เพิ่งอ่านบันทึกของคุณเมตตาที่เล่าถึงท่านอธิการบดีม.อ.บอกกับพนักงานใหม่ว่าให้สนุกกับงาน สนุกกับเพื่อนร่วมงาน แล้วจะมีความสุขกับงาน เข้ากับสิ่งที่พวกเราชาวเคมีคลินิกประพฤติปฏิบัติกันอยู่เสมอมาค่ะ พวกเราจึงมีความสุขกับการทำงาน แม้จะมีงานมามากมายขนาดไหน เราก็"ลุย"กันอย่างมีความสุขสนุกสนาน (แบบเหนื่อยๆ)เสมอ

เรื่องต่อไปนี้เป็นเหตุมาจากการรับโทรศัพท์ของพวกเรา ที่ปกติเรายกหูโทรศัพท์ปั๊บ เราก็จะพูดว่า "ฮัลโหล/สวัสดีครับ/ค่ะ เคมีคลินิกครับ/ค่ะ"เป็นประจำ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว น้องแหม่ม "คุณศิริ" ของเรา รับโทรศัพท์ถี่มาก ตอบคำถามบ้าง ตามผลบ้างจนกระทั่งมึน เมื่อมาอยู่ตรงจุดรับ sample ซึ่งเป็นหน้าต่างเล็กๆ

มีคนมาส่ง sample น้องแหม่ม (ด้วยความติดพัน ทำไปโดยอัตโนมัติ) เปิดกระจกแล้วพูดว่า "ฮัลโหล เคมีคลินิกค่ะ" ....เล่นเอาคนส่ง sample เป็นงง แล้วน้องแหม่มเองพร้อมๆกับพี่สาวญา (บุญเลิศ)ซึ่ง"อยู่บุญ" ด้วยกันต่างก็หัวเราะงอหายกันไป พร้อมกับเก็บเป็นความลับมานาน เพิ่งมาเล่าเอาเมื่อได้ฟังเรื่องตลกของพี่โอ๋-อโณ นี่เอง

เป็นเรื่องที่เกิดเมื่อวานนี้เอง เพราะอยู่เวรเช้า 7 โมงครึ่ง นั่งลงทะเบียนมีใบสั่งตรวจมากมายรอให้ key เข้าเครื่อง ทำๆไป key test ซึ่งมีเยอะแยะยังไม่ทันหมดใบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังอยู่หลายกริ๊งจนต้องรับทั้งๆที่ยัง key ไม่เสร็จ ด้วยความที่กำลัง key ค้างอยู่ที่ test แคลเชี่ยม ก็กรอกเสียงไปในโทรศัพท์ว่า "ฮัลโหล แคลเชี่ยมค่ะ..." ไม่รู้คนทางโน้น ทันได้ยินไหม แต่ตัวเราเองนั้นกลั้นหัวเราะแทบตาย

หลังจากเราเอามาคุย ก็ปรากฏว่าแทบทุกคนในหน่วยก็เป็นกันทั้งนั้น คุณพินิจ (โค้ชกีฬาผู้สามารถของพวกเรา) เล่าว่าอยู่ที่บ้าน ยกหูรับโทรศัพท์ก็เผลอบอกว่า "ฮัลโหล เคมีคลินิกครับ"อยู่บ่อยๆ แถมบางทีมีคนเรียกให้มารับโทรศัพท์ ภรรยาสุดที่รักโทรมา (บอกแล้วด้วยว่าเป็นภรรยาโทรมา) คุณท่านยกหูขึ้นมากรอกคำพูดไปว่า "เคมีคลินิกครับ..." กับภรรยาเฉยเลย

เป็นการยืนยันว่าพวกเรารักหน่วยเคมีฯมากกันเสียจริงๆ