เนื่องจากทางศูนย์ความร่วมมือการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลภาคใต้ (HACC) ได้จัดให้มีการประชุมคัดเลือกผลงานเด่นในระดับภาค เพื่อไปร่วมงาน HA National Forum ครั้งที่ 12 ในเดือนมีนาคมที่จะถึงนี้ ในวันที่ 21-22 ธันวาคมนี้เอง ทำให้เราได้มีโอกาสเข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้ในฐานะผู้เข้าชม นึกไม่ถึงว่าจะมีโรงพยาบาลเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้มากถึง 37 โรง 

ชอบใจกับกระเป๋าผ้าที่ได้รับจากการประชุมที่สามารถพับได้ด้วย

ในช่วงเช้าได้เข้าฟัง อ.ดวงสมร บุญผดุง "แม่ต้อย"ของชาว GotoKnow พูดคุยถึงเรื่อง SHA ต้องบอกว่าเป็นครั้งแรกจริงๆที่เข้าใจเรื่องนี้ในเชิงลึกขึ้น หนังสือที่ได้รับมาเมื่อปีก่อน อ่านจบแล้วยังนึกว่า S คือ Sustainable อย่างเดียวอยู่เลย แต่วันนี้กระจ่างขึ้นเลยค่ะ ได้เห็นโปสเตอร์ของ สรพ. (สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล) เกี่ยวกับเรื่องนี้ในโซนแสดงโปสเตอร์ด้วย ชอบใจมากๆค่ะ พรุ่งนี้จะเอามาลงบันทึกไว้อีกทีค่ะ

ต่อด้วย session ที่รวมเอาวิทยากรจาก 3 ศาสนาคือ พุทธ คริสต์และอิสลาม มาพูดคุยเรื่อง "ความเชื่อ ศาสนา กับการสร้างเสริมสุขภาพ (การประยุกต์หลักศาสนาในบริการสุขภาพ)" โดยมีอ.หมอกิตติพงศ์ เรียบร้อยของเราเป็นผู้ดำเนินการอภิปราย ท่านวิทยากรทั้งสามคือ พระอาจารย์วิรัตน์ อชิโต, อ.โมเสส เลิศพฤธิพร, คุณหมอรอซาลี ปัตยะบุตร ให้แง่คิดดีๆที่ทำให้เรารู้สึกว่า เพียงเราเปิดใจให้กว้าง เข้าใจผู้อื่น ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้ และเราจะทำได้อย่างมีความสุขอีกด้วย ประทับใจและเห็นด้วยกับคุณหมอรอซาลี ที่ท่านสรุปด้วยพระราโชวาทของพ่อหลวงของเรานั่นคือ "เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา" ซึ่งสั้นๆง่ายๆและใช้ได้กับทุกงานเลยจริงๆ

ต่อจากนั้นแล้วก็เป็นการนำเสนอผลงาน โดยมีกรรมการให้คะแนน และมีการวิพากษ์เสนอความเห็นจากอ.ดวงสมรและรศ.นพ.เรืองศักดิ์ ลีธนาภรณ์ท่านผอ.ศูนย์ HACC ซึ่งเป็นผอ.โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ของเราด้วย หลากหลายเรื่องราวดีๆที่น่าประทับใจ ไว้เอามาบันทึกต่อในวันพรุ่งนี้ที่ยังมีให้ฟังอีกหลายเรื่องค่ะ บางเรื่องฟังแล้วน้ำตาซึม เช่นเดียวกับ session สุดท้ายของวันนี้ที่ดำเนินการสนทนาโดยอ.หมอสกล "Phoenix "ของพวกเราและพี่จุด จุฑารัตน์ เกียรติศิริโรจน์กับคนดังล่าสุดของมอ.เราใน"คนค้นคน" พี่ฟ่ง-กานดาวศรี ตุลาธรรมกิจ 

หัวข้อการสนทนาคือ "Spirituality in Healthcare (ก่อน-ระหว่าง-หลังการตาย) ซึ่งถึงแม้จะเป็นช่วงสุดท้ายที่เย็นมากทีเดียว เพราะเริ่ม 4 โมงครึ่งและจบ 5 โมงครึ่งใครที่ยังนั่งอยู่ก็นั่งฟังกันได้จนจบ เพราะความอิ่มอกอิ่มใจกับเรื่องเล่าจากทั้งสามท่าน โดยเฉพาะเรื่องเล่าถึงเคสต่างๆจากพี่ฟ่ง 

ฝากส่งท้ายบันทึกนี้ด้วยคำพูดประทับใจจากพี่ฟ่ง ซึ่งให้ข้อคิดถึงการทำงานที่ต้องดูแลผู้อื่นซึ่งไม่ใช่เฉพาะตัวผู้ป่วยแต่รวมไปถึงทุกคนที่เกี่ยวข้อง ที่อาจจะไม่ตรงเป๊ะแต่ก็ประมาณนี้ค่ะว่า "วิชาชีวิตนี้ไม่มีในตำราใดๆ เป็นวิชามนุษย์ที่เราต้องเรียนรู้ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์เท่านั้น" และการย้ำเตือนจากอ.หมอ Phoenix ของเราให้เรายินดีที่จะรับบทบาทที่ท่านพูดถึงในบันทึกไม่นานนี้กันด้วยความสุขกันด้วยค่ะ 

ตัวประกอบยอดเยี่ยม