันทึกถูกใจ เราก็จะแวะเข้าไปอ่านแวะเข้าไปคุยในเรื่องที่เราอยากคุย ได้รู้จักคนอื่นๆนอกแวดวงงานของตัวเอง มีหลายครั้งหลายคราวที่ได้เชื่อมโยงผู้คนให้รู้จักกัน หลายครั้งหลายคราวที่ได้บันทึกเรื่องราวของคนดีๆที่ได้พบเจอ บันทึกเรื่องราวที่มีค่าซึ่งไปพบเจอ (ไว้พอมีเวลาทีหลังจะหามาลิงค์ไว้ค่ะ)
ทุกครั้งทุกคราวที่พบเจอใครที่มีเรื่องราวที่น่าจะเผยแพร่ หรือถ่ายทอดให้คนอื่นๆได้รับรู้ด้วย จะนึกถึง GotoKnow ยังคงเชื่อเสมอมาว่า พื้นที่แห่งนี้มีทรัพยากรที่มีค่าเพิ่มขึ้นทุกๆวัน ทุกๆบล็อก ทุกๆบันทึกจากสมาชิกทุกๆคนคือ สมบัติแห่งชีวิตที่ถ่ายทอดแบ่งปันสู่กันและกัน เป็นสิ่งที่ถ่ายทอดด้วยใจ เพราะการเขียนจะทำได้ลื่นไหลก็เมื่อเรารู้สึกดี บันทึกที่มีจิตใจทุกบันทึก เราคนอ่านจะรู้สึกได้ และสำหรับตัวเองค้นพบแล้วค่ะว่า เมื่อไหร่ที่คนเขียนใช้ใจถ่ายทอดสิ่งที่เราคิด คนอ่านก็จะได้รับพลังจากสิ่งที่คนเขียนสื่อออกมาเสมอ ได้เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับอยู่เสมอมาตลอดเวลาที่มี GotoKnow เป็นเพื่อน
ชื่นชมและพร้อมเสมอค่ะที่จะยืนยันและพิสูจน์ให้เห็นว่า เราสามารถเชื่อมโยงความรู้ ความคิดของคนทุกระดับชั้นที่สื่อสารกันด้วยภาษาไทยด้วยพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างมีมิตรไมตรีและมีความสุข
รักความสม่ำเสมอของคุณโอ๋ค่ะ
จะได้พบกันที่สงขลาไหมเอ่ย
พบกันแน่นอนค่ะ พี่ครูอ้อย เตรียมตัวกอดพี่ครูอ้อยอยู่ค่ะ ยังจำความรู้สึก สมัยแรกๆที่เห็นพี่ครูอ้อยใน GotoKnow ได้อยู่เลยค่ะ เอาไว้เล่ากันในงานนะคะ
สวัสดีครับคุณ โอ๋
ขอบคุณ การเชื่อมโยงความสุข เชื่อมโยงความดี ณพื้นที่ตรงนี้มีโอกาสวาดฝันให้ตัวเอง ขอบคุณทุกความคิดที่กระตุ้นเตือน ให้คิด ให้ทำ แต่เรื่องดีๆ
เห็นด้วยทุกประการครับ...
โกทูโน..คือพื้นที่คุณภาพที่เชื่อมโยงความดีไปสู่กันและกันอย่างมีมิตรภาพ
สวัสดีครับ
เห็นด้วยครับ
สวัสดีค่ะพี่โอ๋
ขอบคุณบันทึกดีๆ ค่ะ และเห็นด้วยทุกประการค่ะ ^__^
ชอบค่ะ " เราสามารถเชื่อมโยงความรู้ ความคิดของคนทุกระดับชั้นที่สื่อสารกันด้วยภาษาไทยด้วยพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างมีมิตรไมตรีและมีความสุข "
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณโอ๋
เห็นด้วยอย่างยิ่ง ที่คุณโอ๋บอกว่า เราสามารถเชื่อมโยงความรู้ ความคิดของคนทุกระดับชั้นที่สื่อสารกันด้วยภาษาไทยด้วยพื้นที่แห่งนี้ได้อย่างมีมิตรไมตรีและมีความสุข
ความที่มีเด็กเล็กๆอยู่ใกล้ๆ และตอนนี้ ก็เริ่มใช้คอมได้แล้ว พี่เลยคิดถึงเด็กๆ ที่อยู่ห่างไกล ที่ยังไม่มีโอกาสได้ใช้คอมพิวเตอร์ เพื่อเป็นเครื่องมือ ในการหาความรู้
คิดว่า ถ้าพวกเขามีโอกาส เขาจะต้องทำเป็นทุกคน เพราะในระดับ user ไม่ยากเลยจริงๆ ซึ่งเมื่อมีเครื่องมืออุปกรณ์แล้ว กระบวนการจัดการความรู้ จะเป็นไปอย่าง มีประสิทธิภาพมากขึ้นนะคะ
มายกมือด้วยคนครับ...
ชื่นใจเสมอที่ได้อ่านความรู้สึกที่ดีๆที่มีถึงกัน บนพื้นที่แห่งนี้
แม้จะยังไม่เคยได้พบเจอกันเลย
ดังนั้น จึงเห็นด้วยกับทุกข้อคำในบันทึกนี้
เหมือนได้อ่านบันทึกหวานๆ
เกิดความรู้สึกดีๆ
ได้ยินชื่อคุณ โอ๋-อโณ ครั้งแรกจาก คุณ ชายขอบ เมื่อนานแล้ว
และได้ติดตามแต่ละบันทึกที่สวยงาม
คงต้องขอบคุณ คุณชายขอบที่แนะนำ ค่ะ
ข้อมูลที่เราได้รับมาแม้จะเหมือนกัน แต่การแจกแจง แปลงสถานะข้อมูลเป็นสารสนเทศ นั้นหากอยู่ภายใต้สิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง สังคมที่เห็นต่าง บวกความรู้สึกนึกคิด ภูมิปัญญาของแต่ละคน ย่อมสรุปความและอาจตัดสินใจ ไปคนละรูปแบบ
สวัสดีครับ
ขอบคุณ พี่บัง ,คุณแผ่นดิน ,อ.เพชรากร ,น้อง สี่ซี่ ,น้อง Moon smiles on Venus&Jupiter ,คุณพี่ศศิฯ ,คุณเอนก , คุณ ใบบุญ, คุณ บุญส่ง ,พี่ชาย Handy ที่รักยิ่ง ที่มาช่วยกันเพิ่มความรู้สึกดีๆที่เรามีต่อกันและกัน กว่าครึ่งค่อนของเราในนี้ไม่เคยพบหน้าค่าตาตัวเป็นๆกันเลย แต่เรารู้สึกได้ถึงความจริงใจ ความเป็นมิตรที่เผื่อแผ่ถึงกัน อยากให้สิ่งเหล่านี้แผ่ขยายออกไปให้ถึงคนส่วนอื่นๆของประเทศเราจังเลยนะคะ โดยเฉพาะในสภาวะที่เรากำลังเผชิญกันอยู่ในช่วงนี้
ความรู้ข่าวสารที่ท่าน ตั้งใจเพื่อเป็นวิทยาทาน เยี่ยมจริง ความเอื้อเฟิ้อต่อมวลมนุษย์เป็นสิ่งลำเลิศแล้ว คุณทำดีที่สุดแล้ว ยกย่อง